Θεοχάρη Παπαδόπουλου
σέρνεις σιγά σιγά τα βήματά σου.
Πάλι στενάζεις, προσπαθείς και βλαστημάς
Σπρώχνεις την πόρτα, τρίζει γέρικη, σαθρή,
σαν άνθρωπος θαρρείς πως υποφέρει.
Οι μεντεσέδες τώρα πια δεν την κρατούν
σάπια τα φύλλα τρέμουν απ' τ' αγέρι.
Η στέγη στάζει, στις σανίδες η σκουριά,
μιλά με το σαράκι κάθε βράδυ.
Ερείπιο, σπίτι μαύρο, σκυθρωπό.
Ερείπιο και συ μες στο σκοτάδι.
🌾
Copyright © Θεοχάρης Παπαδόπουλος All rights reserved, 2022
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε φωτογραφία Ανθούλας Βαμβουρέλλη