Αρχικά, λίγη ιστορία. Στις 20 Ιουνίου 1837 ξεκινά η περίοδος βασιλείας της Αλεξαντρίνα Βικτωρία στην Μεγάλη Βρετανία η οποία θα ολοκληρωθεί στις 22 Ιανουρίου 1901 με τον θάνατό της. Επρόκειτο για σκυθρωπή, δύσκολη, αγέλαστη γυναίκα, σύζυγος Γερμανού, που έκανε εννέα παιδιά και σηματοδότησε την εποχή της –έκτοτε γνωστή ως βικτωριανή– κατά τη διάρκεια της οποίας υπήρξε ευημερία και εθνική αυτοπεποίθηση για τον λαό της. Σήμερα χρησιμοποιούμε τον όρο για να χαρακτηρίσουμε τις παρωχημένες ηθικές αξίας ή την υποκρισία –κι αυτά, μόνο τυχαία δεν τα γράφω όπως θα καταλάβετε στη συνέχεια.
Στο μυθιστόρημα Οδηγός βικτωριανής απόλαυσης: Τόμος 1 (Πρώτες εμπειρίες), που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ελκυστής, ο Anonymus –δηλαδή ένας λατινικός ανώνυμος (αφού anonymus είναι η λατινική γραφή του anonymous ενώ στην Ελλάδα ξέρουμε καλά την οργάνωση Anonymous, αν θυμάστε)– συγγράφει ένα ημερολογιακό αφήγημα των εφηβικών ερωτικών του εμπειριών. Πρόκειται για έναν άντρα λοιπόν (εικάζεται ότι μπορεί να κρύβεται εδώ ένας Γουίλιαμ Σίμπσον Πότερ ή ο Έντουαρντ Σέλον, που την ίδια εποχή είχαν υπογράψει παρόμοια έργα, αλλά η γράφουσα δεν βρίσκει λόγο να αποκρύψεις την ταυτότητά σου σε κάποιες δημιουργίες όταν κυκλοφορούν άλλες ονομαστικές γραφές σου), που αφηγείται με μεγάλη λεπτομέρεια και γλαφυρότητα, τις πρώτες του ερωτικές συνευρέσεις, τη μαθητεία του καλύτερα στο σεξ, και τις εντυπώσεις του από αυτές. Αυτός ο συγγραφέας –απροσδιόριστης ηλικίας, εποχής ή τόπου– «χρησιμοποιεί» τον έφηβο εαυτό του ή έναν φανταστικό δικό του ήρωα και τον βάζει ν' αναπτύσσει μέρα με τη μέρα, σε πρώτο πρόσωπο, τις ανακαλύψεις του: το φύλο του αρχικά, το άλλο φύλο συνεπακόλουθα, τη λειτουργία του ερεθισμού, την έξαψη, την ηδονή κ.ο.κ.
Η φύση και το ένστικτο με οδήγησε σε μία τρυφερή πράξη.
Το Romance of lust, όπως είναι ο πρωτότυπος τίτλος (Ειδύλλιο του πόθου/Ο ρομαντισμός του πόθου), αποτελεί ένα ερωτικό αφήγημα ημερολογιακής δομής ή, σε μια άλλη προσέγγιση, ένα πορνογράφημα. Ενδεχομένως να αδικείται κιόλας από τον δεύτερο χαρακτηρισμό αφού δεν υπάρχει ωμότητα (ίσως σε άλλον, επόμενο τόμο, όπου ο ήρωας θα έχει ανδρωθεί για τα καλά), ούτε χυδαιότητα αλλά ούτε και κάτι σοκαριστικό ή τραβηγμένο!
Οι διάλογοι χαρακτηρίζονται από μια ανάλαφρη νότα και μια δόση χιούμορ, ικανή να προκαλέσει ακόμα και πλατιά χαμόγελα, στα σημεία. Όλα τα πρόσωπα εμφανίζονται ανοιχτά στις προκλήσεις, έτοιμα για δράση, χαλαρά κι απαλλαγμένα θαρρείς από κοινωνικές συμβάσεις, ταμπού κ.λπ. (αυτές οι συστολές αναφέρονται στο παρασκήνιο αλλά δεν τους αγγίζουν) ενώ σε όλη την έκταση, άλλοτε φανερά κι αλλού υποδόρια, η κορύφωση, η μεγαλύτερη ηδονή όλων, εξισώνεται ή αντιπαραβάλλεται με τον θάνατο.
Πεθάναμε κι οι δύο σ' αυτόν τον θάνατο του έρωτα...Η εμπειρία έμοιαζε με τον πιο γλυκό θάνατο, ο οποίος ήταν απολύτως αδύνατο να περιγραφεί.
Ουσιαστικά το αισθησιακό στοιχείο υπερισχύει του πορνογραφικού και όλος ο τόμος αποτελεί κι ένα μάθημα ανατομίας και σεξ –σε βαθμό που με κάνει να αναρωτιέμαι αν θα άξιζε να διαβαστεί και για εκπαιδευτικούς λόγους, πέρα των καθαρά ψυχαγωγικών.
...όμως η φύση μας είναι έτσι, ώστε το να βλέπεις κάτι τέτοιο είναι την ίδια στιγμή και συναρπαστικό.
Δεν αναφέρονται προσδιοριστικά στοιχεία τόπου ή χρόνου κ.ο.κ. και ως συνέπεια, το σύνολο αποκτά μια διαχρονικότητα στην οποία πιστεύω ότι «ποντάρει» ο συγγραφέας του. Δηλαδή, να σκαρώσει μια ιστορία εστιασμένη στο σεξ, που αφορά τις συνευρέσεις του έφηβου ήρωά του με όλα τα θηλυκά του σπιτιού (!) επικεντρωμένη στις περιγραφές αυτές με κάθε λεπτομέρεια. Στο τέλος, έχεις την αίσθηση ότι σου έχει παρουσιάσει το σεξ σε όλο του το μεγαλείο και πως το έχει αποθεώσει, κυριολεκτικά και αναμφίβολα.
Η ιδέα της επιτυχίας στην εξαπάτηση είναι εθισμός.
Μην βιαστείτε να το απορρίψετε ή να το αρχειοθετήσετε. Πολλές φορές, υπάρχουν κρυμμένες ομορφιές στα λιγότερο πιθανά σημεία κι άλλες, υπάρχει όφελος ακόμα και στο πιο εκκεντρικό ή κίνκι. Κι εξάλλου, το γδύσιμο όταν φοράς μερικά επίπεδα ρούχων αποκτά μεγαλύτερο ενδιαφέρον.
