Μάνου Καραβασίλη
Εικόνα τέταρτη
Φως. Στον ίδιο χώρο, το άλλο πρωί. Στην σκηνή είναι ο Πατέρας με τον Αστυνόμο.
Πατέρας: Κατάλαβες δηλαδή; Τώρα έχω πόλεμο με τη χειρότερη μορφή του πολέμου.
Αστυνόμος: Και ποια είναι η χειρότερη μορφή του πολέμου;
Πατέρας: Ο εμφύλιος πόλεμος είναι ο χειρότερος πόλεμος. Άκου με, κάτι ξέρω από τη ζωή.
Πατέρας: Δεν ξέρω. Κάτι θα σκεφτώ όμως. Δεν υπάρχει περίπτωση να αφήσω την κόρη μου, που θυσίασα τα πάντα για αυτήν, να γίνει το εμπόδιο και ο χαμός της ευτυχίας μου. Ως εδώ και μη παρέκει. Πέρασαν αυτά. Τι έκανα δηλαδή; Ποιον ενόχλησα; Παντρεύτηκα, δεν έκανα κακό σε κανέναν. Και αν θες να ξέρεις αυτό που έκανα στα ας πούμε γεράματα, έπρεπε να το είχα κάνει δεκαπέντε χρόνια πιο πριν. Όλο ζητάει και ζητάει η κόρη μου. Φτάνει όμως. Έδωσα, έδωσα και με το παραπάνω. Δεν έχω να της δώσω τώρα τίποτα άλλο. Και ούτε της ζήτησα όμως να μου δώσει τίποτα εκείνη. Ο κάθε άνθρωπος έχει τη ζωή του. Μπορώ με την κόρη μου να μοιραστώ πολλά πράγματα, όχι όμως τα γεράματά μου. Αυτά ευτυχώς ή δυστυχώς είναι μόνο δικά μου. Δεν ανήκουν στην κόρη μου, ανήκουν σε εμένα.
Αστυνόμος: Έλα μωρέ, παραείσαι θυμωμένος. Κοίτα τον εαυτό σου και ηρέμησε.
Πατέρας: Τον εαυτό μου δεν τον κοίταξα όταν έπρεπε, τώρα θα τον κοιτάξω;
Αστυνόμος: Ίσα ίσα τώρα έχεις πιο πολύ ανάγκη τον εαυτό σου. Πρέπει να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου. Αυτόν έχουμε συνέχεια μαζί μας. Να του κάνεις καλή συντροφιά και να μην τον δυσαρεστείς. Η κόρη σου θα καταλάβει.
Πατέρας: Και πότε θα καταλάβει;
Αστυνόμος: Α, δεν ξέρω το πότε θα καταλάβει αλλά σίγουρα θα νιώσει ότι η γυναίκα σου δεν έχει σκοπό και προορισμό να αντικαταστήσει τη μητέρα της, απλώς να σου προσφέρει κάποιες ζεστές και ανθρώπινες στιγμές.
Πατέρας: Να το καταλάβει όμως. Να το καταλάβει. Δεν μπορώ να νιώθω ότι η κόρη μου, που ξέρεις πώς την μεγάλωσα, υποτιμάει τη γυναίκα μου. Δεν είναι καθόλου σωστό αυτό.
Αστυνόμος: Της ήρθε ξαφνικό αυτό είναι όλο. Δείξε και εσύ λίγη κατανόηση. Άλλωστε εσύ είσαι ο πιο έμπειρος, εσύ έχεις δει πιο πολλά στη ζωή σου από ό,τι έχει δει αυτή. Σε θεωρούσε δικό της. Ούτε που θα πήγαινε το μυαλό της ότι θα έκανες τώρα άλλον γάμο. Μην της κρατάς κακία!
Πατέρας: Δεν έχει να κάνει με κακία. Την κόρη μου την υπεραγαπάω. Αυτό δεν μπορεί να αλλάξει ποτέ και με τίποτα. Να αποδεχτεί τον γάμο μου μόνο θέλω. Δεν ζήτησα τίποτα παράλογο.
Αστυνόμος: Θα αποδεχτεί τον γάμο σου. Άλλωστε η σύζυγός σου είναι μια εξαίρετη γυναίκα. Δώσ' της λίγο χρόνο. Αυτό μόνο χρειάζεται. Λίγο χρόνο.
Πατέρας: Θα έχει λίγο χρόνο. Αχ, κακά τα γεράματα. Όλοι θέλουμε να πεθάνουμε σε μεγάλη ηλικία αλλά τα γεράματα δεν τα θέλει κανείς.
Αστυνόμος: Άσε τις φιλοσοφίες, δεν χρειάζονται. Υπομονή μονάχα χρειάζεται και όλα θα γίνουν. Άκου με, που σου λέω. Όλοι θα γίνουν.
Πατέρας: Μακάρι. Μακάρι.
Σκοτάδι
Copyright © Μάνος Καραβασίλης All rights reserved, 2022
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο Δημοσθένη Δαββέτα
Το θεατρικό ξεκινάει από εδώ
