Πόσοι άραγε από εσάς, που δηλώνετε λάτρεις του φανταστικού και του τρόμου, δεν έχετε διαβάσει έστω και ένα έργο του Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ;
Κι αν ακούτε για πρώτη φορά το όνομά του –πράγμα δύσκολο!– είμαι πεπεισμένος πως αργά ή γρήγορα θα ενδώσετε τελικά στη διαχρονική σαγήνη της πένας του, μένοντας παραδομένοι στον τρομακτικό και φανταστικό συνάμα, κόσμο του.
Προσωπικά, έτυχε στο πρόσφατο παρελθόν να πέφτει συχνά στα χέρια μου και να διαβάζω και από κάποιο διήγημα ή μυθιστόρημα του εν λόγω συγγραφέα. Αυτό με έκανε σύντομα ν' αναζητήσω περισσότερα γραπτά του. Εντέλει, κάνοντας μια σχετική αναζήτηση στα βιβλιοπωλεία αποφάσισα να προμηθευτώ τη σειρά με τα άπαντα του Χ.Φ. Λάβκραφτ, τα οποία διατίθενται σε σύνολο τεσσάρων τόμων και κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Κάκτος.
Σε αυτό το άρθρο μάλιστα, θα σας μεταφέρω τις εντυπώσεις μου από το πρώτο βιβλίο που έχει τον τίτλο «Χ.Φ. Λάβκραφτ, Άπαντα 1: Τα βουνά της τρέλας». Εκδόθηκε το 1990 (τίτλος πρωτοτύπου «Omnimus I, At the Mountains of Madness») και η μετάφρασή του έγινε από τον Χρήστο Καρτέρη.
Για τον ίδιο τον συγγραφέα πιστεύω ότι δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Ωστόσο, θα σας μεταφέρω μερικά από τα ενδιαφέροντα στοιχεία της ζωής του, όπως αυτά αναφέρονται στη σελίδα wikipedia: «Ο Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ (20 Αυγούστου 1890-15 Μαρτίου 1937) ήταν Αμερικανός συγγραφέας φανταστικής λογοτεχνίας τρόμου. Τα έργα του δεν έτυχαν ευρείας αναγνώρισης κατά τη διάρκεια της ζωής του. Πέθανε από καρκίνο. Η έμπνευση του μεγαλύτερου μέρους του έργου του προήλθε από τους εφιάλτες του. Είχε μεγάλη εκτίμηση για τα έργα του Έντγκαρ Άλαν Πόε, του Λόρδου Ντάνσανι, του Άρθουρ Μάχεν. Ο Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ δημιούργησε ένα πάνθεον από εξωγήινες, εξωδιαστατικές θεότητες και φρικιαστικά όντα που αποζητούν να κάνουν την ανθρωπότητα θήραμά τους. Τον όρο Μυθολογία Κθούλου τον επινόησε ο Ώγκαστ Ντέρλεθ μετά τον θάνατο του Λάβκραφτ. Ένα ακόμη δημιούργημα της φαντασίας του ήταν και το Νεκρονομικόν. Ένα βιβλίο μαγείας που συνεγγράφη από τον παράφρονα Άραβα Αμπντούλ Αλχαζρέντ.».
Επιστρέφοντας στον τόμο του σημερινού άρθρου, στις σελίδες του «Χ.Φ. Λάβκραφτ, Άπαντα 1: Τα βουνά της τρέλας» συναντούμε κατά σειρά τα εξής.
«Τα μυθιστορήματα του Χ.Φ. Λάβκραφτ»: ένα κείμενο του Αμερικανού συγγραφέα Ώγκαστ Ντέρλεθ (και πιστού μαθητή του) ο οποίος μας εισάγει με τον μεγάλο ενθουσιασμό και θαυμασμό, που τον διακατείχε για τον Χ.Φ. Λάβκραφτ, στον λογοτεχνικό κόσμο του συγγραφέα. Κατόπιν διαβάζουμε τις παρακάτω ιστορίες: «Στα βουνά της τρέλας», «Η περίπτωση του Τσαρλς Ντέξτερ Ουόρντ», «Τα όνειρα στο σπίτι της μάγισσας», «Η κατάθεση του Ράντολφ Κάρτερ», «Η ονειρική αναζήτηση του άγνωστου Καντάθ», «Το ασημένιο κλειδί» και τέλος, «Από τις πύλες του ασημένιου κλειδιού». Η τελευταία μάλιστα, όπως σημειώνεται γράφτηκε σε συνεργασία του Χ.Φ. Λάβκραφτ με τον Ε. Χόφμαν Πράις.
Σχετικά με τη σειρά των παραπάνω ιστοριών, όπως μας παρουσιάζονται, θεωρώ πως δεν είναι καθόλου τυχαία. Κι αυτό γιατί σου δίνεται η αίσθηση πως πρόκειται για ιστορίες αλληλένδετες. Είναι όλες τους αυτοτελείς και μας παρουσιάζουν κάποιες παραφυσικές καταστάσεις, που μονάχα με ζωντανούς εφιάλτες θα μπορούσα να τις συγκρίνω. Μην ξεχνάμε πως όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, αρκετά από τα δημιουργήματα του Χ.Φ. Λάβκραφτ προήλθαν από τους εφιάλτες του!
Αν έπρεπε να επιλέξω κάποιο διήγημα από αυτό τον τόμο ως εκείνο που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση, αυτό θα ήταν σίγουρα «Τα όνειρα στο σπίτι της μάγισσας». Ο λόγος είναι πως κάποια από τα συμβάντα του, μου είναι δυστυχώς πάρα πολύ οικεία. (Συνοπτικά για την πλοκή του διηγήματος: Ο πρωταγωνιστής είναι ένας ανήσυχος φοιτητής, ο οποίος βασανίζεται από την παρουσία ενός ιδιαίτερου ποντικού στο δωμάτιό του.)
Το παραπάνω με γύρισε αυθόρμητα στα χρόνια που ήμουν και ο ίδιος φοιτητής και –ω, ναι, χμ…– έτυχε να αντιμετωπίσω μια παρόμοια περίπτωση σαν τη δική του. Εννοείται πως δεν ήταν τόσο απόκοσμη ως εμπειρία, μα τα κύρια χαρακτηριστικά ήταν ίδια. Η σύντομη διαμονή μου σ' ένα παρόμοιο παλιό οίκημα, ο θόρυβος από τα ποντίκια μου γέμισε τη νύχτα μου με αγωνιώδη όνειρα…
Επιστρέφοντας στα της αναγνωστικής μου εμπειρίας, θα ήθελα να σημειώσω και να προτείνω, η ανάγνωσή του συγκεκριμένου βιβλίου να γίνεται –για ευνόητους λόγους– πάντα βράδυ. Εκείνες οι ώρες πιστεύω πως είναι οι καταλληλότερες ώστε να απορροφηθείτε απερίσπαστοι από την ροή της εκάστοτε ιστορίας, ξεχνώντας πρόσκαιρα την κουραστική καθημερινότητα.
Σε γενικές γραμμές, είμαι σίγουρος πως θα αγγίξει και εσάς η σκιά του συγγραφέα Χ. Φ. Λάβκραφτ. Στοιχειώνοντας μάλιστα για τα καλά τις σκέψεις σας και γεμίζοντάς σας φόβο σε κάθε… περίεργο θόρυβο ή κάτι που φευγαλέα είδατε (;) στο σκοτάδι, κάνοντάς σας να αμφιβάλλετε αν πρόκειται για γέννημα της φαντασίας σας ή αν αφορά στην πραγματικότητα κάποιο από τα μυστηριώδη πλάσματα που εμφανίζονται μονάχα τη νύχτα!
Και τώρα που το αναλογίζομαι, ίσως να έπρεπε να πάρω στα σοβαρά τη συμβουλή του στο διήγημα με τίτλο «Η κατάθεση του Ράντολφ Κάρτερ». «Λυπάμαι που πρέπει να σου πω να μείνεις στην επιφάνεια», είπε, «αλλά θα ήταν έγκλημα να πας εκεί κάτω, ξέροντας τ' αδύνατα νεύρα σου. Δεν μπορείς να φανταστείς, ακόμη και απ' ό,τι διάβασες και απ' ό,τι σου είπα, τα πράγματα που θα δω και θα κάνω […]».
Καλή μας αντάμωση φίλοι μου στον επόμενο τόμο της σειράς, με τίτλο «Χ.Φ. Λάβκραφτ, Άπαντα 2: Ντάγκον».
Σας εύχομαι καλή ανάγνωση και θα αναμένω με χαρά τις εντυπώσεις σας από τον πρώτο τόμο της σειράς.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
