Μάνου Καραβασίλη
Τα πρόσωπα του έργου:
Επιθεωρητής, 45 ετών
Μπενουά, 34 ετών
Λουίζ, 27 ετών
Σκηνικό, το δωμάτιο του Επιθεωρητή. Κρεβάτι, τραπέζι με καρέκλες κ.ά. Νύχτα. Ανοίγει σιγά σιγά η πόρτα και μπαίνει μέσα ο Επιθεωρητής. Φοράει καμπαρντίνα και καπέλο. Τα αφήνει στον καλόγερο. Ανάβει το φως. Κοιτάζει τον χώρο. Πηγαίνει και κοιτάει μια κορνίζα, την βάζει σε άλλη θέση. Βγάζει το όπλο του και το αφήνει πάνω στο τραπέζι. Πηγαίνει μέσα. Επιστρέφει με ένα μήλο που το τρώει. Χτυπάει η πόρτα. Ανοίγει. Στο κατώφλι στέκεται ο Μπενουά.
Μπενουά: Δεν θα μου πεις να περάσω;
Ο Επιθεωρητής του κάνει τόπο. Μπαίνει μέσα ο Μπενουά.
Επιθεωρητής: Γιατί χτύπησες την πόρτα; Και πριν ήρθες, έτσι δεν είναι;
Μπενουά: Πού το κατάλαβες;
Επιθεωρητής: Η κορνίζα δεν βρισκόταν στη θέση της.
Μπενουά: Είσαι παρατηρητικός.
Μπενουά: Μπορώ να καθίσω;
Επιθεωρητής: Τι έγινε;
Μπενουά: Ήρθε πάλι. Επέστρεψε. Είχε εφτά χρόνια να φανεί.
Επιθεωρητής: Περνάει γρήγορα ο καιρός.
Μπενουά: Δεν βλέπω να σου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση.
Επιθεωρητής: Τίποτα απολύτως δεν μπορεί να μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση.
Μπενουά: Και γιατί αυτό;
Επιθεωρητής: Έχω δει πολλά.
Μπενουά: Θα θελήσει να μας σκοτώσει.
Επιθεωρητής: Νομίζω ότι είσαι ταραγμένος. Κάτσε. (ο Μπενουά κάθεται) Θες ένα μήλο;
Μπενουά: Είχε φύγει πριν χρόνια, όλα τα λεφτά ήταν δικά της. Εμείς όμως της τα πήραμε. Μια ολόκληρη περιουσία. Καταλαβαίνεις, ε; Της τα πήραμε. Θα θελήσει να εκδικηθεί.
Επιθεωρητής: Τι έμαθες για αυτήν; Τι έκανε όλα αυτά τα χρόνια;
Μπενουά: Παντρεύτηκε.
Επιθεωρητής: Ποιον;
Μπενουά: Δεν ξέρω.
Επιθεωρητής: Έχει παιδιά;
Μπενουά: Μια κόρη.
Επιθεωρητής: Πώς το ξέρεις;
Μπενουά: Ποιο πράγμα;
Επιθεωρητής: Ότι παντρεύτηκε και ότι έχει μια κόρη.
Μπενουά: Έτσι άκουσα να λένε.
Επιθεωρητής: Από ποιον το άκουσες;
Μπενουά: Έχει σημασία;
Επιθεωρητής: Δείχνεις ταραγμένος.
Μπενουά: Είμαι. Είμαι ταραγμένος.
Επιθεωρητής: Αυτό δεν διευκολύνει την κατάσταση.
Μπενουά: Κάτι πρέπει να γίνει.
Επιθεωρητής: Σαν τι;
Μπενουά: Δεν ξέρω.
Επιθεωρητής: Έχουμε και λέμε. Μας είχε εμπιστευθεί τα λεφτά της και έφυγε. Πέρασαν χρόνια, γυρίζει πίσω παντρεμένη και με ένα παιδί και τα ζητάει πίσω. Εμείς όμως δεν τα έχουμε. Μάλιστα. Άρα λοιπόν ή μας κάνει μήνυση ή θέλει να πάθουμε... κανένα ατύχημα. Έτσι δεν είναι;
Μπενουά: Ο άντρας της είναι... δεν είναι καλός άνθρωπος. Μην με ρωτήσεις που το ξέρω, αλλά δεν είναι.
Επιθεωρητής: Έχει μπλεξίματα;
Μπενουά: Πιο πολλά από ό,τι νομίζεις.
Επιθεωρητής: Δεν μπορείς να ξέρεις τι νομίζω.
Μπενουά: Δίνεις πολύ πνευματώδεις απαντήσεις!
Επιθεωρητής: Και ποιος μας εμποδίζει το... ατύχημα να το πάθει αυτή και ο άντρας της;
Μπενουά: Δεν είμαστε τέτοιοι άνθρωποι.
Επιθεωρητής: Να μην μιλάς εξ ονόματος μου!
Μπενουά: Δηλαδή;
Επιθεωρητής: Γιατί όχι;
Μπενουά: Μα αυτό λέγεται φόνος.
Επιθεωρητής: Όλα τα πράγματα κάπως λέγονται.
Μπενουά: Δεν σε εμποδίζει τίποτα για να το κάνεις;
Επιθεωρητής: Εγώ είμαι το εμπόδιο για τους άλλους και όχι οι άλλοι για εμένα.
Μπενουά: Δεν είναι τόσο απλό όσο νομίζεις.
Επιθεωρητής: Δεν είναι τόσο δύσκολο όσο θεωρείς.
Μπενουά: Και αν το κάνεις, τι θα γίνει;
Επιθεωρητής: Θα πάψεις να είσαι ταραγμένος.
Μπενουά: Μόνο αυτό έχεις να μου πεις;
Επιθεωρητής: Μόνο αυτό. Είναι ώρα για ύπνο, θέλω να κοιμηθώ.
Μπενουά (σηκώνεται): Δεν έχεις μέσα σου αισθήματα. Δεν υπάρχει τίποτα μέσα σου;
Επιθεωρητής: Υπάρχει μια νύστα. Τίποτα άλλο. Πήγαινε τώρα. Αύριο φρόντισε να έρθουν εδώ. Ίσως στην αρχή να τους μιλήσω λίγο. Πιστεύω να καταλάβουν.
Μπενουά: Και αν δεν καταλάβουν;
Ο Επιθεωρητής παίρνει το όπλο του από το τραπέζι.
Σκοτάδι.
Φως. Λίγο αργότερα στον ίδιο χώρο. Μεσημέρι. Ο Επιθεωρητής μιλάει με την Λουίζ.
Επιθεωρητής: Έτσι έγινε δυστυχώς. Τα λεφτά χάθηκαν. Δεν έχω μία. Ούτε εγώ, ούτε ο άλλος. Δεν τα φάγαμε. Τα χάσαμε.
Λουίζ: Πώς τα χάσατε;
Επιθεωρητής: Μας τα κλέψανε.
Λουίζ: Και πώς ξέρω ότι λες αλήθεια;
Επιθεωρητής: Να είσαι σίγουρη ότι λέω αλήθεια.
Λουίζ: Δεν σε πιστεύω.
Επιθεωρητής: Θα έπρεπε όμως.
Λουίζ: Γιατί να σε πιστέψω; Άλλωστε και έτσι να ήτανε, εμένα τι με νοιάζει; Εγώ θέλω τα λεφτά μου. Άλλωστε δεν με πείθεις. Ξέρω πολύ καλά τι άνθρωπος είσαι.
Επιθεωρητής: Δεν ξέρεις τον εαυτό σου και λες πως ξέρεις εμένα;
Λουίζ: Αν το πω στον άντρα μου ξέρεις τι θα γίνει;
Επιθεωρητής: Κάτι σαν φόνος, ε;
Λουίζ: Θα σε σκοτώσει! Και εσένα και τον άλλον.
Επιθεωρητής: Θες ένα μήλο; (μικρή παύση) Εγώ μίλησα για φόνο. Δεν είπα ότι θα πεθάνω εγώ.
Λουίζ: Μου έκλεψε τα χρήματά μου και τολμάς να με απειλείς!
Επιθεωρητής: Δεν θυμάμαι να σε απείλησα. Στη δική σου απειλή απάντησα.
Λουίζ: Τώρα τι θες;
Επιθεωρητής: Νομίζω πως αυτός που θέλει είσαι εσύ.
Λουίζ: Εγώ θέλω τα χρήματά μου.
Επιθεωρητής: Στο είπα δεν τα έχω.
Λουίζ: Έπρεπε όμως να τα έχεις.
Επιθεωρητής: Αυτό είναι άλλο θέμα. Τώρα τι γίνεται;
Λουίζ: Δεν ξέρω. Θα σου δώσω μια μικρή προθεσμία. Δέκα μέρες νομίζω πως είναι καλές.
Επιθεωρητής: Για να σχεδιάσω και να πραγματοποιήσω μια ληστεία, ε;
Λουίζ: Αυτό είναι δικό σου πρόβλημα.
Επιθεωρητής: Έχω μάθει στη ζωή μου να μην έχω προβλήματα.
Λουίζ: Μετά τις δέκα μέρες όμως θα έχεις πρόβλημα.
Επιθεωρητής: Μετά από δέκα μέρες ποιος ζει ποιος πεθάνει.
Λουίζ: Πάντως εγώ δεν πεθαίνω. Να είσαι σίγουρος για αυτό.
Επιθεωρητής: Είσαι γυναίκα. Και οι γυναίκες είναι εφτάψυχες όπως και οι γάτες.
Λουίζ: Έχεις δέκα μέρες προθεσμία. Φρόντισε να κρατήσεις τον λόγο σου. (πάει προς την πόρτα) Δέκα μέρες εκτός και αν...
Επιθεωρητής: Υπάρχει και τίποτα άλλο στο μέσα στο μυαλό σου;
Λουίζ: Αν σου πρότεινα μια δουλειά θα την έκανες;
Επιθεωρητής: Θα σε ξοφλούσα;
Λουιζ: Ναι. Δεν ξέρω αν σε ενδιαφέρει η πρότασή μου.
Επιθεωρητής: Τίποτα δεν με ενδιαφέρει αλλά σε ακούω.
Λουίζ: Εάν έβγαζες από την μέση έναν άνθρωπο θα σου χρώσταγα κιόλλας.
Επιθεωρητής: Πόσα θα μου χρώσταγες;
Λουίζ: Τα δίπλα από αυτά που μου χρωστάς.
Επιθεωρητής: Πώς ξέρω ότι λες αλήθεια;
Λουίζ: Θα πάρεις τα μισά μέχρι αύριο.
Επιθεωρητής: Αλλάζουν τα πράγματα.
Λουίζ: Τι λες;
Επιθεωρητής: Αύριο το απόγευμα φέρε τα λεφτά.
Λουίζ: Δεν θες να μάθεις ποιον θα σκοτώσεις;
Επιθεωρητής: Μισώ τις λεπτομέρειες.
Λουίζ: Είναι δύσκολο να πετύχεις αυτό που σου λέω.
Επιθεωρητής (δείχνοντας το όπλο): Το βλέπεις μικρή μου; Την ίδια δουλειά κάνει για όλους. Καλό σημάδι χρειάζεται μόνο και εγώ το έχω.
Λουίζ: Θέλω να σκοτώσεις τον άντρα μου.
Επιθεωρητής: Γιατί;
Λουιζ: Θέλω τα λεφτά του.
Επιθεωρητής: Δεν τον αγαπάς. Θα έπρεπε όμως.
Λουίζ: Αυτό αφορά εμένα. Δέχεσαι;
Επιθεωρητής: Είναι πολύ πλούσιος, έτσι δεν είναι;
Λουίζ: Πολύ πλούσιος και πολύ απαίσιος χαρακτήρας.
Επιθεωρητής: Αυτά τα δύο πηγαίνουνε μαζί κάποιες φορές.
Λουίζ: Θα το κάνεις;
Επιθεωρητής: Δεν βλέπω λόγο για να αρνηθώ.
Λουίζ: Έχεις ξανασκοτώσει άνθρωπο;
Επιθεωρητής: Δεν έχει σημασία. Εσύ θες να γίνει η δουλειά σου. Και θα γίνει η δουλειά σου.
Λουίζ: Πότε;
Επιθεωρητής: Λίγο μετά που θα εισπράξω αυτά που θα μου δώσεις.
Λουίζ: Και αν δεν πετύχεις;
Επιθεωρητής: Τότε σκότωσέ με εσύ.
Λουίζ: Μου αρέσει ο τρόπος σου.
Επιθεωρητής: Αύριο ο άντρας σου δεν θα υπάρχει. Μπορείς να είσαι ήσυχη.
Λουίζ: Τελικά εσύ είσαι πιο απαίσιος από τον άντρα μου.
Επιθεωρητής: Δεν έχω λόγο να σε διαψεύδω. Πήγαινε τώρα και αύριο... θα είσαι χήρα.
Σκοτάδι.
Φως. Στον ίδιο χώρο. Ο Επιθεωρητής πίνει κρασί από το μπουκάλι. Χτυπάει η πόρτα.
Επιθεωρητής: Ανοιχτά!
Μπαίνει μέσα η Λουίζ.
Λουίζ: Μπράβο! Είχες δίκιο τελικά. Τον έβγαλες από την μέση.
Επιθεωρητής: Θα 'μουνα χαζός αν δεν το έκανα.
Λουίζ: Πότε το έκανες;
Επιθεωρητής: Έχω λίγη ώρα. Τώρα δωσ' μου τα χρήματα και πήγαινε στο σπίτι σου. Θα τον δεις νεκρό, γεμάτο αίματα. Κάνε πως λυπάσαι. Κλάψε. Χτυπήσου. Παίξε καλά τον ρόλο σου μικρή.
Λουίζ: Σε είδα που τον σκότωνες. Ήμουνα σπίτι. Εσύ δεν με είδες.
Επιθεωρητής: Νομίζω ότι σε είδα.
Λουίζ: Δεν με είδες.
Επιθεωρητής: Είσαι αστεία. Αυτό που μου χρωστάς θέλω να πάρω. Πού τα έχεις;
Λουίζ (βγάζει από την τσάντα της τα λεφτά, του τα δίνει): Είναι δικά σου.
Επιθεωρητής: Ένα καλό χαρτζιλίκι.
Λουίζ: Είναι μια ολόκληρη περιουσία.
Επιθεωρητής: Για φόνο είναι λίγα.
Λουίζ: Ήταν και τα άλλα. Ήταν και αυτά που μου χρώσταγες.
Επιθεωρητής: Ψίχουλα. Τελοσπάντων. Ας πούμε ότι είσαι εντάξει.
Λουίζ: Ας πούμε;
Επιθεωρητής: Ας πούμε. Πήγαινε τώρα και παίξε καλά τον ρόλο σου.
Λουίζ: Τι έχεις σκοπό να κάνεις τώρα;
Επιθεωρητής: Δεν υπάρχουν πουθενά ίχνη μου. Άρα θα μείνω εδώ.
Λουιζ: Έχεις άλλοθι.
Επιθεωρητής: Έχω. Ήμουνα μαζί σου. Σε βοήθαγα εννοώ σε δουλειές του σπιτιού. Ακούσαμε τον πυροβολισμό... και αυτό ήταν.
Λουίζ: Εντάξει λοιπόν. Το άλλοθι σου και άλλοθι μου.
Επιθεωρητής: Ακριβώς. Δεν μου είπες όμως. Γιατί ήθελες τον άντρα σου νεκρό;
Λουίζ: Γιατί δεν τον αγάπησα ποτέ μου. Γιατί τον πήρα μόνο και μόνο για την περιουσία του.
Επιθεωρητής: Ήτανε αρκετά μεγαλύτερός σου. Πόσα χρόνια σε πέρναγε αλήθεια;
Λουίζ: Είκοσι εφτά.
Επιθεωρητής: Νομίζω ότι σε περνάω λιγότερα χρόνια.
Λουίζ: Θες να μου πεις κάτι;
Επιθεωρητής: Να παντρευτείς εμένα. Θα έχεις μεγάλο κέρδος.
Λουίζ: Μα εσύ δεν έχεις λεφτά. Έχεις μόνο αυτά που σου έχω δώσει.
Επιθεωρητής: Σκέψου το εσύ και θα γίνω πλούσιος. Τον δρόμο τον ξέρω πολύ καλά. Υπάρχουν πολλοί σαν τον άντρα σου που ακόμα ζούνε. Για σκέψου το μικρή μου, το κέρδος θα είναι μεγάλο.
Λουίζ: Δεν σε εμποδίζει κανείς και τίποτα για να πάρεις αυτό που θες.
Επιθεωρητής: Μου αρέσει να μην βλέπω τα εμπόδια.
Λουίζ: Και γιατί αυτό;
Επιθεωρητής: Δεν ξέρω. Όταν βλέπεις τα εμπόδια είναι πιο εμπόδια από ό,τι αν δεν τα 'βλεπες.
Λουίζ: Πας παντού χωρίς σκέψη δηλαδή.
Επιθεωρητής: Πάω με σκέψη, αλλά με ύφος νικητή.
Λουίζ: Και νικάς πάντα, ε;
Επιθεωρητής: Νικάω επειδή ξεκινάω με αυτήν την προοπτική. Δεν με προδίδω ποτέ, ξέρεις. Ούτε εμένα, ούτε τις ιδέες μου.
Λουίζ: Είσαι ξεροκέφαλος.
Επιθεωρητής: Είμαι νικητής.
Λουιζ: Θα σε δω σύντομα.
Επιθεωρητής: Τελικά δεν μου είπες.
Λουίζ: Τι πράγμα δεν σου είπα;
Επιθεωρητής: Θες να με παντρευτείς;
Λουίζ: Και βέβαια όχι.
Επιθεωρητής: Ποιος είναι ο επόμενος στόχος σου;
Λουίζ: Τι εννοείς;
Επιθεωρητής: Αφού δεν θες να παντρευτείς εμένα θέλεις τότε σίγουρα να παντρευτείς κάποιον άλλον. Κάποιον που θα έχει την τύχη του άντρα σου.
Λουίζ: Πώς το κατάλαβες;
Επιθεωρητής: Τα παιχνίδια της ζωής είναι παιχνιδάκι για εμένα.
Λουίζ: Έχεις μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου.
Επιθεωρητής: Αγαπάω τον εαυτό μου.
Λουίζ: Έχεις πολλά ελαττώματα.
Επιθεωρητής: Η απόδειξη ότι γεννήθηκα άνθρωπος.
Λουίζ: Και εγώ είμαι άνθρωπος.
Επιθεωρητής: Είμαι σίγουρος για τα ελαττώματά σου.
Λουίζ: Έχεις να μου βρεις κανένα καλό;
Επιθεωρητής: Με συμπαθείς και αυτό δείχνει το γούστο σου.
Λουίζ: Πάω να παίξω τον ρόλο μου.
Επιθεωρητής: Αν δεν με παντρευτείς θα ομολογήσω ότι εγώ τον σκότωσα.
Λουίζ: Τι;
Επιθεωρητής: Θα πω ότι εσύ με έβαλες να τον σκοτώσω.
Λουίζ: Γιατί με εκβιάζεις;
Επιθεωρητής: Με έναν εκβιασμό έχει πιο ενδιαφέρον η ζωή. Δεν βρίσκεις;
Λουίζ: Εσύ τελικά είσαι πολύ έξυπνος.
Επιθεωρητής: Είναι πλάνη ότι οι πολύ έξυπνοι άνθρωποι πεθαίνουν νέοι. Εγώ θα πεθάνω στο τέλος, αφού πρώτα ζήσω όπως επιθυμώ.
Λουίζ: Και πώς επιθυμείς να ζεις; Σκληρά; Άκαρδα; Επικίνδυνα;
Επιθεωρητής: Όλα αυτά μαζί με το σημαντικότερο.
Λουίζ; Και ποιο είναι το σημαντικότερο;
Επιθεωρητής: Να ζεις σαν νεκρός. Ο νεκρός δεν έχει να χάσει ποτέ του τίποτα. Και να είμαι ευτυχισμένος. Κάποιοι νεκροί είναι υπερβολικά ευχαριστημένοι. Ξέρω τι σου λέω.
Σκοτάδι
Φως. Στον ίδιο χώρο. Ο Μπενουά κοιτάει τη φωτογραφία που είναι στην κορνίζα. Μπαίνει μέσα ο Επιθεωρητής.
Επιθεωρητής: Την κορνίζα κοιτάς;
Μπενουά: Είναι ωραία αυτή η φωτογραφία. Αλήθεια. Δεν σε ρώτησα ποτέ. Ποιο είναι αυτό το παιδί;
Επιθεωρητής: Ποιος άλλος; Εγώ!
Μπενουά: Νομίζω ότι μου λες ψέματα. Δεν μοιάζετε καθόλου.
Επιθεωρητής: Η ζωή σε αλλάζει. Άλλωστε πάνε τόσα χρόνια. Τη φωτογραφία την έβγαλα πριν τριάντα χρόνια περίπου.
Μπενουά: Λοιπόν;
Επιθεωρητής: Τι λοιπόν;
Μπενουά: Έχεις προοδεύσει όπως έμαθα.
Επιθεωρητής: Γιατί το λες αυτό;
Μπενουά: Θα παντρευτείς την Λουίζ;
Επιθεωρητής: Αν θέλει.
Μπενουά: Θέλει;
Επιθεωρητής: Δεν θέλει.
Μπενουά: Και γιατί;
Επιθεωρητής: Ρώτα με ό,τι θες, όχι για τις γυναίκες.
Μπενουά: Νόμιζα ότι τις ήξερα.
Επιθεωρητής: Μα επειδή τις ξέρω γι' αυτό στο λέω αυτό.
Μπενουά: Και τι θα κάνεις;
Επιθεωρητής: Ό,τι κάνω πάντα.
Μπενουά: Δηλαδή;
Επιθεωρητής: Δεν με νοιάζει.
Μπενουά: Μακάρι να σου έμοιαζα!
Επιθεωρητής: Δεν είναι δύσκολο. Εξαρτάται από τα βιώματα.
Μπενουά: Πάντως, ξέρεις κάτι;
Επιθεωρητής: Τι;
Μπενουά: Νομίζω ότι κρατάς έναν άσσο στο μανίκι σου.
Επιθεωρητής: Δηλαδή;
Μπενουά: Κάτι νομίζω ότι κρύβεις από όλους μας. Πολύ καλά. Τόσο πολύ καλά που ανησυχώ.
Επιθεωρητής: Κακό πράγμα να ανησυχεί κάποιος.
Μπενουά: Εσύ δεν έχεις ανησυχήσει ποτέ στη ζωή σου. Το ξέρω.
Επιθεωρητής: Δεν έχει νόημα. Δεν υπάρχει λόγος για να λατρεύει κανείς τόσο τη ζωή του.
Μπενουά: Είναι ωραία η ζωή.
Επιθεωρητής: Εμένα με αφήνει αδιάφορο.
Μπενουά: Αγαπάς τη ζωή ή τον θάνατο;
Επιθεωρητής: Και τα δύο είναι αδιάφορα για εμένα.
Μπενουά: Γιατί; Δεν αξίζουν;
Επιθεωρητής: Νομίζω ότι είναι η ώρα που φεύγεις.
Μπενουά: Στη φωτογραφία είσαι εσύ σίγουρα;
Επιθεωρητής: Μην σε κρατάω άλλο. Φαίνεσαι κουρασμένος, πήγαινε να ξαπλώσεις.
Μπενουά: Όχι δεν είμαι καθόλου κουρασμένος.
Ο Επιθεωρητής πηγαίνει και του ανοίγει την πόρτα, ο Μπενουά καταλαβαίνει και βγαίνει. Ύστερα πηγαίνει προς τη φωτογραφία, την πιάνει στα χέρια του, μένει ανέκφραστος.
Σκοτάδι
Φως. Στον ίδιο χώρο. Η Λουίζ (φορώντας μαύρα) με τον Επιθεωρητή.
Λουίζ: Έτσι θα γίνει. Μετά από λίγες μέρες θα φύγω από εδώ.
Επιθεωρητής: Βρήκες θύμα; Ποιος είναι;
Λουίζ: Θα σου πω. Θα είμαστε δυο μήνες μετά τον γάμο μαζί.
Επιθεωρητής: Έπειτα;
Λουίζ: Θα αναλάβεις εσύ.
Επιθεωρητής: Δεν παρουσιάζει καμία δυσκολία.
Λουίζ: Για εσένα όλα είναι εύκολα.
Επιθεωρητής: Και για εσένα όλα δύσκολα.
Λουίζ: Εγώ είμαι το μυαλό.
Επιθεωρητής: Το μυαλό της γυναίκας είναι ανάμεσα στα πόδια της.
Λουίζ: Δεν περίμενα να ακούσω κάτι διαφορετικό από εσένα.
Επιθεωρητής: Ούτε εγώ από εμένα. Πάντως σου άρεσε αυτό που είπα.
Λουίζ: Λοιπόν. Σε δύο μήνες θα έρθεις και θα αναλάβεις δράση.
Επιθεωρητής: Μείνε ήσυχη. Θα του κόψω το κεφάλι.
Λουίζ: Μου αρέσει ο ρομαντισμός σου.
Επιθεωρητής: Τι άλλο έχει σειρά;
Λουίζ: Για την ώρα τίποτα.
Επιθεωρητής: Ωραία, μπορείς να πηγαίνεις.
Λουίζ: Με διώχνεις;
Επιθεωρητής: Ούτε που το σκέφτηκα αυτό.
Λουίζ: Είδα τον Μπενουά. Μου είπε για σένα. Και για τη φωτογραφία.
Επιθεωρητής: Είναι μόνο μια φωτογραφία. Γιατί τόση φασαρία;
Λουίζ: Εσύ είσαι;
Επιθεωρητής: Εγώ ναι. Πάνε χρόνια. Ήμουνα παιδί. Δεν το πιστεύεις, ε;
Λουίζ: Αλήθεια δεν σε ρώτησα. Τα λεφτά μου, πού τα έφαγες;
Επιθεωρητής: Γυναίκες και κρασί!
Λουίζ: Τουλάχιστον είμαι σίγουρη ότι τώρα μου είπες την αλήθεια.
Επιθεωρητής: Όταν αρχίζω να συμπαθώ έναν άνθρωπο του λέω πάντα την αλήθεια.
Λουίζ: Έκανες πάντα παράξενη ζωή!
Επιθεωρητής: Ήθελα να έχει ενδιαφέρον η ζωή μου.
Λουίζ: Και από ό,τι καταλαβαίνω έχει πάντα ενδιαφέρον η ζωή σου.
Επιθεωρητής: Πολύ.
Λουίζ: Είσαι παράξενος.
Επιθεωρητής: Νομίζω ότι αρχίζεις να γοητεύεσαι από τον χαρακτήρα μου.
Λουίζ: Είσαι πολύ επικίνδυνος για μένα.
Επιθεωρητής: Μου το έχουν πει και άλλες αυτό.
Λουίζ: Σου αρέσει ο κίνδυνος, ε;
Επιθεωρητής: Ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι να μην σου αρέσει ο κίνδυνος.
Λουίζ (μετά από μικρή παύση): Όλοι πίστεψαν ότι τον άντρα μου τον δολοφόνησε κάποιος άλλος. Ένας ξένος που χάθηκε μετά.
Επιθεωρητής: Είναι πολύ σπουδαίο να ξεγελάς τόσους κατοίκους.
Λουίζ: Πρόσεχε όμως. Μπορεί κάποια στιγμή να την πάθεις.
Επιθεωρητής: Δεν ξεκινάω ποτέ με αυτήν την πρόθεση.
Λουίζ: Και με ποια πρόθεση ξεκινάς;
Επιθεωρητής: Αν κάποιος μου κάνει τον έξυπνο θα την πάθει αυτός.
Λουίζ: Την παθαίνουν και άνθρωποι που δεν σου κάνουν τον έξυπνο.
Επιθεωρητής: Από εκεί έχω κέρδος.
Λουίζ: Αγαπάς πολύ το χρήμα κιόλας, έτσι δεν είναι;
Επιθεωρητής: Εμένα αγαπάω για αυτό θέλω περισσότερο χρήμα, για να ζω πιο άνετα.
Λουίζ: Αγαπάς κανέναν άνθρωπο;
Επιθεωρητής: Πριν πολλά χρόνια, ναι.
Λουίζ: Να φανταστώ ότι ήταν πολύ ωραία, ε;
Επιθεωρητής: Δεν ήταν γυναίκα. Ήταν ένα μικρό αγόρι. Δεν ζει. Πέθανε.
Λουίζ: Τι τον είχες;
Επιθεωρητής: Ήτανε... ήτανε ένας φίλος μου. Πέθανε. Σκοτώθηκε. Εξαιτίας μου.
Λουίζ: Έχει σχέση η φωτογραφία με αυτό το παιδί;
Επιθεωρητής: Ναι. Αυτός είναι. Ήτανε δεκαέξι χρόνων.
Λουίζ: Και εσύ γιατί φταις που πέθανε;
Επιθεωρητής: Τον σκότωσα. Εγώ. Κατά λάθος. Είχα το όπλο και πυροβόλησα. Νόμιζα ότι ήταν άδειο.
Λουίζ: Λυπάμαι.
Επιθεωρητής: Καμία λύπη δεν προσφέρει στον νεκρό χαρά. Πήγαινε όμως τώρα. Σε δύο μήνες ξεκινάμε.
Σκοτάδι
Φως. Στον ίδιο χώρο.
Επιθεωρητής: Αύριο φεύγω. Έχουν περάσει βλέπεις οι δύο μήνες. Ήρθε η ώρα του.
Μπενουά: Έχει πολλά λεφτά, ε;
Επιθεωρητής: Ναι. Ίσως να είναι λίγο πιο δύσκολο αλλά θα τα καταφέρω.
Μπενουά: Γιατί με αυτόν να είναι πιο δύσκολο;
Επιθεωρητής: Έμαθα κάποια πράγματα για αυτόν. Δεν μου άρεσαν καθόλου να σου πω την αλήθεια.
Μπενουά: Σαν τι πράγματα έμαθες;
Επιθεωρητής: Λένε ότι είναι πολύ έξυπνος. Μέχρι στιγμής δεν τον έχει νικήσει κανείς.
Μπενουά: Το ίδιο λέμε όλοι και για εσένα όμως.
Επιθεωρητής: Άρα ένας από τους δυο μας πρέπει να χάσει. Και να χάσει για πρώτη φορά στη ζωή του.
Μπενουά: Ας χάσει εκείνος λοιπόν.
Επιθεωρητής: Αν πεθάνω θέλω να σου πω κάτι όμως. Δεν με νοιάζει ο θάνατος, ούτε είναι κάτι που με φοβίζει. Αλλά... έχω έναν ανοιχτό λογαριασμό που δεν έχω δικαίωμα να τον κλείσω. Είχες πει κάποτε, ότι κάτι κρύβω, ότι έχω πολλούς άσσους στο μανίκι μου. Ήξερες τι έλεγες, την αλήθεια είπες. Πράγματι. Έχω ένα μυστικό που δεν το ξέρει κανένας. Θα το μάθεις εσύ. Τώρα, εδώ, για πρώτη φορά. (πηγαίνοντας στην κορνίζα) Την βλέπεις τη φωτογραφία, ε; Ξέρεις ποιος είναι ο μικρός;
Μπενουά: Μου είχες πει ότι ήσουνα εσύ.
Επιθεωρητής: Και στην Λουίζ είπα ότι είναι ένας φίλος μου που τον σκότωσα. Η αλήθεια όμως είναι άλλη.
Μπενουά: Ποιος είναι ο μικρός;
Επιθεωρητής: Ο μικρός είναι ο γιος μου.
Μπενουά: Ο γιος σου; Έχεις εσύ παιδί;
Επιθεωρητής: Ναι, έχω εγώ παιδί. Μια γυναίκα πριν πολλά χρόνια, κάτι χωρίς ουσία είχαμε εμείς οι δυο. Αλλά κάναμε κάτι με ουσία. Κάναμε αυτό εδώ το παιδί. Γεννήθηκε άρρωστο. Δεν το ξέρεις, κάποτε, όχι εδώ, άλλου, ήμουνα επιθεωρητής. Αλήθεια σου λέω. (του δείχνει την κάρτα του) Υπήρξα και εγώ κάποτε νόμιμος άνθρωπος στη ζωή μου. Αλλά να σου πω την αλήθεια, δεν μου βγήκε σε καλό. Είχα τεράστια ανάγκη από λεφτά. Έπρεπε το παιδί να κάνει μια μεγάλη εγχείρηση. Δεν βρέθηκε κανένας για να με βοηθήσει. Αν δεν γινόμουνα παλιάνθρωπος το παιδί μου θα πέθαινε. Όλα τα χρήματα πάνε σε αυτόν. Όταν περισσεύει κάτι αρχίζω το κρασί. Πίνω συνέχεια και γίνομαι άλλος άνθρωπος. Έχει πάντα ανάγκη ο μικρός τα λέφτα. Φάρμακα, μπορεί κανένα χειρουργείο ακόμα, καλό φαΐ. Για αυτό δεν υπολογίζω τίποτα. Το παιδί μου θα ζήσει σε πείσμα της τύχης του. Έχω κάποια λεφτά. Αν πεθάνω να του τα στείλεις. Είμαστε σύμφωνοι;
Μπενουά: Είμαστε σύμφωνοι αλλά έχω μείνει άφωνος. Δεν το ήξερα αυτό.
Επιθεωρητής: Το παιδί έχει ανάγκη τα λεφτά. Και η μάνα του είναι υπέροχη. Αλλά που μεταξύ μας δεν τα βρήκαμε.
Μπενουά: Εάν τα βρίσκατε όμως μεταξύ σας, το παιδί θα γινόταν πιο γρήγορα καλά. Η αγάπη νικάει τα πάντα, έτσι δεν είναι;
Επιθεωρητής: Αγαπάω το παιδί μου όσο τίποτα άλλο ανάμεσα σε ουρανό και γη. Αφού αυτή η αγάπη δεν στάθηκε ικανή να εμποδίσει την κακή του τύχη τότε τίποτα δεν θα του έδινε ούτε μια καλή τύχη μα ούτε και την υγεία του. Άσε τους ρομαντισμούς. Οι άνθρωποι είναι έτσι, στο έλεος της μοίρας τους. Όπου υπάρχει έλεος δεν υπάρχει τίποτα ή το πολύ πολύ να υπάρχουν ψυχούλα. Δεν είναι όλα δίκαια και ίσα σε αυτόν τον κόσμο. Είμαστε όλοι μέσα στην ανισότητα. Είμαστε όλοι ίδιοι μπροστά στο έλεος. Δηλαδή με κρύες καρδιές. Δεν πείραξα ποτέ μου άνθρωπο. Έκανα πάντα, μια ολόκληρη ζωή το καθήκον μου, ήμουνα πάντα αδιάφορος για όλα και για όλους. Έκανα μια ζωή καλά τη δουλειά μου. Δεν πείραξα ποτέ μου κανέναν. Μέχρι τότε. Μέχρι εκείνη την στιγμή. Χτύπησε η πόρτα. Ήταν η κοπέλα εκείνη. Είχαμε βρεθεί λίγες φορές πριν δύο μήνες περίπου. Ήρθε και μου είπε: «Είμαι έγκυος.». Δεν ήθελα τίποτα άλλο. Της είπα σε συμπαθώ αφάνταστα αλλά δεν σε αγαπάω. Κράτα το παιδί. Θα του δώσω το όνομά μου. Δεν θα του λείψει ποτέ του τίποτα ό,τι και αν χρειαστεί. Ο πατέρας του είναι άντρας. Μετά γέννησε, ήρθε ο γιατρός και μου είπε ότι δεν θα γίνει ποτέ καλά. Ό,τι και αν κάνω, ό,τι και αν προσπαθήσω θα είναι πάντα με μια μεγάλη ανάγκη. Δεν θα μπορεί να περπατήσει ποτέ. Θα πονάει, στο σώμα, στην ψυχή παντού. Όχι του είπα, η αρρώστια του θα είναι από εκεί μέχρι εδώ, έπειτα αναλαμβάνω εγώ δράση, κατάλαβες γιατρέ; Έτσι και έκανα. Παράτησα την πόλη μου. Έπαψα να είμαι επιθεωρητής. Και έγινα κάτι άλλο. Φονιάς! Κτήνος! Κλέφτης! Αλλά το παιδί μου ζει. Και πονάει λιγότερο από ό,τι είπε ο γιατρός. Όταν αναλαμβάνει δράση ο πατέρας όλοι οι γιατροί του κόσμου το βουλώνουν! Όταν αναλαμβάνει δράση ο γονιός, ο ουρανός και η γη σιωπούνε. Έτσι κατάφερα και τον έσωσα. Είναι περήφανος και για την μάνα του και για εμένα.
Μπενουά: Τα έχω χαμένα.
Επιθεωρητής: Είναι η πρώτη φορά που τα έχεις χαμένα δικαιολογημένα.
Μπενουά: Μην πας στην Λουίζ! Το παιδί θέλει πατέρα, όχι λεφτά. Εσύ τον έκανες καλά με το θάρρος σου, όχι με τα λεφτά σου. Άλλωστε την γυναίκα αυτή την συμπαθείς. Πρέπει να είναι καλή γυναίκα η μητέρα του παιδιού σου.
Επιθεωρητής: Είναι. Και πολύ όμορφη είναι. Αλλά δεν την θέλω. Άσχημο πράγμα το κυνηγητό που κάνει η ζωή σε κάποιους. Μου έκανε εμένα ένα κυνηγητό άλλο πράγμα.
Μπενουά: Μείνει εδώ, μην πας.Ο άλλος μπορεί να σε σκοτώσει.
Επιθεωρητής: Δεν με ενδιαφέρει η ζωή μου.
Μπενουά: Σε ενδιαφέρει όμως το παιδί σου. Για το παιδί σου μην πας όχι για τον θάνατό σου. Ρώτησε αυτό το παιδί πώς θα νιώσει όταν μάθει ότι σε σκότωσαν. Του έδωσε ένα μεγάλο χτύπημα η ζωή, μην του δώσεις άλλο χτύπημα εσύ. Δεν θα αντέξει, θα είναι το τελειωτικό. Μην πας! Μην πας! Μην αφήνεις μια γυναίκα μόνη με ένα παιδί που σε έχει απόλυτη ανάγκη. Είναι έγκλημα αυτό. Δεν το καταλαβαίνεις; Κάν' το για το παιδί σου. Κάν' το για αυτόν, το αξίζει!
Σκοτάδι
Φως. Στον ίδιο χώρο. Ο Επιθεωρητής πίνει. Μπαίνει μέσα η Λουίζ.
Λουίζ: Μπεκροπίνεις; Και εγώ σε περίμενα. Δεν ήρθες. Δεν τον σκότωσες. Γιατί; Πες μου γιατί; Ήταν όλα έτοιμα. Σχεδιασμένα. Γιατί δεν ήρθες να τον σκοτώσεις;
Επιθεωρητής: Σήκω και φύγε.
Λουίζ: Τι είπες;
Επιθεωρητής: Είπα αυτό που άκουσες. Σήκω και φύγε. Και ξέχασε και εμένα και ό,τι ηλίθιο έχεις μέσα στο μυαλό σου. Κατάλαβες μικρή μου;
Λουιζ: Νομίζω ότι είσαι τρελός.
Επιθεωρητής: Να μην το νομίζεις. Να είσαι σίγουρη. Είμαι τρελός. Πολύ τρελός. Επικίνδυνα τρελός και έτοιμος για όλα.
Λουίζ: Τι έπαθες; Είσαι καλά;
Επιθεωρητής: Άρχισες να ενδιαφέρεσαι για μένα, ε;
Λουίζ: Γιατί δεν ήρθες;
Επιθεωρητής: Δεν το θεώρησα απαραίτητο.
Λουίζ: Μου το είχες υποσχεθεί.
Επιθεωρητής: Ήταν λάθος μου. Δεν έπρεπε καν να στο είχα υποσχεθεί, και εσύ δεν έπρεπε να με περιμένεις.
Λουίζ: Θα έπαιρνες πολλά λεφτά. Τι έγινε; Έπαψε να σε ενδιαφέρει το χρήμα;
Επιθεωρητής: Μπορεί να είναι και έτσι. Χαλάει η δουλειά. Και αυτή εδώ και όλες οι άλλες που είχαμε πει ότι θα κάναμε μαζί. Δεν θέλω πλέον πάρε δώσε μαζί σου.
Λουίζ: Μα γιατί; Θα έχεις πολλά λεφτά. Θα ζεις άνετα. Θα ζεις όπως θες.
Επιθεωρητής: Βαρέθηκα να ζω όπως θέλω. Αποφάσισα να ζω κάπως ανθρώπινα.
Λουίζ: Με τόσα λεφτά θα ζεις σαν βασιλιάς.
Επιθεωρητής: Πήγαινε. Δεν έχουμε να πούμε κάτι άλλο εμείς οι δυο.
Λουίζ: Δηλαδή μιλάς σοβαρά; Δεν θέλεις πια τη δουλειά; Κρίμα! Ήσουν πολύ καλός. Λυπάμαι που αποφάσισες να αλλάξεις.
Επιθεωρητής: Μπορείς να πηγαίνεις.
Λουιζ: Πάντως αν αλλάξεις γνώμη ξέρεις πού θα με βρεις. Έχω σκοπό να σου γεμίσω το πορτοφόλι σου και την καρδιά σου αν θες.
Επιθεωρητής: Τώρα είσαι έτοιμη να με αγαπήσεις, ε; Φαντάζομαι πόση ανάγκη με έχεις. Μπράβο σου μικρή μου, μπράβο σου!
Λουίζ: Σκέψου αυτά που σου είπα. Είναι για το καλό σου.
Επιθεωρητής: Πάλι καλά που γνώρισα εσένα για να μου πεις ποιο είναι το καλό μου.
Λουίζ: Δεν υπάρχει κανένας λόγος για να με ειρωνεύεσαι. (πηγαίνει κοντά του ερωτικά) Εμείς οι δυο είμαστε ίδιοι. Άργησα, είναι η αλήθεια, αλλά το κατάλαβα. Τελικά είχες δίκαιο. Εμείς οι δυο ταιριάζουμε, ταιριάζουμε πολύ. Λοιπόν, τι λες; Ισχύει ακόμα η πρόταση γάμου που μου είχες κάνει;
Επιθεωρητής: Δεν ισχύει η πρόταση γάμου και σήκω και φύγε.
Λουιζ: Έχεις αλλάξει πολύ. Πάρα πολύ.
Επιθεωρητής: Και εσύ άλλαξες. Είχες φύγει ένα μικρό κοριτσάκι και επέστρεψες πάλι στα μέρη μας μετά από χρόνια μια σκληρή και άκρως επικίνδυνη γυναίκα. Για αυτό σκότωσες και τον άντρα σου.
Λουίζ: Εσύ τον σκότωσες.
Επιθεωρητής: Εσύ με έβαλες να τον σκοτώσω. Εσένα ήταν άντρας σου, πατέρας του παιδιού σου, για εμένα όμως δεν ήταν τίποτα, τίποτα απολύτως, ένας ξένος άνθρωπος πάνω σε αυτήν τη γη όπως τόσοι και τόσοι άλλοι!
Λουίζ: Ποτέ σου δεν υπήρξες ευαίσθητος.
Επιθεωρητής: Ευαίσθητος δεν υπήρξα ποτέ μου. Άνθρωπος όμως υπήρξα. Θέλω να έχω ανθρώπινα συναισθήματα, κατάλαβες; Βαρέθηκα να ζω σαν το τελευταίο αγρίμι πάνω στη γη.
Λουίζ: Τώρα νομίζω ότι αδικείς τον εαυτό σου.
Επιθεωρητής: Δεν είσαι σε θέση εσύ να μιλήσεις για τον δικό μου εαυτό.
Λουίζ: Γιατί να μην είμαι σε θέση; Άλλωστε, πού το ξέρεις; Μπορεί να σε αγαπάω κιόλας. (απλώνει τα χέρια της για να τον αγκαλιάσει και αυτός την σπρώχνει) Ώστε έτσι λοιπόν, ε; Δεν θες; Δεν θες ούτε εμένα, ούτε τα λεφτά μου, ούτε την συνεργασία μας. Ωραία λοιπόν, θα δεις. Θα δεις.
Φεύγει. Ο Επιθεωρητής πηγαίνει στη φωτογραφία, την αγκαλιάζει, δακρύζει.
Σκοτάδι
Φως. Στον ίδιο χώρο. Ο Επιθεωρητής με τον Μπενουά.
Μπενουά: Τελικά ξέρεις κάτι; Χαίρομαι πολύ για εσένα. Έχεις αλλάξει τρόπο ζωής και είσαι άλλος άνθρωπος. Μπράβο! Έχεις πάντα την ίδια αδιαφορία προς τη ζωή και το σύνολό της όμως είσαι άλλος άνθρωπος. Δεν πήγες να σκοτώσεις τον δεύτερο άντρα της Λουίζ και εκτός αυτού έπαψες να ζεις παραβατικά. Μπράβο! Είσαι πολύ δυνατός, νικάς τα πάντα.
Επιθεωρητής: Σήμερα το πρωί ήρθε ένα τηλεγράφημα. Ρίξε μια ματιά αν θες. (βγάζει από την τσέπη του τσαλακωμένο το τηλεγράφημα και του το δίνει.) Είναι η μητέρα του παιδιού μου. Θα χρειαστεί να κάνει και άλλο χειρουργείο. Ξέρεις πόσα πολλά χρήματα θα χρειαστούνε; Πολλά, πάρα πολλά! Και εγώ αυτήν την στιγμή δεν έχω μία.
Μπενουά (κοιτάει το τηλεγράφημα): Έχω κάποια χρήματα εγώ στην άκρη. Αν θες να στα δώσω. Με όλη μου την καρδιά!
Επιθεωρητής: Να είσαι καλά αλλά δεν θα φτάσουν. Είναι σίγουρο. Άλλωστε μετά από ένα δυο χρόνια μπορεί να έχουμε πάλι τα ίδια. Αν βρω μια δουλειά θα είναι σαν να είμαι άνεργος. Για αυτό δεν ξέρω τι θα κάνω.
Μπενουά: Τι σκέφτεσαι να κάνεις;
Επιθεωρητής: Ιδέα δεν έχω.
Μπενουά: Δεν πιστεύω να πας πάλι στην Λουίζ. Θα ήταν έγκλημα αυτό αν το έκανες.
Επιθεωρητής: Μήπως δεν θα ήταν έγκλημα; Για σκέψου το λίγο καλύτερα σε παρακαλώ. Πάνω από όλα ποιον βάζω; Όχι πες μου, ποιον βάζω;
Μπενουά: Το παιδί σου.
Επιθεωρητής: Ε, φυσικά. Μήπως να πήγαινα; Τι οφείλει να ζω εγώ και αυτός να είναι ανήμπορος και σακάτης; Η μοίρα του τον σακάτεψε, αν η μοίρα ήταν άνθρωπος αυτόν τον άνθρωπο εγώ θα τον σκότωνα, χωρίς κανένα αίσθημα, χωρίς καμία λύπη. Δεν με σταματάει τίποτα αν θέλω να κάνω κάτι. Τίποτα, το ακούς;
Μπενουά: Και αν σε σκοτώσει; Το παιδί θα είναι ορφανό. Δεν θα έχει πατέρα. Δεν το σκέφτεσαι;
Επιθεωρητής: Καλύτερα να έχει τη ζωή του πάρα τον πατέρα του.
Μπενουά: Άμα πεθάνει ο πατέρας του σύντομα δεν θα έχει και ζωή. Για αυτό ζήσε. Ζήσε σε παρακαλώ, ζήσε!
Επιθεωρητής: Και αυτοί που έχουν πεθάνει θα ήθελαν να ζούσαν αλλά είναι νεκροί. Είσαι τόσο λίγο ζωντανός και τόσο πολύ πεθαμένος που σίγουρα έχουμε γίνει μόνο για τον θάνατο. Εκεί θα μείνουμε πιο πολύ. Για την ακρίβεια εκεί θα μείνουμε για πάντα. Για τον θάνατο μας ετοίμασε ο Θεός, όχι για τη ζωή.
Μπενουά: Καλύτερα να είσαι έτοιμος για τη ζωή. Ποιος ξέρει; Μπορεί να σε αγαπήσει και καμία στιγμή.
Επιθεωρητής: Δεν παρακαλάω να με αγαπήσει κάποιος. Δεν έχει σημασία που η ζωή με μίσησε τόσο πολύ. Σημασία έχει ότι εγώ την νίκησα. Και όπως νίκησα τη ζωή μου έτσι ακριβώς θα νικήσω και τον θάνατό μου. Είμαι πιο δυνατός από έναν Θεό που όλο δίνει και δίνει πόνο. Και να θέλει και από πάνω να σκύψω το κεφάλι, να του ζητήσω συγγνώμη. Δεν έχω σκοπό να ζητήσω ποτέ συγγνώμη από τον οποιονδήποτε που φέρθηκε έτσι στο παιδί μου.
Μπενουά: Είσαι πικραμένος. Και εγώ στη θέση σου θα ήμουνα. Έχεις δίκιο. Όμως προσπάθησε να μαλακώσεις την καρδιά σου.
Επιθεωρητής: Αυτός που προσπαθεί να μαλακώσει την καρδιά του, ξέρει ότι έχει. Εγώ δεν ξέρω τίποτα. Δεν ξέρω αν έχω καρδιά ή αν δεν έχω. (κρύβει το πρόσωπό του με τα χέρια του) Δεν ξέρω. Δεν ξέρω!
Σκοτάδι
Φως. Στον ίδιο χώρο. Ο Επιθεωρητής μιλάει με την Λουίζ.
Επιθεωρητής: Δεν το περίμενα. Αλλά πρέπει να γίνει. Δεν έχω άλλη επιλογή. Δεν έχω άλλον δρόμο. Με λίγα λόγια χρειάζομαι τα χρήματα. Κατάλαβες;
Λουίζ: Κάτι άλλαξε μέσα σου. Αλλά όπως πάντα δεν με αφήνεις να δω τι είναι αυτό. Αλήθεια, τι είναι αυτό; Στους τρόπους είσαι πάντα ίδιος. Σκληρός, κυνικός, λιγόλογος και όπως πάντα αδιάφορος.
Επιθεωρητής: Με την ίδια ακριβώς αδιαφορία που κοιτάζει η φύση τους ανθρώπους, ό,τι και να τους συμβαίνει, με την ίδια ακριβώς αδιαφορία κοιτάζω και εγώ τη φύση και ό,τι σκάρτο χαρίζει η ζωή. Δεν δίνω δεκάρα ποτέ μου και για τίποτα, το ξέρεις.
Λουίζ: Ωραία λοιπόν. Αφού είναι έτσι μπορούμε να συνεννοηθούμε. Για να τελειώνουμε. Ένας άντρας με θέλει, έχει πολλά λεφτά. Θα έχεις το είκοσι τοις εκατό.
Επιθεωρητής: Πολύ λίγα είναι. Εγώ βάζω τον φόνο, εσύ τι βάζεις που είναι τόσο ακριβό; Είναι δυνατόν να έχεις εσύ κάτι επάνω σου που να αξίζει τόσα λεφτά; Μια βρόμικη, σκληρή και αδίστακτη γυναίκα είσαι και τίποτα άλλο.
Λουίζ (τον χαστουκίζει): Αυτό για να μάθεις να φέρεσαι. Πρέπει να έχεις τρόπους στη ζωή σου. Αλλά πού να τους μάθεις εσύ τους τρόπους! Πού;
Επιθεωρητής: Έχω τρόπους. Χιλιάδες τρόπους. Καλούς τρόπους. Κακούς τρόπους. Ευγενικούς τρόπους. Αλλά σε εσένα δεν αξίζει ο τρόπος που έχει μέσα ευγένεια. Το κατάλαβες μικρή μου;
Λουίζ: Όμως θες να συνεργαστείς μαζί μου.
Επιθεωρητής: Συνεργάζομαι με όποιον με πληρώνει. Κατάλαβες;
Μπαίνει μέσα ο Μπενουά.
Μπενουά: Λυπάμαι. Λυπάμαι. Ο γιος σου...
Επιθεωρητής (με ανησυχία): Το παιδί μου; Τι έπαθε; Μίλα! Γιατί δεν μιλάς; Τι του συνέβη;
Μπενουά: Πέθανε.
Λουίζ (στον Επιθεωρητή): Έχεις γιο;
Επιθεωρητής: Αντί να φύγω πρώτος εγώ έφυγε αυτός. Βαρέθηκε και πικράθηκε από αυτόν τον παλιόκοσμο. Δεν ήταν ο γιος μου για εδώ. Ήταν πολύ καλός για να ζει μαζί μας. Ήταν άγγελος! Ο καλύτερος τρόπος επάνω στη γη! Θεέ μου! Φύλαξε τον καλά! Αγκάλιασε τον! Ίσως το έλεός σου για τους νεκρούς να είναι μεγαλύτερο από αυτό για τους ζωντανούς! Και σε παρακαλώ, αν με αγαπάς... αν λίγο με έχεις αγαπήσει, χάρισέ μου το εισιτήριο για να πάω στο παιδί μου! Δεν μπορείς να μου κάνεις μεγαλύτερο δώρο! Δίνεις τόσο απλόχερα τους θανάτους στους ανθρώπους που θέλουν να ζήσουν, μην μου δώσεις τη ζωή, σε εμένα που θέλω να πεθάνω. Δώσ' μου το νόημα της ψυχής μου, δώσ' μου τον θάνατο που θα με πάει στον γιο μου. Σταθείτε! Εδώ, έχω κάτι λεφτά. Πολλά λεφτά. (από ένα βάζο που γυρίζει ανάποδα πέφτουν τα χαρτονομίσματα) Για το παιδί μου τα έκανα όλα! Δεν χρειάζονται πια! Ελάτε να τα δωρίσουμε κάπου, όπου θέλετε, έτσι, για την ψυχή του! Για την ψυχή του, Θάνατε! Εσύ μας χώρισες, εσύ έλα και ένωσέ μας! Μόνο μην αργείς! Γιατί κάθε στιγμή θα είναι χειρότερη και από τον θάνατο για εμένα! Χειρότερη και από τον θάνατο!
Copyright © Μάνος Καραβασίλης All rights reserved
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο του Γιώργου Αναστασιάδη (An Angel, 2022)
