Χρήστου Ντικμπασάνη
Δε θυμάμαι να συμπόνεσα ποτέ
Δε θυμάμαι ν' αγάπησα ποτέ
Σκόρπιζα τις ημέρες μου
στους σκοτεινούς δρόμους
Κιτρινισμένο φύλλο η ζωή μου
που το παράσερνε ο άγριος άνεμος
της τρυφής, του μίσους,
της οργής, της αδικίας,
των στερεοτύπων, των διαχωρισμών
Λιμάνι απάνεμο δεν έβρισκα
για το τρικυμισμένο μου μυαλό
Οι πόθοι μου γκρίζοι
χωρίς ανθρωπιά
Η μοίρα μου ένας δαίμονας
που πάντα μ' εξαπατούσε
Μέχρι που το φως της αγάπης σου
με πέταξε έξω
απ' τον αποτρόπαιό μου κόσμο
Μου έσβησε τα σημάδια
του μάταια σπαταλημένου χρόνου μου
Μου πρόσφερε ψυχή αθάνατη
και ας είναι τα πόδια μου
μουδιασμένα και αργοκίνητα
Μου έδωσε να καταλάβω
πως είμαι κι εγώ πλάσμα του Θεού,
όπως όλοι οι συνάνθρωποί μου
🌾
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved, 2022
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Συνοδεύεται από πίνακα ζωγραφικής Milton Avery (1885-1965)