Το βιβλίο «Δηλητήριο για πρωινό» είναι ένα διαφορετικό βιβλίο, αποτελεί για πολλούς δέλεαρ η αναφορά του σε φιλοσοφικά θέματα και το πέπλο μυστηρίου που το περιβάλλει, το καθιστά ικανό για να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις ανάγνωσής του.
Ο Λέμονι Σνίκετ ενώ απολαμβάνει το πρωινό του, το ίδιο όπως κάθε πρωί, αντιλαμβάνεται ένα σημείωμα στην είσοδο του σπιτιού του με την φράση «έφαγες δηλητήριο για πρωινό». Όσο κι αν προσπαθεί να βάλει τις σκέψεις του σε μια τάξη, δεν τα καταφέρνει και η εικόνα ενός ανθρώπου κοντά στο μονοπάτι του σπιτιού του, τον οπλίζει με περισσότερο άγχος και αγωνία για να αναζητήσει τη λύση του γρίφου, που κρύβεται πίσω από τις τέσσερις παραπάνω λέξεις.
Ακολουθεί τον άγνωστο Χ, που τελικά εξαφανίζεται. Επισκέπτεται το τεϊοποτείο από το οποίο προμηθεύτηκε το τσάι του πρωινού του και το βρίσκει κλειστό. Στη συνέχεια μιλά με τη μελισσοκόμο από την οποία προμηθεύτηκε το μέλι και καταλήγει στο σούπερ μάρκετ που αγόρασε το νερό. Οι έρευνές του παραμένουν άκαρπες και αποφασίζει να κατευθυνθεί στο πάρκο για να επαναπροσδιορίσει τις πιθανές απαντήσεις στο ερώτημα, που παραμένει αναπάντητο, ενώ ο χρόνος κυλάει όπως ο ίδιος θεωρεί… εις βάρος του.
Στο τέλος, τα βήματά του και όχι άδικα, τον οδηγούν σε ένα μέρος που σχεδόν πάντα είναι σε θέση να δώσει λύσεις σε ένα συγκεκριμένο είδος ερωτημάτων που μας απασχολούν και αυτό δεν είναι άλλο από το πλούσιο περιβάλλον μιας βιβλιοθήκης, όπου τελικά ο ήρωάς μας, αναπάντεχα θα βρει τη λύση που απεγνωσμένα ζητά να ανακαλύψει καθ' όλη τη διάρκεια της ημέρας.
Δεν θα σας αποκαλύψω το τέλος της περιπέτειας του ίδιου του συγγραφέα, γιατί ειλικρινά δε θα αξίζει μετά να διαβάσετε το βιβλίο, αλλά σας υπόσχομαι ότι αυτό που θα διαβάσετε θα σας ξαφνιάσει.
Μέσα από εναλλαγές του παρόντος και του παρελθόντος, σε ιστορίες που συνήθως πρωταγωνιστεί ο ίδιος, εξιστορούνται γεγονότα από την παιδική του ηλικία με αφορμή συναισθήματα, καταστάσεις ή ομοιότητες με τον τρέχοντα ρεαλιστικό χρόνο· ξεπηδούν από τις σελίδες, ξεδιπλώνοντας πτυχές του χαρακτήρα του κεντρικού ήρωα του βιβλίου.
Έχει το χάρισμα να αναμοχλεύει μια ιστορία από ένα εστιατόριο, μια ενδιαφέρουσα ταινία που είδε, ένα βιβλίο που διάβασε, ένα πουλί που συνάντησε σε ένα μακρινό αεροδρόμιο, μια πριγκίπισσα που έγινε θαλασσοπούλι, έναν Ινδό τραγουδιστή, που τελικά δεν ήταν Ινδός, ένα παραμύθι για κάποιον φεουδάρχη, την ιστορία ενός αγαπημένου τραγουδιού, την ιστορία του πωλητή αχλαδιών αλλά και εκείνη του μεταφραστή με τον δηλητηριώδη κάκτο του με το σήμερα, έχοντας σε κάθε περίπτωση διαφορετικό έναυσμα και υπόβαθρο.
Πόση σύγχυση μπορεί να κρύβει ένα μήνυμα ούτως ώστε να σου στερεί τη δυνατότητα να δεις πέρα από τη μύτη σου; Η απάντηση κρύβεται επιμελώς στο βιβλίο «Δηλητήριο για πρωινό» και σας περιμένει να την ανακαλύψετε…
Από κάθε βιβλίο που διαβάζω, απομονώνω μια φράση, για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το βιβλίο του Λέμονι Σνίκετ, κρατάω το παρακάτω.
«Τα μεγαλύτερα φιλοσοφικά ερωτήματα δε δημιουργήθηκαν για να απαντηθούν, αλλά για να κάνουν τον κόσμο να σκέφτεται.»
Ο Λέμονι Σνίκετ (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Daniel Handler), είναι Αμερικανός συγγραφέας και σεναριογράφος, γεννήθηκε στο Σαν Φρανσίσκο το 1970 και έχει γράψει τη πολυδιαβασμένη σειρά 13 βιβλίων «Μια σειρά από ατυχή γεγονότα», που πρόσφατα έγινε και ταινία. Το 2002 εκδόθηκε στα αγγλικά η χιουμοριστική αυτοβιογραφία «Lemony Snicket: The Unauthorized Autobiography». Ο Daniel Handler, που ακόμη ασχολείται συστηματικά με τη μουσική –τραγουδάει και παίζει ακορντεόν– έχει γράψει και αρκετά σενάρια ταινιών.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελληνικά γράμματα.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου