Χρήστου Ντικμπασάνη
Βράδυ γεμάτο πυρετό κι εφιάλτες
Σε λίγο η νύχτα θ' απλωθεί
επάνω σε ολόκληρη την υδρόγειο
κι εγώ θα είμαι ακόμη ένας στρατιώτης
Δε ξέρω αν έχει τη φιλευσπλαχνία
να με ειδοποιήσει όταν φθάσει
ή ξαφνικά θα με συναντήσει
στο δρόμο της απώλειας
για να μου κλέψει τα όνειρα
Ξέρω πως δε μου ανήκει
τίποτα εδώ στη Γη
Δε κουβαλάω τίποτα μαζί μου
εκτός απ' το όπλο μου
και τον πόθο για ζωή
μα κάποιες φορές συλλογίζομαι
πως ο Παράδεισος έχει φτιαχτεί
και για εμένα!
Μόνο που ποτέ δεν το βρήκα
Δεν ανακάλυψα την πύλη του,
ούτε καν το γεωγραφικό του στίγμα
Και να τώρα που πρέπει
να τον ανακαλύψω με το δύσκολο τρόπο,
να το ψάξω περπατώντας
στο δύσκολο, στον πύρινο δρόμο
Ένα δρόμο που κανείς δε με ρώτησε
αν θέλω να το διασχίσω
Προχωρώ ανάμεσα σ' επικίνδυνες σκιές
αιμόφυρτος και προδομένος
🌾
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved
Πρώτη δημοσίευση
Το ποίημα έλαβε το 1ο Βραβείο στο Διαδικτυακό Διαγωνιστικό Φεστιβάλ Ποίησης Θεσσαλονίκης το 2022
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Συνοδεύεται από έργο Γιώργου Αναστασιάδη (Memento mori, νερόχρωμα σε καμβά, 2022)
