Χρήστου Ντικμπασάνη
Σε βλέπουμε μέσα στην οθόνη
με απλωμένο το λιλιπούτειο χεράκι σου
να μας δείχνεις τη μικρή σου
ασχημάτιστη ακόμη ζωή
Θέλουμε να σε αγγίξουμε, να σε φιλήσουμε τρυφερά,
όπως αληθινά σου αξίζει
μα μας χωρίζει το γυαλί
Κολλάμε το βλέμμα μας στην τρυφερή παρουσία σου
Πόσο τυχεροί θα είμαστε
γονείς, συγγενείς, φίλοι σου,
όταν σε κρατήσουμε στην στοργική αγκαλιά μας!
Πόσο τυχεροί θα είμαστε όλοι,
όταν θα καλπάζεις καβάλα στο φως
της κάθε μας ημέρας!
Θ' ανοίξουμε όλα τα παράθυρα του σπιτιού μας
να μπει μεγαλόπρεπα ο Ήλιος της νέας σου ζωής
που αγέρωχη θα σταθεί μπροστά
στη μικρότητα του δικού μας κόσμου
Στην κουρασμένη πλάτη μας
θα κουβαλήσουμε με απέραντη προσοχή
τις μικρές σου ελπιδοφόρες ανάσες
Με μισόκλειστα μάτια απ' την τεράστια προσπάθεια
θα προστατεύσουμε το μικρό σου είναι
για να καταφέρεις να καταγράψεις
όλες τις όμορφες στιγμές της πραγματικότητας
και να πολεμήσεις τις άσχημες και τις ανούσιες
Σε κοιτάμε με τ' ασχημάτιστα ακόμη ματάκια σου
να παλεύεις να διακρίνεις τον ουράνιο θόλο
με όλα τ' απόμακρά του αστέρια,
να θαυμάσεις τα μυστήρια του Σύμπαντος,
να χαρίσεις το πιο πλατύ και γλυκό χαμόγελό σου
στον ίδιο τον Θεό, τον Δημιουργό σου,
ν' ανεβείς τα σκαλοπάτια των πιο μεγάλων
άμορφων ακόμη ονείρων σου
για ένα πιο ευοίωνο αύριο
από αυτό που θα σου αφήσουμε εμείς
μονάκριβη κληρονομιά
μα μην ανυπομονείς να ξεπεταχτείς
απ' την κοιλιά της μητέρας σου
Επίτρεψέ μας να έχουμε λίγο χρόνο ακόμη
για να σου ετοιμάσουμε ένα πορφυρό διάδρομο
υποδοχής του πολυπόθητου ερχομού σου
στο φωτισμένο από εσένα κύκλο
των ευτυχισμένων υπάρξεών μας
🌾
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved, 2022
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Ustyna Puzhak (Unborn, Ουκρανία)
