Μάνου Καραβασίλη
Εικόνα τέταρτη
Φως. Στον ίδιο χώρο, πενήντα μέρες αργότερα. Η Γυναίκα κάνει δουλειές στο σπίτι. Μπαίνει από την κεντρική πόρτα ο Άντρας με έναν χαρτοφύλακα.
Άντρας: Καλησπέρα αγάπη μου!
Γυναίκα: Καλησπέρα Αντρούλη μου! (Πηγαίνει και τον φιλάει) Πώς είσαι γλυκέ μου;
Άντρας: Όπως πάντα. Δημιουργικός και χρήσιμος. Αλλά τώρα είμαι και κάτι άλλο.
Άντρας: Στο φουλ ερωτευμένος. Είσαι θησαυρός μωράκι μου! (Τη φιλάει) Κακά τα ψέματα, στη ζωή μου είχα τα πάντα, εκτός από κάτι... και τώρα που το σκέφτομαι αυτό το κάτι μπορεί να είναι το πιο σημαντικό από όλα τα άλλα. Δεν είχα έναν άνθρωπο να με περιμένει, δεν είχα έναν άνθρωπο να με φροντίζει, να με νοιάζεται και να με αγαπάει! Και φαντάσου, ε; Νόμιζα πως ήμουνα πλούσιος. Αλλά όχι, δεν ήμουνα καθόλου πλούσιος, η μόνη μου περιουσία ήταν μόνο τα χρήματά μου και αυτό εδώ το σπίτι. Άλλη περιουσία δεν είχα. Την περιουσία την ανεκτίμητη, τη μεγάλη, την ουσιώδη, την απέκτησα εκείνο το βράδυ. Το βράδυ που ήρθαμε βρεγμένοι από την ξαφνική καταιγίδα και αρχίσαμε να λέμε αυτά που τόσο καιρό νιώθαμε, αυτά που τόσο πολύ καιρό ήταν κρυμμένα βαθιά μέσα μας. Από τότε έκανα μια σοβαρή κατάθεση, σου χάρισα την καρδιά μου. Καλός ο εγωισμός αλλά δεν κάνει πάντα καλή παρέα.
Γυναίκα: Κι εγώ ήμουνα μόνη. Δεν είχα τίποτα στη ζωή μου. Είχα την μάνα μου και τον πατέρα μου αλλά... κάτι άλλο, κάτι πιο προσωπικό, όχι δεν είχα. Δεν είχα προσωπική ζωή. Και δεν ήμουνα κανένα κοριτσάκι. Τριάντα πέντε χρόνων ήμουνα και δεν είχα τίποτα δικό μου, κατάδικο μου. Όλες οι υποχρεώσεις ήταν για εμένα, αλλά κανένα δικαίωμα δεν ήταν για εμένα. Τριάντα πέντε χρόνων είμαι και τώρα και έχω έναν άνθρωπο, έχω εσένα, για να μοιράζομαι μαζί σου τα πάντα. Λύπες, χαρές, ευτυχίες, δυστυχίες, κλάματα, χαμόγελα. Άλλαξαν όλα τελικά. Όλα.
Άντρας: Δεν άλλαξαν από μόνα τους αγάπη μου. Κάποιος έβαλε το χέρι του και τα άλλαξε. Εσύ βοήθησες τον εαυτό σου με αυτά που σου είχα πει στην πρώτη μας συνάντηση εδώ μέσα. Εάν δεν σου μίλαγα έτσι ποτέ σου δεν θα μου άνοιγες την καρδιά σου. Εγώ άρχισα να σου λέω για την αγάπη που νιώθω για εσένα και ήταν το ίδιο ακριβώς συναίσθημα που έκρυβες και εσύ για εμένα. Με αγαπούσες και σε αγαπούσα. Αλλά χωρίς λόγια, χωρίς εξομολογήσεις. Ένιωθες και ένιωθα, αισθανόσουνα και αισθανόμουνα. Τι ωραίο όταν δείχνεις με λέξεις αισθήματα αγάπης!
Γυναίκα: Είναι ωραίο να έχεις κάποιον. Ποτέ μου δεν μου άρεσε η μοναξιά. Και πάντα ήθελα κάποιον να με αγαπάει, να με προστατεύει, να με σκέφτεται! Είναι τόσο ωραίο συναίσθημα, τόσο ωραίο! (Μικρή παύση) Μόνο που λυπήθηκα για κάτι.
Άντρας: Γιατί λυπήθηκες;
Γυναίκα: Θυμάσαι εκείνο το βράδυ που είχα έρθει εδώ; Για πρώτη φορά πάτησα το πόδι μου εδώ με αφορμή την προαγωγή που θα έπαιρνα. Δεν ήθελες όμως μετά τον γάμο μας, που έγινε τόσο σύντομα, να συνεχίσω να δουλεύω. Και έτσι, όχι μόνο προαγωγή δεν πήρα. Αλλά έχασα και τη θέση μου. Γιατί δεν ήθελες να δουλέψω;
Άντρας: Δεν έχεις λόγο πλέον για να δουλέψεις. Ευτυχώς λεφτά έχω πολλά, και κάθε μήνα βγάζω πολλά χρήματα. Η περιουσία μου ευτυχώς μεγαλώνει. Ό,τι θέλεις το έχεις. Δεν έχεις λόγο να δουλέψεις.
Γυναίκα: Έτσι όπως το λες, ναι, δεν έχω λόγο να δουλέψω. Όμως το θέλω. Όχι επειδή μου λείπουν τα αγαθά υλικά αλλά γιατί μου λείπει να νιώθω χρήσιμη και να δουλεύω. Για εμένα η δουλειά είναι ευτυχία. Μου λείπει πολύ η δουλειά μου. Και αν όχι αυτή, κάποια άλλη δουλειά. Είναι υπέροχο ο άνθρωπος να δουλεύει και να δημιουργεί! Δεν είναι μόνο η παράμετρος η οικονομική. Είναι και η άλλη παράμετρος.
Άντρας: Σε ποια άλλη παράμετρο αναφέρεσαι;
Γυναίκα: Στο ότι με τη δουλειά νιώθει η γυναίκα σου χρήσιμη!
Άντρας: Δεν νιώθεις τώρα χρήσιμη δηλαδή;
Γυναίκα: Νιώθω, νιώθω χρήσιμη. Αλλά αγαπάω πολύ τη δουλειά. Τη δουλειά που έκανα, τη θέση της δουλειάς που έχασα, την προαγωγή ή μάλλον καλύτερα που παραιτήθηκα από την προαγωγή. Ή μια άλλη δουλειά που θα μπορούσα να έκανα, κάπου αλλού, να έχω άλλο αφεντικό και όχι τον άντρα μου.
Άντρας: Μα δουλεύεις. Δεν είναι πως δεν δουλεύεις. Κοίταξε, κρατάς ένα ολόκληρο σπίτι. Δεν είναι λίγο αυτό.
Γυναίκα: Ναι αλλά εγώ ξέρω πως μπορώ να κάνω και πιο πολλά. Σου είπα ότι αγαπάω τη δουλειά. Φαίνεται ότι δεν το άκουσες.
Άντρας: Το άκουσα. Αλλά...
Γυναίκα: Τι αλλά; Δεν υπάρχει αλλά. Δεν σεβάστηκες την επιθυμία μου. Αυτό που ήθελα εσύ δεν το υπολόγισες.
Άντρας: Είμαστε λίγες ημέρες παντρεμένοι και άρχισες τα παράπονα; Δεν μου αρέσει καθόλου αυτό!
Γυναίκα: Οι περισσότερες γυναίκες έχουν παράπονα από τον άντρα τους!
Άντρας: Και οι περισσότεροι άντρες έχουν παράπονα από τις γυναίκες τους!
Γυναίκα: Αυτό γιατί δεν το σκεφτόσουνα πριν από τον γάμο μας;
Άντρας: Γιατί εσύ το σκέφτηκες;
Γυναίκα: Μα εγώ σε αγαπάω.
Άντρας: Με αγαπάς αλλά μου κάνεις και παράπονα.
Γυναίκα: Παράπονα κάνω μόνο στους ανθρώπους που αγαπάω.
Άντρας: Και αν μείνεις έγκυος; Τι θα κάνεις; Θα συνεχίσεις να δουλεύεις ή θα σταματήσεις;
Γυναίκα: Τότε θα σταματήσω να δουλεύω. Θα αφοσιωθώ στο παιδί μας.
Άντρας: Εγώ θέλω να μην ξαναδουλέψεις ποτέ. Δεν βρίσκω τον λόγο δηλαδή. Δεν είναι κάτι που το έχεις ανάγκη.
Γυναίκα: Το έχω ανάγκη και σου το είπα. Και τις δικές μου ανάγκες τις ξέρω καλύτερα από τον καθένα. Δεν είναι για τα λεφτά, είναι γιατί εγώ θέλω να δουλέψω. Το έχω ανάγκη, με εκφράζει, μου αρέσει.
Άντρας: Εμένα όμως δεν μου αρέσει η γυναίκα μου να δουλεύει.
Γυναίκα: Δεν είμαι κτήμα σου και ιδιοκτησία σου.
Άντρας: Είσαι η γυναίκα μου.
Γυναίκα: Άλλο είναι αυτό.
Άντρας: Δεν θέλω να δουλέψεις, είναι κακό αυτό; Σε πειράζει;
Γυναίκα: Ναι. Με πειράζει.
Άντρας: Και γιατί σε πειράζει;
Γυναίκα: Γιατί δεν θέλω κανένας να κουμαντάρει τη ζωή μου.
Άντρας: Δεν είμαι ο "κανένας", ο άντρας σου είμαι.
Γυναίκα: Το αν θα εργαστώ ή όχι είναι δικό μου θέμα. Προσωπικό.
Άντρας: Δεν θα εργαστείς γιατί το θέμα δεν είναι προσωπικό. Είναι οικογενειακό.
Γυναίκα: Το θέμα αφορά μόνο εμένα και κανέναν άλλον.
Άντρας: Τώρα έχεις έναν άντρα, δεν είσαι ελεύθερη.
Γυναίκα: Επειδή παντρεύτηκα τον άντρα που αγαπάω είμαι ελεύθερη.
Άντρας: Έχεις εμένα, σε χρειάζεται το σπίτι. Δεν μπορείς να δουλέψεις. Δεν έχεις αυτό το δικαίωμα.
Γυναίκα: Παντρεύτηκα για να έχω τα ίδια ακριβώς δικαιώματα που είχα και όταν ήμουνα ανύπαντρη.
Άντρας: Εξαιρείται η εργασία. Άλλωστε στο είχα πει λίγο πριν τον γάμο. Δεν θέλω να δουλέψεις.
Γυναίκα: Και εγώ σου είχα πει λίγο πριν τον γάμο ότι δεν έχω σκοπό να αλλάξω έστω και την παραμικρή συνήθεια ούτε και να καταπατήσω τα "θέλω" μου.
Άντρας: Τώρα δεν υπάρχουν τα "θέλω" σου. Υπάρχουν τα "θέλω" μας.
Γυναίκα: Δεν έκανες ούτε μια υποχώρηση. Το ξέρεις.
Άντρας: Μιμήθηκα την στάση σου. Γιατί ούτε και εσύ έκανες κάποια υποχώρηση.
Γυναίκα: Σε παντρεύτηκα σαρανταπέντε μέρες μετά τον θάνατο του πατέρα μου. Επειδή έτσι ήθελες. Είπα να μην σου χαλάσω το χατίρι. Αυτό ήταν ή δεν ήταν υποχώρηση;
Άντρας: Πες μου κιόλας ότι μου έκανες και χάρη που με παντρεύτηκες!
Γυναίκα: Δεν ήταν χάρη, ήταν αγάπη.
Άντρας: Ήρθες κοντά μου γιατί θα έπαιρνες. Θα έπαιρνες χρήμα, θα έπαιρνες δόξα. Εγώ είχα φτιάξει με την πολύ σκληρή και τίμια δουλειά μια μεγάλη περιουσία και εσύ δεν είχες κάποιες φορές ούτε τα απαραίτητα.
Γυναίκα: Είχες κάνει εσύ περιουσία με τίμια δουλειά; Γιατί λες ψέματα στον εαυτό σου και σε εμένα; Τίμια δουλειά εσύ; Από πού και ως πού; Νομίζεις ότι κοιμόμουνα; Νομίζεις ότι δεν έβλεπα;
Άντρας: Τι εννοείς ηλίθιο πλάσμα;
Γυναίκα: Εννοώ ότι εσύ δεν πήγες ποτέ με τον σταύρο στο χέρι. Ρήμαξες ανθρώπους, κατέκλεψες περιουσίες, εκμεταλλεύτηκες ανθρώπους και καταστάσεις. Δεν ήσουνα ικανός ποτέ για το καλό. Ούτε νομίζω να αγαπούσες τις καλές πράξεις. Δεν είχες ποτέ σου καλοσύνη μέσα σου, έτσι δεν είναι; Δεν άφησες τίποτα όρθιο στο πέρασμα σου. Ήθελες να έχεις τα πάντα, δίψαγες για εξουσία, για χρήματα, για να ανεβαίνεις συνέχεια. Κανείς δεν μπορούσε ποτέ να τα βάλει μαζί σου. Από την πρώτη μέρα κατάλαβα πολύ καλά τι άνθρωπος είσαι!
Άντρας: Τότε γιατί με παντρεύτηκες; Αφού ήξερες τι άνθρωπος είμαι; Γιατί ήρθες κοντά μου; Πες μου. Μήπως στην ουσία αυτό αγάπησες σε εμένα. Αυτή την πτυχή του χαρακτήρα μου. Σου άρεσε ένας άντρας σαν και μένα. Σε ερέθιζε η ιδέα να είσαι μαζί μου. Γιατί εγώ μπορούσα και εσύ δεν μπορούσες. Γιατί εσύ κοίταζες ενώ εγώ άρπαζα αυτό που κοίταζες. Επειδή εσύ ήσουν μια νέα ρομαντική κοπέλα γεμάτη ευαισθησία και ανθρωπιά. Μόνο που οι άνθρωποι του δικού μου κύκλου δεν έχουν τέτοια ανόητα και περιττά συναισθήματα. Τους ενδιαφέρει μόνο η ουσία. Κατάλαβες μικρή μου; Μόνο η ουσία.
Γυναίκα: Μετάνιωσα που σε παντρεύτηκα. Μετάνιωσα που σε γνώρισα.
Άντρας: Μπορείς να φύγεις οπότε θες.
Γυναίκα: Να φύγω; Οπότε θέλω; Μην είσαι ανόητος. Εγώ δεν κατάφερα να αλλάξω εσένα τελικά. Μπόρεσες εσύ όμως να αλλάξεις εμένα.
Άντρας: Τι εννοείς;
Γυναίκα: Πολύ σύντομα θα δεις τι εννοώ.
Σκοτάδι
Copyright © Μάνος Καραβασίλης All rights reserved, 2022
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα ζωγραφικής Raphael Perez
Διαβάστε τη συνέχεια. Το θεατρικό ξεκινά από εδώ.