Μανώλη Α. Κατσούλη
Ένα αυγουστιάτικο πρωινό,
σε μια ακρογιαλιά απόμερη
του αιγαιοπελαγίτικου νησιού σου,
με κάλεσες να δω,
πώς έχτιζες τους πύργους πάνω στην άμμο
Και μου είπες:
«Ένα ταξίδι ανυπεράσπιστο είναι η ζωή.
Έχει: Χαρές αλλά και λύπες.
Γέλια αλλά και κλάματα.
Φωτιά αλλά και στάχτη.
Στεφάνωμα αλλά και σταύρωση.
Έτσι είναι και οι έρωτες και οι αγάπες.».
Είδα νικήτριες σημαίες ν' ανεμίζουν
στα ολόξανθα μακριά μαλλιά σου
κι άστρα ασημοχρυσαφιά να παίζουν
με τις χάντρες των ματιών σου.
Ρίγωσε η ψυχή,
φτέρωσε η καρδιά
και πέταξα ψηλά,
αετίσια ομορφιά,
πορφυρογεννημένη είδα
και δεν είδα τα συντρίμμια
που έκρυβε η καρδιά σου,
τον πόνο που έκρυβε ο κόρφος σου
και το μαχαίρι που έκρυβε η ποδιά
και τα φτερά σου.
Και μου είπες:
«Ένα ταξίδι ανυπεράσπιστο είναι η ζωή.
Έχει: Χαρές αλλά και λύπες.
Γέλια αλλά και κλάματα.
Φωτιά αλλά και στάχτη.
Στεφάνωμα αλλά και σταύρωση.
Έτσι είναι και οι έρωτες και οι αγάπες.».
Πίστεψα:
στα κρίνα τα ολάνοιχτα,
στα μελιά και μουσκεμένα χείλη,
στους παραπονεμένους ψίθυρους,
στους όρκους
και στους χτύπους της αγάπης.
Πίστεψα στις αγκαλιές,
σε θαλασσινές σπηλιές,
σε ποταμόνερα,
σε ανθισμένες γκρέμνες,
σε μονοπάτια ξέφωτα με κελαηδίσματα αηδονιών.
Πίστεψα στα όνειρα
που πρωτόγνωρα και στον ξύπνιο μου πια
άρχισα να βλέπω.
Δεν πίστεψα στους ξαφνικούς βοριάδες
που μπουρίνια σήκωναν
και σάρωναν της αμμουδιάς
ακόμα και τους βράχους.
Και μου είπες:
«Ένα ταξίδι ανυπεράσπιστο είναι η ζωή.
Έχει: Χαρές αλλά και λύπες.
Γέλια αλλά και κλάματα.
Φωτιά αλλά και στάχτη.
Στεφάνωμα αλλά και σταύρωση.
Έτσι είναι και οι έρωτες και οι αγάπες.».
🌾
Copyright © Μανώλη Α. Κατσούλη All rights reserved
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Gilda Frumkin