Χρήστου Ντικμπασάνη
Έσβησα το φως του απόκοσμου Ήλιου
λίγο πριν αποχωρήσω απ' τον πλανήτη μου
Μάζεψα τα δάκρυά του ως ιερό φυλακτό,
προστασία απ' την ανομβρία
Χαιρέτησα το πορφυρό χρώμα
των αποτρόπαιων οριζόντων
που δε φύλαγαν τίποτα ευοίωνο για εμένα
Ένιωσα την ανάγκη για τον εξαγνισμό του εαυτού μου
Δέχτηκα επίθεση άγρια
απ' τους μύθους και τους θρύλους των προγόνων μου
Πέρασαν επάνω απ' το κορμί μου σαν τον λίβα
κι έκαψαν τη ζωή μου
Τώρα φεύγω στις εσχατιές του απείρου,
βαστώντας ένα σβώλο ελπίδας στα χέρια μου
🍃
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved, 2022
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Συνοδεύεται από πίνακα Γιώργου Αναστασιάδη (Ανθρωπόνους αρμονία, μελάνι, 2022)
