Κυκλοφόρησε το νέο τραγούδι της Στέλλας Σαμαρά, Το μέσα. Διαβάστε όσα ενδιαφέροντα μας είπε η ίδια για τη μουσική και τη νέα της δουλειά –και όχι μόνο!– και, στο τέλος, ακούστε το!
Πώς ξεκίνησε το μουσικό σας ταξίδι;
Στέλλα Σαμαρά: Εξαρτάται πώς το εννοεί κανείς… Η μουσική πάντα υπήρχε στη ζωή μου. Ως παιδάκι, όπως υπάρχει συνήθως σε όλα τα παιδάκια και ειδικότερα σ' εκείνα που την αναζητούν. Μεγαλώνοντας όμως, αφετηρία υπήρξε η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών το 2013· οι δράσεις του Δημήτρη Παπαδημητρίου, μέσω του Ιδρύματος Ωνάση, που έδωσαν την ευκαιρία σε πολλούς ανθρώπους σαν κι εμένα να ζήσουν τ' όνειρό τους.
Από πού εμπνέεστε; Τι πυροδοτεί τη δημιουργικότητά σας;
Σ.Σ.: Πολλά και διαφορετικά πράγματα που είτε συμβαίνουν σ' εμένα, είτε όχι. Σε κάθε περίπτωση, τον μεγαλύτερο ρόλο στη μετέπειτα επεξεργασία οποιασδήποτε πληροφορίας που θα δεχτείς, παίζει η ψυχική κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι.
Αν δεν υπήρχε η μουσική στη ζωή σας, τι θα μπορούσε να την αντικαταστήσει; Με τι θα είχατε ασχοληθεί αν δεν είχατε τη μουσική;
Σ.Σ.: Κάνω παράλληλα πολλά πράγματα. Ασχολούμαι με το θέατρο, το σκίτσο, τη χειροτεχνία, την ψυχολογία, το βασικό μου επάγγελμα ως δασκάλα… Μέχρι τώρα έλεγα ότι τα άφησα στην άκρη για τη μουσική, επειδή ο χρόνος δεν έφτανε για όλα. Βέβαια, άμα αυτή τη στιγμή μου έλεγαν ότι θα μπορούσα να βιοποριστώ ζώντας σε μία βουνοκορφή και μεγαλώνοντας ζωάκια, θα ετοίμαζα τη βαλίτσα μου.
Πείτε μας δυο λόγια για τη νέα σας δουλειά.
Σ.Σ.: Αυτό το τραγούδι είναι κάτι που, σε εκείνη την περίοδο, κράτησε την ψυχή μου σε ισορροπία. Πάντα θα λέω πόσο τυχερή είμαι που έχω τον Νίκο Γύρα στις ενορχηστρώσεις και τον Βαγγέλη Καραπέτρο στη μίξη και το mastering. Μακάρι όσο ασχολούμαι με αυτόν τον τομέα να τους έχω δίπλα μου.
Αν έπρεπε να τη χαρακτηρίσετε με μια λέξη ή με μια φράση, ποια θα ήταν αυτή;
Σ.Σ.: Ανάσα.
Μοιραστείτε τους στόχους, τα όνειρά σας.
Σ.Σ.: Χάνοντας τον πατέρα μου, δε μου έμεινε τίποτα από τα δύο. Έχουν περάσει πολλοί μήνες, όμως λόγω της διασχιστικής αμνησίας που είχα πάθει δεν είμαι «εγώ» πια. Παρ' όλα αυτά, συνέρχομαι... Απομακρύνθηκα από τις ζωντανές εμφανίσεις, όσες είχα. Δεν τραγουδάω εκτός στούντιο, ούτε στο σπίτι μου. Μετά βίας μιλάω. Γι' αυτό το συγκεκριμένο τραγούδι σημαίνει πολλά για μένα. Βασικός μου στόχος προς το παρόν, είναι η ψυχική μου ηρεμία.
Στείλτε το μήνυμά σας στον κόσμο…
Σ.Σ.: Δεν ξέρω πόσες επόμενες ζωές και πόσες μαζεμένες ευτυχίες υπόσχεται στο «μετά» η θρησκεία στην οποία πιστεύει ο καθένας από μας. Η ζωή που ζούμε τώρα πάντως είναι η μόνη σίγουρη και κανένας δεν έχει το δικαίωμα να μας την καταστρέψει, όποιος κι αν είναι. Ήρθαμε για να τη ζήσουμε και όχι για να τη χαρίσουμε, ούτε για να την πετάξουμε στα σκουπίδια.
Κι όπως διάβασα πριν χρόνια σε μια κατάληψη στα Εξάρχεια, όπου γνώρισα το ψυχικό μου αδερφάκι «Υπάρχει ζωή πριν τον θάνατο;». Εμείς το αποφασίζουμε.
Click to music: Το μέσα
