Καληνύχτα

Ειρήνης Λειβαδιώτου

Ελαιογραφία Λεόντιου Πετμεζά (Ψυχές σε απόγνωση)

Καληνύχτα…
— Μία φορά κι έναν καιρό…
— Δεν είμαι μωρό ρε μαμά! Καληνύχτα!
— Σε μια ήσυχη πόλη, με ήσυχους ανθρώπους και πολλά χαμόγελα, φωνές και συζητήσεις…
— Καληνύχτα μαμά!
— Δεν έχεις δει πιο όμορφη πόλη. Σαν τη δική μας. Με τις γειτονιές της, τα πάρκα της, τους μαθητές της, τους εργαζόμενούς της, σωστό μελίσσι…
— Μαμά! Καληνύχτα! Μεγάλωσα για παραμύθια!
— Τι θυμήθηκα! Κι εσύ έτσι ήσουν με τα άλλα παιδάκια στο πάρκο. Να εδώ, στην απέναντι αλάνα. Ξενοιασιά και παιχνίδι. Κατακόκκινα μάγουλα από ευτυχία και λερωμένη από τα πολλά χώματα.
— Αν δεν το πεις δε βλέπω να κοιμόμαστε! Για πες…
— Δε σ' ένοιαζε τίποτα! Να παίξεις, να χαρείς, να χορέψεις, να τραγουδήσεις, να πλυθείς, να φας και μετά… νάνι…
— Τώρα που το λες… Ναι, ήταν πολύ όμορφα. Για συνέχισε, σα να νύσταξα λίγο.
— Εγώ μαγείρευα, σ' έβλεπα απ' το παράθυρο και σε καμάρωνα. Τι άλλο να θέλω η μάνα; Να είσαι ευτυχισμένη και να αργήσεις να μεγαλώσεις. Δε βλέπεις τώρα τι γίνεται; Δε μας τα λένε καλά στις ειδήσεις…
— Ναι, μεγάλωσα όμως… μμμ… δε φτάνει τόσο; Να πούμε το υπόλοιπο αύριο;
— Σ' αυτή την όμορφη πόλη λοιπόν –είπες και με σκέπασες– ποιος να το φανταζόταν ότι τα γειτονικά βασίλεια θα άρχιζαν τις κόντρες; Νύσταξες καρδούλα μου, έκλεισαν τα ματάκια σου, βασίλεψες…
— Μμμμμμ…
(Με φίλησες κι έκλεισες την πόρτα.)
Σειρήνες ήχησαν μέσα στη νύχτα κι άρχισα να φωνάζω:
— ΜΑΝΑΑΑΑΑΑ!
(Έτρεξες, μ' αγκάλιασες και σκούπισες τα μάτια μου που έγιναν ποτάμια από τον φόβο.)
— Ησύχασε πουλάκι μου, όνειρο ήτανε. Ένα κακό όνειρο…
(Μια λάμψη και το σπίτι μας πήγε κι ήρθε.)
— Δεν είναι όνειρο μάνα! Ζωντανός εφιάλτης είναι μάνα! Μάνα! Μη με σφίγγεις τόσο. Πονάω ρε μάνα!

Ήταν η τελευταία φορά που μ' αγκάλιασε. Μετά από δύο μέρες μ' έβγαλαν από τα συντρίμμια. Πάει το βασίλειό μας, μάνα… Τόσα μερόνυχτα περπατώ μαζί με άλλους, για να βρούμε ένα άλλο όμορφο κι ήσυχο βασίλειο. Συντροφιά με δυο ρούχα, μια εικόνα και τη μυρωδιά σου.
Στο μυαλό μου είναι ακόμα το μισοτελειωμένο σου παραμύθι.
Ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα; Ή μάλλον… Ζήσαν κι αυτοί κι εμείς;
Ποτέ δεν είσαι μεγάλος για ένα ακόμα παραμύθι… για μια ακόμα αγκαλιά… για μια ακόμα καληνύχτα…
— Καληνύχτα.


Copyright © Ειρήνη Λειβαδιώτου All rights reserved, 2022
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε ελαιογραφία Λεόντιου Πετμεζά (Ψυχές σε απόγνωση)