Πώς προέκυψε η ιδέα των ιστοριών; Πώς ξεκίνησε το συγγραφικό ταξίδι;
Μαρία Παπακωνσταντίνου: Η ιδέα προέκυψε ένα βράδυ καθώς προσπαθούσα να εξηγήσω στη μικρή μου κόρη πως αν της επέτρεπα να ασχολείται ανεξέλεγκτα με το τάμπλετ, θα είχε αρνητικές επιπτώσεις. Από αυτό ξεπήδησε η πρώτη ιστοριούλα «Ο Γιωργάκης μαθαίνει να βάζει όρια». Έπειτα σκέφτηκα πόσο πιο ωραία θα ήταν αν είχα και εικόνες που να ζωντανεύουν αυτή την ιστοριούλα! Πόσο πιο ενδιαφέρον θα ήταν για το παιδί μου! Απλές σκέψεις οι οποίες έγιναν πραγματικότητα.
Η συγγραφή παιδικών βιβλίων (που απευθύνονται σε παιδιά) ενδυναμώνεται μέσω της προσωπικής σας εμπειρίας ως μητέρα; Πώς επιδρά/επηρεάζει το ένα (σ)το άλλο;
Μ.Π.: Η ανάγκη μου ως μητέρα να μεταφέρω κάποια μηνύματα στα παιδιά μου ήταν η αφορμή για να ξεκινήσω τη συγγραφή παιδικών βιβλίων. Με αυτό σαν δεδομένο, άνετα μπορώ να πω πως η εμπειρία μου ως μητέρα ενδυναμώνει τη συγγραφή και την επηρεάζει ως προς τα μηνύματα που θέλω να μεταφέρω. Επιπλέον, η επίσημη έκδοση δικού μου παιδικού βιβλίου πιστεύω ότι έκανε τις κόρες μου περήφανες για τη μαμά τους, αλλά και πιο υπόχρεες να ακολουθούν τις συμβουλές μου που πλέον τις μοιράζονται και με άλλα παιδιά.
Διαβάζοντας τις ιστορίες του βιβλίου, ποια είναι τα διδάγματα που θα λάβουν τα παιδιά;
Μ.Π.: Τα διδάγματα που μας μεταφέρουν οι ιστορίες του βιβλίου είναι τα εξής: Η ιστορία της Αννούλας μάς εξηγεί τη δύναμη της αγάπης και πώς με αυτήν μπορείς να επηρεάζεις άλλους ανθρώπους θετικά. Ο Γιωργάκης μας μαθαίνει πως τα όρια στη χρήση τεχνολογίας είναι απαραίτητα καθώς και τη σημαντικότητα του υπαίθριου παιχνιδιού. Η Ελενίτσα μάς διδάσκει ότι τα όνειρά μας είναι εφικτά, φτάνει να προσπαθούμε ακόμα και όταν φοβόμαστε. Η ιστορία του Λεωνίδα καταλήγει σ' ένα τεράστιο ευχαριστώ για όλα αυτά που έχει ήδη στη ζωή του. Στην τελευταία ιστορία, η Μαρίνα κατανοεί πως είναι μοναδική και αυτό την κάνει όμορφο άνθρωπο, έτσι ακριβώς όπως είναι.
Τα μικρότερα παιδιά θα χρειαστούν βοήθεια από τους γονείς για την ανάγνωση, ωστόσο ποια είναι η κατάλληλη ηλικία για να αγοράσουμε τα πρώτα βιβλία στα παιδιά;
Μ.Π.: Πιστεύω ότι τα παιδιά είναι ικανά να ακούνε ιστοριούλες ακόμα και από την κοιλιά της μαμάς τους, πόσο μάλλον αφότου γεννηθούν και μετά. Στα παιδιά μας μιλάμε για να εκφράσουμε σε αυτά την αγάπη μας, να τα βοηθήσουμε να μάθουν για τον κόσμο γύρω τους, για να τα ηρεμήσουμε, να τα ψυχαγωγήσουμε κτλ. Όποιος και να είναι ο σκοπός της επικοινωνίας μας με το παιδί, μπορεί να ενισχυθεί –ίσως και να έχει μεγαλύτερη απόδοση– μέσω των παιδικών βιβλίων.
Τι θα λέγατε στους γονείς που θα επιλέξουν το βιβλίο σας;
Μ.Π.: Θα ήθελα να απευθυνθώ σε όλους τους γονείς, όχι μόνο σε αυτούς που θα επιλέξουν τους «Μικρούς μαθητές της ζωής». Γνωρίζω ότι οι ρυθμοί της καθημερινότητας πολλές φορές ξεπερνούν τις αντοχές μας. Το να είμαστε όσο πιο σωστοί μπορούμε ως γονείς δεν απαιτεί μαεστρία αλλά χρόνο και ενδιαφέρον. Τα παιδιά μας είναι ζυμάρι έτοιμο να πλαστεί. Αν δεν τα πλάσουμε εμείς, κάποιος άλλος θα το κάνει. Εύχομαι σε όλους τους γονείς, μαζί και στον εαυτό μου, να πετύχουμε να μεταλαμπαδεύσουμε στα παιδιά μας ηθικές αρχές και αξίες που θα τα βοηθήσουν να ζουν ευτυχισμένα.
Τέλος, σας ευχαριστώ ιδιαίτερα που δίνετε την ευκαιρία σε Κύπριους συγγραφείς να προβληθούν στην Ελλάδα.
Αυτά είπε η Μαρία Παπακωνσταντίνου για το παιδικό της βιβλίο Μικροί μαθητές της ζωής, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ανώνυμο. Στην περίληψη διαβάζουμε:
Μια παρέα πέντε παιδιών συνεχίζουν το ταξίδι τους στη ζωή, από το νηπιαγωγείο στο δημοτικό. Μέσα από τις διάφορες εμπειρίες, τις συμπεριφορές και τις σκέψεις τους, μας μεταφέρουν με απλό τρόπο αξίες ζωής και ηθικά διδάγματα.
Η Αννούλα μάς διδάσκει πώς να μοιράζουμε απλόχερα την αγάπη, χωρίς υστεροβουλία, και πώς αυτή επηρεάζει τις ζωές των ανθρώπων.
Ο Γιωργάκης «ξυπνά» από τον ηλεκτρονικό του εθισμό και αρχίζει πάλι να εκτιμά τη σημασία της κίνησης και της ηλιοφάνειας για το ανθρώπινο σώμα και μυαλό.
Η Ελενίτσα μαθαίνει πως, η δύναμη που πηγάζει από το όραμα της επίτευξης ενός στόχου, είναι πολύ μεγαλύτερη από τη δύναμη του φόβου της αποτυχίας.
Ο Λεωνίδας, μέσα από τις πρωτόγνωρές του διακοπές, βιώνει τη σημασία της ευγνωμοσύνης και την αξία που έχουν οι μικρές ευλογίες στη ζωή μας.
Η Μαρίνα αντιλαμβάνεται πόσο όμορφη είναι η διαφορετικότητα ανάμεσα στους ανθρώπους, γιατί απλά ο καθένας είναι μοναδικός.
Με τη βοήθεια μικρών, δημιουργικών ασκήσεων για μικρά και πιο μεγάλα παιδιά, μετά από κάθε ιστορία.
Η Μαρία Παπακωνσταντίνου κατάγεται από την Αγία Άννα Λάρνακας, Κύπρου. Είναι απόφοιτος του Πανεπιστημίου Αιγαίου και Πανεπιστημίου Κύπρου, με πτυχίο και μεταπτυχιακό στη Διοίκηση Επιχειρήσεων. Οι σπουδές της καθόλου δεν παραπέμπουν στη συγγραφή παιδικών ιστοριών, όμως, ως μητέρα δύο μικρών κοριτσιών, είχε την ανάγκη να μεταδώσει κάποια ζωτικά μηνύματα στα δικά της παιδιά αρχικά, με ελκυστικό, κατανοητό και συνάμα απλό τρόπο. Έτσι γεννήθηκαν οι μικροί, παιδικοί της ήρωες, οι «Μικροί μαθητές της ζωής», που μέσα από τα λάθη τους, τις σκέψεις τους, τις συμπεριφορές τους και τα διδάγματά τους στέλνουν τα θετικά τους ερεθίσματα με απλότητα και αγάπη, σε παιδιά ηλικίας 4 χρονών και πάνω.
