Μάνου Καραβασίλη
Εικόνα έβδομη
Φως. Στον ίδιο χώρο, δύο μέρες αργότερα. Στη σκηνή είναι Ο πατέρας και η Κόρη.
Πατέρας: Μα πόσο χρόνο θες επιτέλους για να δεχτείς αυτόν τον γάμο;
Κόρη: Δεν ξέρω. Πάντως θέλω χρόνο. Ξέρω ότι στάθηκες πάντα για εμένα μοναδικός πατέρας, πάντα με νοιαζόσουνα και με αγαπούσες. Αλλά θέλω να το συνηθίσω αυτό.
Πατέρας: Να το συνηθίσεις αυτό γιατί κάποια στιγμή στη ζωή σου θα πρέπει να συνηθίσεις και κάτι άλλο.
Πατέρας: Αυτό θα το μάθεις στην ώρα του, όχι τώρα.
Κόρη: Περί τίνος πρόκειται;
Πατέρας: Είναι κάτι που σε αφορά. Και αν δεν με είχες θυμώσει με την στάση σου ούτε αυτό δεν θα σου έλεγα που σου είπα τώρα. Κατάλαβες;
Κόρη: Κατάλαβα. Πάντως είσαι αινιγματικός άνθρωπος.
Πατέρας: Δεν το θεωρώ κακό, επομένως σε ευχαριστώ.
Κόρη: Αλλά τι είναι αυτό;
Πατέρας: Είναι κάτι που θα σου χρειαστεί να το ξέρεις. Για την ώρα δεν μπορώ να σου πω τίποτα άλλο.
Κόρη: Και όμως θέλω να μάθω.
Πατέρας: Θα μάθεις. Αλλά όχι τώρα. Θα το μάθεις όταν έρθει η ώρα του.
Κόρη: Έχει να κάνει με εμένα;
Πατέρας: Μην ρωτάς τίποτα περισσότερο.
Κόρη: Καλά. Για την ώρα δεν ρωτάω τίποτα. Αλλά όταν έρθει η ώρα θα μάθω Να είσαι σίγουρος. (Αποχωρεί)
Σκοτάδι
Copyright © Μάνος Καραβασίλης All rights reserved, 2022
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο Δημοσθένη Δαββέτα
Το θεατρικό ξεκινάει από εδώ
