Πώς προκύπτει η έμπνευση; Τι πυροδοτεί τη δημιουργικότητα;
Στέργιος Φωτόπουλος: Θα έλεγα μέσω κάποιου βιώματος ή ερεθίσματος που έχει να κάνει είτε με συγκεκριμένα πρόσωπα και αντικείμενα είτε με ευρύτερες καταστάσεις. Μέσω του βιώματος ή ερεθίσματος θα αναδυθούν ιδέες, συναισθήματα και προβληματισμοί που θα μετουσιωθούν σε λέξεις για να μην λησμονηθούν. Ως εκ τούτου, αντιλαμβάνομαι την έμπνευση ως μια εσωτερική διεργασία, μια διαλεκτική που βασίζεται τόσο στη βιωματική εμπειρία, όσο και στην παρατήρηση.
Γιατί γράφετε και γιατί ποίηση; Τι σημαίνει για εσάς αυτή η διεργασία;
Σ.Φ.: Για μένα η ποίηση είναι οξυγόνο και μέσο διαφυγής από το ασφυκτικό πλαίσιο της καθημερινότητας. Είναι άσκηση ενδοσκόπησης, την οποία αποζητώ πολύ συχνά, ιδιαίτερα όταν ζορίζομαι. Πολλές φορές νιώθω ότι μου δείχνει το μονοπάτι που πρέπει να βαδίσω, καθώς μέσω της ποίησης λαμβάνω απαντήσεις που με «ξεκλειδώνουν». Φυσικά, διαβάζοντας ή γράφοντας ποίηση, μου δημιουργούνται επίσης ερωτήματα, που σε ορισμένες περιπτώσεις μένουν αναπάντητα.
Αν έπρεπε να διαλέξετε ένα μόνο έργο σας ως το πιο αντιπροσωπευτικό σας, ποιο θα ήταν αυτό και γιατί;
Σ.Φ.: Φοβάμαι ότι μου είναι δύσκολο να ξεχωρίσω μονάχα ένα ποίημα, καθώς τα περισσότερα αν όχι όλα εμπεριέχουν μια βιωματική ιστορία, προσωπική αλλά και άλλων ανθρώπων, αποκρυσταλλώνοντας ιδιαίτερες συνθήκες και στιγμές. Οι στιγμές μας άλλωστε, είτε θετικές είτε αρνητικές, είναι εκείνες που μας σμιλεύουν.
Τι σηματοδοτεί ο στίχος για τον ποιητή: εκείνο που δεν έζησε και το βιώνει μέσω της γραφίδας ή εκείνο που εγγράφτηκε πιο έντονα μέσα του;
Σ.Φ.: Πιστεύω αδιατάρακτα και στα δύο, υπό την έννοια ότι έχω γράψει για ανεκπλήρωτες, λυσιμελείς επιθυμίες, αλλά και για βιώματα που θα μείνουν για πάντα χαραγμένα στη μνήμη.
Αν έπρεπε να περιγράψετε τη συλλογή, Αυτεπίγνωσης επίμετρο, με μία λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Σ.Φ.: Αυτεπίγνωση.
Τι σας αρέσει να διαβάζετε, ως φιλαναγνώστης; Ξεχωρίζετε κάποιους συγγραφείς;
Σ.Φ.: Καθώς σήμερα ο χρόνος είναι πιο περιορισμένος, νιώθω ότι έχω γίνει περισσότερο επιλεκτικός ως προς τα αναγνώσματά μου σε σχέση με το παρελθόν, όπου διάβαζα σχεδόν τα πάντα. Η ποίηση μου ασκεί ιδιαίτερη γοητεία, ενώ αποζητώ επίσης πρωτότυπα και καλογραμμένα διηγήματα ή μυθιστορήματα. Ως προς τις αγαπημένες μου και αγαπημένους συγγραφείς, λατρεύω και θαυμάζω τα έργα των Κωνσταντίνου Καβάφη, Γιάννη Ρίτσου, Μανόλη Αναγνωστάκη, Οδυσσέα Ελύτη, Τάσου Λειβαδίτη, Γιώργου Σεφέρη, Μαρίας Πολυδούρη, Κώστα Καρυωτάκη, Νίκου Εγγονόπουλου, Τίτου Πατρίκιου, Κικής Δημουλά, Νίκου Καββαδία, Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, Νίκου Καζαντζάκη, Στρατή Μυριβήλη, Albert Camus, Franz Kafka, Jean-Paul Sartre, Federico García Lorca και άλλων.
Τι θα θέλατε να πείτε στον αναγνώστη σας και τι στους μελλοντικούς που θα θελήσουν να σας διαβάσουν;
Σ.Φ.: Ότι θα ένιωθα ιδιαίτερη τιμή αν οι στίχοι μου, ο εσωτερικός μου κόσμος, έχουν έρθει σε επαφή, έστω για λίγο, με την ψυχή τους. Και φυσικά, το ίδιο ελπίζω για εκείνες και εκείνους που ενδεχομένως θελήσουν να διαβάσουν στο μέλλον κάποια από τις συλλογές μου.
Ο Στέργιος Φωτόπουλος απάντησε με αφορμή την κυκλοφορία της νέας του ποιητικής συλλογής, Αυτεπίγνωσης επίμετρο, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Βακχικόν. Αντί περίληψης μερικοί στίχοι του λένε:
Θαμπώνουν τα τζάμια και τα μάτια σου
από θλίψης άχνα,
νυχτός δάκρυα,
μονάχα η μνήμη είναι ευδιάκριτη,
κρατιέσαι απ' τις κουρτίνες.
«Μίλησέ μου», σου γνέφω επίμονα
με φωνή παρακλητική,
μα εσύ δεν αποκρίνεσαι
σκεπτική αναμετριέσαι
με κάποιον απολογισμό.
Ανοίγω τα μάτια μου
δεν είσαι εδώ –αλήθεια πότε ήσουν…;
Αποτινάζω ιδρώτα, φράσεις ακατάληπτες, παραμιλητά
δυσθεώρητο φορτίο τα σκεπάσματα απόψε.
Αγγίζω το νυχτικό σου
σαν αβρή αγχόνη
σφίγγει τις καρωτίδες μου.
Αν είναι να χαθώ ας γίνει από μετάξι.
Ο Στέργιος Φωτόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1989. Έχει λάβει διδακτορικό δίπλωμα στον τομέα της επικοινωνίας και των μέσων ενημέρωσης από το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο Βρυξελλών. Θέμα της διατριβής του ήταν η Ευρωπαϊκή δημόσια σφαίρα και η διαδικασία του κορυφαίου υποψήφιου (Spitzenkandidaten) για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Έχει αποφοιτήσει από το τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ είναι κάτοχος μεταπτυχιακών τίτλων στην Ευρωπαϊκή πολιτική από το Καθολικό Πανεπιστήμιο της Λέουβεν και στην επικοινωνία από το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο Βρυξελλών. Άρθρα και μελέτες του έχουν δημοσιευτεί και παρουσιαστεί σε ακαδημαϊκά περιοδικά και συνέδρια. Εργάζεται στη Γενική Γραμματεία του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο τμήμα παρακολούθησης και ανάλυσης των μέσων ενημέρωσης. Η πρώτη του ποιητική συλλογή Ελεγείας Χρόνος κυκλοφόρησε το 2021 από τις εκδόσεις Βακχικόν. Ασχολείται επίσης με τη μουσική.