Ένας λαβύρινθος
Γιάννη Σμίχελη
Β μέρος
2
Τα σώματα είναι τα σοφά παιδιά της ζωής
Σε βρίσκω στην αόρατη διάσταση των γεγονότων
Που υφάνθηκαν μέσα από την ερωτική μας διάδραση
Φέρεσαι σαν φωνή της απόσταξης του ασυνείδητου στα κελεύσματα της σωματικής ακτινοβολίας
Έρχεσαι απ' τα σκοτάδια μου ως ταχυδρόμος του ασύλληπτου ώστε να δώσεις τον κατάλληλο χρωματισμό της αύρας μου
Κι όλο συγκρούονται οι διαστάσεις του σώματός μου
Νιώθω τις συναισθηματικές εντάσεις σαν τανάλιες στο νευρικό σύστημα
Στον κόσμο του σωματικού σύμπαντος
Το σύνολο των συμβόλων έχει τη βαρύτητα της ουσίας
Όσο κι αν σ' ακύρωνα με ηθικοπρεπή επιχειρήματα και προκατασκευασμένες καταδίκες
Ήσουν παρούσα στο επίπεδο των εννοιών μου
Διαισθητικά ανέπτυξα μια ενσυναίσθηση μαζί σου
Μέσα στο σώμα μου
Πέρα από τα στοιχεία της ταυτότητάς μου
Αφού η επιθυμία μου είναι να γεννηθώ στο παιδί της άμβλωσης
Για να μας δικαιώσω στην καρδιά μου
Ως πηγή κινητήριας δύναμής της
Ακολουθώντας την επιταγή του εσωτερικού απείρου μου.
Είσαι η φόνισσα, η μητέρα και η έμπνευση
Μέσα από τη διαδικασία αυτογέννησης
Έχω τον προσανατολισμό της ουσίας μου
Η έμπνευση που σκοτώνει για να μας αναγεννήσει
Το ποιητικό αίτιο της ζωής μου
Αγιασμός των αδικαίωτων
Ταχυδακτυλουργίες της υπερφυσικής παραίσθησης στο εμμονικό πεδίο
Το μεταθανάτιο παυσίπονο
Σίγουρα ο ρεαλισμός δίχως την υπερβατικότητα
Είναι πολύ σκληρός για μένα
Μου έχουν μείνει τα μεγάλα ταξίδια και οι σιωπηλές πορείες
Είναι όμως ό,τι μου έχει απομείνει;
Πολλές φορές σε φαντάστηκα αλλιώς
Και πάντα μ' αρνιόσουν
Η ποίηση ως η εναλλακτική μοίρα της ζωής μου
Αφού δεν σ' έχω, θα σε πλάσσω
Μιας και σε μισώ, θα σε αποκαθάρω από τα ατοπήματά σου
Η τόσο παράλογη αγάπη μου έχει ως αποκλειστική διέξοδο
Την μεταξύ μας άπειρη απόσταση
Όσο πιο πολύ θέλω να σε συναντήσω
Τόσο πιο μακριά θα πηγαίνω
Και θα γράφω ποιήματα
Σαφέστατα είμαι τρελός
Αλλά όχι όπως σε βολεύει
Μα με τον τρόπο που μου αρέσει
🍃
3
Πλησιάζω στο κέντρο μου
Είσαι εκεί, σ' αγγίζω, στα μάτια βαθιά σε κοιτάω
Δεν λες τίποτα
Είσαι τόσο όμορφη, γαλήνια και γλυκιά
Θέλω να σε γδύσω και να κάνουμε
Παθιασμένα έρωτα όπως τότε
Σιωπή, βαθιά σιωπή, σιγή
Καμία υπόνοια,
Με κοιτάς τρυφερά
Θα με συγχωρέσεις;
Γιατί είσαι εδώ, δεν έχεις δικαίωμα
Εδώ είναι ο ιδιωτικός χώρος
Ο αποκλειστικά δικός μου
Μου αποκρίνεσαι μ' ένα ελαφρύ ειρωνικό χαμόγελο
Είμαι εδώ πριν από σένα Γιάννη
Εσύ τώρα ήρθες
Κι ας είναι ο πυρήνας σου
Δεν ανταπαντώ
Θα με συγχωρέσεις; ξαναρωτάς
Και τι ακριβώς κάνεις εδώ; Ποιο σπουδαίο έργο επιτελείς στα σωθικά μου;
Είμαι εδώ γιατί εσύ με διάλεξες
Να σου δείξω ένα μονοπάτι ζοφερό μέσα σου
Μπορεί και να μην ανταποκρίθηκα πλήρως
Μιας και καθυστέρησες αρκετά
Αλλά πάντως πια είσαι εδώ
Άρα τα κατάφερες.
Τι ακριβώς πέτυχα;
Να μην μισείς τον εαυτό σου, με διάλεξες σαν την υπερβολή της καρδιάς σου
Αφού αν και με μισούσες ήρθες να με συναντήσεις
Είμαι ο άνθρωπος που δοκίμασε τα όριά σου
Εσύ μ' επέλεξες
Το ήθελες και μπορείς να συνεχίσεις τον δρόμο σου
Ξεπέρασες τα πλαίσια του εγώ που γνώρισα.
Σε κοιτάζω με δυσπιστία
Πας να μου ξεγλιστρήσεις
Σε πλησιάζω, χαϊδεύω το πρόσωπό σου
Νιώθω το δέρμα σου
Τους πόρους του
Την υγρασία του.
Τόσα χρόνια έχεις ζήσει, έτσι δεν είναι;
Καταπίνω το σάλιο μου
Έχεις βιώσει πολλά, το γνωρίζω καλά.
Ήμουν μαζί σου
Σε τελική ανάλυση μιλάς με την δίκη σου οπτασία για μένα
Δέξου ό,τι έγινε και προχώρα
Δεν ήρθε η συντέλεια του κόσμου
Κι ας μην με συγχωρέσεις, δεν πειράζει.
Γεια σου.
Πού πας; Φεύγω, δεν με χρειάζεσαι πια
Κλείνω τα μάτια, φτάνω στον πυρήνα μου
Είσαι πίσω μου
Δεν μου επιτρέπεται ακόμη κι αν το ήθελες
Εκεί πας εντελώς μόνος
Δίχως δεκανίκια.
Ανοίγω την πόρτα
Περνάω
Κλείνω την πόρτα
Είσαι πάντα στη θέση σου και με περιμένεις
🍃
Copyright © Γιάννης Σμίχελης All rights reserved, 2022
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Συνοδεύεται από πίνακα Chris Long (Lingering Storm)
Το κείμενο ξεκινά από εδώ
