Μάνου Καραβασίλη
Φως. Στον ίδιο χώρο, λίγες ώρες αργότερα. Η κόρη μιλάει με τη φίλη της.
Κόρη: Έχω να σε δω και να τα πούμε από κοντά τρία ολόκληρα χρόνια φιλενάδα. Λοιπόν που λες, σου έχω νέα! Νέα από όλους μας. Το τι ζω τις τελευταίες ημέρες είναι κάτι που δεν λέγεται και τόσο εύκολα. Ανατροπή στην ανατροπή! Έκπληξη στην έκπληξη! Μόλις πάω να συνηθίσω το ένα έρχεται το άλλο! Δύσκολα τα πράγματα φιλενάδα μου. Πολύ δύσκολα.
Φίλη: Μπα, ό,τι και να σου συμβαίνει ξέρω πως θα τα καταφέρεις. Είσαι δυνατή εσύ! Δεν σε φοβάμαι. Να σου πω, είναι όλα δυσάρεστα ή έχεις και ευχάριστα να μου πεις;
Φίλη: Ωραία λοιπόν, ξεκινά αν θες από τα δυσάρεστα.
Κόρη: Ο πατέρας μου παντρεύτηκε! Ελπίζω να μην το ήξερες. Γιατί πριν από λίγο με κάποιο άλλο άτομο που μίλαγα μου είπε ότι όχι μόνο το ήξερε, αλλά είχε πάει και στον γάμο του! Με τίποτα δεν περίμενα να ακούσω κάτι τέτοιο. Στα αλήθεια με τίποτα.
Φίλη: Ο πατέρας σου παντρεύτηκε. Μωρέ μπράβο! Τώρα; Σε αυτήν την ηλικία; Ω, Θεέ μου, δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά.
Κόρη: Χαίρομαι που το λες αυτό. Γιατί και εγώ το ίδιο πιστεύω. Τώρα είναι η σειρά μου να παντρευτώ εγώ, όχι ο πατέρας μου. Κάθε πράγμα στον καιρό του. Έτσι δεν λένε;
Φίλη: Έτσι λένε και έτσι είναι. Μα εγώ θυμάμαι τον πατέρα σου για έναν άνθρωπο συγκροτημένο, μετρημένο, σοβαρό, υπεύθυνο, ήσυχο, και τώρα προς μεγάλη μου έκπληξη ανακαλύπτω ότι δεν είναι τίποτα από όλα αυτά που πίστευα για εκείνον. Γιατί παντρεύτηκε;
Κόρη: Ένιωθε μόνος. Αυτό μου είπε. Εντάξει, η αλήθεια είναι ότι καταλαβαίνω, πέρασε πολλά στη ζωή του. Έμεινε χήρος πολύ νωρίς και θέλησε να δώσει όλον του τον εαυτό σε εμένα. Αυτό το ξέρω, το ξέρω και του το αναγνωρίζω. Τον ευχαριστώ για ό,τι έχει κάνει για εμένα όμως αυτό που έκανε τώρα είναι είναι... είναι απαίσιο. Εγώ δεν έχω ακούσει ότι ο πατέρας ή η μητέρα κάποιου φίλου μου παντρεύτηκε σε αυτήν την ηλικία.
Φίλη: Α, δεν το έμαθες; Ναι, έχεις δίκιο, δεν σου το είπα. Δεν πρόλαβα δηλαδή να σου το πω.
Κόρη: Τι έγινε;
Φίλη: Όπως ξέρεις πολύ καλά, ο δικός μου πατέρας δεν ζει. Ε, η μάνα μου παντρεύτηκε πέρυσι το καλοκαίρι!
Κόρη: Απίστευτο!
Φίλη: Απίστευτο από τα απίστευτα. Όταν μου είπε πως θα παντρευτεί νόμιζα ότι μου έκανε πλάκα. Αλλά όχι, δεν έκανε πλάκα. Δυστυχώς μιλούσε πολύ σοβαρά! Παντρεύτηκε η μάνα μου κι εγώ είμαι ακόμα ελεύθερη!
Κόρη: Δεν το πιστεύω. Ποιον πήρε;
Φίλη: Έναν ηλικιωμένο κύριο. Ποιον να πάρει; Είχα ξαφνιαστεί!
Κόρη: Τουλάχιστον... δεν μου λες; Είναι καλός ο άνθρωπος αυτός; Την αγαπάει;
Φίλη: Ότι την αγαπάει, την αγαπάει. Την προσέχει, την φροντίζει, αλλά όλο αυτό μου φάνηκε... πώς να στο πω; Παρατραβηγμένο! Κάθε πράγμα πρέπει να γίνεται στην ώρα του και στον καιρό του. Τώρα; Σε αυτή την ηλικία γάμος;
Κόρη: Ήταν από πολύ νέα χήρα η μητέρα σου. Εδώ που τα λέμε, αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι και ειλικρινείς, έχει έναν άνθρωπο που την νοιάζεται, που την προσέχει, έχει έναν άνθρωπο να της πιάνει το χέρι. Κακά τα ψέματα, αυτή τη γυναίκα πρέπει να την αγαπάς. Και ξέρεις γιατί να την αγαπάς; Γιατί και εκείνη αγαπάει τον πατέρα σου!
Φίλη (μετά από μικρή παύση): Με μπέρδεψες! Εσύ δεν με κάλεσες μέσα στην οργή και τον θυμό για να κατηγορήσεις τον πατέρα σου επειδή παντρεύτηκε; Εγώ πήρα το μέρος σου, αν όχι εξολοκλήρου, πιο πολύ πάντως συμφώνησα μαζί σου και όχι με τον πατέρα σου. Ενώ εσύ είσαι με το μέρος της μάνας μου και όχι με το δικό μου. Γιατί αυτό;
Κόρη: Συγγνώμη, με συγχωρείς, έχεις δίκιο. Απλώς πονάω τη μητέρα σου, τόσα και τόσα πέρασε στη ζωή της για να σε μεγαλώσει και να σε κάνει έναν σωστό άνθρωπο. Για μια στιγμή είπα στον εαυτό μου ότι αξίζει και αυτή η γυναίκα να περάσει λίγες ωραίες στιγμές τώρα που μεγάλωσε. Συγγνώμη, με πήρε το συναίσθημα.
Φίλη: Πάντως αυτό που είπες για τη μητέρα μου, να ξέρεις ότι ισχύει και για τον πατέρα σου.
Κόρη: Το ξέρω. Βρε συ, μήπως έχουν δίκαιο τελικά οι γονείς μας; Το σκέφτομαι για τη μητέρα σου βλέπω ότι έχει δίκαιο, το σκέφτομαι για τον πατέρα μου βλέπω ότι έχει άδικο. Κάτι δεν κάνω καλά εγώ, δεν εξηγείται αλλιώς.
Φίλη: Δεν ξέρω. Η αλήθεια είναι πως πρέπει να μπεις στη θέση κάποιου για να τον κρίνεις, διαφορετικά ίσως να μην έχει και νόημα η άποψή σου για αυτόν. Εγώ ξέρεις τι νομίζω ότι θέλουμε; Χρόνο. Μόνο ο χρόνος μπορεί να μας βοηθήσει. Αυτός ξέρει τις λύσεις για όλα τα πράγματα. Μόνο αυτός.
Κόρη: Δεν ξέρω. Ίσως να έχεις και δίκιο. Και εγώ έτσι νιώθω μέσα μου. Νιώθω ότι θέλω χρόνο.
Φίλη:Τι άλλο έχεις να μου πεις; Είπες και για ευχάριστο και για δυσάρεστο.
Κόρη: Είχα μια πρόταση γάμου.
Φίλη: Άντε!
Κόρη: Ναι. Και είπα ναι. Αλλά τελικά δεν ήταν για ναι. Και αμέσως μετά, δεν θα το πιστέψεις, είχα και άλλη μια πρόταση για γάμο.
Φίλη: Μπράβο! Και στη δεύτερη πρόταση γάμου τι είπες;
Κόρη: Δεν είπα ναι. Αλλά εκεί μάλλον θα πω ναι. Και θα το εννοώ.
Σκοτάδι
Copyright © Μάνος Καραβασίλης All rights reserved, 2022
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο Δημοσθένη Δαββέτα
Το θεατρικό ξεκινάει από εδώ
