…Και φτάσαμε λοιπόν στο τέταρτο και τελευταίο άρθρο που αφορά τους ισάριθμους τόμους από τα άπαντα του Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ, ολοκληρώνοντας έτσι το λογοτεχνικό μας ταξίδι παρέα με την πένα του συγγραφέα.
Παρακάτω λοιπόν, θα εξετάσουμε τα δύο από τα πέντε διηγήματα που περιέχονται στο βιβλίο με τίτλο «Χ.Φ. Λάβκραφτ, Άπαντα 4: Η κατάρα». Οι συγκεκριμένες μάλιστα ιστορίες –«Μέσα στην άβυσσο του χρόνου» και «Η σκιά του Ίνσμουθ»– είναι και οι μεγαλύτερες σε έκταση, εν αντιθέσει με τις «Από πέρα», «Η αναζήτηση του Ιρανόν» και «Η κατάρα» που ακολουθούν.
Φυσικά, όπως συνέβη και με τους προηγούμενους τόμους της σειράς, έτσι κι αυτός έχει κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Κάκτος, με τη διαφορά πως για τον συγκεκριμένο συνέβη το 1979 (ενώ οι προηγούμενοι που εξετάσαμε, είχαν ως έτος έκδοσης το 1990). Ο τόμος αυτός αριθμεί τις 216 σελίδες και η μετάφραση έγινε από τον/την Σ. Καμάρη. Όσο για τον πρωτότυπο τίτλο του έργου, ήταν «Howard Ph. Lovecraft, Omnimus 4: The Curse and other titles».
Ξεκινώντας την περιπλάνησή μας στις σελίδες του, κάνουμε την αρχή με μια ανυπόγραφη εισαγωγή που επικεντρώνεται στη λογοτεχνική πορεία του συγγραφέα μας.
Κατόπιν, το ταξίδι μας συνεχίζεται με το διήγημα «Μέσα στην άβυσσο του χρόνου». Σε αυτό συναντούμε την περίπτωση του επιστήμονα Ναθαναήλ Βινγκέιτ Πήσλη, ο οποίος σε κάποια χρονική περίοδο της ζωής του βίωσε μια σοβαρή κατάσταση αμνησίας. Όπως μας ενημερώνει ο ίδιος: «Το χτύπημα ήρθε τελείως απρόσμενα […] Ένας ιδιαίτερα επίμονος πονοκέφαλος και η περίεργη, αόριστη, αίσθηση ότι κάποιος προσπαθούσε να μου κλέψει τις σκέψεις μου. […] και ενώ εξηγούσα στους πρωτοετείς φοιτητές τις νέες τάσεις της πολιτικής οικονομίας […] Οι σκέψεις και τα λόγια μου, απομακρύνθηκαν από το θέμα του μαθήματος κι οι φοιτητές αντιλήφθηκαν ότι συνέβαινε κάτι το σοβαρό.».
Μια κατάσταση που τελικά χειροτέρεψε, καθώς ο καθηγητής παραδέχεται πως «Ήταν φανερό πως δε θυμόμουν ούτε την ταυτότητά μου ούτε το παρελθόν μου, κι όμως για κάποιο άγνωστο λόγο, έκανα κάθε προσπάθεια να αποκρύψω την αμνησία μου». Και ουσιαστικά, για 5 χρόνια έμοιαζε θαρρείς και το κορμί του το είχε καταλάβει κάποια άγνωστη, ξένη ψυχή…
Όπως είναι φυσικό, στο διάστημα αυτό αλλάζουν τα πάντα στη ζωή του. Μέχρι που η μνήμη του, ή καλύτερα, η ψυχή του, επανέρχεται το ίδιο ξαφνικά. Το γεγονός γίνεται ιδιαίτερα αισθητό, μιας και εκείνη τη στιγμή ο ίδιος ξεκινά να μιλά πιστεύοντας ότι βρίσκεται ακόμη με τους φοιτητές του, βρισκόμενος στην αίθουσα απ' όπου ξεκίνησε η αμνησία του.
Μόλις συνέρχεται από το σοκ, συνειδητοποιεί πως το μόνο στήριγμα που του έχει απομείνει είναι ο μικρός του γιος, ο Βινγκέιτ Πήσλη, ο οποίος μάλιστα ακολουθεί και εκείνος τα επιστημονικά του βήματα. Και τελικά, όταν εκείνος φτάνει στα 35 του χρόνια, χρίζεται καθηγητής ψυχολογίας.
Η συνέχεια της ιστορίας μας κάνει συνοδοιπόρους στις προσπάθειες του Ναθαναήλ Βινγκέιτ Πήσλη να θυμηθεί τι έκανε στα –κενά για τον ίδιο– τελευταία 5 χρόνια.
Όπως πληροφορήθηκε κι από τους γύρω του, στο διάστημα εκείνο πραγματοποιούσε συνεχώς μοναχικά ταξίδια σε έρημα μέρη, ερχόμενος σε επαφή με μυστηριώδη άτομα. Κι όπως είναι συνήθως μοιραίο στις ιστορίες του Χ.Φ. Λάβκραφτ, μια τέτοια αναζήτηση φέρνει πάντα στο φως αποτρόπαια μυστικά χαμένα από τη λήθη του χρόνου…
Προχωρώντας τώρα στο επόμενο διήγημα με τίτλο «Η σκιά του Ίνσμουθ», συναντούμε ακόμη μια ιστορία η οποία φυσικά περιέχει τα απαραίτητα «μαγικά» στοιχεία που συνήθως αποπνέει η αφηγηματική μαεστρία του Χ.Φ. Λάβκραφτ.
Εδώ έχουμε να κάνουμε με μερικά παράξενα περιστατικά που συνέβησαν στο αρχαίο λιμάνι του Ίνσμουθ, το οποίο βρίσκεται στην Μασαχουσέτη. Αυτά περιλαμβάνουν αρκετές συλλήψεις ατόμων στις οποίες προχωρά η τοπική αστυνομία, καθώς και ανατινάξεις κάποιων –φαινομενικά– άδειων κατοικιών. Κι όλ' αυτά, δίχως να απαγγελθούν κάποιες κατηγορίες ή να γίνουν δίκες…
Κι αφού ο συγγραφέας καταφέρνει να μας κεντρίσει την περιέργεια με όλα τα παραπάνω, στη συνέχεια αφήνει τον πρωταγωνιστή της ιστορίας να μοιραστεί μαζί μας την προσωπική του αλήθεια. Όπως μας εκμυστηρεύεται: «Εγώ ήμουν αυτός που έφυγε μανιασμένα έξω από το Ίνσμουθ νωρίς το πρωί της 16ης Ιουλίου 1927. Ένιωθα τρομοκρατημένος κι έκανα επίμονες επικλήσεις για κυβερνητική δράση και έρευνα.».
Κι έπειτα μας συμπαρασύρει μεσ' από τις σελίδες του σ' έναν απρόβλεπτο και σκοτεινό κόσμο, όπου τίποτε δεν είναι τυχαίο απ' τη στιγμή που γεννιέται από την πένα του Λάβκραφτ…
Με αυτό το άρθρο λοιπόν ολοκληρώνεται και η παρουσίαση που αφορά τα Άπαντα του Χ.Φ. Λάβκραφτ. Εύχομαι φίλοι μου να απολαύσατε αυτή την περιπλάνηση στα μονοπάτια της φαντασίας και του τρόμου!
Καλή μας αντάμωση στο επόμενο λογοτεχνικό μας ταξίδι!
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
