Πάντοτε αγαπούσα τις ιστορίες που κρύβουν κάποιο μυστήριο, που σ' αναγκάζουν με τον τρόπο τους και τη γοητεία που ασκούν, να εξερευνήσεις τα μυστικά τους, ανακαλύπτοντας μαζί και αλήθειες για τον εαυτό σου…
Η –βασισμένη σε αληθινά γεγονότα– ιστορία που περιηγήθηκα, της Ζοέλ Λοπινό, Επτασφράγιστα μυστικά, μ' έκανε σε πολλά σημεία ν' αναρωτηθώ και για μένα την ίδια, τον σκοπό της ύπαρξης και κατά πόσο έχω βρει το νόημα της ζωής…
Με προκάλεσε να σκεφτώ ότι υπάρχουν και βιβλία-ορόσημα, βιβλία-ταξιδευτές που σ' απελευθερώνουν, βάζοντάς σε να σκεφτείς το περίπλοκο της ανθρώπινης υπόστασης και κατά πόσο αξίζει ν' αναμετρηθείς με τους δαίμονές σου, για να οδηγηθείς από το σκοτάδι στο υπέρλαμπρο φως… Κι αν αναλογιστούμε πως ο περισσότερος κόσμος περνά απ' τη ζωή αδιάφορα χωρίς να σκύψει πάνω της και ν' αφουγκραστεί το νόημά της, χωρίς να τη φιλοσοφήσει ιδιαίτερα, κουβαλώντας εκτός απ' τη δική του θλίψη, βάσανα και τραύματα όλων των προηγούμενων γενεών, τότε είναι παρήγορο, όταν στο διάβα της, ανταμώσει αλήθειες και φίλους που θα βοηθήσουν στην εξέλιξή του…
Πολλά τ' αναπάντεχα που με σημάδεψαν σε τούτη την περιήγηση. Η Λοπινό καταπιάνεται ορμώμενη από ένα αληθινό γεγονός που συνέβη επί Τουρκοκρατίας στην πολύπαθη Κρήτη, αυτό της σφαγής από γενίτσαρους σ' ένα μικρό χωριό στις Καλύβες, για να δημιουργήσει εντέλει μια άκρως ενδιαφέρουσα ιστορία νέμεσης και κάθαρσης, τόσο για την ίδια όσο και για εκείνους που πρωταγωνιστούν σ' αυτήν. Η συγγραφέας, γεννημένη στη Γαλλία με κρητικές ρίζες, είχε από πάντα σαν όνειρο ζωής να επιστρέψει στον τόπο των προγόνων της, να λουστεί στο μυστηριακό φως του κρητικού ουρανού, να γαληνέψει στην άγρια φύση, να διασταυρώσει το ανήσυχο βλέμμα με εκείνο το σκληρό και καθάριο των ντόπιων… Για να μπορέσει εξαγνισμένη πια, να συντονιστεί με τη δόνηση του αρχέγονου, του Όλου… Και στη συνέχεια ν' αφηγηθεί τα όσα δραματικά υπέφερε ο τόπος, που τόσο αγαπά.
Η ιστορία, που πραγματεύεται, είναι γεμάτη πόνο και ύπουλα ψυχικά τραύματα που κατατρώνε το γενεαλογικό δέντρο της νεαρής ηρωίδας, η οποία μοιάζει πολύ στην ανήσυχη δική της ψυχοσύνθεση… Γεννημένη και η ηρωίδα στη Γαλλία, με ανεξήγητη για τον περίγυρό της κατάθλιψη, καλείται να λύσει τον γρίφο της κατάρας που ενδεχομένως αφανίζει, μια συγκεκριμένη ημερομηνία, τις πρωτότοκες κόρες της οικογένειας… Όλα ξεκινούν στην Τουρκοκρατία, έπειτα από ένα μακελειό των γενίτσαρων στο χωριό των προγόνων της για τα μάτια μιας όμορφης Κρητικοπούλας. Με αλλεπάλληλα πισωγυρίσματα στον χρόνο, απ' το 1811, που άρχισε να ξετυλίγεται ο μίτος της τραγικής υπόθεσης, στο 2019 όπου η 18χρονη Ειρήνη προσπαθεί να λύσει τον γρίφο, τα γεγονότα διαδραματίζονται το ένα μετά το άλλο…
Μπαίνω με τα χίλια στην πολύπλοκη αυτή ιστορία, χωρίς να πάρω ανάσα…
Γίνομαι εκείνη, η πονεμένη 18χρονη, για να μπορέσω να την συμμεριστώ… Νιώθω την αβάσταχτη θλίψη της, όταν στα γενέθλιά της, πάνω που θα μπορούσε να της χαριστεί όλος ο κόσμος, σε μια έξοδο με τη μητέρα της, δέχεται τρομοκρατικό χτύπημα και τη χάνει… Η αυτοθυσία της μάνας που για να την προστατεύσει μπαίνει ασπίδα μπρος στην κόρη και σκοτώνεται … Μόνη η Ειρήνη, με συντροφιά τη βέρα Κρητικιά γιαγιά, προσπαθεί να μαζέψει τα κομμάτια της… Και τότε έρχεται η αποκάλυψη… Θα βρει ένα σημείωμα που την αφορά, γραμμένο από τη μητέρα της λίγο πριν πεθάνει… Με ημερομηνίες και θανάτους των κοριτσιών του γενεαλογικού της δέντρου… Κάτι σαν προαιώνια κατάρα, που θ' αποτελέσει την απαρχή για να βγει από τον λήθαργό της και να ψάξει με τη βοήθεια μιας ψυχοθεραπεύτριας τον δρόμο για τη λύτρωση… Θα μάθει για την Ψυχογενεαλογία και πώς μπορεί κάποιο τραυματικό γεγονός του παρελθόντος, οι συναισθηματικές μνήμες των προγόνων, να παρεισφρήσουν και να κλειδωθούν εν αγνοία μας στο συλλογικό μας ασυνείδητο… Και μ' αυτόν τον τρόπο να παρεμβαίνουν στο πεπρωμένο πολλών γενεών μετέπειτα, δημιουργώντας διάφορες ασθένειες ως και θανάτους… Η Ειρήνη πλέον δεν μπορεί να ησυχάσει, θέλει να μάθει ποιο ήταν αυτό το δραματικό γεγονός που σφράγισε τη μοίρα των προηγούμενων γενεών πριν από κείνη… Το επιθυμεί διακαώς για να λυτρώσει τις αδικοχαμένες ψυχές και για να λυτρωθεί και η ίδια…Ξάφνου η ζωή της έχει έναν σκοπό… Τα βήματά της θα την οδηγήσουν στην Κρήτη, την πολύπαθη προγονική της γη… Με το που θα υψώσει το βλέμμα της στον γαλανό ουρανό, εκεί που σμίγει με την θάλασσα, θα αισθανθεί πως από πάντα εκεί ανήκε… Σαν να βρήκε μαγικά η ψυχή της ένα στήριγμα ν' ακουμπήσει, να ημερέψει… Τα ίδια συναισθήματα που ενστάλαξε το κρητικό τοπίο στη συγγραφέα, όταν το πρωτοαντίκρισε…
Βάζω κι εγώ το χέρι μου αντήλιο, μα δεν μπορώ περισσότερο γιατί με τυφλώνει το αρχέγονο φως και το μπλε του πελάγου… Πώς να σώσεις και πώς να σωθείς όταν σε κάθε σπιθαμή της γης, φωλιάζει η χαρά της ζωής αντάμα με τον πόνο και τον θάνατο; Πολλά τα ερωτήματα που βασανίζουν την πρωταγωνίστρια κι εμένα… Πολλά κι αυτά που ανακάλυψα μαζί της… Μα υπάρχει πράγματι η Ψυχογενεαλογία; Πώς γίνεται ψυχικά και σωματικά τραύματα, που βίωσαν οι πρόγονοί μας, να κληροδοτούνται στο dna των μετέπειτα γενεών, να κουβαλάμε κι εμείς τις μνήμες τους ερήμην μας και να ταλαιπωρούμαστε από ασθένειες ψυχικές και σωματικές;
Όλες μου οι απορίες, απαντήθηκαν μαγικά σ' αυτό το οδοιπορικό στην Κρήτη. Η Ειρήνη και γω το οφείλαμε στην ελευθέρωσή μας, στη συνάντηση με την ψυχή μας, γιατί εκεί κρύβεται η ουσία μας… Μαζί παλέψαμε τις όποιες αντιξοότητες, βρήκαμε συμμάχους, κουραστήκαμε αλλά τα καταφέραμε…
Έπρεπε να γίνει… για να μην μας χειρίζονται άλλο οι καταστάσεις, για να πάρουμε τη ζωή στα χέρια, όσο επίπονη κι αν ήταν αυτή η διαδικασία… Γιατί όσο δεν απελευθερώνουμε τον εαυτό μας απ' ό,τι τον κρατά δέσμιο, όσο δεν πετάμε το περιττό για να κρατήσουμε το ουσιώδες, δεν θα ελαφρύνουμε την ψυχή…
Το βιβλίο δεν μιλά μόνο για μια κατάρα και πώς μια νέα κοπέλα τη βιώνει και καλείται να βρει γιατί συμβαίνει. Η ιστορία της Ειρήνης πραγματεύεται την ελευθερία, τον δρόμο προς αυτήν. Σαν το ταξίδι ενός άλλου μυθικού ήρωα, του Οδυσσέα, που αντιμέτωπος με κάθε λογής δυσκολία, κατόρθωσε να βρει το δρόμο για την Ιθάκη.
Σε μια συνέντευξη της Λοπινό, έμαθα ότι δεν ήθελε αρχικά να γράψει το βιβλίο, γιατί ήξερε πόσο θα την βασάνιζε. Όταν όμως το ολοκλήρωσε αισθάνθηκε μέσα της ότι λυτρώθηκε, λέγοντας την ιστορία κάποιου άλλου…
Όπως τότε που μαγεμένη, σαν την ηρωίδα της, μπρος στην ακύμαντη, ηλιόλουστη θάλασσα της Κρήτης, βούτηξε στα νερά της πρώτη φορά και γαλήνεψε απέραντα στην λευκογάλανη αγκαλιά της.
Εκεί στη θάλασσα, ένιωσε και η Ειρήνη, την απόλυτη έκσταση, σαν να ξαναβαπτίστηκε, σαν το πνεύμα, ο νους και η καρδιά της να ευθυγραμμίστηκαν και να κατάλαβε επιτέλους πού ανήκει. Ψυχή τε και σώματι, ανακάλυψε την πατρίδα της! Τι τεράστια ευτυχία!
Γιατί μόνο όταν έχεις βρει το μέσα σου, την πατρίδα-Ιθάκη σου, τότε ξέρεις πως οι επιλογές σου από δω και πέρα θα 'ναι σωστές και όλοι οι δρόμοι ανοιχτοί για το καλύτερο.
Εύχομαι και εσείς να την ανακαλύψετε…
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Το μυθιστόρημα Επτασφράγιστα μυστικά, της Ζοέλ Λοπινό, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Υδροπλάνο.
