Πώς σας ήρθε η ιδέα;
Βάσω Βεκρή: Η ιδέα ξεκίνησε κατά την ώριμη εφηβεία μου. Διαμορφώθηκε μέσα στις επόμενες δεκαετίες με κεντρικό άξονα το πώς διαχειρίζεσαι την εξουσία όταν πάει να σε συντρίψει, ακολουθώντας μια διαδρομή μέσα από την παρατήρηση της καθημερινότητας αλλά και πολιτικές αναλύσεις.
Πώς νιώσατε όταν κρατήσατε το έντυπο πια βιβλίο σας, με σάρκα και οστά, στα χέρια σας;
Β.Β.: Αίσθημα βαθιάς ικανοποίησης. Σαν να πήρα ένα όμορφο δώρο από μένα για μένα. Φυσικά σε αυτό συνέβαλαν και άλλοι άνθρωποι και κυρίως οι άνθρωποι των εκδόσεων Βακχικόν τους οποίους και ευχαριστώ.
Θα συνεχίσετε τα συγγραφικά ταξίδια; Έχετε κάτι άλλο κατά νου;
Β.Β.: Υπάρχουν κάποιες ιδέες στα σκαριά αλλά πιστεύω πως το προσεχές διάστημα θα είναι περίοδος αγρανάπαυσης.
Πώς χαρακτηρίζετε το «Πάροδος»; Αστυνομικό, κοινωνικό, μυστηρίου, ψυχολογικό;
Β.Β.: Θεωρώ πως έχει τα στοιχεία που αναφέρετε με κυρίαρχη την κοινωνική κριτική επιδιώκοντας ταυτόχρονα σε έναν βαθμό το ψυχογράφημα των χαρακτήρων.
Πώς δομήσατε τους ήρωες; Πρόκειται για εντελώς φανταστικά πρόσωπα ή εμπνέεστε από ανθρώπους που έχετε συναντήσει ή γνωρίσει στη ζωή;
Β.Β.: Πρόκειται για φανταστικά πρόσωπα. Κάποια εμφανίζουν χαρακτηριστικά άμεσα αναγνωρίσιμα σε ανθρώπους που έχω συναναστραφεί. Τα περισσότερα όμως στοιχεία τους έχουν αντληθεί από το προσωπικό μου «αρχείο», ένα αρχείο καταγραφής χαρακτήρων που δομήθηκε στη διάρκεια ετών από δεδομένα της καθημερινής ζωής, λογοτεχνικές και κινηματογραφικές επιρροές αλλά και δικά μου φανταστικά στοιχεία.
Διαβάζω στα ενδιαφέροντά σας και σημειώνω τη μουσική, τον χορό και το θέατρο που, συνδυαστικά και με τη συγγραφή, τα περιέχει όλα. Ποια μορφή έκφρασης σας ταιριάζει περισσότερο, αν όχι η συγγραφή;
Β.Β.: Πράγματι το θέατρο τα περιέχει όλα. Πάνω στη σκηνή ζωντανεύεις έναν άλλο κόσμο, έστω αντεστραμμένο. Το θέατρο σχετίζεται με το θείο στο κομμάτι της ενσάρκωσης. Ο Θεός αναφέρεται και ως ποιητής. «Εν αρχή ην ο λόγος». Για μένα η τέχνη του θεάτρου, η υποκριτική, συνδέεται με τη συγγραφή όπως τα συγκοινωνούντα δοχεία. Μελετώ τους ρόλους μου γράφοντας, αλλά και γράφω χρησιμοποιώντας ως προετοιμασία συνήθη εργαλεία της υποκριτικής, όπως ο ρυθμός, τα μοτίβα, οι χορευτικές κινήσεις κ.λπ.
Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με μία λέξη;
Β.Β.: Επειδή ο τίτλος του είναι μονολεκτικός, θα χρησιμοποιήσω αυτόν.
Τι θα λέγατε στους φιλαναγνώστες που επρόκειτο να το διαβάσουν;
Β.Β.: Δεν έχω κάτι γενικό να πω σε όλους. Μιλάει το ίδιο το βιβλίο μου, απευθυνόμενο στον αναγνώστη. Από κει και πέρα θα μπορούσα να απαντήσω σε συγκεκριμένες παρατηρήσεις που θα μου κάνει κάποιος.
Ποιοι αναγνώστες θα πρέπει οπωσδήποτε να το διαβάσουν;
Β.Β.: Αυτοί που βλέπουν το άδικο και αγανακτούν θα νιώσουν οικειότητα, μια φωνή που τους εκφράζει. Επίσης όσοι και όσες έχουν νιώσει ότι δεν χωρούν πουθενά. Αυτοί που κάποια στιγμή έστω έχουν νιώσει «σαν την μύγα μες στο γάλα». Και υποψιάζομαι πως είναι πολλοί εκεί έξω. Ο κόσμος μας δεν είναι το πιο φιλόξενο μέρος.
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς; Υπάρχουν λογοτεχνικά βιβλία που σας έχουν σημαδέψει;
Β.Β.: Υπάρχουν πολλοί συγγραφείς που αγαπώ, δεν θα τους αναφέρω όμως. Όλοι οι αγαπημένοι μου συγγραφείς δεν με έχουν επηρεάσει σε συνειδητό βαθμό. Και αυτό γιατί δεν μπορείς απλά να παίρνεις στοιχεία από τους άλλους μόνο και μόνο επειδή σου αρέσουν. Παίρνεις στοιχεία στα οποία βλέπεις την αντανάκλασή σου, που εκφράζουν μια αλήθεια σου αφού τα ενσωματώσεις. Ως τέτοια θεωρώ πως με σημάδεψαν το «Ένας άντρας» της Οριάνας Φαλάτσι και «Οι λεηλάτες του μεσημεριού» της Αθηνάς Τσάκαλου. Αλλά και το ποιητικό έργο του Άλεν Γκίνσμπεργκ «Το ουρλιαχτό».
Η Βάσω Βεκρή μίλησε για το μυθιστόρημά της, Πάροδος, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Βακχικόν. Στην περίληψη διαβάζουμε:
«Μέρα μεσημέρι τον φάγανε, στον δρόμο. Τον γαζώσανε μπροστά σε όλο τον κόσμο και κανείς δεν ξέρει τίποτα.»
Ένας κρατούμενος δολοφονείται στη διάρκεια μιας εξόδου του. Κι η ψυχίατρος σύντροφός του ξεκινάει ένα ταξίδι με τη μηχανή. Να δει. Να θυμηθεί. Να καταλάβει… Τι σχέση μπορεί να έχει η εργασία που της ανατέθηκε με τη δολοφονία; Και ο καθηγητής Ψυχιατρικής πόσο καθαρός είναι; Πόσα γνωρίζει ο περιβόητος -εντός και εκτός φυλακών- Μαύρος; Σε μια παράλληλη διαδρομή ενηλικίωσης, ένας νεαρός μουσικός, παλεύοντας με τους προσωπικούς του δαίμονες, θα έρθει αντιμέτωπος με επικίνδυνα μυστικά.
Ένα μυθιστόρημα με αστυνομική πλοκή. Με ήρωες ανθρώπινα νησιά, που κινούνται στις παρόδους της ζωής. Η αλήθεια δεν είναι πάντα αυτό που φαίνεται. Ή, μάλλον, η αλήθεια είναι μπροστά μας, αλλά δεν τη βλέπουμε. Μια ιστορία αγάπης πέρα από τον θάνατο.
«Υπομονή, κορίτσι μου, και θα 'ρθει καβαλάρης…»
Η Βάσω Βεκρή γεννήθηκε το 1976. Μεγάλωσε στην Αθήνα. Στην καθημερινότητά της κυνηγάει σκιές, προσπαθώντας να αποφασίσει την ενοχή ή την αθωότητά τους –είναι ακτινολόγος. Πέρα από αυτό, αισθάνεται και λίγο ηθοποιός, νιώθει πως η ζωή είναι μια θεατρική παράσταση και γι' αυτό κλαίει κάθε φορά που πέφτει η αυλαία. Εκτός από το θέατρο, τη μαγεύουν η μουσική και ο χορός. Η Πάροδος είναι το πρώτο της μυθιστόρημα.
