Φαντάζομαι ότι υπάρχουν λίγοι θεατές που δεν έχουν δει ακόμα αυτό το μυθικό πλέον έργο που παιζόταν, αρχικά στην Αθήνα, από το 1999 έως το 2012 συνεχώς με διάφορες συνθέσεις ηθοποιών. Στους κύριους ρόλους είδαμε κατά καιρούς την Ματθίλδη Μαγγίρα, τον Τόνι Άντονι, τον Νίκο Μουτσινά, την Ηρώ Μανέ, την Άννα Κουρή, τη Μαρία Κανελλοπούλου, την Ζέτα Μακρυπούλια, τον Κώστα Ευρυπιώτη, τον Τάκη Ζαχαράτο, τον Ιεροκλή Μιχαηλίδη, την Τζόυς Ευείδη και πολλούς άλλους.
Η διάσημη κωμωδία των Μπρους Τζόρνταν και Μέριλιν Έιμπραμς πρωτοπαίχτηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής το 1980 στο Charles Playhouse της Βοστόνης και παιζόταν στο ίδιο θέατρο έως και το 2020, για σαράντα ολόκληρα χρόνια. Ουσιαστικά είναι μία από τις μακροβιότερες παραστάσεις παγκοσμίως και έρχεται αμέσως μετά την «Ποντικοπαγίδα» της Άγκαθα Κρίστι που παίζεται στο Λονδίνο από το 1952 και την «Φαλακρή τραγουδίστρια» του Ιονέσκο στο Παρίσι, που παιζόταν από το 1957. Έχει μεταφραστεί σε έντεκα γλώσσες, έχει παιχτεί σε τριάντα επτά διαφορετικές πόλεις των ΗΠΑ και σε άλλες τριάντα έξι πρωτεύουσες σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο και την έχουν δει πάνω από δέκα εκατομμύρια θεατές. Στο βιβλίο Γκίνες φιγουράρει ως «η μακροβιότερη παράσταση στην ιστορία του αμερικανικού θεάτρου». Μιλάμε για ένα θεατρικό φαινόμενο.
Με δύο λόγια η υπόθεση έχει ως εξής: βρισκόμαστε σε ένα κομμωτήριο. Ιδιοκτήτης του κομμωτηρίου είναι ο Τόνι και βοηθός του η Σόφι. Στο κομμωτήριο έρχονται ως πελάτες, η πλούσια αριστοκράτισσα Χατζηπατέρα και ο μυστήριος αντικέρ Λεωνίδας. Η κυρία που μένει στο διαμέρισμα πάνω από το κομμωτήριο βρίσκεται δολοφονημένη. Εκείνη τη στιγμή εισβάλλουν δύο αστυνομικοί: ο Σταύρος και ο Παναγιώτης, οι οποίοι ενημερώνουν τους τέσσερις ήρωες ότι ένας από αυτούς είναι αυτός που σκότωσε την μοναχική γειτόνισσα. Και από εδώ και πέρα ξεκινά το μυστήριο αλλά και η πρωτοτυπία του έργου, αφού το κοινό καλείται να βοηθήσει τους δύο αστυνομικούς στην επίλυση του μυστηρίου. Πρόκειται για μια διαδραστική περιπέτεια γεμάτη χιούμορ και ευφυολογήματα.
Στο τέλος το κοινό είναι αυτό που αποφασίζει και επιλέγει τον δολοφόνο. Και κάθε βράδυ, ανάλογα με την προτίμηση και την ψήφο του εκάστοτε κοινού, οι ηθοποιοί καλούνται να παίξουν διαφορετικό τέλος. Ανάλογα δηλαδή, με την ημέρα που θα δείτε το έργο, θα δείτε άλλον δολοφόνο. Το βράδυ που πήγα εγώ, το κοινό επέλεξε την κυρία Χατζηπατέρα να είναι η δολοφόνος. Η ηθοποιός που την υποδύεται, η Κωνσταντίνα Μιχαήλ, μας έδωσε τη δική της ευφάνταστη εξήγηση για τον λόγο που σκότωσε το θύμα της.
Στην παράσταση, που θα δείτε στο θέατρο Λαμπέτη, τη σκηνοθεσία έχει αναλάβει ο ταλαντούχος Νικορέστης Χανιωτάκης, ο οποίος τα τελευταία χρόνια έχει αναλάβει και μας έχει χαρίσει καταπληκτικές παραστάσεις, όπως την Ματίλντα, τον Ζορμπά, τη Γίδα και τις Μάγισσες του Σάλεμ. Η σκηνοθεσία του είναι γρήγορη, γεμάτη ρυθμό, τίποτα δεν είναι στατικό σε αυτήν την παράσταση, οι ηθοποιοί σχεδόν δεν στέκονται ποτέ: μπαίνουν, βγαίνουν στη σκηνή, τρέχουν, συναλλάσσονται μεταξύ τους αλλά και με το κοινό. Είναι μια παράσταση που διαρκεί πάνω από δύο ώρες και οι θεατές δεν καταλαβαίνουν πώς περνά η ώρα τόσο σύντομα.
Η Κωνσταντίνα Μιχαήλ είναι η πλούσια κυρία Χατζηπατέρα, η οποία με ευκολία και άνεση, καταφέρνει να μας δώσει την υπεροπτική νεόπλουτη που νομίζει ότι μπορεί να αγοράσει τους πάντες και τα πάντα. Ο Ιωάννης Απέργης είναι ο κομμωτής Τόνι. Είναι ένας ρόλος που δεν αποφεύγει το γνωστό κλισέ: φυσικά ο κομμωτής είναι γκέι και ο Ιωάννης Απέργης ερμηνεύει τον τσαχπίνη κομμωτή με όλη την υπερβολή που του έχει ζητηθεί, προκειμένου να χαρίσει άφθονο γέλιο. Η Αρετή Πασχάλη μάς δίνει την Σόφι, την κομμώτρια και δεξί χέρι του Τόνι και με μαεστρία μας παρουσιάζει την αφελή, χαζούλα κοπελίτσα. Ο Ζήσης Ρούμπος είναι ο αινιγματικός Λεωνίδας, είναι ο μοναδικός χαρακτήρας που αναρωτιέσαι τι γυρεύει εκεί μέσα, εκεί έγκειται το μυστήριο του χαρακτήρα και ο ηθοποιός δεν μας απογοητεύει ούτε μια στιγμή. Ο Χάρης Χιώτης είναι ο γκαφατζής αστυνομικός Παναγιώτης· μου θύμισε λίγο τον Πίτερ Σέλερς σε παρόμοιους ρόλους: αστείος, χρησιμοποιεί με όλες τις δυνάμεις του το πρόσωπό του και τις γκριμάτσες του χωρίς όμως να γίνεται υπερβολικός. Τέλος, ο Δημήτρης Μακαλιάς είναι ο πανέξυπνος ντετέκτιβ Σταύρος, ουσιαστικά είναι αυτός που θα αναλάβει να παίξει όλο το διαδραστικό παιχνίδι με τους θεατές, στη δική μας παράσταση υπήρξε ετοιμόλογος και αντάλλαξε εύκολα ατάκες με τον κόσμο.
Η Αρετή Μουστάκα είναι υπεύθυνη για τα κουστούμια και τα σκηνικά της παράστασης, τα οποία είναι πλούσια. Η μεγάλη σκηνή του θεάτρου Λαμπέτη βοηθάει την ανάπτυξη των σκηνικών: λουτήρες, πολυθρόνες, σεσουάρ, κάσκες, τραπεζάκια, έντονα χρώματα παστέλ παντού, πόρτες που οδηγούν παντού. Τα ρούχα είναι ταιριαστά με τους χαρακτήρες: ακριβό κουστούμι για την μεγαλοαστή Χατζηπατέρα, φουλάρια και ρόμπες για τους δύο κομμωτές, καπαρντίνα και κλασικό ντύσιμο για τον Λεωνίδα, απλά ρούχα για τους αστυνομικούς.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Συντελεστές:
Απόδοση - Διασκευή: Θοδωρής Πετρόπουλος
Σκηνοθεσία: Νικορέστης Χανιωτάκης
Σκηνικά - Κοστούμια: Αρετή Μουστάκα
Βοηθός σκηνογράφου: Φραντζέσκα Μπούτση
Σχεδιασμός φωτισμού: Χριστίνα Θανάσουλα
Μουσική επιμέλεια: Ο θίασος
Φωτογραφίες: Γιώργος Καλφαμανώλης
Γραφιστική επιμέλεια: The Button
Παίζουν: Ιωάννης Απέργης, Δημήτρης Μακαλιάς, Κωνσταντίνα Μιχαήλ, Αρετή Πασχάλη, Ζήσης Ρούμπος, Χάρης Χιώτης
Στο θέατρο Λαμπέτη Τετάρτη ως Κυριακή