Δημήτρη Μακρυγιάννη
Σαββάτο βράδυ κι η δροσιά
αύρα θαλάσσης φορεσιά
σκόρπιζε αρώματα και πάθη
Λάγνα τα μάτια φλογερά
στην προκυμαία του Βορρά
Δίψα του έρωτα κρυφή
λυσσομανούσε η αφή
το χέρι να απλώσει
τα κάλλη που ταλάντευαν
και τη λαγνεία ντάντευαν
στις χούφτες να τα νιώσει.
Σαν πεταλούδα μια ευχή
χανόταν μες στην προσευχή
γιγάντωνε η σκέψη
να 'ριχνε Θε μου μια ματιά
και ας γινότανε φωτιά
πάνω μου να χορέψει.
🍃
Copyright © Δημήτρης Μακρυγιάννης All rights reserved, 2022
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Jeremy Miranda (Memories we would like to keep)