Την Κυριακή 5 Ιουνίου 2022, στις 11:30 π.μ., στον εκδοτικό οίκο Βεργίνα, η ποιήτρια Παναγιώτα Χριστοπούλου-Ζαλώνη υποδέχθηκε πλήθος ομότεχνων και γιόρτασε μαζί τους τη νέα της ποιητική συλλογή «Τότε… που είχε πανσέληνο». Μια συλλογή ποιημάτων που η πλειονότητά τους αφορά την ψυχική φόρτιση της ποιήτριας όταν η πατρίδα της η Εύβοια φλεγόταν το προηγούμενο έτος.
Βόρεια ΕύβοιαΣυνάντηση στην ίδια λέξη,στο ίδιο δάκρυ,άκαγο απ' τις φλόγες τις πύρινεςκι η Ιστορία να συντρέχει...Θέση τού δίνει και το προσέχειµ' ανεξίτηλο µμελάνι να γραφεί,γιατί η καρδιά και η ψυχή θρηνεί.Τεράστια η καταστροφή.5-8-2021
Οι στίχοι της δακρυσμένοι και γεμάτοι αγωνία για την καταστροφή που έβλεπε να καταβροχθίζει πόντο πόντο τη γη κι όμως σε κάποιους από αυτούς μέσα από τα λόγια της βλάσταινε και η ελπίδα, το πρώτο νιογέννητο χορτάρι του επόμενου Μάρτη.
Το χλόισμα της σκασμένης γηςΚάθε µου νύχτα την καθαγιάζεις.Κοχλάζει η νόηση.Πληθύνομαι...Μονομαχώ µε το κακό.Λεηλατώ τις λέξεις.Σκιάζω τους εχθρούς µε την ανάσα µου.Εν ολίγοις, γράφω ποιήματα.Ποτίζω τη σκασμένη γη που διψά.Κάηκε κι εφέτος...Βροχή από λέξεις...Εικόνες... Ιδέες... Αισθήματα.Να τη, η γη, ξαναπρασινίζει
Η ποιήτρια έβγαλε στο φως τα πιο ακριβά προικιά της ποίησής της. Νεανικά, γοητευτικά, προσωπικές μαρτυρίες, απολογητικά, ελπιδοφόρα, αειθαλή ολιγόστιχα που μαρτυρούν υπερκόσμιες αλήθειες.
Οι αποστάσειςµπήκαν στο τρένο και πάνε.Γυρίζοντας πίσω τα βλέµµατα,ξέθωρος ο σταθµός...Όλο και πιο ξέθωροςµέχρι που θα...Δια παντός.(Απ' τη Ζαλώνεια κιβωτό)
Το βιβλίο κλείνει με Προσεγγίσεις στα έργα της από τη λογοτέχνιδα-ποιήτρια, Σταυρούλα Δεκούλου.
Οι καλεσμένοι της στο τέλος της ποιητικής της γιορτής είχαν την πολυτέλεια να προμηθευτούν πολλά από τα βιβλία της, τεύχη του περιοδικού Κελαινώ, που η ίδια ως πρόεδρος του ομίλου Ξάστερον εκδίδει επί σειρά ετών, και να δοκιμάσουν τις μοσχομυριστές της πίτες, που πάντα ετοιμάζει με περισσή αγάπη για τα ποιητικά της παιδιά. Επίσης, την ίδια μέρα, η Παναγιώτα Ζαλώνη απένειμε τα βραβεία Κελαινώ για τα βιβλία της χρονιάς 2021 που ξεχώρισαν ύστερα από αξιολόγηση.
Αγαπητή κι αγαπημένη μητέρα των στίχων, Παναγιώτα Ζαλώνη, ευχόμαστε ολόψυχα καλοτάξιδα τα λόγια σας, σε ουρανούς ψυχής και καρδιάς απέραντους με ολόγιομα φεγγάρια όπως σε κάθε… πανσέληνο.
Τότε… που είχε ΠανσέληνοΜια νύχτα ονειρεύτηκα πως άγγιζα τ' άστραμα ποιος αλήθεια το μπορεί στον ουρανό να φτάσει.Άνοιξα τα βιβλία σου κι άρχισα να στοιβάζωστίχους σωρό απ' τα ποιήματά σου.Πληθαίνανε οι λέξεις σου κι εγώ πατούσα απάνωκι ανέβαινα όλο και πιο ψηλά και πριν το καταλάβωήμουν σε σάλα γιορτινή στης ποίησής σου τη μετόπη.Ένα τραπέζι γιορτινό καταμεσής στη σάλα κι ένατραπεζομάντηλο λινό και πάνω ακουμπισμένατα όνειρα, τα λόγια σου, τ' αγάλματα, οι γλάροι…κι ήταν γιορτή…της ποίησής σου η γιορτήΤότε…Τότε που είχε Πανσέληνο
Σταυρούλα Δεκούλου (για τη μαμά των στίχων)
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου