Μάνου Καραβασίλη
Γυναίκα: Και τότε γιατί τον παντρεύτηκα; Γιατί παντρεύεται ο κάθε άνθρωπος; Γιατί παντρεύεται η κάθε γυναίκα; Τι μπορεί να ζητάει; Τι μπορεί να ψάχνει;
Κόρη: Δεν ξέρω τι ψάχνουν οι άλλες για να σου πω, ξέρω όμως πολύ καλά τι έψαχνα εγώ. Αγάπη και διάλογο. Όλα λύνονται με τον διάλογο. Να ακούς τον άλλον τι έχει να σου πει, και να ακούει κι αυτός τι του λες. Με όλη την ειλικρίνεια, με όλη την αγάπη και με όλο τον σεβασμό στον άνθρωπο που εσύ διάλεξες. Έτσι τιμάς τον εαυτό σου για την εκλογή σου και τιμάς και τον άνθρωπο, που μοιράστηκες μαζί του κάποιες στιγμές, που δεν θα τις ζούσες διαφορετικά με κανέναν άλλον. Γιατί μια φορά αγαπάμε στη ζωή μας, όλα τα άλλα είναι μόνο στο μυαλό μας και ποτέ στην πραγματικότητά μας. Και εσύ αγάπησες τον πατέρα μου, είμαι σίγουρη ότι τον αγάπησες πάρα πάρα πολύ, όπως και εκείνος εσένα! Και το σημαντικότερο από όλα ξέρεις ποιο είναι;
Γυναίκα: Ποιο είναι;
Κόρη: Ότι τον αγαπάς ακόμα!
Γυναίκα: Αυτό αποκλείεται!
Κόρη: Αυτό είναι το μόνο πράγμα που δεν αποκλείω. Για πολλά πράγματα μπορεί να αμφιβάλλω αλλά για αυτό όχι. Για αυτό ποτέ μου δεν αμφέβαλλα.
Γυναίκα: Μα τι λες τώρα; Πώς είναι δυνατόν; Έχω να τον δω είκοσι χρόνια τον πατέρα σου.
Κόρη: Είκοσι χρόνια τον αγαπάς και δεν το λες σε κανέναν.
Γυναίκα: Δεν είναι αλήθεια!
Κόρη: Είναι αλήθεια! Και είναι μια αλήθεια που την έχεις καλά κρυμμένη μέσα σου είκοσι χρόνια.
Γυναίκα: Όχι. Αν ήταν αλήθεια θα έψαχνα να τον βρω. Θα γύριζα κοντά του. Δεν είναι αλήθεια μωρό μου.
Κόρη: Ωραία λοιπόν. Εσύ λες ότι δεν είναι αλήθεια. Τότε μου λες σε παρακαλώ πολύ γιατί δεν παντρεύτηκες όλο αυτό το διάστημα; Και μιλάμε για ένα μεγάλο διάστημα. Γιατί δεν παντρεύτηκες; Γιατί δεν έφτιαξες τη ζωή σου;
Γυναίκα: Γιατί η ζωή μου ήσουν πάντα εσύ. Και αφού ήσουν εσύ η ζωή μου όλα είναι τέλεια. Δεν μου έλειψε κάτι για να το βρω.
Κόρη: Εγώ είμαι το παιδί σου, έναν άντρα δεν ήθελες;
Γυναίκα: Μετά που χώρισα με τον πατέρα σου άρχισα και εγώ να δουλεύω. Και να δουλεύω πολύ. Είχα τις φίλες μου, πηγαίναμε μαζί για ψώνια, παίζαμε χαρτιά, δεν είναι ότι μου έλειπε κάτι. Και η αλήθεια είναι ότι... δεν βρήκα κάτι ενδιαφέρον.
Κόρη: Σωστά. Ο πιο ενδιαφέρον άντρας ήταν, είναι και θα είναι για εσένα πάντα ο πατέρας μου. Έτσι δεν είναι;
Γυναίκα: Όχι. Δεν είναι αυτός. Δεν είπα κάτι τέτοιο.
Κόρη: Μόλις είπες ακριβώς κάτι τέτοιο.
Γυναίκα: Για άλλον λόγο ταξίδεψα και ήρθα. Όχι για να πούμε αυτά. Αυτά έχουν περάσει. Για τον γάμο σου ήρθα. Για τον γάμο σου είμαι εδώ.
Κόρη (Μετά από μικρή παύση): Η κουβέντα όλη αυτή ξεκίνησε με αφορμή το ότι ο μελλοντικός μου σύζυγος δουλεύει πολύ. Δεν είχα σκοπό να σου ανοίξω ποτέ έναν τέτοιο διάλογο. Πιστεύω να μην θύμωσες ούτε με τις ερωτήσεις μου μα ούτε και με τις απόψεις μου.
Γυναίκα: Γιατί να θυμώσω; Χαίρομαι που έχεις τον δικό σου χαρακτήρα. Είσαι σπουδαία κοπέλα. Και σίγουρα θα γίνεις μια υπέροχη σύζυγος. Είμαι πολύ περήφανη για εσένα. Θα ήθελα όμως να νιώσω και κάτι άλλο. Ότι είσαι και εσύ περήφανη για εμένα. Είσαι;
Κόρη: Και βέβαια είμαι και δεν το λέω τυπικά. Το λέω και το εννοώ. Το λέω και το πιστεύω. Είμαι πολύ περήφανη για εσένα. Όλες τις καθημερινές ήμασταν μαζί, Δευτέρα με Παρασκευή με την καλύτερη μάνα που θα μπορούσα να έχω, που με νοιαζόσουν πραγματικά και επί της ουσίας. Μόνο που η μάνα μου, όπως και εγώ, όπως και ο μπαμπάς είναι άνθρωπος. Ξέρεις τι σημαίνει αυτό; Ότι έκανες σαν άνθρωπος ένα λάθος. Χώρισες με τον πατέρα μου. Χώρισες με τον άνθρωπο που σε αγαπούσε με όλη του τη δύναμη! Γιατί να είμαι περήφανη; Για αυτό το λάθος; Αφού διορθώνεται. Ο πατέρας πάντα σε περίμενε. Είκοσι ολόκληρα χρόνια σε περιμένει.
Γυναίκα: Ο πατέρας σου παντρεύτηκε όμως. Άλλο που δεν κράτησε πολύ ο γάμος του. Έκανε ένα βήμα παραπέρα, προχώρησε τη ζωή του. Εγώ όμως δεν το έκανα αυτό το βήμα.
Κόρη: Γιατί δεν το έκανες αυτό το βήμα; Δεν βρήκες τον κατάλληλο άνθρωπο;
Γυναίκα: Ούτε τον κατάλληλο άνθρωπο βρήκα, ούτε να σου πω την αλήθεια έψαξα ιδιαιτέρως! Βασικά καθόλου δεν έψαξα.
Κόρη: Και για ποιον λόγο δεν έψαξες καθόλου;
Γυναίκα: Δεν ξέρω.
Κόρη: Μήπως... ξέρεις; Μήπως αγαπούσες μέσα σου βαθιά τόσα χρόνια τον πατέρα; Μήπως βασάνιζες τον εαυτό σου επειδή νόμιζες πως σε πρόδωσε ο άντρας της ζωής σου;
Γυναίκα: Όχι. Δηλαδή... ποτέ μου δεν κοίταξα μέσα μου βαθιά είναι η αλήθεια για να δω πραγματικά τι μου συνέβη. Μπορεί να πόνεσα, μπορεί να φοβήθηκα την αγάπη, τον έρωτα, τους όρκους των ερωτευμένων. Μπορεί να μην με ξέρω τελικά και τόσο καλά όσο με νόμιζα.
Κόρη: Αρχίζεις να εξωτερικεύεις ό,τι πίστευα και εξακολουθώ να πιστεύω για εσένα. Αγαπάς τον πατέρα. Πάντα τον αγαπούσες, έλεγες ψέματα στον εαυτό σου, αυτό δεν είναι; Αυτό δεν έκανες; Έλεγες ψέματα στον ίδιο σου τον εαυτό. Γιατί; Γιατί φοβόσουνα να δείξεις αγάπη; Γιατί έκλεισες όλες τις πόρτες για τον πατέρα; Γιατί έπαψες να ζεις;
Γυναίκα: Ούτε με τον εαυτό μου δεν τα έχω συζητήσει όλα αυτά τα πράγματα, αλλά και να τα συζητούσα ίσως να μην έδινα εγώ η ίδια απαντήσεις σε όλα αυτά που με ρώτησες σήμερα. Ανακάλυψα και εγώ πράγματα για τον εαυτό μου βλέπεις. Σημαντικά πράγματα. Λόγια που πονάνε, τύψεις που σκοτώνουν, κουβέντες που δεν ειπώθηκαν.
Κόρη: Μπορούνε όμως όλες αυτές οι κουβέντες να ειπωθούνε τώρα.
Γυναίκα: Τώρα;
Κόρη: Ναι, τώρα, γιατί όχι;
Γυναίκα: Πολύ φοβάμαι ότι τώρα είναι αργά. Πολύ αργά.
Κόρη: Για τους ζωντανούς ποτέ δεν είναι αργά. Από την πείρα μου –μικρή ή μεγάλη– αυτό έχω μάθει. Προσπάθησε, κάνε τώρα ό,τι δεν έκανες τότε, ζήσε τώρα ότι δεν είχες ζήσει εκείνο το διάστημα, τότε, με τον πατέρα, με τον πατέρα μου, με τον άντρα της ζωής σου. Αφού τον αγαπάς και το βλέπω.
Γυναίκα: Σκέψου όμως κάτι άλλο! Αν τον δω, μπορεί και να μην τον αναγνωρίσω. Για φαντάσου! Γίναμε άγνωστοι. Με τον άντρα που αγάπησα, με τον άντρα που παντρεύτηκα, με τον άντρα που έκανα ένα παιδί μαζί του, είμαι άγνωστη! Ποιος φταίει για όλα αυτά; Μπορείς να μου πεις σε παρακαλώ πολύ ποιος φταίει για όλα αυτά; Εγώ ή εκείνος;
Κόρη: Νομίζεις ότι έχει καμία σημασία τώρα να σου πω ποιος φταίει; Σημασία έχει από εδώ και πέρα να δούμε τι θα γίνει, τι θα κάνετε! Αλήθεια, τώρα τι σκοπεύεις να κάνεις; Σε λίγες ώρες θα είναι εδώ. Θα τον δεις, θα σε δει... Τι θα του πεις;
Γυναίκα: Μπορεί να μην έχει καμία απολύτως διάθεση να με δει.
Κόρη: Αυτό δεν το πιστεύω με τίποτα.
Γυναίκα: Και γιατί αυτό δεν το πιστεύεις με τίποτα;
Κόρη: Γιατί δεν έπαψε ποτέ να με ρωτάει για εσένα. Αλήθεια σου λέω, πάντα με ρωτάει για σένα. Πώς είσαι, πού μένεις, αν είσαι χαρούμενη, αν είσαι λυπημένη, αν έφτιαξες τη ζωή σου... Πάντα με ρωτάει για εσένα, πάντα! Ποτέ δεν έπαψε να μου λέει το τι ωραία γυναίκα είσαι και το πόσο όμορφες στιγμές πέρασε τότε στο πλευρό σου.
Γυναίκα: Ρωτάει για εμένα; Ρωτάει ακόμα για εμένα;
Κόρη: Ποτέ δεν έπαψε να ρωτάει για εσένα. Ποτέ δεν έπαψε να σε νοιάζεται. Ποτέ δεν έπαψε να μου λέει ξανά και ξανά το ποσό πολύ σε λατρεύει και το ποσό πολύ σε αγαπάει.
Γυναίκα: Πότε σε ρώτησε τελευταία φορά;
Κόρη: Λίγο πριν έρθω εδώ. Ενώ εσύ για αυτόν δεν με ρώτησες ποτέ. Γιατί;
Γυναίκα: Εγώ... ωραία λοιπόν, εγώ αν θες να ξέρεις, λίγο μετά που χωρίσαμε πήγα να τον βρω. Αλλά δυστυχώς τότε παντρευότανε για δεύτερη φορά.
Κόρη: Παντρεύτηκε για να σε ξεχάσει. Έτσι πιστεύω ότι έκανε. Δεν αγάπησε ποτέ αυτήν τη γυναίκα.
Γυναίκα: Ήταν επιπόλαιος.
Κόρη: Εσύ δεν ήσουν επιπόλαιη;
Γυναίκα: Και εγώ ήμουν επιπόλαιη.
Κόρη: Ε, τότε μην τον κατηγορείς, πατέρας μου είναι.
Γυναίκα: Εσένα είναι πατέρας σου και εμένα άντρας μου. Και εγώ με αυτόν τον άνθρωπο καταντήσαμε να μην γνωριζόμαστε. Τόσο πολύ αφήσαμε τον καιρό να περάσει. Γιατί να το έκανα αυτό άραγε;
Κόρη: Σου είπα, είσαι άνθρωπος. Όλοι οι άνθρωποι κάνουμε λάθη. Ήταν λίγο και ο εγωισμός, που κάθε άλλο παρά καλό κάνει στα ζευγάρια. Τώρα ξέρω, τώρα είμαι πια και εγώ μεγάλη. Αφού σε λίγες μέρες παντρεύομαι.
Γυναίκα: Είσαι ένας υπέροχος άνθρωπος! Και σε αγαπάω... Και σε αγαπάω πάρα πολύ!
Κόρη: Και εγώ σε αγαπάω και ακριβώς επειδή σε αγαπάω θέλω να τα βρεις με τον πατέρα.
Γυναίκα: Δεν είναι εύκολο. Έχουν περάσει τόσα χρόνια. Είπαμε, έχουν περάσει είκοσι ολόκληρα χρόνια.
Κόρη: Αυτός ο άνθρωπος σε περιμένει πάντα και πάντα ρωτάει για εσένα. Ποτέ δεν έπαψε να ενδιαφέρεται για τη γυναίκα της ζωής του. Ποτέ δεν έπαψε να ενδιαφέρεται για εσένα.
Γυναίκα: Έχετε γίνει καλοί φίλοι οι δύο σας και στ' αλήθεια χαίρομαι. Όπως βλέπεις, ούτε εγώ σου μίλησα ποτέ άσχημα για τον πατέρα σου, ούτε ποτέ ο πατέρας σου σου μίλησέ άσχημα για εμένα. Και αυτό είναι το κέρδος μας όσον αφορά εμένα και εκείνον. Γιατί στα άλλα θέματα που δεν σχετίζεσαι εσύ, εκεί είχαμε ζημιά. Μεγάλη, τεράστια ζημιά είχαμε. Ήταν το παράπονό μου βλέπεις. Δούλευε πολύ και εγώ ένιωθα πολύ μόνη. Το παρεξήγησα, δεν το χειρίστηκα καλά και... βλέπεις τι έγινε. Χώρισα με τον πατέρα σου ενώ αγαπιόμασταν.
Κόρη: Το ότι έχασες πολλά χρόνια μακριά του και εκείνος μακριά σου είναι κάτι που το γνωρίζω. Αλλά αυτό που δεν γνωρίζω είναι το πώς θα του μιλήσεις όταν τον ξαναδείς.
Γυναίκα: Δεν ξέρω. Εξαρτάται.
Κόρη: Από ποιον εξαρτάται;
Γυναίκα: Από τι θα μου πει.
Κόρη: Δεν γνωρίζω βέβαια συγκεκριμένα το τι θα σου πει, γνωρίζω όμως ότι αυτό που θα σου πει θα έχει να κάνει με αγάπη. Για αυτό είμαι σίγουρη πέρα για πέρα.
Γυναίκα: Τότε και εγώ θα του μιλήσω με αγάπη.
Κόρη: Είδες; Αφού τον αγαπάς δεν έχει αλλάξει τίποτα απολύτως.
Γυναίκα: Ναι. Αλλά δεν ζήσαμε μαζί τα χρόνια που πέρασαν.
Κόρη: Τίποτα δεν πάει χαμένο. Θα τα ζήσετε τώρα.
Γυναίκα: Μακάρι. Αν και... δεν είμαι σίγουρη.
Κόρη: Και γιατί δεν είσαι σίγουρη;
Γυναίκα: Δεν είμαι σίγουρη επειδή... είναι πολλά τα χρόνια που πέρασαν.
Πάρα πολλά. Μια ολόκληρη ζωή.
Κόρη: Κάποιες φορές η ζωή δεν μετριέται με τα χρόνια.
Γυναίκα: Και με τι μετριέται τότε;
Κόρη: Με τις στιγμές! Αυτές είναι που μας ομορφαίνουν, οι στιγμές. Τα χρόνια έχουν μέσα εκατομμύρια στιγμές και δεν είναι όλες χαρούμενες και ευτυχισμένες. Κρατάμε μόνο τις στιγμές που θέλουμε, βαστάμε μόνο τις στιγμές που μας δίνουν χαρά, λύτρωση και ευτυχία.
Γυναίκα: Πάντως είδες πως έχουν αλλάξει οι ρόλοι.
Κόρη: Γιατί το λες αυτό;
Γυναίκα: Αυτό το λέω επειδή τώρα εσύ με συμβουλεύεις, τώρα εσύ μου δίνεις κουράγιο και μου γεννάς ξανά την ελπίδα. Εγώ αυτό το έκανα σε εσένα παλιότερα. Τότε... που ήσουνα μικρή, τότε που ήταν μαζί μας και εκείνος, τότε που έφυγε εκείνος και σε μεγάλωσα εγώ μόνη μου, Δευτέρα με Παρασκευή. Άλλαξαν οι ρόλοι. Άλλαξαν.
Κόρη: Ό,τι καλό έχω, το έχω πάρει από δύο ανθρώπους. Από τη μάνα μου και τον πατέρα μου. Αυτό τον δρόμο είδα, αυτόν τον δρόμο βρήκα, αυτόν τον δρόμο ακολούθησα. Και είμαι, αν θες να ξέρεις, πολύ πολύ περήφανη για αυτόν τον δρόμο. Που στην ουσία ήταν μονόδρομος για εμένα.
Γυναίκα: Πιστεύω όλα να πάνε καλά. Εσύ όμως να κοιτάξεις να κάνεις όλες τις ετοιμασίες για τον γάμο σου ακριβώς όπως τις έχεις σχεδιάσει και όπως τις επιθυμείς. Αλήθεια, δεν σε ρώτησα, ο πατέρας σου που θα μείνει μέχρι να παντρευτείς;
Κόρη: Εδώ.
Γυναίκα: Εδώ; Εδώ είπες; Μα πώς γίνεται αυτό; Εδώ θα μείνουμε εμείς οι δυο.
Κόρη: Όχι μητέρα. Κάνεις λάθος. Εδώ δεν θα μείνουμε εμείς οι δυο. Εδώ θα μείνουμε εμείς οι τρεις.
Γυναίκα: Το είχες από καιρό μέσα στο μυαλό σου, ε;
Κόρη: Το είχα στο μυαλό μου από πάντα.
Γυναίκα: Είσαι ίδια η μάνα σου.
Κόρη: Πάντως θέλω να ξέρεις κάτι για τον μελλοντικό μου σύζυγο.
Γυναίκα: Τι πράγμα να ξέρω για τον μελλοντικό σου σύζυγο;
Κόρη: Ας δουλεύει και ας εργάζεται όσες ώρες την ημέρα θέλει. Εγώ τον αγαπώ, και θα τον περιμένω εδώ, να γυρίσει, να έρθει σε εμένα.
Γυναίκα: Αν πάντως κουραστείς κάποιες φορές να τον περιμένεις να ξέρεις, που το ξέρεις δηλαδή, με τον διάλογο θα καταφέρεις πιο πολλά. Πες του τις ανάγκες σου για να σου πει και εκείνος τις δικές του. Τελικά τα πράγματα όλα είναι πολύ απλά. Εμείς τα κάνουμε σύνθετα. Έχεις δίκιο. Άστον να δουλεύει όσες ώρες θέλει. Όσες ώρες του κάνει κέφι. Είναι ωραίο και σημαντικό άλλωστε να πηγαίνεις με κέφι στη δουλειά σου.
Κόρη: Χαίρομαι πολύ που κατάφερα να σου αλλάξω γνώμη. Δηλαδή την ίδια γνώμη είχες και εσύ όμως κατάφερα να σου φωτίσω το χάρισμα που δίνει ο διάλογος. Ο κάθε διάλογος.
Γυναίκα: Στον μελλοντικό άντρα σου τι έχεις πει για εμάς; Τους γονείς σου; Ξέρει ότι είμαστε χωρισμένοι;
Κόρη: Και βέβαια το ξέρει. Εννοείται. Όλα τα ξέρει για εμένα.
Γυναίκα: Και τι σου είπε ματάκια μου;
Κόρη: Οι γονείς του είναι μαζί. Όμως άτομα της ηλικίας της δικής μου και του μελλοντικού μου άντρα, δυστυχώς, είμαστε συνηθισμένοι από φίλους, από παλιούς συμμαθητές, να έχουμε παιδιά χωρισμένων γονιών στο περιβάλλον μας. Δεν του κάνει εντύπωση λοιπόν. Αλλά και αυτός ξέρει ότι οι περισσότεροι χωρισμένοι είναι χωρίς σοβαρή αιτία, κάτι η έλλειψη διαλόγου, κάτι ο εγωισμός, καταλαβαίνεις. Εκεί καταλήγουν κάποια ζευγάρια.
Γυναίκα: Το ξέρω, έχεις δίκαιο. Αλήθεια τα πεθερικά σου τι άνθρωποι είναι;
Κόρη: Δεν τους έχω δει ποτέ! Αύριο θα είναι εδώ.
Γυναίκα: Με το καλό λοιπόν να τους γνωρίσεις! Και να τους γνωρίσουμε και εμείς!
Κόρη: Γνώρισα τον άνθρωπο της ζωής μου και αυτό φτάνει! Εμείς είμαστε οι πρωταγωνιστές! Βεβαίως θα χαρώ πολύ να τους γνωρίσω!
Γυναίκα: Είσαι μια ώριμη και με ωραία σκέψη γυναίκα.
Κόρη: Και είμαι μια ερωτευμένη γυναίκα!
Γυναίκα: Ό,τι καλύτερο. Ιδανικός συνδυασμός!
(Χτυπάει το τηλέφωνο)
Κόρη: Με συγχωρείς και πάλι. (Σηκώνει το ακουστικό). Λέγετε. Α, έλα αγάπη μου, τι κάνεις; Στη δουλειά σου είσαι ακόμα; Ωραία, ωραία. Να σου πω, με πήραν τηλέφωνο από το αεροδρόμιο, τα εισιτήρια είναι έτοιμα, μπορείς να πεταχτείς να τα πάρεις; Α, ωραία σε ευχαριστώ πάρα πολύ. Τι; Σε δύο ώρες γιατί τώρα έχεις πολλή δουλειά; Εντάξει αγάπη μου, σε δύο ώρες αλλά και αν πάλι δεν μπορείς λόγω εργασίας πετιέμαι εγώ. Α, μπορείς. Καλά αγάπη μου! Καλά! Να προσέχεις, πολλά φιλάκια. Γεια σου! (Το κλείνει)
Γυναίκα: Λάμπεις ολόκληρη κουκλίτσα μου, από την κορυφή μέχρι τα νύχια.
Κόρη: Αγάπη, έρωτας, ζεστές καρδιές, και μια ψυχή σε δύο κορμιά.
Γυναίκα: Είσαι τόσο αστραφτερή, είσαι τόσο όμορφη! Είσαι σπουδαίο πλάσμα, δεν το λέω επειδή είσαι παιδί μου, αλλά στ' αλήθεια είσαι σπουδαίο πλάσμα. Και είμαι περήφανη, πολύ περήφανη για εσένα! (Την αγκαλιάζει) Είσαι θησαυρός!
Κόρη: Σε ευχαριστώ. Και εσύ και ο πατέρας είστε θησαυροί. Και θα χαρώ πολύ που επιτέλους παραδέχτηκες ότι τον αγαπάς, ότι ποτέ δεν έπαψες να τον αγαπάς. Γιατί εκείνος το είχε παραδεχτεί πολλές, αμέτρητες φορές. Έλεγε μόνο για εσένα, ρώταγε μόνο για εσένα, νοιαζότανε πρώτα εσένα και μετά τον εαυτό του. Όποιος αγαπάει είναι πλούσιος. Και πίστεψέ με τον ίδιο πλούτο νιώθω και εγώ τώρα μέσα στην ψυχή μου. Είμαι πλούσια!
Γυναίκα: Ε, λοιπόν ξέρεις κάτι; Τον ίδιο πλούτο είχα και εγώ μέσα μου, μέσα στην ψυχή μου, μέσα στο κορμί μου. Αλλά είχα αυτόν τον πλούτο με μια διαφορά.
Κόρη: Με ποια διαφορά μητέρα;
Γυναίκα: Δεν ήξερα ότι είμαι πλούσια, δεν γνώριζα για τον πλούτο μου. Το θεωρούσα πολύ φυσικό να είμαι μια γυναίκα ερωτευμένη και αργότερα θεωρούσα απόλυτα φυσικό να είμαι μια γυναίκα που λέει ότι δεν θέλει να δει τον άντρα της ζωής της ενώ μέσα μου, πίστεψέ με, μόνο αυτό ήθελα, να δω τον άντρα της ζωής μου, να μιλήσουμε, να τα πούμε όλα με όλη μας την αγάπη και με όλη μας την ειλικρίνεια χωρίς ίχνος εγωισμού.
Κόρη: Αφού είδες την αλήθεια μέσα σου μπορείς άνετα να αρχίσεις τώρα εκείνο που είχες αφήσει στην μέση τότε.
Γυναίκα: Όταν έρθει εκείνος τότε θα του μιλήσω. Ήθελες στον γάμο σου οι γονείς σου να τα βρούνε, ε;
Κόρη: Εάν είχατε χωρίσει για σοβαρό λόγο καλύτερα να μην τα βρίσκατε ποτέ. Όμως όταν ο λόγος κάθε άλλο παρά σοβαρός είναι και το κυριότερο αφού υπάρχει αγάπη και από τις δυο μεριές, τότε η επανασύνδεση είναι αυτό που λείπει και αυτό που θα γίνει τώρα. Μην πιστέψεις ποτέ ότι στη ζωή του ανθρώπου υπάρχει χρόνος που πήγε χαμένος. Δεν υπάρχει τίποτα που να πήγε χαμένο. Να στεναχωριέσαι για μια ζωή που τελείωσε και δεν υπάρχει άλλη ευκαιρία, αυτή η ζωή πήγε χαμένη. Ο χρόνος ποτέ δεν πάει χαμένος. Ποτέ μητέρα, ποτέ!
Γυναίκα: Και αφού συνήθισες σε φίλους και συμμαθητές σου που έχουν χωρισμένους γονείς δεν συνήθισες ότι και εσύ ήσουνα παιδί χωρισμένων γονιών;
Κόρη: Το συνήθισα. Αλλά είναι παράξενο γιατί οι δικοί μου γονείς χώρισαν στα χαρτιά, ποτέ όμως στην καρδιά. Ποτέ στα αισθήματα.
Γυναίκα: Τελικά ξέρεις τι κατάλαβα; Ότι με ξέρεις πιο πολύ από ό,τι ξέρω εγώ εμένα.
Κόρη: Έχω βλέπεις την τρίτη ματιά. Ξέρεις τι θα πει αυτό; Αυτό θα πει ότι παρακολουθώ τις κινήσεις σου, τον τρόπο που μιλάς για τον πατέρα μου, τον τρόπο που αναφέρεσαι σε αυτόν και το κυριότερο τον τρόπο που αδιαφορείς για αυτόν. Αυτή η αδιαφορία σου, αχ, και να ξέρες πόσο ενδιαφέρον έχει!
Γυναίκα: Αλήθεια όταν ήσουν μικρή κοίταζες τις φωτογραφίες του πατέρα σου και τις δικές μου; Πως με κοίταζε ο μπαμπάς σου, ε;
Κόρη: Ναι. Μαγεύουν ξέρεις από τον τρόπο του. Τα μάτια του έλαμπαν. Και όταν τον έβλεπα σε άλλες φωτογραφίες που ήταν μόνος, τα ίδια μάτια ήταν τόσο διαφορετικά. Δεν έλαμπαν, δεν είχαν φως, δεν είχαν λάμψη. Ήταν λυπημένα τα μάτια του και, αν δεν έκλαιγε και αν δεν δάκρυζε, ήταν έτοιμα να ξεσπάσουν σε κλάματα.
Γυναίκα: Και τα δικά μου. Αλήθεια και τα δικά μου. Μόνο που τα έκρυβα όσο μπορούσα κάτω από τα μεγάλα γυαλιά ηλίου, που φρόντιζα όταν έβλεπα τον πατέρα σου και εσένα μαζί, να τα φοράω. Πες το περηφάνια, πες το χαζό εγωισμό. Πες το όπως το νιώθεις μέσα σου. Αχ!
Κόρη: Μην κοιτάς ποτέ πίσω σε ό,τι αφήσες, μόνο πάρε από πίσω όλα αυτά που μετάνιωσες που άφησες. Σου το είπα και πριν. Ποτέ δεν είναι αργά. Ποτέ δεν είναι αργά.
Γυναίκα: Αρχίζω σιγά σιγά και το καταλαβαίνω.
Κόρη: Να πειστείς σίγουρα. Άλλωστε... εγώ στα αλήθεια δεν είχα ποτέ κάποιο πρόβλημα που εσύ και ο πατέρας μου χωρίσατε. Δεν αισθάνθηκα άσχημα. Και αυτό το χρωστάω σε εσάς· άλλωστε ήταν γύρω μου πολλά παιδιά χωρισμένων γονιών. Οι γονείς κάποιων από αυτών χωρίσανε δικαιολογημένα, οι περισσότεροι όμως χωρίσανε αδικαιολόγητα. Μπορεί να είμαι συνηθισμένη σε τέτοια περιστατικά εγώ και ο μελλοντικός μου σύζυγος αλλά δεν ξέρω αν είναι εύκολο ένα άλλο παιδί, να βλέπει και να ζει τους γονείς του χωρισμένους. Ποτέ δεν θα χωρίσω με τον άντρα μου, ποτέ! Δεν θα ήθελα το παιδί μου να ζει με απορίες. Γιατί αυτό το πλάσμα μπορεί να έχει απορίες.
Γυναίκα (Με υποψία): Ποιο πλάσμα; Πες μου, πιο πλάσμα; Αυτό που θα κάνεις με τον άντρα σου κάποια στιγμή που τώρα είναι άγνωστη;
Κόρη: Αυτό το πλάσμα που θα φέρω στον κόσμο σε εξήμισι μήνες. Αυτή η στιγμή μου είναι πια πολύ γνωστή και την περιμένω με τεράστια χαρά και εγώ και ο μπαμπάς της!
Γυναίκα (Την αγκαλιάζει συγκινημένη): Αγάπη μου! Καρδούλα μου! Θησαυρέ μου! Σαν ψέματα μου φαίνεται. Σαν ψέματα.
Κόρη: Είναι το πιο αληθινό ψέμα του κόσμου και είναι αλήθεια πέρα για πέρα βέβαια. Είμαι πολύ ευτυχισμένη μητέρα, στα αλήθεια. Πολύ ευτυχισμένη! Δεν περίμενα ποτέ μου να έρθει αυτή η στιγμή!
Γυναίκα: Και γιατί δεν μου το είπες;
Κόρη: Ήθελα να σας το λέγαμε λίγο μετά τον γάμο. Αλλά δεν κρατήθηκα τελικά και στο είπα τώρα.
Γυναίκα: Ο μπαμπάς του το ξέρει;
Κόρη: Φυσικά.
Γυναίκα: Και τι λέει; Είναι χαρούμενος, ε;
Κόρη: Πάρα πολύ χαρούμενος.
Γυναίκα (Άκεφη): Ωραία.
Κόρη: Τι ωραία; Τι έχεις μητέρα; Τι έπαθες;
Γυναίκα: Τίποτα δεν έπαθα. Είμαι μια χαρά.
Κόρη: Είσαι σίγουρη ότι είσαι μία χαρά;
Γυναίκα: Είμαι πάρα πολύ σίγουρη ότι είμαι μια χαρά. Μα για όνομα του Θεού! Τι αφήνεις να εννοηθεί; Είναι ποτέ δυνατόν! Δεν θα χαιρόμουνα με τον ερχομό του παιδιού της κόρης μου! Είναι δυνατόν! Αυτό το παιδί, είσαι εσύ, είναι η συνέχεια σου. Και εσύ είσαι η δική μου συνέχεια όπως και του πατέρα σου.
Κόρη: Ωραία λοιπόν, αφού είναι έτσι, αφού στ' αλήθεια χάρηκες, αφού στ' αλήθεια συγκινήθηκες... τότε, γιατί; Γιατί συννέφιασε το πρόσωπο σου; Δεν κατάλαβα. Πες μου να ξέρω.
Γυναίκα: Να... όλα αυτά... όλα αυτά που είπαμε για τον πατέρα σου... ότι με αγαπάει, ότι με νοιάζεται, πες μου, πες μου να ξέρω, πες μου είναι αλήθεια; Όλα αυτά που μου είπες σήμερα, είναι αλήθεια και τα εννοούσες ή απλώς μου τα είπες επειδή είσαι έγκυος και επειδή σε εξήμισι μήνες γέννας και γίνεσαι μητέρα;
Κόρη: Μάνα, μάνα, στον Θεό σου, τι σχέση μπορεί να έχει το ένα με το άλλο;
Γυναίκα: Δηλαδή δεν έχει καμία σχέση το ένα με το άλλο;
Κόρη: Όχι βέβαια. Ό,τι σου είπα για τον πατέρα το εννοούσα. Ό,τι μοιράστηκα σήμερα μαζί σου ήταν αλήθεια πέρα για πέρα. Δεν σου είπα κανένα ψέμα. Να είσαι σίγουρη για αυτό!
Γυναίκα: Με συγχωρείς! Στ' αλήθεια με συγχωρείς. Μου άρεσαν όμως τόσο πολύ όλα αυτά που μου είπες σήμερα για τον πατέρα σου που φοβάμαι μήπως δεν είναι αλήθεια. Που φοβάμαι να χαρώ.
Κόρη: Να μην φοβάσαι να χαίρεσαι. Να μην φοβάσαι να ελπίζεις. Να μην φοβάσαι να ζεις.
Γυναίκα: Είσαι μοναδική! Σκέψου ο καημένος ο πατέρας σου χαρά που θα κάνει! Θα χαρεί τόσο πολύ!
Κόρη: Πόσο πολύ τον αγαπάς! Χαίρεσαι πρώτη με τη χαρά του και την ευτυχία του! Είναι τόσο ωραίο και τόσο πλούσιο αυτό το αίσθημα που δεν θες τίποτα άλλο. Στα αλήθεια δεν θες τίποτα άλλο.
Γυναίκα: Θα γίνω γιαγιά! Ω, θεέ μου, εγώ γιαγιά! Σαν ψέμα μου φαίνεται μωράκι μου, σαν ψέμα! Και ο πατέρας σου... ο άντρας μου, ο πρώην άντρας μου θα γίνει παππούς. Παππούς! Απίστευτο!
Κόρη: Αυτοί είναι οι κύκλοι της ζωής!
Γυναίκα: Όμορφοι που είναι οι κύκλοι! Ο κάθε κύκλος είναι και πολλές στιγμές, και όλοι η κύκλοι λέγονται ζωή! Ζήτω στη ζωή! Ζήτω στη ζωή!
Κόρη: Υπάρχουν και πολλοί κύκλοι που δεν κλείνουν ποτέ!
Γυναίκα: Το ξέρω. Αλλά για ποιον κύκλο τώρα λες;
Κόρη: Για τον κύκλο τον δικό σου και του πατέρα.
Γυναίκα: Έχεις δίκιο.
Κόρη: Να σου πω την αλήθεια; Αφού δεν είχες φτιάξει ποτέ την ζωή σου αυτό ήταν το μεγαλύτερο σημάδι πως τον αγαπάς! Δεν προσπάθησες ποτέ να βρεις τον άλλον άνθρωπο, τον καινούργιο σου σύζυγο. Ούτε πριν χωρίσετε, γιατί έτσι νόμιζα. Αλλά ευτυχώς νόμιζα λάθος.
Γυναίκα: Δεν κατάλαβα τι εννοείς; Πριν χωρίσω τι να έβρισκα; Κάποιον άλλον άντρα ενώ ήμουν ήδη παντρεμένη με τον πατέρα σου;
Κόρη: Ναι. Νόμιζα ότι είχες κάποιον άλλον ενώ είσαι ακόμα παντρεμένη!
Γυναίκα (Την χαστουκίζει): Αυτό που είπες είναι το πιο άσχημο και το μεγαλύτερο ψέμα που έχω ακούσει ποτέ στη ζωή μου. Ντροπή σου! Μεγάλη σου ντροπή!
Κόρη: Ντροπή μου; Ίσως να έχεις δίκιο. Αλλά έτσι νόμιζα, αλλά έτσι πίστευα. Έκανα λάθος, συγγνώμη, με συγχωρείς.
Γυναίκα: Εραστή εγώ; Εραστή γιατί; Τον πατέρα σου τον τίμησα και τον αγάπησα. Ούτε που σκέφτηκα ποτέ κάτι τέτοιο. Αλήθεια, εσένα αυτό ποιος σου το είπε; Τα πρώην πεθερικά μου μήπως; Χμ, είμαι σίγουρη, αυτοί πάντα έτσι με βλέπανε και με αντιμετωπίζανε. Σαν να είμαι πόρνη. Με ακούς; Σαν να είμαι πόρνη! Αλλά δεν είμαι. Τέτοια έλεγαν για εμένα τότε στον γιο τους. Τόσο πολύ με αγάπησαν τα πεθερικά μου. Τόσο πολύ! Χμ, ντροπή τους!
Κόρη: Δεν είπαν κάτι τέτοιο τα πεθερικά σου για εσένα. Αυτό που λέω θέλω να το πιστέψεις. Ο μπαμπάς το είχε πει!
Γυναίκα: Ο πατέρας σου; Τόλμησε αυτός να πει κάτι τέτοιο για εμένα; Ω, Θεέ μου, κρίμα, πολύ κρίμα! Τώρα όμως είναι που δεν θέλω να τον ξαναδώ!
Κόρη: Τι είπες;
Γυναίκα: Αυτό που άκουσες!
Κόρη: Ο πατέρας μου σε αγαπάει.
Γυναίκα: Ο πατέρας σου με συκοφαντεί.
Κόρη: Μπορεί να είπε κάτι που νόμιζε. Κάτι που ενδεχομένως του είχε περάσει από το μυαλό.
Γυναίκα: Ο πατέρας σου δεν είχε ποτέ του μυαλό. Τώρα είμαι σίγουρη για αυτό που σου λέω. Δεν είχε ποτέ του μυαλό αυτός ο άνθρωπος. Και αν θέλεις να ξέρεις και την αλήθεια πότε του δεν με αγάπησε. Και όλες τις ελεεινές προσπάθειες που έκανε για εμένα, για να τα ξαναβρούμε για να είμαστε μαζί, ήταν μόνο και μόνο για τον εγωισμό του. Για να μην είναι χωρισμένος, όχι από αγάπη αλλά από εγωισμό. Μια ζωή ήταν εγωιστής, σκληρός και ήθελε στα πάντα να είναι πάντα πρώτος. Αυτός φταίει που χωρίσαμε! Αυτός φταίει που δούλευε τόσο πολύ. Γιατί εάν το καλοσκεφτώ δεν ξέρω αν τόσες ώρες ήτανε στη δουλειά του ή στην αγκαλιά μιας άλλης. Έλεγε ότι δούλευε, αυτό μου έλεγε, αυτό άκουγα, αλλά δεν τον έβλεπα τόσες και τόσες ώρες. Άρα λοιπόν, μπορεί να μην μου έλεγε την αλήθεια, μπορεί να μου έλεγε ψέματα. Πολλά ψέματα, χιλιάδες ψέματα. Και όμως τολμάει να κατηγορεί εμένα. Ότι εγώ είχα, ενώ ήμουν παντρεμένη μαζί, κάποιον άλλον άντρα. Είναι ανόητο ψέμα που δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα και με τον χαρακτήρα μου.
Κόρη: Ο πατέρας το είχε πει επειδή έτσι πίστευε. Μπορεί να το είπε μέσα στον πόνο του, μέσα στη λύπη του, μπορεί να το είχε πει από την υπερβολική αγάπη που είχε για εσένα! Μόνο αυτό. Δεν είναι που δεν σε εμπιστεύεται. Δεν είναι που δεν σου έχει εμπιστοσύνη. Πόνεσε ο πατέρας, πολύ πόνεσε. Σκληρά πόνεσε. Άδικα πόνεσε.
Γυναίκα: Γιατί εγώ δεν πόνεσα; Εγώ δεν λυπήθηκα; Εγώ δεν διέλυσα τη ζωή μου; Έκανα μια οικογένεια για να μείνει και δεν έμεινε, το καταλαβαίνεις αυτό; Μπορείς να το καταλάβεις αυτό που σου λέω ή όχι;
Κόρη: Μπορώ να το καταλάβω αυτό που μου λες. Τα πάντα μπορώ να καταλάβω που έχουν σχέση με τη μάνα μου. Και τα πάντα έχουν σχέση με εσένα γιατί από εσένα γεννήθηκα. Καταλαβαίνω πώς νιώθεις. Και ξέρω το πόσο πολύ πονάς, όμως ο μεγαλύτερός σου πόνος είναι άλλος, ξέρεις ποιος είναι; Τα είκοσι χαμένα χρόνια. Αλλά αυτά τα έχασες, πάει, δεν θα γυρίσουν πίσω όσο και να θέλεις. Ίσα ίσα, αν δεν φερθείς χωρίς εγωισμό και χωρίς θυμό θα τα πάρεις πίσω αυτά τα χρόνια, αυτά τα είκοσι χαμένα χρόνια, όμως αν φερθείς με εγωισμό, με ένα ανόητο πείσμα, τότε θα γίνουν είκοσι ένα χαμένα χρόνια, είκοσι δύο χαμένα χρόνια, είκοσι τρία χαμένα χρόνια... θα χαθούνε τα πάντα, και μαζί με αυτά θα χαθεί και η ζωή σου, η ζωή σου που θα την περάσεις μέσα στη σιωπή, μέσα στα ερωτηματικά, μέσα στο κρύο της ψυχής σου. Προσπάθησε μάνα, προσπάθησε να μαλακώσεις την καρδιά σου. Προσπάθησε.
Γυναίκα: Η καρδιά μου ήταν μαλακιά και το είδες. Αλλά η αξιοπρέπειά μου είναι πάνω από όλα. Γιατί μπορεί να μην είχα τον άντρα μου όμως είχα την αξιοπρέπειά μου. Μπορεί να μην είχα τον πατέρα σου και εσένα σε κοινές ξένοιαστες οικογενειακές στιγμές όμως είχα την αξιοπρέπειά μου.
Κόρη: Το σέβομαι αυτό που μου λες. Ότι είχες την αξιοπρέπεια σου. Ξεχνάς όμως κάτι μητέρα, αυτό που μόλις τώρα περιέγραψες εγώ δεν το λέω αξιοπρέπεια. Αλλιώς το λέω εγώ. Αλλιώς.
Γυναίκα: Δηλαδή πώς το λες;
Κόρη: Εγωισμό το λέω μητέρα. Εγωισμό.
Γυναίκα: Δεν είναι εγωισμός. Είναι αξιοπρέπεια.
Κόρη: Δεν είναι αξιοπρέπεια. Είναι εγωισμός.
Γυναίκα: Όση πείρα και να έχεις αποκτήσει, όσα και να έχεις μάθει, έχω μεγαλύτερη πείρα από εσένα. Τουλάχιστον σε κάποια θέματα.
Κόρη: Μα η πείρα χάνεται όταν μπαίνει αυτός ο εγωισμός ανάμεσα σε ανθρώπους που αγαπιούνται. Δεν το καταλαβαίνεις αυτό;
Γυναίκα: Και γιατί λες ότι έχω εγωισμό; Επειδή ο πατέρας σου με κατηγόρησε στο παιδί μας ότι τον απατούσα. Όχι, όχι αυτό δεν είναι αλήθεια! Αλλά και αλήθεια να ήτανε δεν έπρεπε να σου το έλεγε.
Κόρη: Γιατί όχι; Μου το είπε όταν έγινα δεκαεννέα χρόνων. Δεν ήμουνα πια και τόσο παιδί. Τιμή μου που μου το είπε. Τιμή μου που μου το εμπιστεύτηκε.
Γυναίκα: Σου είπε ένα ψέμα. Είσαι μαζί του, έτσι δεν είναι; Είσαι μαζί του. Σε κέρδισε, σε πήρε κοντά του. Είσαι με το μέρος του. Ντροπή για σένα και ακόμα πιο μεγάλη ντροπή για αυτόν.
Κόρη: Γιατί ντροπή του; Έκανες ένα λάθος. Ένα λάθος που κράτησε δύο μήνες. Ξέρω ότι αγαπάς τον πατέρα μου, ξέρω ότι και εκείνος σε αγαπάει, γνωρίζω όμως και παρά πολύ καλά ότι στα αλήθεια τον απάτησες, ότι στ' αλήθεια είχες εραστή. Το ξέρω, το ξέρω χρόνια τώρα. Και αν θες να ξέρεις σε συγχωρώ. Δεν στο λέω με μεγαλοψυχία για να σε κάνω να νιώσεις άσχημα και υποτιμητικά μπροστά στο παιδί σου. Σου το λέω επειδή το εννοώ. Επειδή, ας πούμε, ότι έκανες ένα λάθος. Ένα λάθος που κράτησε μόνο δύο μήνες. Το άλλο όμως... το άλλο όμως δεν μπορώ να στο συγχωρέσω τόσο εύκολα.
Γυναίκα: Και ποιο είναι το άλλο;
Κόρη: Το άλλο ποιο είναι; Ποιο λες εσύ να είναι το άλλο; Η απιστία σου κράτησε δύο μήνες, ο εγωισμός σου και η έλλειψη να θες να μοιραστείς όλα αυτά που είχες κρυμμένα μέσα στην καρδιά σου, κράτησαν είκοσι ολόκληρα χρόνια. Για τα είκοσι χαμένα χρόνια λοιπόν δεν σε συγχωρώ. Ή μάλλον σε συγχωρώ, αλλά αυτά με πόνεσαν πιο πολύ.
Γυναίκα: Όλα όσα λες τα δέχομαι. Τα δέχομαι όλα εκτός από την εξωσυζυγική σχέση που με κατηγορείς και εσύ και ο πατέρας σου ότι είχα.
Κόρη: Μα είναι αλήθεια μητέρα. Είναι αλήθεια και το ξέρω πολύ καλά. Ο πατέρας δεν σου ζήτησε διαζύγιο. Του ζήτησες εσύ όμως. Και ξέρεις γιατί; Όχι επειδή είχες εγωισμό, όχι επειδή αρνήθηκες να του μιλήσεις σαν φίλη και να του πεις όλη την αλήθεια, να μοιραστείτε μαζί τις ανάγκες σας και τα θέλω σας. Του ζήτησες διαζύγιο για να φύγεις από κοντά του και από κοντά μου με τον εραστή σου!
Γυναίκα: Όχι διαολοθήλυκο, αυτό δεν είναι αλήθεια! Λες ψέματα! Δεν θα άφηνα ποτέ μου το παιδί μου, για κανέναν άντρα, για τίποτα απολύτως, ούτε για τον ίδιο τον Θεό.
Κόρη: Τελικά αρχίζω να συμπεραίνω ότι η αγάπη σου δεν ήταν τελικά και τόσο σημαντική. Αυτό καταλαβαίνω, αυτό το συμπέρασμα βγάζω.
Γυναίκα: Βγάζεις λάθος συμπέρασμα. Σε αγάπησα και εγώ σε μεγάλωσα.
Κόρη: Και ο εραστής σου;
Γυναίκα: Δεν είχα ποτέ μου εραστή!
Κόρη: Είχες εραστή! Είχες, είχες!
Γυναίκα: Σκάσε πια! (Την χαστουκίζει) Είσαι ένα άτομο που με κρίνει. Χωρίς αποδείξεις και το χειρότερο χωρίς λογική. Μιλάς εις βάρος μου. Αλλά ο πατέρας σου στ' αλήθεια ήταν ένας αδιάφορος σύζυγος. Δεν τον είχα εγώ. Ναι. Αλλά δεν με είχε ούτε και εκείνος! Είχε πολλές εξωσυζυγικές σχέσεις. Εγώ όμως είχα μια. Ναι είχα έναν εραστή! Τι πειράζει; Και αν μια από τις δυο μας είναι πόρνη αυτή δεν είμαι εγώ. Το ακούς; Εσύ είσαι η πόρνη! Που μόλις ήρθες για τις σπουδές σου τα έμπλεξες με έναν παντρεμένο. Του κατέστρεψες το σπίτι ηλίθια. Δεν είχες ποτέ σου ούτε ιερό ούτε όσιο.
Κόρη: Έμοιασα στη μάνα μου και στον πατέρα μου γι' αυτό. Εσείς φταίτε που έγινα έτσι. Πόρνη. Έτσι με λες. Και έτσι είμαι. Και είμαι πολύ περήφανη για εμένα και για την ερωτική μου ζωή. Γι' αυτό θέλω να δουλεύει ο άντρας μου συνέχεια. Θέλω να έχω πολύ χρόνο για να είμαι και με άλλους άντρες!
Γυναίκα: Πάψε! Πάψε!
Κόρη: Δεν θα πάψω. Λέω την αλήθεια, ό,τι νιώθω.
Γυναίκα: Και αυτό νιώθεις; Τόσο χαμηλά έχεις τοποθετήσει τον εαυτό σου; Σε παρακαλώ, είσαι η κόρη μου, το παιδί μου, το αίμα μου. Δεν θέλω να μιλάμε έτσι. Δεν θέλω τόσο χοντρά να τσακωνόμαστε. Είμαστε ο ίδιος άνθρωπος κατάλαβέ το.
Κόρη: Είμαι το παιδί σου, είμαι η κόρη σου, είμαι η συνέχειά σου. Διαφορετικά όμως βλέπω τα πράγματα από εσένα. Κατάλαβέ το με πονάει που δεν είστε μαζί, με πονάει που μεγάλωσα έτσι. Δευτέρα με Παρασκευή να γνωρίζω τη ζωή μαζί σου και Σαββατοκύριακο να γνωρίζω τη ζωή με τον πατέρα μου. Το παιδί θέλει δύο γονείς, όχι έναν! Γιατί χωρίσατε; Δεν είχατε λόγο. Κανέναν λόγο δεν είχατε για να χωρίσετε. Οι άνθρωποι παλεύουν να κρατήσουν τα σπίτια τους, δεν τα παρατάνε. Έπρεπε να έμενες και να έκανες υπομονή. Αυτό θα έκανα και εγώ στην θέση σου.
Γυναίκα: Δεν θα ήθελα ποτέ να ήσουνα στη θέση μου.
Κόρη: Και εγώ θα έκανα τα πάντα για να μην φτάσω ποτέ στη θέση σου. Θα πάλευα με νύχια και με δόντια. Θα πάλευα με όλη μου τη δύναμη. Όποιος παλεύει δεν τα παρατάει ποτέ. Και η νίκη έρχεται πάντα από αυτούς που παλεύουνε, όχι από αυτούς που τα παρατάνε. Βρες μου έναν δειλό που νίκησε!
Γυναίκα: Και δειλή να είμαι δεν παύω να είμαι η μάνα σου. Και μια δειλή μάνα ξέρει να αγαπάει το παιδί της πιο πάνω από τη ζωή της και πιο πάνω από τον εαυτό της.
Κόρη: Λες ωραία λόγια.
Γυναίκα: Κάνεις λάθος λέω αληθινά λόγια. Μπορεί να είμαι δειλή αλλά είμαι ειλικρινής. Σε όλον τον κόσμο να έψαχνες τέτοια ειλικρινή μάνα δεν θα έβρισκες.
Κόρη: Δεν πάλεψες. Δεν αγωνίστηκες. Τα παράτησες.
Γυναίκα: Το πρόβλημά μου τότε ήταν με τον πατέρα σου. Με αυτόν υπήρχε μια αδιαφορία, έτσι ένιωθα τότε, δεν είχα ποτέ μου κανένα πρόβλημα με εσένα.
Κόρη: Είχα εγώ όμως πρόβλημα με εσένα. Μεγάλο πρόβλημα.
Γυναίκα: Δεν σου έλειπα, ήμουνα παρούσα στη ζωή σου.
Κόρη: Η ζωή μου ήσουνα εσύ και ο πατέρας. Μισή ζωή είχα μαζί σου και άλλη μισή με τον πατέρα. Ολόκληρη ζωή όμως δεν είχα ποτέ. Το άκουσες αυτό μητέρα; Ποτέ!
Γυναίκα: Σε αγαπούσαμε συνέχεια. Εσύ δεν είπες πιο πριν ότι όταν είναι μαζί δύο άνθρωποι δεν σημαίνει ότι πρέπει να είναι στον ίδιο χώρο αλλά στις ίδιες σκέψεις; Εσύ το είπες, δεν το είπα εγώ!
Κόρη: Ναι το είπα. Το είπα και το πιστεύω αλλά ξεχνάς κάτι. Όταν εσείς χωρίσατε ήμουν τεσσάρων ετών! Τώρα έχω λογική, τότε δεν είχα όμως το σκεπτικό ενός ενήλικα. Φυσικό δεν είναι;
Γυναίκα: Τώρα όμως είσαι ενήλικη. Δεν είσαι παιδί πλέον!
Κόρη: Ναι, τώρα δεν είμαι παιδί. Και το ξέρω. Το ξέρω πολύ καλά. Όμως δεν έζησα σαν παιδί. Γιατί τα περισσότερα παιδιά είχαν και τη μαμά τους και τον μπαμπά τους. Είχαν και τους δύο. Εγώ όμως είχα μία τον έναν, μία την άλλη. Μια τη μάνα μου και μια τον πατέρα μου. Μια φωτογραφία όμως που να είμαστε και οι τρεις μαζί δεν υπάρχει. Από τότε που χωρίσατε δηλαδή.
Γυναίκα: Μπορεί να υπάρξει μια φωτογραφία όπου θα είμαστε όλοι μαζί. Εσύ, ο πατέρας σου και εγώ.
Κόρη: Ναι. Αλλά αυτή η φωτογραφία θα είναι του γάμου μου. Θα ανήκει σε μία στιγμή συγκεκριμένη. Ενώ εγώ θέλω να είναι πολλές φωτογραφίες, όλοι μας αγκαλιασμένοι, όλοι μας χαρούμενοι, όλοι μας μαζί. Δεν ήμασταν όμως μαζί. Δεν ήμασταν μαζί.
Γυναίκα: Το ξέρω. Μπορεί όμως όλο αυτό να αλλάξει. Μπορεί ό,τι σου στέρησα εγώ και ο πατέρας σου να ανατραπεί. Δεν βρίσκεσαι τώρα βέβαια στην τρυφερή σου ηλικία, αλλά για πάντα θα είσαι για εμάς το παιδί μας. Τίποτα δεν πάει χαμένο, έτσι έλεγες πάντα και έτσι πίστευες. Ε, λοιπόν τώρα αυτό αρχίζω να το πιστεύω και εγώ. Τίποτα δεν χάθηκε παιδί μου. Τίποτα. Και εσύ είσαι μοναδική, ένα υπέροχο πλάσμα, που είμαι απόλυτα σίγουρη ότι θα αγαπάς και θα νοιάζεσαι τον μελλοντικό σου σύζυγο. Είσαι πολύ έξυπνη και πολύ ώριμη για την ηλικία σου.
Κόρη: Αυτό θα είναι από τα βιώματά μου υποθέτω. Πέρασα πολλά. Ίσως, όμως, όλα αυτά που πέρασα να μου έκαναν πολύ καλό και ως άνθρωπο.
Γυναίκα: Έχεις γίνει ένας πολύ δυνατός άνθρωπος. Έχεις δοκιμαστεί από την πολύ τρυφερή σου ηλικία γι' αυτό τώρα μπορείς τα πάντα και αντέχεις τα πάντα. Επειδή πέρασες πολλά γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο τώρα αντέχεις και πολλά. Είσαι γενναία γυναίκα και είμαι πολύ περήφανη για εσένα!
Κόρη: Η κουβέντα μας πήρε μια άλλη τροπή.
Γυναίκα: Τι εννοείς;
Κόρη: Εννοώ ότι είπαμε σήμερα πάρα πολλές αλήθειες. Και ίσως να μην έπρεπε να τις λέγαμε.
Γυναίκα: Εγώ χάρηκα που τα είπαμε, αλήθεια χάρηκα. Κάναμε έναν διάλογο που σίγουρα έπρεπε να είχα κάνει και με τον πατέρα σου. Θα μας έβγαινε σε καλό. Θα είχαμε όφελος.
Κόρη: Θα ήσασταν μαζί. Δεν θα χωρίζατε. Δεν θα μου έλλειπες πότε εσύ και πότε ο πατέρας. Θα σας είχα και τους δύο στο μεγάλωμά μου.
Γυναίκα: Λυπάμαι για ό,τι έγινε αλλά δεν μπορώ να το αλλάξω. Μπορώ όμως να αλλάξω το μέλλον μας!
Κόρη (Μετά από μικρή παύση): Νομίζω ότι δεν είμαι έτοιμη πια γι' αυτόν τον γάμο!
Σκοτάδι
Τέλος πρώτης πράξης
Copyright © Μάνος Καραβασίλης All rights reserved
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο Saundra Lane Galloway (Mother and Daughter, ακρυλικό σε χαρτί)