Πώς σας ήρθε η ιδέα;
Φίλιππος Πισσανίδης: Η ιδέα μού ήρθε εντελώς κατά λάθος. Είχα μόλις τελειώσει τις πανελλήνιες από τις οποίες είχα αρκετή πίεση και ήθελα κάπου να ξεσπάσω. Έτσι, καθώς ήμουν μια μέρα με φίλους και παίζαμε ένα παιχνίδι με χαρτιά μού ήρθε η ιδέα να γράψω ένα αστυνομικό μυθιστόρημα.
Πού γράψατε το βιβλίο σας;
Φ.Π.: Ήμουν στο πατρικό μου ακόμα. Ήμουν φιλοξενούμενος στο σπίτι του καλύτερου μου φίλου για να χαλαρώσουμε από τις εξετάσεις και έτσι έγραψα πρώτα στο χαρτί τις πρώτες σημειώσεις για το σενάριο και το πώς θα προχωρήσει η ιστορία.
Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Φ.Π.: Όταν ξεκίνησα να γράφω την ιστορία ήθελα να την τελειώσω το συντομότερο δυνατό. Βρισκόμουν σε καταιγισμό ιδεών και έγραφα αδιάκοπα για 9 μήνες.
Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Φ.Π.: Θα το χαρακτήριζα ως έναν καθρέφτη των ανθρωπίνων σχέσεων στο σήμερα. Πολλές φορές μπορεί να κρύψουμε πράγματα, ενώ έχουμε κάνει κάτι κακό ή τουλάχιστον κάτι αθώο και δημιουργούμε χωρίς να το θέλουμε ίντριγκες και παρεξηγήσεις. Ταυτόχρονα, μπορούμε να πούμε ότι είναι και το ζήτημα της ηθικής.
Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Φ.Π.: Ένας φόνος είναι κάτι τραγικό, οπότε σίγουρα θα υπάρχουν ίντριγκες, παρεξηγήσεις, αποφυγή ευθυνών. Ωστόσο, για να φτάσει κάποιος σε αυτό το έσχατο σημείο, λογικά, έχει μια λογική μέσα στο κεφάλι του για να το κάνει. Άσχετα, αν στον κοινό νου φαίνεται παρανοϊκό. Έτσι, ο δολοφόνος στο τέλος δίνει μια διαφορετική οπτική της ηθικής και το λόγο για να φτάσει κάποιος στο φόνο. Είναι όντως κάτι τόσο αποτρόπαιο αν το κάνεις για να προστατεύσεις κάποιον;
Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Φ.Π.: Αυτό το οποίο αγάπησα σε αυτό το βιβλίο είναι το γεγονός ότι με βοήθησε να πάρω την έμπνευση για τα επόμενα 15 έργα, τα οποία είναι η συνέχεια του συγκεκριμένου βιβλίου. Μου έδωσε την ιδέα για μια ολόκληρη αστυνομική σειρά.
Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Φ.Π.: Ο αγαπημένος μου χαρακτήρας είναι ο αστυνόμος Επαμεινώνδας. Μέσα από κάθε υπόθεση που αναλαμβάνει μαθαίνει μια νέα δεξιότητα για να τη χρησιμοποιήσει στην επόμενη. Ουσιαστικά ο συγκεκριμένος χαρακτήρας αναβαθμίζεται διαρκώς. Το γιατί; Ο τρόπος με τον οποίο σκέφτεται είναι ουσιαστικά βασισμένος σε πραγματικό πρόσωπο. Οπότε όσο ωριμάζει αυτό το πρόσωπο, τόσο αλλάζει ο τρόπος που σκέφτεται στα βιβλία. Παρόλα αυτά το σενάριο ακόμα και για το 16ο βιβλίο υπάρχει ως ιδέα. Απλά αυτό το οποίο μένει μετέωρο για την ώρα είναι το πώς αντιδρά ο συγκεκριμένος χαρακτήρας στα στοιχεία του βασικού κακού που εμφανίζεται από το τρίτο βιβλίο και μετά. Η 16λογία μου θα έχει τίτλο «Αιματηρή φιλοσοφία».
Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Φ.Π.: Αυτό που μπορεί να προσφέρει στον αναγνώστη είναι ελευθερία να βάλει τη δική του οπτική για το τι είναι δίκαιο και λογικό μέσα στην πλοκή, οπότε αυτό τον αναγκάζει να διαβάζει και παρακάτω για να δώσει τη δική του εξήγηση στην πλοκή. Όλοι μας έχουμε το αίσθημα της δικαιοσύνης μέσα μας, άρα δεν βλέπει την ιστορία ως μια στείρα υπόθεση δολοφονίας, αλλά ως μια ευκαιρία να πει τη γνώμη του.
Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Φ.Π.: Η μεγαλύτερη αγωνία μου είναι η επίτευξη των προσωπικών μου στόχων. Είτε αυτοί είναι οικονομικοί, επαγγελματικοί, συναισθηματικοί.
Φοβάστε...
Φ.Π.: Φοβάμαι πολύ τα ύψη και το βαθύ μπλε χρώμα της θάλασσας. Παλαιότερα είχα τη φοβία να μείνω μόνος μου στη ζωή.
Αγαπάτε...
Φ.Π.: Αγαπώ τη δημιουργία νέων πραγμάτων και τους ανθρώπους που είναι δίπλα μου και είναι η πηγή δύναμής μου για να συνεχίσω οτιδήποτε κάνω.
Ελπίζετε...
Φ.Π.: Ελπίζω ότι θα προσφέρω κάτι στον συνάνθρωπο μέσω της δουλειάς μου. Από οποιαδήποτε από τις 3.
Θέλετε...
Φ.Π.: Θέλω να ξέρω ότι έχω προσφέρει κάτι ποιοτικό στον έξω κόσμο και όχι απλά μια ακόμα απλή ιστορία. Να μπει σε σκέψεις, να αναρωτηθεί πράγματα ακόμα και για τον εαυτό του: «είμαι όντως ηθικός/η;», «είμαι όντως σωστός απέναντι στους φίλους μου και τον εαυτό μου;».
Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Φ.Π.: Θα το λατρέψουν σίγουρα οι άνθρωποι που αγαπάνε το μυστήριο, τη φιλοσοφία, τη ψυχολογία, την ανατομία (ιατρικά - παραϊατρικά επαγγέλματα) και θα έλεγα με μια δεύτερη σκέψη και τα άτομα που ασχολούνται και με την αυτοβελτίωση. Αυτό θα γίνει ακόμα πιο αντιληπτό από το δεύτερο βιβλίο και μετά.
Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Φ.Π.: Δεν θα έλεγα αν πρέπει να το διαβάσει κάποιος. Θα έλεγα ότι το να διαβάσει κάποιος αυτό το βιβλίο κάτι θα του προσφέρει στο τέλος της ημέρας. Μπορεί αυτό να είναι μια σκέψη ή απλά ψυχαγωγία μέσα από κάποιες σελίδες. Οπότε αυτό που θα ρωτούσα αυτόν που το διαβάζει είναι τι περιμένει να του προσφέρει. Άρα, αυτό που θα έχει ως ερώτηση θα το βρει ως απάντηση στο βιβλίο.
Γιατί δεν πρέπει;
Φ.Π.: Γιατί δεν πρέπει. Μεγάλη ερώτηση. Θα έλεγα ότι δεν πρέπει να το διαβάσει σε περίπτωση που επηρεάζεται εύκολα από ό,τι ακούει και διαβάζει. Παρ' όλα αυτά, πιστεύω ότι ο επίλογος μπορεί να κάνει αυτό το «κάψιμο του εγκεφάλου» για να πει στο τέλος «τι ήθελε να πει με αυτό;» Έτσι, το μυαλό ξεφεύγει. Οπότε, αν κάποιος ψάχνει μόνο το δράμα στη ζωή του, τότε το συγκεκριμένο βιβλίο θα έλεγα ότι είναι μια καλή επιλογή υπό προϋποθέσεις.
Πού/πώς μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Φ.Π.: Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε μέσω των εκδόσεων Ελκυστής είτε σε άμεση επικοινωνία μαζί μου μέσω του λογαριασμού μου στο Instagram @filippos_pissalidis_
Πού μπορούμε να βρούμε εσάς;
Φ.Π.: Μπορείτε να με βρείτε στον λογαριασμό μου στο Instagram που δραστηριοποιούμαι περισσότερο, είτε μέσω του λογαριασμού μου στο Facebook FILIPPOS PISSALIDIS. Και τα δύο προφίλ έχουν την ίδια εικόνα με εκείνη του βιογραφικού μου.
Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Φ.Π.: Στο συγκεκριμένο βιβλίο ταιριάζουν 3 χρώματα. Το μαύρο, το κόκκινο και το γαλάζιο.
Ποια μουσική;
Φ.Π.: Η καλύτερη μουσική είναι η μουσική στιλ μυστηρίου ή η κλασική μουσική. Κυρίως Chopin και Mozart.
Ποιο άρωμα;
Φ.Π.: Ποιο άρωμα. Εδώ είμαι σίγουρος ότι θα γελάσετε. Είμαι άσχετος από μάρκες αρωμάτων. Αστειεύομαι φυσικά. Του ταιριάζει περισσότερο ένα άρωμα θάλασσας ή φρέσκο κομμένο γκαζόν.
Ποιο συναίσθημα;
Φ.Π.: Είναι αυτή η επιθυμία της αναζήτησης. Πιο πολύ μπορώ να το αποδώσω ως περιέργεια. Αυτή η επιθυμία της διαρκούς αναζήτησης.
Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Φ.Π.: Αν δεν ήταν βιβλίο θα μπορούσε να είναι θεατρική παράσταση ή κάτι τέτοιο.
Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Φ.Π.: Ως επαγγελματίας εργάζομαι ως νοσηλευτής στο τμήμα των επειγόντων περιστατικών και ταυτόχρονα ασχολούμαι τα τελευταία 4 χρόνια με τον κλάδο της διατροφής ως μερική απασχόληση. Οπότε η συγγραφή ήρθε ως ένα χόμπι που εντέλει έγινε επάγγελμα. Άρα, βοηθώ τους ανθρώπους και στο σώμα κι ελπίζω κάποια στιγμή και στο μυαλό. Νους υγιής εν σώματι υγιεί που έλεγαν και οι πρόγονοί μας.
Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Φ.Π.: Δεν μπορώ να πω ότι έχω έναν συγκεκριμένο συγγραφέα που διαβάζω συγκεκριμένα, διότι διαβάζω διαφόρων ειδών βιβλία. Διαβάζω προσωπική ανάπτυξη, οικονομικά, marketing, φιλοσοφία και, που και που, μυθιστορήματα.
Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Φ.Π.: Αυτό δεν μπορώ να το απαντήσω όσον αφορά τον τρόπο που γράφω, διότι πρώτα ξεκίνησα να διαβάζω επιστημονικά βιβλία για τις ανάγκες του βιβλίου μου και μετά ξεκίνησα να διαβάζω άλλους συγγραφείς. Από τον τρόπο που σκέφτομαι και ζω θα πω με μια επιφύλαξη, διότι δεν διαβάζω μόνο δικά του βιβλία, ο Robert Kiyosaki.
Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Φ.Π.: Πολύ ενδιαφέρουσα ερώτηση. Ανάλογα την αντίδραση του χαρακτήρα σε κάθε κατάσταση διαμορφώνεται και η συνέχεια. Το πλάνο της ιστορίας υπάρχει. Όμως, αυτό που αλλάζει είναι η αντίδραση του βασικού χαρακτήρα όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, οπότε αλλάζουν συχνά και οι τύχες των υπολοίπων. Ξέρω ότι φαίνεται παράλογο, μάλλον, εκ πρώτης όψεως, όμως αυτό το οποίο μου αρέσει στα έργα μου είναι οι αντιδράσεις και ο τρόπος σκέψης των ηρώων. Έτσι, είναι πιο εύκολο να ταυτιστεί κάποιος με έναν χαρακτήρα, παρ' όλο που φαίνεται ότι σχεδόν όλοι έχουν πολλά κοινά χαρακτηριστικά στη συμπεριφορά τους σαν να είναι ένα άτομο. Αν ο βασικός χαρακτήρας είναι ο συνδετικός κρίκος των άλλων τότε είναι καθαρά στο χέρι του πώς θα κυλήσει η ιστορία.
Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Φ.Π.: Σίγουρα χρειάζεται φαντασία. Ειδικά σε τέτοιου είδους βιβλία. Η εμπειρία έρχεται με τον καιρό. Αν θέλετε να θέσω κι ένα προσωπικό παράδειγμα, τότε οφείλω να πω ότι διαφορετικά έγραφα όταν ξεκίνησα να συγγραφή, πριν 6 χρόνια, κι αλλιώς τώρα. Αν έχεις μια ιδέα καλή, τότε απλά βάλε την στο χαρτί κι όλα τα άλλα έρχονται μόνα τους με τον καιρό. Οπότε, αν σκέφτεται κάποιος να ξεκινήσει να γράφει, αλλά αμφιβάλλει λόγω απειρίας θα του έλεγα να ξεκινήσει χθες να γράφει.
Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Φ.Π.: Είμαι άπειρος σε αυτό το κομμάτι, οπότε δεν μπορώ να απαντήσω αντικειμενικά. Θα σας πω τι πιστεύω. Μια επιτυχία ενός βιβλίου καθορίζεται από το πόσο κοντά είναι στα νέα trends και στο τι αρέσκεται στον κόσμο να διαβάζει περισσότερο. Ένα από αυτά είναι η περιέργεια και μπορεί να μην διαβάζει καθόλου βιβλία. Από περιέργεια μπορεί ένας άνθρωπος να ψάξει το οτιδήποτε. Οπότε, γιατί να μην ψάξει την πλοκή ή το μάθημα ενός βιβλίου;
Τι την αποτυχία;
Φ.Π.: Η αποτυχία πιστεύω ότι καθορίζεται από την τεμπελιά. Τι εννοώ όμως με αυτό; Εννοώ ότι αν δεν δώσει ενέργεια, πάθος και το σωστό κατά εκείνον τρόπο να το προωθήσει στην αγορά και στους πρώτους ανθρώπους οι οποίοι με τη σειρά τους θα το συστήσουν σε άλλους, τότε έρχεται η αποτυχία. Όλα χρειάζονται και τη δική μας πράξη. Να μην τα αφήνουμε όλα στην τύχη τους.
Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Φ.Π.: Αν τον απορροφά από την πραγματική ζωή, τότε ναι. Μάλλον μπορεί να γίνει. Βασικά… τότε καταλαβαίνουμε ότι έχει γίνει. Μπορεί και όχι. Ανάλογα την περίπτωση. Είναι αλλιώς να είσαι γιατρός και να διαβάζεις για την επιστήμη σου κι άλλο να ζεις σε έναν φανταστικό κόσμο μέσα από κόμικς και μυθιστορήματα. Σίγουρα τα θέλουμε για να ξεφύγουμε από τη ρουτίνα, όμως όταν κάτι είναι στην υπερβολή, τότε κάτι δεν πάει καλά.
Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Φ.Π.: Ο τίτλος μπορεί να ήταν «Ανάπτυξη μέσω της αμφισβήτησης». Τι εννοώ με αυτό; Θα καταλάβετε με τα επόμενα βιβλία της σειράς.
Ο Φίλιππος Πισσαλίδης απάντησε το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για το μυθιστόρημά του, Μαθήματα εμπιστοσύνης, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ελκυστής. Στο οπισθόφυλλο λέει:
Μια παρέα μαθητών του λυκείου έχουν μόλις τελειώσει τις πανελλήνιες εξετάσεις και ο καθένας επιλέγει το δικό του επάγγελμα. Μετά από έξι χρόνια γίνεται ένας τραγικός φόνος αρκετά μελετημένος και ο δολοφόνος γνωρίζοντας όλη την παρέα δημιουργεί γρίφους μεταξύ των ατόμων και ακόμα και στον ίδιο του τον εαυτό. Ένα μιξ ανατομίας, ψυχολογίας και νομικής έρχονται σε σύγκρουση για την ανακάλυψη αυτού του μυστηρίου. Σκηνές δράσης που κόβουν την ανάσα.
Ο Φίλιππος Πισσαλίδης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 31 Ιανουαρίου του 1998. Από την ηλικία των επτά ετών είχε την πρώτη του επαφή με τη συγγραφή γράφοντας φανταστικές ιστορίες βασισμένες στα ηλεκτρονικά παιχνίδια που έπαιζε. Από οκτώ χρονών ασχολείται με τις πολεμικές τέχνες και συνεχίζει μέχρι και σήμερα έχοντας κατακτήσει την τιμητική βαθμίδα της μαύρης ζώνης. Είναι κάτι το οποίο αγαπά πολύ και με βάση αυτό σκηνοθετεί τις σκηνές δράσης στα έργα του. Η συγγραφή σταμάτησε να υπάρχει στη ζωή για μια δεκαετία εξαιτίας μιας τραυματικής εμπειρίας στα οκτώ του χρόνια και ξαναπιάστηκε με αυτή στην ηλικία των δεκαοκτώ μετά την περίοδο των Πανελληνίων. Έχει σπουδάσει νοσηλευτική και του αρέσει γενικά ο χώρος της Υγείας. Πριν τις σπουδές του είχε ήδη δεχτεί τα πρώτα του ερεθίσματα όσον αφορά τον χώρο της Υγείας μέσω της Ψυχολογίας. Μάλιστα, είχε προσπαθήσει να δημιουργήσει ένα δικό του ψυχολογικό τεστ, ωστόσο μέχρι τώρα δεν το έχει υποβάλει σε κάποιον ειδικό φορέα για να πιστοποιηθεί. Η Ψυχολογία τον βοήθησε αρκετά όσον αφορά το χτίσιμο των χαρακτήρων και την πλοκή, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στις αντιδράσεις των ηρώων. Επαγγελματικά ασχολείται με το αντικείμενο των σπουδών του καθώς και με τον κλάδο της διατροφής και της ευεξίας, διότι συνεργάζεται επίσης με μια εταιρεία διατροφής. Δηλώνει ότι είναι όμορφο να κάνει κανείς το χόμπι του επάγγελμα, επειδή με αυτόν τον τρόπο μπορεί να του δώσει όλη την αγάπη του.
