Πόση αλήθεια χωρά μέσα στα παραμύθια και πόση δόση παραμυθιού μέσα στην αλήθεια;
Άραγε, πόσο λεπτά και δυσδιάκριτα είναι τα όρια μεταξύ της πραγματικότητας και του ονείρου; Μπορούμε να αντιληφθούμε το πού τελειώνει το ένα και πού ξεκινάει το άλλο;
Είναι το φως και το σκοτάδι δύο έννοιες αντίθετες ή αλληλένδετες μεταξύ τους;
Προσωπικά δηλώνω γοητευμένη από τον τρόπο με τον οποίο, μέσω των ανάλογων έργων, μου δίνεται η δυνατότητα να μεταφερθώ σε κόσμους ονειρικούς, έξω από τη δική μας πραγματικότητα, να χαλαρώσω και να περάσω όμορφα τον ελεύθερο χρόνο μου. Αν και υπάρχει η λανθασμένη άποψη πως πρόκειται για έργα που δεν περιέχουν τόσα πολλά νοήματα, εμένα θα μου επιτρέψετε να μην τη συμμερίζομαι, διότι έχω κατά καιρούς διαβάσει πολύ δυνατά μυθιστορήματα φαντασίας, που μου πρόσφεραν παραπάνω από άλλα που υποτίθεται ότι αυτό οφείλουν να κάνουν.
Μία ευχάριστη νότα, λοιπόν, μέσα στην αναγνωστική μου καθημερινότητα ήταν η επαφή μου με το δεύτερο έργο της συγγραφέως Δανάης Τασιούλη, με τίτλο Sweet Pearly Dreams, το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διάνοια. Ένα μυθιστόρημα φαντασίας αλλιώτικο από άλλα που έχω διαβάσει μέχρι σήμερα. Ένα βιβλίο που με έκανε να σχηματίσω ένα αβίαστο χαμόγελο στα χείλη μου όταν αντίκρισα για πρώτη φορά την εικόνα που κοσμεί το εξώφυλλό του. Αυτή η αθωότητα και παιδικότητα, που εκπέμπει, αποδεικνύουν πως τα παραμύθια δεν προορίζονται μόνο για τα μικρά παιδιά, αλλά και για εμάς τους ενήλικες που μεγαλώνοντας, για χίλιους δυο λόγους, ίσως να παραγκωνίζουμε, ηθελημένα ή μη, τα όνειρα και τις επιθυμίες μας. Άλλωστε, ποιος/α θα βρεθεί να μας κατηγορήσει γι' αυτή μας την αναγνωστική προτίμηση;
Sweet Pearly Dreams, όπως προείπα ο τίτλος του βιβλίου, κι έρχεται να τονίσει αυτή την ομορφιά και γλύκα που αναδύεται μέσα από την ιστορία του. Μία ιστορία πλούσια από άποψη φαντασίας, δράσης, περιπέτειας, αγωνίας, φιλίας, μαγείας, εξωπραγματικών πλασμάτων και πολλών πολλών ακόμα που αναζητούμε όσοι/ες διαβάζουμε ανάλογα έργα.
Η γραφή της συγγραφέως μπορεί να μην είναι τόσο επιτηδευμένη και να μην χαρακτηρίζεται από πομπώδες ύφος και λεξιλόγιο, μα μέσα από την απλότητά της είναι άκρως κατανοητή και οικεία στο αναγνωστικό κοινό. Οι γλαφυρές περιγραφές των εικόνων, οι εύθυμοι σύντομοι διάλογοι ανάμεσα στα πρόσωπα της ιστορίας, το ασταμάτητο ταξίδι σε διαφορετικούς κόσμους, η γρήγορη ροή της εξιστόρησης των γεγονότων σε συνδυασμό με τα μικρά και περιεκτικά κεφάλαια καθιστούν το βιβλίο ευκολοδιάβαστο, προσιτό και αρκετά ενδιαφέρον.
Έξι ηρωίδες ξεκινούν ένα ταξίδι αναζήτησης με οδηγό τους την αγάπη και συνοδοιπόρο την ελπίδα. Μονοπάτια που όσο κι αν φαίνονται δύσβατα, δεν παύουν ποτέ να είναι παραμυθένια. Θα καταφέρουν άραγε να βρουν αυτό που ψάχνουν;(Περίληψη οπισθόφυλλου)
Και επανέρχομαι σε αυτό που είπα εξ αρχής σχετικά με το αν υπάρχει κάποιο νόημα/μήνυμα, μέσα στις ιστορίες ανάλογων έργων, με τελικό αποδέκτη το αναγνωστικό κοινό. Το παρόν έργο ναι μεν μας ψυχαγωγεί, μα δεν μένει μόνο εκεί. Χάρη στην ιστορία και τα βιώματα τόσο των πρωταγωνιστριών, όσο και των λοιπών προσώπων που θα υπάρξουν στη θέση των δευτεραγωνιστών, θα δούμε πως η αναζήτηση του οτιδήποτε γυρεύουμε στη ζωή μας εξ αρχής ξεκινά και ταυτίζεται με την αναζήτηση και αποδοχή του ίδιου μας του εαυτού, καθώς και την επίτευξη των στόχων μας. Από αυτό το ιδιαίτερο ταξίδι μόνο κερδισμένοι/ες θα βγούμε, αφού θα αντιληφθούμε πως όταν είμαστε ενωμένοι/ες, όχι μόνο μπορούμε να καταφέρουμε περισσότερα, μα και να βρεθούμε ένα βήμα πιο κοντά στην ευτυχία. Μία ευτυχία που για τον καθένα και την καθεμία μπορεί να λάβει ξεχωριστή μορφή και θέση στην καρδιά και στο μυαλό του/της.
Ολοκλήρωσα την ανάγνωση του βιβλίου με μία ανάσα. Το ευχαριστήθηκα σε μεγάλο βαθμό και ήρθε να τονίσει ακόμη παραπάνω την αγάπη μου για το συγκεκριμένο είδος.
Γιατί, λοιπόν, να μην το αναζητήσετε κι εσείς;
Καλή ανάγνωση!
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
