Ρόζας Βλαχογιάννη
Όσοι κι αν μπήκαν στη ζωή μου,
φίλοι, γνωστοί, όλοι περάσαν...
είχαν κι αλλού βλέπεις να πάνε.
Εσύ μόνο, ήσουν πάντα.
Πάντα εκεί που χρειαζόμουν,
Μιαν όαση στις ερημιές μου,
μιαν αγκαλιά στην καταιγίδα.
Βλέπεις... είχαμε το ίδιο αίμα,
δύο κλαδιά στο ίδιο δέντρο.
Ούτε ο αέρας, ούτε η μπόρα,
ή το χαλάζι μπορούσαν,
να ρημάξουν αυτήν την αλήθεια,
ήταν βαθιές οι ρίζες στα χρόνια.
Πολλά καλοκαίρια, άλλοι τόσοι χειμώνες,
μα πάντα κοντά και πάντα στα ξένα...
Μαζί πορευόμασταν, ώσπου μια μέρα,
μου 'πες κι εσύ ότι πρέπει να φύγεις.
Βλέπεις... θέλησες το μεγάλο ταξίδι,
αλλά όχι εγώ ξαφνικά τη φυγή σου...
🌾
Copyright ©️ Ρόζα Βλαχογιάννη All rights reserved, Ιούνιος 2022
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Jessica Sturges (Loss)