Μάνου Καραβασίλη
Εικόνα δεύτερη
Φως. Ο ίδιος χώρος, το άλλο πρωί. Ο Άντρας μπαίνει μέσα, κάθεται στο γραφείο του, ανάβει τσιγάρο. Μπαίνει μέσα η Γυναίκα· εκείνη με τα εσώρουχα.
Γυναίκα (Κάθεται στον καναπέ): Όλα άλλαξαν από χθες!
Άντρας: Το καλύτερό μου ήταν το χθεσινό βράδυ. Που ήρθαμε στο σπίτι μου. Που είπαμε όλα αυτά που σε εμπόδιζαν να πάρεις τη ζωή στα χέρια σου. Τώρα όμως την έχεις πάρει. Τώρα δεν είσαι όπως ήσουν χθες. Τώρα είσαι πιο "ψημένη". Τώρα είσαι πιο γυναίκα. Και το έργο που είδαμε στο σινεμά ήταν στ' αλήθεια πολύ σπουδαίο, όμως η δική μας συνέχεια μετά το τέλος της ταινίας ήταν ακόμα πιο σπουδαία. Ήταν μια προσωπική νίκη. Το ακούς; Ήταν μια προσωπική νίκη.
Γυναίκα: Και ποιος νίκησε; Εγώ ή εσύ;
Άντρας: Εσύ και εγώ. Το σωστό νίκησε. Έγινε αυτό που έπρεπε να γίνει. Ξέρεις, νομίζω ότι μας το χρώσταγε η ζωή!
Γυναίκα: Δεν είχα καταλάβει πως σου άρεσα σαν γυναίκα. Ούτε από το μυαλό μου δεν μου είχε περάσει ποτέ. Δεν μου το έδειξες τόσα χρόνια στη δουλειά. Άντρας: Στη δουλειά μου έχω μάθει πάντα να δουλεύω. Τίποτα άλλο δεν με απασχολεί στη δουλειά μου. Άλλωστε, δεν ήξερα εάν θα ανταποκρινόσουν, δεν ήξερα τι θα ένιωθες για εμένα. Άλλωστε είναι και αυτή η διαφορά ηλικίας. Εκτός από αυτό, είσαι και τόσο όμορφη! Εγώ δεν είμαι και τόσο ωραίος.
Γυναίκα: Είσαι ωραίος. Και... δεν το περίμενα βέβαια αυτό που έγινε χθες. Όμως... Όμως ήθελα να γίνει.
Άντρας: Μετά το σινεμά κοιμήθηκες μαζί μου. Κοιμήθηκες με έναν άντρα που μέχρι τότε τον έβλεπες μόνο στη δουλειά του.
Γυναίκα: Δεν μου είχες προτείνει ποτέ να βγούμε έξω. Αλήθεια, γιατί δεν μου μίλησες ποτέ;
Άντρας: Δεν ξέρω. Βασικά νομίζω ότι πια δεν ξέρω τίποτα. Και αν πιστεύω κάτι μπορεί να μην είναι η αλήθεια.
Γυναίκα: Τι εννοείς; Αμφιβάλλεις για εμένα;
Άντρας: Εσύ στη θέση μου δεν θα αμφέβαλλες;
Γυναίκα: Γιατί αμφιβάλλεις; Δεν έχεις τέτοιους λόγους.
Άντρας: Αυτό έχεις να μου πεις μόνο; Δεν έχεις να μου πεις τίποτα άλλο;
Γυναίκα: Σαν τι άλλο μπορώ να σου πω;
Άντρας: Τελικά δεν είσαι και τόσο ακίνδυνη όσο πίστευα ή όσο με έκανες εσύ να πιστέψω!
Γυναίκα: Εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω τι εννοείς.
Άντρας: Πήρες τηλέφωνο τους γονείς σου;
Γυναίκα: Στο σινεμά τους τηλεφώνησα.
Άντρας: Και πώς δικαιολόγησες τη χθεσινή σου απουσία;
Γυναίκα: Τους είπα πως θα κοιμηθώ στο σπίτι μιας φίλης μου.
Άντρας: Οι γονείς σου ξέρουν πως δεν έχεις φίλες.
Γυναίκα: Έτσι τους είπα τελοσπάντων.
Άντρας: Α, μάλιστα.
Γυναίκα: Θες να μου πεις κάτι τόση ώρα; Μιλάς και όλο το γυροφέρνεις! Γιατί δεν μου λες καθαρά αυτό που θες να μου πεις;
Άντρας: Χαίρομαι που σου αρέσουν πια και εσένα τα καθαρά λόγια. Γιατί εμένα μου αρέσουν μια ζωή τα καθαρά λόγια.
Γυναίκα: Εγώ από χθες το βράδυ είμαι ευτυχισμένη και εσύ είσαι λυπημένος. Γιατί αυτό;
Άντρας: Γιατί έχουμε πόλεμο.
Γυναίκα: Εμείς οι δύο;
Άντρας: Ο κάθε άντρας και η κάθε γυναίκα έχουν πόλεμο.
Γυναίκα: Δεν σε ρώτησα, αν και πολύ θα ήθελα να ξέρω, αυτό το έχεις ξανακάνει; Κοιμήθηκες με άλλες γυναίκες που ήρθαν στο σπίτι σου; Όσες ήρθαν έγιναν και δικές σου;
Άντρας: Ήρθαν πολλές γυναίκες στο σπίτι μου. Αλλά μόνο για δουλειές. Μόνο για υπηρεσιακούς λόγους. Για τίποτα άλλο. Σε αυτό που σου λέω έχεις τον λόγο μου.
Γυναίκα: Δεν έχω κανέναν απολύτως λόγο για να μην σε πιστέψω. Όμως εδώ γίνεται κάτι άλλο. Ξέρεις τι γίνεται; Η χθεσινή σου χαρά μετατράπηκε σε λύπη. Γιατί;
Άντρας: Θα σε ρωτήσω λοιπόν ευθέως, χωρίς περιστροφές. Κοιμήθηκες μαζί μου για να πάρεις την προαγωγή; Ναι ή όχι;
Γυναίκα: Όχι βέβαια! Και ποτέ σου να μην μου δώσεις την προαγωγή δεν με ενδιαφέρει. Σου μιλάω ειλικρινά δεν με νοιάζει.
Άντρας: Έχεις ανάγκη όμως αυτή τη θέση, έτσι δεν είναι; Την θέλεις την προαγωγή. Την χρειάζεσαι.
Γυναίκα: Θα σου πω. Μέχρι χθες το βράδυ ήθελα πάρα πολύ την προαγωγή. Μέχρι χθες το βράδυ όμως.
Άντρας: Και μετά; Σκέφτηκες ότι δεν έχεις ανάγκη την προαγωγή;
Γυναίκα: Και μετά σκέφτηκα όλα αυτά που μου είπες. Όλα αυτά που μοιάζανε τόσο σκληρά και άδικα αλλά τελικά ήταν τόσο σωστά και δίκαια. Την προαγωγή την χρειάζομαι για να μπορώ να βοηθήσω πιο άνετα τους δικούς μου. Όμως αυτό που ένιωσα χθες, ότι μπορεί να με αγαπάει ένας άνθρωπος... Ότι με έχει μέσα στο μυαλό του. Ότι μπορεί να με προστατεύει... είναι τόσο ωραίο συναίσθημα και είναι και κάτι άλλο για εμένα. Είναι πρωτόγνωρο. Είχα τρεις σχέσεις με άντρες που ήταν στην ίδια ηλικία μαζί μου. Αλλά δεν ένιωσα μαζί τους, αυτό που ένιωσα για εσένα.
Άντρας (Πάει κοντά της): Και τι ένιωσες για εμένα;
Γυναίκα: Αυτό που... αυτό που δεν λέγεται με λόγια. Αυτό που συμβαίνει σπάνια. Συγκεκριμένα μόνο μια φορά.
Άντρας: Με αγάπησες, ε;
Γυναίκα: Όχι. Δεν σε αγάπησα χθες. Από την πρώτη στιγμή που σε είδα σε αγάπησα. Και μαζί με την αγάπη ήταν και άλλα πράγματα. Αλλά συναισθήματα εννοώ.
Άντρας: Σαν τι συναισθήματα ήτανε δηλαδή;
Γυναίκα: Θαυμασμός! Σε θαύμασα! Στα αλήθεια σε θαύμασα! Είναι τόσο πολύ ωραίο μια γυναίκα να θαυμάζει τον άντρα που θέλει να αγαπάει!
Άντρας (Την φιλάει): Γιατί με θαύμασες;
Γυναίκα: Για τον τρόπο που δουλεύεις.
Άντρας: Χθες το βράδυ δεν δούλευα. Ούτε εσύ όπως ξέρω.
Γυναίκα: Χθες δεν δουλεύαμε. Χθες γεννηθήκαμε ξανά. Είναι ωραία η γέννηση ενός ενήλικα!
Άντρας: Τότε πότε με θαύμασες;
Γυναίκα: Στη δουλειά. Να είσαι υπεύθυνος για τα πάντα. Να ξέρεις τα πάντα. Να είσαι μοναδικός και αυθεντία στη δουλειά σου. Αυτός είναι ο θαυμασμός!
Άντρας: Αυτό από μόνο του δεν λέει κάτι. Είναι μόνο θαυμασμός.
Γυναίκα: Είναι ό,τι θέλω να βλέπω, είναι ό,τι θέλω να είμαι. Αγαπάω πολύ τη δουλειά μου ξέρεις.
Άντρας: Εγώ όμως δεν είμαι η δουλειά σου. Είμαι ο άντρας που αγαπάς, έτσι μου είπες.
Γυναίκα: Την αλήθεια σου είπα.
Άντρας: Και η προαγωγή;
Γυναίκα: Μην μου τη δώσεις.
Άντρας: Δεν τη θες;
Γυναίκα: Δεν μου χρειάζεται. Την προαγωγή την έδωσα μόνη στον εαυτό μου. Μετά την κουβέντα που είχαμε.
Άντρας: Στη δουλειά μου είμαι πάντα δίκαιος. Θα σκεφτώ και θα πράξω ανάλογα.
Γυναίκα: Δεν την θέλω την προαγωγή για αυτό που έγινε χθες. Αν θες δώσ' την στην γραμματέα που έχεις μπροστά σου και όχι στην γυναίκα που έχεις απέναντί σου. Λίγο με νοιάζει.
(Χτυπάει το τηλέφωνο)
Άντρας (Σηκώνει το ακουστικό): Λέγετε. Ναι, ο ίδιος. Μισό λεπτό. (Στην Γυναίκα) Για σένα είναι.
Γυναίκα: Είπα ότι το τηλέφωνό σου ανήκει στη φίλη μου. (Στο ακουστικό) Ναι. Έλα μητέρα, τι έγινε; Ο πατέρας; Πότε καλέ; Πότε;
Σκοτάδι
Copyright © Μάνος Καραβασίλης All rights reserved, 2022
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα ζωγραφικής Raphael Perez
Διαβάστε τη συνέχεια. Το θεατρικό ξεκινά από εδώ.
