Μάνου Καραβασίλη
Εικόνα τρίτη
Στον ίδιο χώρο, λίγες ώρες αργότερα. Στη σκηνή είναι ο Άντρας και η Γυναίκα.
Άντρας: Πέθανε ο πατέρας σου. Λυπάμαι. Αλλά γιατί σου κάνει εντύπωση; Δεν το είχες σκεφτεί ότι κάποια στιγμή θα έφευγε;
Γυναίκα: Δεν ήταν τόσο μεγάλος.
Άντρας: Με τον θάνατο πρέπει να είμαστε συμφιλιωμένοι όλοι. Νέοι και μεγάλοι. Δεν ξέρεις ποτέ πότε θα 'ρθει.
Γυναίκα: Αυτό που λες δεν είναι καθόλου ευχάριστο.
Άντρας: Ευχάριστο μπορεί να μην είναι. Είναι όμως αληθινό.
Γυναίκα: Είσαι εγωιστής ακόμα και στον θάνατο. Δεν σε φτάνει κανείς εσένα.
Άντρας: Καταλαβαίνω τον πόνο σου.
Άντρας: Να μην αμφιβάλλεις καθόλου. Αλλά έτσι είναι η ζωή. Αν δεν αδειάσει ο κόσμος πώς θα έρχονται οι υπόλοιποι;
Γυναίκα: Φοβάμαι τον θάνατο.
Άντρας: Κανένας νεκρός δεν φοβάται τον θάνατο.
Γυναίκα: Εγώ όμως είμαι ζωντανή.
Άντρας: Τότε να χαρείς αυτό που έχεις.
Γυναίκα: Δείχνεις πάντα συμφιλιωμένος με όλα. Δεν ξέρω πώς το καταφέρνεις αυτό.
Άντρας: Ούτε εγώ ξέρω πώς το καταφέρνω. Με βοηθάει όμως.
Γυναίκα: Πού σε βοηθάει;
Άντρας: Σε όλα με βοηθάει. Σε όλα. Άλλωστε, αν δεν ήμασταν μαζί η απώλεια του πατέρα σου θα ήταν πολύ πιο άσχημη και οδυνηρή για εσένα. Τώρα όμως δεν είσαι μόνη. Τώρα έχεις εμένα. Θα είμαστε μαζί σε αυτό το δύσκολο, σε αυτό που, εγώ αν ήμουν θεός, δεν θα στο έκανα ποτέ!
Γυναίκα: Αυτό που μου λες είναι αλήθεια και μου δίνει μεγάλη δύναμη.
Άντρας: Αν πέθαινε μια μέρα πριν θα ήσουνα μόνη. Για φαντάσου!
Γυναίκα: Δεν θέλω να το σκέφτομαι.
Άντρας: Πρέπει να δείχνουμε τα αισθήματά μας. Και κάτι ακόμα. Πρέπει να φροντίζουμε και για τον εαυτό μας. Εμείς, οι ίδιοι. Δεν έχουμε ανάγκη κανέναν.
Γυναίκα: Τι εννοείς πάλι;
Άντρας: Εννοώ αυτό που ακριβώς λέω. Κορίτσι μου, ο πατέρας σου δεν νοιάστηκε ποτέ για εσένα. Γιατί αν σε νοιαζόταν έπρεπε να σου έλεγε να φύγεις. Να βρεις έναν άντρα και να παντρευτείς. Θα έπρεπε να σου έλεγε, βγες έξω κάνε τη ζωή σου, γλέντα, ζήσε. Πήγαινε κάπου με μια φίλη σου. Μην αφήνεις τον χρόνο να φεύγει έτσι.
Γυναίκα: Τώρα, τι να σου πω; Δεν καταλαβαίνεις ότι πριν λίγες ώρες πέθανε ο πατέρας μου και πονάω για τον θάνατό του; Δεν μπορείς να το καταλάβεις αυτό; Και αλήθεια να είναι, μην μου το λες. Τουλάχιστον όχι σήμερα! Σε παρακαλώ. Εσένα πέθαναν οι δικοί σου γονείς πριν πολλά χρόνια. Το συνήθισες. Το πήρες απόφαση. Εμένα το σώμα του πατέρα μου είναι ζεστό ακόμα και δεν έχει γίνει η ταφή του!
Άντρας: Εάν ήξερε για εμάς τους δύο θα μας έδινε σίγουρα την ευχή του. Θα ήθελε σίγουρα, έστω και τώρα, να έχει η κόρη του έναν ώμο για να ακουμπήσει.
Γυναίκα: Αληθινό αυτό που λες, τον πόνο μου όμως δεν τον απαλύνει.
Άντρας: Έχω στοιχεία που είχε ο πατέρας σου;
Γυναίκα: Κανένα. Κανένα απολύτως στοιχείο.
Άντρας: Αυτό μου το λες για καλό ή για κακό;
Γυναίκα: Σου το λέω επειδή όλοι οι άνθρωποι είμαστε μεταξύ μας τόσο διαφορετικοί. Γι' αυτό σου το λέω.
Άντρας: Τώρα είμαστε μαζί. Τώρα μπορούμε. Μπορούμε να νιώσουμε ακόμα πιο ολοκληρωμένοι, ακόμα πιο χορτασμένοι. Ακόμα πιο σίγουροι πως όταν γεράσουμε δεν θα φοβόμαστε να δούμε το πρόσωπό μας στον καθρέφτη γιατί θα έχουμε ζήσει.
Γυναίκα: Ωραία πράγμα να ζεις πριν πεθάνεις!
Άντρας: Αποκτάς όπως βλέπω σιγά σιγά μια φιλοσοφία και εσύ. Δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι!
Γυναίκα: Πώς αντιμετωπίζει κανείς μια απώλεια; Ξέρεις; Μπορείς να μου πεις;
Άντρας: Όλοι ξέρουμε πως υπάρχουν απώλειες. Αλλά μένουμε στις απώλειες των άλλων. Καλό είναι να έχουμε πάντα μέσα στο κεφάλι μας ότι όλοι μας είμαστε θνητοί και πρόσκαιροι, επισκέπτες στη ζωή, μόνιμοι κάτοικοι στον θάνατο. Θνητοί και εμείς, θνητοί και οι δικοί μας. Έτσι όταν κάποιος δικός μας άνθρωπος αποχωρήσει θα έχουμε ήδη συμφιλιωθεί με την ιδέα, αφού πρώτα πρώτα αυτήν την ιδέα θα την κάνουμε φίλο και σύμμαχό μας. Διαφορετικά θα είναι δύσκολο. Αλλά αφού είναι αυτονόητο για τον δημιουργό μας, ας γίνει αυτονόητο και για εμάς.
Γυναίκα: Ο πατέρας μου έφυγε. Έμεινε η μάνα μου. Τώρα θα έχω μόνο εκείνη, δεν θα έχω άλλον γονιό. Μόνο εκείνη. Ίσως να είχες δίκιο τελικά. Ίσως να έπρεπε να μου έλεγαν να φτιάξω τη ζωή μου. Δεν μου το είπαν όμως. Σίγουρα το θέλανε, αλλά δεν μου το είπανε. Τώρα πάντως ο πατέρας μου χαίρεται για εμένα και η μάνα μου θα ξέρει ότι όταν λείψει και αυτή δεν θα είναι μόνο το παιδί της. Αυτό είναι τελικά που έχει σημασία, η εξέλιξη του ανθρώπου στα χρόνια. Έτσι δεν είναι;
Άντρας: Ακριβώς έτσι είναι. Η εξέλιξη που πρέπει να έχει ο κάθε άνθρωπος είναι πρώτα για αυτόν και μετά για τους άλλους. Για τους αγαπημένους ανθρώπους. Θα μπορούσες να ήσουνα κοντά στους γονείς σου αλλά να ήσουνα και κοντά στον εαυτό σου. Αυτό θα είχε το αποτέλεσμα να σε έβλεπαν να προχωράς δυναμικά και με θάρρος και να σε καμάρωναν. Όχι μόνο να τους έδινες αγάπη αλλά να έδινες αγάπη και στον εαυτό σου. Άλλωστε όλα εξαρτώνται από το πώς θα φερθούμε στον εαυτό μας. Ας του φερθούμε με αγάπη λοιπόν.
Γυναίκα: Αγάπη στον εαυτό μας και σε όλους τους άλλους.
Άντρας: Όχι αγάπη σε όλους τους άλλους. Αγάπη εκεί που το αξίζουνε.
Γυναίκα: Γιατί το λες αυτό; Δεν θες να αγαπάς όλους τους ανθρώπους;
Άντρας: Όχι. Θέλω ό,τι καλύτερο για αυτούς αλλά μου είναι αδύνατον να τους αγαπήσω όλους. Από πού και ως πού; Για να αγαπήσω κάποιον πρέπει να μου έχει κάνει και κάτι καλό. Αφού κάποιοι δεν γνωρίζουν καν την ύπαρξή μου, τι καλό μπορούν τότε να μου προσφέρουν;
Γυναίκα: Μα είναι ωραίο να αγαπάμε όλον τον κόσμο.
Άντρας: Αγαπάμε μονάχα όσους μας ξέρουνε, και όσους μας αγαπάνε. Δεν μιλάω τώρα για την αγάπη και τον έρωτα που κάποιες φορές είναι χωρίς ανταπόκριση. Αυτά. Τίποτα άλλο.
Γυναίκα: Εγώ θέλω να τους αγαπάω όλους.
Άντρας: Θα πληγωθείς καλή μου. Κάνε μου μια χάρη, εσύ να έχεις την καλή θέληση και αυτόν τον σπόρο μέσα στην καρδιά σου. Εάν ξεκινήσεις έτσι θα αγαπήσεις αυτούς που το αξίζουν. Αν ξεκινήσεις με σκοπό να αγαπήσεις όλον τον κόσμο θα απογοητευτείς. Πολλούς βλέπουμε, λίγους κρατάμε.
Γυναίκα: Δεν είναι όλοι καλοί, ε;
Άντρας: Όχι. Δεν είναι όλοι καλοί. Και όσο περνάει ο καιρός τόσο οι καλοί πάνε στους απέναντι.
Γυναίκα: Και ποιοι είναι οι απέναντι;
Άντρας: Οι κακοί. Γι' αυτό τον λόγο ο δεσμός της οικογένειας για εμένα είναι πάρα πολύ ιερός. Γιατί υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που θα με νιώσουν και θα τους νιώσω. Που θα τσακωθώ μαζί τους στα απλά πράγματα αλλά στα δύσκολα θα είμαστε αδελφωμένοι. Ο μόνος που δεν σου γυρίζει ποτέ την πλάτη είναι η οικογένεια!
Γυναίκα: Όλοι κάποιοι στιγμή μάς γυρίζουν την πλάτη. Ακόμα και ο εαυτός μας.
Άντρας: Η οικογένεια μάς αγαπάει πιο πολύ απ' ό,τι ο εαυτός μας.
Γυναίκα: Εγώ θέλω να αγαπήσω τον εαυτό μου. Ιδίως τώρα, που ένιωσα την πρώτη μου μεγάλη απώλεια στη ζωή μου. Που έχασα τον πατέρα μου. Τι να κάνω για να αγαπήσω τον εαυτό μου;
Άντρας: Κάνε μια μικρή σιγή. Κοίταξε μέσα στην ψυχή σου. Με τον εαυτό σου γεννήθηκες, με τον εαυτό σου είσαι συνέχεια μαζί και με τον εαυτό σου θα πεθάνεις. Αγάπησε τον εαυτό σου με όλα τα στοιχεία του χαρακτήρα σου. Ακόμα και με τα ελαττώματά σου, συγχώρεσέ τον για τα λάθη σου, μην κοιτάξεις ποτέ πίσω σε ό,τι σε έκανε να πονέσεις. Κοίταξε μπροστά, με θάρρος και τόλμη. Δες τι μπορείς να κάνεις, πίστεψε ότι μπορείς να κάνεις πολλά και θα κάνεις πολλά. Δες τον εαυτό σου με αγάπη και κατανόηση. Αλλά μην ξεχάσεις την αυστηρότητα εκεί που πρέπει και όσο πρέπει. Αυτό είναι μια καλή αρχή για εσένα.
Γυναίκα: Εσύ έτσι έκανες; Από πάντα;
Άντρας: Φυσικά έτσι έκανα από πάντα. Είναι μια συνήθεια που λατρεύω.
Γυναίκα: Δηλαδή από πάντα ήσουνα τόσο φιλοσοφημένος και κατασταλαγμένος; Μπράβο! Για αυτό στη δουλειά μοιάζεις με στρατηγός!
Άντρας: Είναι ωραίο να ξέρεις τι θες και να γνωρίζεις πώς μπορείς να πάρεις αυτό που θες!
Γυναίκα: Και να σε ρωτήσω και κάτι άλλο. Γιατί δεν παντρεύτηκες ποτέ;
Άντρας: Δεν ξέρω. Μάλλον δεν είχα δώσει σημασία στα προσωπικά μου. Με ενδιέφερε μόνο η δουλειά μου. Κακό αυτό. Στη ζωή υπάρχουν και άλλα πράγματα που καλό είναι να μας ενδιαφέρουν και να μας νοιάζουν. Δούλευα πολλές ώρες. Άλλωστε, όπως έχεις καταλάβει, είμαι, εάν όχι δύσκολος άνθρωπος, σίγουρα δεν είμαι εύκολος άνθρωπος. Έχω κάποιες απαιτήσεις από εμένα.
Γυναίκα: Και από τους συνεργάτες σου. Πολλές απαιτήσεις, όχι λίγες.
Άντρας: Ναι αλλά για δες τα αποτελέσματα! Με την πειθαρχία κάτι κερδίζεις. Με την οκνάδα τίποτα απολύτως.
Γυναίκα (Μετά από παύση): Θέλω μετά από κάποιες μέρες να μιλήσω στη μητέρα μου για εσένα.
Άντρας (Χαμογελαστός): Για να δεις αν με εγκρίνει, ε;
Γυναίκα (Μετά από μικρή παύση):Τα αποτελέσματα για την προαγωγή, πότε θα βγουν; Νομίζω ότι αργούν λιγάκι. Ξέρεις γιατί το λέω; Ίσως τώρα να έχω πιο πολύ ανάγκη τα χρήματα. Για να περνάω καλά, για να με φροντίζω, για να πάρω μια φορά και εγώ ακριβά ρούχα και φυσικά να κοιτάω τη μητέρα μου. Έχω αλλάξει, ε;
Άντρας: Μου αρέσεις πιο πολύ αλλαγμένη! Επιτέλους στα τριάντα πέντε σου χρόνια αποφάσισες πως υπάρχεις και εσύ στη ζωή σου! Πάντως για να περνάς καλά με τον εαυτό σου, δεν χρειάζονται χρήματα, χρειάζεται να έχεις έναν τρόπο και χίλιους λόγους για να αγαπάς τον εαυτό σου. Και να αγαπάς τον εαυτό σου πάντα, όπου και αν είσαι, όπως και αν είσαι, με χρήματα ή χωρίς χρήματα. Άλλωστε, μόνο αυτόν έχεις.
Γυναίκα (Πηγαίνει και τον αγκαλιάζει): Εσένα δεν σε έχω;
Άντρας: Και βέβαια με έχεις. Αλλά χωρίς να αγαπάς τον εαυτό σου δεν μπορείς να αγαπήσεις κανέναν. Ούτε και εμένα.
Γυναίκα: Μου αρέσεις έτσι όπως σκέφτεσαι. Και πολύ μου αρέσει επίσης έτσι όπως τα λες.
Άντρας (Μετά από μικρή παύση): Αύριο θα γίνει η κηδεία του πατέρα σου. Έχω μάθει όμως ότι την ίδια ώρα που πεθαίνει κάτι, την ίδια ακριβώς στιγμή γεννιέται κάτι άλλο.
Γυναίκα: Και τώρα τι γεννήθηκε; Τι γεννήθηκε μέσα στο μυαλό σου;
Άντρας: Δεν γεννήθηκε τώρα κάτι μέσα στο μυαλό μου, έχει γεννηθεί εδώ και κάτι χρόνια. Γεννήθηκε την πρώτη μέρα που σε είδα. Πάντα σε ήθελα, πάντα σε ποθούσα. Τι θα έλεγες εάν σου πρότεινα να γίνεις γυναίκα μου;
Κοιτάζονται. Η Γυναίκα χαμογελάει, χαμηλώνουν σιγά σιγά τα φώτα μέχρι που γίνεται απόλυτο σκοτάδι.
Copyright © Μάνος Καραβασίλης All rights reserved, 2022
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα ζωγραφικής Raphael Perez
Διαβάστε τη συνέχεια. Το θεατρικό ξεκινά από εδώ.