Συνεχίζοντας την αναγνωστική μας συμπόρευση στους τόμους με τα άπαντα του έργου του Χ. Φ. Λάβκραφτ, σ' αυτό το άρθρο θα επιχειρήσω να σας μεταφέρω το βίωμά μου από το τρίτο βιβλίο της σειράς με τίτλο «Χ.Φ. Λάβκραφτ, Άπαντα 3: Ο κυνηγός του σκότους».
Κυκλοφόρησε το 1990 από τις εκδόσεις Κάκτος (πρωτότυπος τίτλος «Howard Ph. Lovecraft, Omnibus 3: The Hunter of the Dark and other titles») και ως μεταφραστές αναφέρονται οι Μιμόζα Μαύτα και Σ. Καμάρη.
Στις 672 σελίδες του θεωρώ πως περιέχονται κάποια από τα αντιπροσωπευτικότερα διηγήματα του έργου του συγγραφέα. Συγκεκριμένα, είναι 14 στον αριθμό και συνοδεύονται από την εισαγωγή που έγραψε ο Όγκαστ Ντέρλεθ στις 27 Ιουνίου του 1950.
Αναλυτικά, στον τρίτο τόμο της σειράς με τα άπαντα του έργου του, συναντούμε τα κάτωθι.
Την «Εισαγωγή στον Χ.Φ. Λάβκραφτ» από τον Όγκαστ Ντέρλεθ και στη συνέχεια ακολουθούν τα διηγήματα «Ο ξένος», «Ποντίκια μέσα στους τοίχους», «Το μοντέλο του Πίκμαν», «Το κάλεσμα του Κθούλχου», «Τρόμος στο Ντάνγουιτς», «Ψίθυροι στο σκοτάδι» και το «Χρώμα από το διάστημα», το οποίο παρεμπιπτόντως γυρίστηκε σε ταινία το 2019 με τον τίτλο «Color Out of Space».
Επίσης, στο βιβλίο συγκαταλέγονται τα έργα του με τίτλο «Ο δαίμονας του σκοταδιού», «Ένα ον στο κατώφλι», «Η μουσική του Έριχ Ζαν», «Ο φόβος ενεδρεύει», «Μια γκραβούρα στο σπίτι», «Μέσα στην άβυσσο του χρόνου» και «Η σκιά του Ίνσμουθ».
Παρακάτω, θα σταθώ ενδεικτικά σε κάποιες από τις ιστορίες που μου προξένησαν την μεγαλύτερη εντύπωση, τόσο ως αναγνώστη όσο και ως δημιουργό. Όσον αφορά δηλαδή από την σκοπιά της δομής και του τρόπου εξιστόρησης.
Αρχίζουμε με «Το κάλεσμα του Κθούλχου» ή αλλιώς Κθούλου, όπως είναι ευρέως γνωστή η απόκοσμη οντότητα που δημιούργησε με τη φαντασία του ο συγγραφέας. Εδώ ο πρωταγωνιστής, μας αφηγείται όσα του συνέβησαν μετά από την αποδοχή της παράξενης κληρονομιάς, από τον πρόσφατα μακαρίτη θείο του. Επικεντρώνει ιδιαίτερα σ' ένα κλειδωμένο κουτί, το οποίο μόλις καταφέρνει να το ανοίξει και ν' αντικρίσει τι κρύβεται μέσα του, διερωτάται αμέσως: «Ποια θα μπορούσε να είναι η σημασία αυτού του αλλόκοτου ανάγλυφου από πηλό, και των άσχετων μεταξύ τους κομματιών, αποσπασμάτων και αποκομμάτων που υπήρχαν μέσα;». Το ανάγλυφο μάλιστα που αναφέρει, το περιγράφει παρακάτω ως μια ακανόνιστη, ορθογώνια πλάκα, όπου πάνω της φιλοξενούνται κάποια σχέδια. Κι αυτό αποτελεί κατά κάποιο τρόπο το εισιτήριό του για ένα ταξίδι στην καρδιά της περίφημης μυθολογίας Κθούλου την οποία δημιούργησε τόσο περίτεχνα ο Χ.Φ. Λάβκραφτ…
Ένα ακόμη διήγημα που μου τράβηξε την προσοχή είναι και το περίφημο «Ποντίκια μέσα στους τοίχους». Εκεί, που πέραν της ιστορίας, μου έκαναν επίσης ιδιαίτερη εντύπωση και τα παρακάτω λόγια του Χ.Φ. Λάβκραφτ, ότι «Ο απόλυτος τρόμος μερικές φορές προκαλεί την παράλυση της μνήμης με ευσπλαχνία». Σε αυτό το διήγημα ο ήρωάς μας αποφασίζει να μείνει μόνιμα, το 1923, στο αναστηλωμένο αβαείο του Έξαμ. Ένα αρκετά παλιό κτήριο, όπου ο πρόγονός του, ο οποίος το κατείχε, υπέστη μια ανεξήγητη τραγωδία. Και όχι μονάχα αυτός, μα και τα πέντε από τα παιδιά του, αλλά και αρκετοί από τους υπηρέτες του. Κι όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο ίδιος ο πρωταγωνιστής «από τον τόπο της καταστροφής είχε διαφύγει, μέσα σ' ένα βαρύ σύννεφο τρόμου και καχυποψίας, ο τρίτος γιος, μοναδικός επιζών από την οικογένεια, και πρόγονός μου και της φαμίλιας μου». Μάλιστα, προκειμένου ο αφηγητής μας να καταφέρει να υλοποιήσει την αναστύλωση, αναγκάζεται να προσλάβει εργάτες από μακρινά χωριά μιας και οι ντόπιοι φοβούνται να πλησιάσουν το κτήριο. Μα δεν ήταν μονάχα αυτό. Μισούσαν και τον ίδιο, ως απόγονο της οικογένειας που κατείχε το οικοδόμημα. Κι όλα τα παραπάνω θα έπρεπε φυσιολογικά να θορυβήσουν τον ήρωά μας, μα τούτος δείχνει να επιμένει να φέρει εις πέρας τα σχέδιά του. Μέχρι δηλαδή που η μοίρα αποκαλύπτει σιγά σιγά του τα καλά κρυμμένα μυστικά αυτού του μέρους…
Περνώντας τώρα στο «Τρόμος στο Ντάνγουιτς», τα βήματά μας μας βγάζουν σ' ένα παράξενο τόπο. Εκεί όπου έπειτα από κάποια χρονική περίοδο, που βασίλευε η φρίκη, όλες οι πινακίδες που οδηγούσαν προς το Ντάνγουιτς, ξηλώθηκαν με σκοπό να βυθίσουν την ύπαρξή του στη λήθη. Όσο για τους κατοίκους του, σημειώνεται με έμφαση πως έχουν πέσει σε μια αποκρουστική παρακμή, όπου μάλιστα «έχουν σχεδόν φτάσει ν' αποτελούν μια ξεχωριστή φυλή»! Χμ… Κάτω απ' αυτές τις συνθήκες, εσείς θα επιλέγατε άραγε να επισκεφθείτε άφοβα αυτό το μέρος; Κι αν ναι, τότε θεωρώ πως δεν θα ήσασταν προετοιμασμένοι με αυτά που πρόκειται να συναντήσετε…
Ολοκληρώνοντας την αναφορά μου σε όσα βίωσα σε τούτο τον τόμο –και έχοντας διαβάσει και τους τέσσερις τόμους με τα Άπαντα του Χ.Φ. Λάβκραφτ από τις εκδόσεις Κάκτος– θα ήθελα να σας προκαταβάλλω ότι κατά την προσωπική μου άποψη, αυτός είναι που συγκεντρώνει και το μεγαλύτερο ενδιαφέρον!
Εφόσον έχετε διαβάσει κι εσείς ολόκληρη τη σειρά, τότε θα αναμένω με χαρά τις εντυπώσεις σας στα σχόλια.
Σας εύχομαι καλή ανάγνωση!
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
