Μάνου Καραβασίλη
Ένα έργο σε οκτώ εικόνες
Τα πρόσωπα του έργου:
Άντρας 55 ετών
Γυναίκα 35 ετών
Περίληψη:
Η σύγκρουση ανάμεσα σε Άντρα και Γυναίκα με αφορμή μια προαγωγή, που καταλήγει σε σχέση, έναν γάμο που κοντεύει να διαλυθεί, μια επιστροφή χρημάτων και ένα παιδί.
Εικόνα πρώτη
Σκηνικό ένα γραφείο. Γραφείο, καναπές, πολυθρόνα κ.ο.κ. Από την πόρτα μπαίνει μέσα ο Άντρας και η Γυναίκα. Είναι βρεγμένοι.
Άντρας: Περάστε, περάστε. Ποπό βροχή, Θεέ μου! Βγάλτε το μπουφάν σας καλύτερα. Δεν πρέπει να κρυώσετε.
Γυναίκα (Βγάζοντας το μπουφάν της): Βροχή και αυτή σήμερα! Δυνατή. Και πολύ ξαφνική.
Άντρας: Δεν είχαν ενημερώσει για ακραία καιρικά φαινόμενα. (Παίρνει το μπουφάν της, το βάζει στον καναπέ, βγάζει το σακάκι του, το βάζει δίπλα στο μπουφάν). Έπρεπε να είχανε προβλέψει μια τέτοια κακοκαιρία. Δεν ξέρουν να κάνουν καλά την δουλειά τους. Αυτό είναι όλο. Πώς είστε;
Γυναίκα: Καλά. Ευχαριστώ.
Άντρας: Τα μαλλιά σας είναι βρεγμένα, νομίζω πως θέλουν λίγο χτένισμα.
Γυναίκα: Είχε και πολύ αέρα.
Άντρας: Δέκα μποφόρ.
Γυναίκα: Τόσο πολύ λέτε να είχε;
Άντρας: Τόσο πολύ. Είδατε θράσος που έχει ο αέρας; Δεν σέβεται τίποτα. Ούτε τα μακριά μαλλιά μιας ωραίας νέας κυρίας.
Γυναίκα: Στην τσάντα μου έχω πάντα μια βούρτσα. Για κάτι τέτοιες στιγμές. Για σταθείτε! (Ανοίγει την τσάντα της, βγάζει μια βούρτσα και χτενίζει τα μαλλιά της)
Άντρας: Αν σας πούνε ότι έχετε πάει στο κομμωτήριο θα σας πούνε ψέματα. Πάντως σας διαβεβαιώ ότι τα μαλλιά σας είναι καλοχτενισμένα.
Γυναίκα: Σας ευχαριστώ πολύ.
Άντρας: Δεν υπάρχει κανένας λόγος για να με ευχαριστείτε, την αλήθεια σάς λέω. Πάντως χαίρομαι που συναντηθήκαμε κάτω. Μένουμε κοντά και βρεθήκαμε! Καλά κάνατε και ανεβήκατε μαζί μου. Έτσι θα έχουμε την ευκαιρία να μιλήσουμε για το θέμα μας.
Γυναίκα (Μετά από μικρή παύση): Εδώ μένετε;
Άντρας: Εδώ.
Γυναίκα: Μόνος;
Άντρας: Μόνος.
Γυναίκα: Με συγχωρείται που ρώτησα, δεν το έκανα... δεν είχα κάποιο λόγο που το έκανα. Μου ήρθε να σας ρωτήσω.
Άντρας: Ω, μια ερώτηση μου κάνατε μόνο. Δεν έχετε κανέναν απολύτως λόγο για να μου απολογείστε! Άλλωστε, όλοι λίγο πολύ, ξέρουν ότι ζω μόνος. Στη δουλειά εννοώ.
Γυναίκα: Ναι. Κάτι είχα ακούσει. Είστε εργένης, έτσι δεν είναι;
Άντρας: Δεν παντρεύτηκα ποτέ. Δεν έτυχε. Μα καθίστε παρακαλώ, μην στέκεστε όρθια. Καθίστε.
Γυναίκα: Σας ευχαριστώ. (Κάθεται)
Άντρας: Τι θέλετε να πιείτε;
Γυναίκα: Όχι τίποτα. Δεν θέλω να πιω. Σας ευχαριστώ πάντως.
Άντρας: Λίγο κρασί θέλετε; Κάνει καλό. Οφείλω να σας ομολογήσω ότι εγώ είμαι λάτρης του κρασιού. Μου αρέσει. Μην φανταστείτε όμως ότι πίνω πολύ.
Γυναίκα: Δεν πίνω. Δεν μου αρέσει.
Άντρας: Τότε θα βάλω για εμένα. Πιστεύω αυτό να μην σας ενοχλεί.
Γυναίκα: Παρακαλώ. Γιατί να με ενοχλεί;
Άντρας: Απλώς αγαπάω το κρασί. Το κόκκινο κρασί. Ανθρώπινες αδυναμίες βλέπετε. (Βάζει και πίνει) Χμ, διαμάντι. Αλήθεια εσείς έχετε αδυναμίες;
Γυναίκα: Όλοι οι άνθρωποι δεν έχουν αδυναμίες;
Άντρας: Και πού έχετε εσείς αδυναμία;
Γυναίκα: Στα ωραία ρούχα. Και στα μαλλιά μου.
Άντρας: Εκεί μόνο; Πουθενά αλλού;
Γυναίκα: Πουθενά αλλού.
Άντρας: Σας αρέσουν δηλαδή τα ακριβά ρούχα;
Γυναίκα: Όχι. Τα ρούχα τα καλά. Δεν είναι και απαραίτητο να είναι ακριβά. Με καταλαβαίνετε, έτσι δεν είναι;
Άντρας: Πώς! Σας καταλαβαίνω. Αν και εγώ δεν έχω ιδιαίτερη αδυναμία στα ρούχα.
Γυναίκα: Φυσικό είναι.
Άντρας: Γιατί το λέτε αυτό; Δεν φοράω ωραία ρούχα στη δουλειά;
Γυναίκα: Ωραία ρούχα φοράτε, αλίμονο! Το λέω αυτό επειδή εμείς οι γυναίκες δίνουμε πιο μεγάλη προσοχή στο ντύσιμο από ότι εσείς οι άντρες.
Άντρας: Έτσι όπως το τοποθετείτε έχετε απόλυτο δίκιο. Δεν μου είπατε, μόνη μένετε; Μόνη;
Γυναίκα: Με τους γονείς του.
Άντρας: Α, με τους γονείς σας, ωραία!
Γυναίκα: Έχουνε κάποια κινητικά προβλήματα ξέρετε, για αυτό.
Άντρας: Για αυτό μάλιστα. Μου κάνει λίγο εντύπωση αυτό είναι η αλήθεια.
Γυναίκα: Και γιατί σας κάνει εντύπωση;
Άντρας: Είστε μια νέα γυναίκα, όμορφη, περίμενα ότι θα συζείτε με κάποιον άντρα. Με συγχωρείται αλλά… έτσι πίστευα. Σας βλέπω βέβαια κάποιες φορές με τους γονείς σας.
Γυναίκα: Με τους γονείς μου μένω. Με χρειάζονται.
Άντρας: Σας εύχομαι πάντως κάποια στιγμή να μείνετε και με κάποιον άλλον άνθρωπο. Τον άνθρωπο σας.
Γυναίκα: Μα και εσείς δεν μένετε με τον άνθρωπο σας. Μόνος μένετε, έτσι μου είπατε μόλις τώρα.
Άντρας: Εγώ δεν θέλω να μείνω με κανέναν άλλον άνθρωπο. Είναι άλλο θέμα το δικό μου. Είναι ας πούμε μια στάση ζωής η οποία με εκφράζει απόλυτα. Αγαπάω βλέπετε πολύ τον εαυτό μου και βρίσκω την συντροφιά μου εξαιρετική!
Εγωιστική στάση θα μου πείτε, αλλά αφού αυτή μου αρέσει?
Γυναίκα: Τουλάχιστον ξέρετε καλά τον εαυτό σας. Ξέρετε ότι είστε εγωιστής. Θεωρώ ότι είναι πολύ ωραίο και σημαντικό να γνωρίζουμε ακριβώς το τι θέλουμε και το τι μπορεί να είναι αυτό που θα μας κάνει πραγματικά ευτυχισμένους. Και εσείς όπως καταλαβαίνω βρήκατε την ευτυχία στον εγωισμό σας!
Άντρας: Μου αρέσει πολύ, οφείλω να ομολογήσω, αυτή η πτυχή της προσωπικότητάς μου. Ο εαυτός μου είναι η καλύτερή μου συντροφιά και ο εγωισμός μου με κάνει πολύτιμο στα μάτια μου. Και σε όλους τους άλλους βέβαια!
Γυναίκα: Είστε εγωιστής και χαίρεστε για αυτό; Εγώ χαίρομαι που δεν είμαι εγωίστρια!
Άντρας: Ο εγωισμός είναι δύναμή. Ο εγωιστής λέει μπορώ. Αυτός που δεν είναι εγωιστής όμως δεν λέει μπορώ. Λέει θα "δω", θα "δούμε", "κάτι θα γίνει".
Γυναίκα: Εγώ δεν είμαι εγωίστρια.
Άντρας: Μήπως είναι καιρός να γίνετε; Αστειεύομαι.
Γυναίκα: Είμαστε λίγο διαφορετικοί άνθρωποι.
Άντρας: Το βλέπω. Αυτή είναι ξέρετε η ομορφιά του κόσμου, ότι κανείς δεν μοιάζει με κανέναν.
Γυναίκα: Έχει ποικιλία αυτός ο κόσμος. Πολλοί και διαφορετικοί άνθρωποι, ο καθένας με τον χαρακτήρα του.
(Παύση)
Άντρας: Λοιπόν; Ας τα αφήσουμε αυτά σιγά σιγά και ας έρθουμε στο θέμα μας.
Γυναίκα: Μάλιστα. Ας έρθουμε στο θέμα μας.
Άντρας: Είναι άλλες δύο κυρίες σαν και εσάς με ανάλογη μόρφωση και εμπειρία. Είστε έτοιμες και μια από τις τρεις σας θα πάρει την πολυπόθητη προαγωγή. Σχεδόν διπλάσια χρήματα. Δεν ξέρω ποια κυρία από εσάς τις τρεις έχει πάθος για να πάρει αυτή τη θέση. Πάθος για να μου αποδείξει, σε εμένα και στον αδελφό μου –με τον οποίο έχουμε μαζί αυτήν την επιχείρηση– ότι είναι άξια για μια τέτοια προαγωγή.
Γυναίκα: Πάθος έχουμε όλες για τη δουλειά.
Άντρας: Δεν ενδιαφέρομαι για το εργασιακό πάθος μόνο. Για άλλο πάθος μιλάω και σε άλλο πάθος αναφέρομαι.
Γυναίκα: Δηλαδή;
Άντρας: Αυτή που θα πάρει την προαγωγή πρέπει να ανέβει στην καινούργια της θέση χωρίς αισθήματα, χωρίς ευαισθησίες. Κανείς δεν πάει μπροστά αν είναι υπερβολικά ευαίσθητος. Αυτό είναι κάτι που μου έχει διδάξει η δική μου πείρα.
Γυναίκα: Την θέλω την προαγωγή, ο Θεός ξέρει πόσο πολύ την θέλω. Όμως... δεν θα έθαβα ποτέ τον άνθρωπο μέσα μου για να ανέβω.
Άντρας: Πολύ ρομαντικό αυτό.
(Μικρή παύση)
Γυναίκα: Αυτή είναι η δική μου στάση ζωής.
Άντρας: Να σας πω την αλήθεια γι' αυτό δεν ανήκετε στα φαβορί της προαγωγής! Κάποιες φορές στη ζωή μας πρέπει να είμαστε σκληροί και αμείλικτοι. Για να μην πω αδίστακτοι!
Γυναίκα: Προτιμώ την ησυχία μου από την προαγωγή μου!
Άντρας: Εγώ σε κάθε περίπτωση θα προτιμούσα την προαγωγή.
Γυναίκα: Δεν είστε καθόλου ευαίσθητος. Γιατί;
Άντρας: Μάλλον επειδή θέλω να ζήσω. Ο ευαίσθητος ζει, αλλά κάποιες φορές πεθαίνει και από την ευαισθησία του. Ενώ ο δυνατός ζει, πάντα ζει, ούτε φόβο νιώθει, ούτε ανθρωπιά. Ούτε λόγος βέβαια για ευαισθησία.
Γυναίκα: Και πώς μπορεί ένα τέτοιος άνθρωπος να νιώθει χαρά; Αφού έχει αδικήσει τόσους ανθρώπους;
Άντρας: Αυτός που δεν είναι ευαίσθητος είναι σίγουρα εγωιστής. Ο εγωιστής άνθρωπος λοιπόν, παίρνει χαρά μόνο από τον εαυτό του, ποτέ από τους άλλους. Είναι τόσο σίγουρος για τον εαυτό του που δεν τον ενδιαφέρει τίποτα άλλο. Και από όλο αυτό έρχεται η χαρά του. Ένας άνθρωπος σαν και εμένα δεν χρωστάει ποτέ και σε κανέναν τίποτα. Έχει τον καλύτερο συνεργάτη. Έχει τον εαυτό του. Αγαπάει όσο τίποτα άλλο σε αυτόν τον κόσμο τον εαυτό του. Βρίσκει συνέχεια λόγους για να τον επιβραβεύει. Για σκεφτείτε αυτό που σας λέω, σκεφτείτε το καλά, και θα δείτε ότι ο εαυτός μας αξίζει πιο πολλά από όλους και όλα. Άλλωστε με τον εαυτό μας θα πεθάνουμε, έτσι δεν είναι; Τι άλλο καλύτερο από το να τον αγαπάμε και να μας αγαπάει. Είστε αρκετά νέα, ευαίσθητη και ρομαντική, λίγο άτολμη θα σας χαρακτήριζα. Πιστεύω αυτά που σας λέω να μην τα βλέπετε σαν αρνητικά. Όλα αυτά τα λέω με καλή πίστη και με εκτίμηση προς το άτομό σας!
Γυναίκα: Δεν θέλω να ενοχλώ κανέναν. Θέλω να έχω ήσυχη την συνείδησή μου. Δεν θέλω στη ζωή μου να πειράξω ποτέ κανέναν. Ούτε και να αδικήσω. Ό,τι κάνω θέλω να το κάνω μόνη μου. Είτε πάρω την
προαγωγή, είτε δεν την πάρω.
Άντρας: Αν δεν γίνομαι αδιάκριτος, τα οικονομικά σας πώς είναι;
Γυναίκα: Άσχημα. Με τον δικό μου μισθό και με την μικρή σύνταξη του πατέρα μου δυσκολευόμαστε πολύ. Η μητέρα μου δεν παίρνει σύνταξη. Δεν δούλεψε ποτέ εκτός σπιτιού.
Άντρας: Καταλαβαίνω. Θα κάνετε σίγουρα αιματηρές οικονομίες. Έτσι δεν είναι;
Γυναίκα: Έτσι είναι.
Άντρας: Αν επιτρέπεται οι γονείς σας είναι άρρωστοι;
Γυναίκα: Ο πατέρας μου είναι άρρωστος παθολογικά. Η μητέρα μου δεν έχει κάτι σοβαρό. Κινητικά προβλήματα. Σοβαρό δεν είναι, αλλά πολυέξοδο είναι σίγουρα.
Άντρας: Και γιατί δεν παίρνετε τη ζωή στα χέρια σας;
Γυναίκα: Νομίζω πως την έχω πάρει τη ζωή στα χέρια μου.
Άντρας: Νομίζω ότι νομίζετε λάθος. Δεν την έχετε πάρει τη ζωή σας στα χέρια σας.
Γυναίκα: Γιατί το λέτε αυτό;
Άντρας: Αυτό το λέω γιατί αυτό βλέπω. Αδικείτε τον εαυτό σας. Την πορεία σας, την εξέλιξή της. Δεν φροντίζετε για την προσωπική σας ευτυχία, και αφού δεν φροντίζεται εσείς, τότε ποιος θα φροντίσει; Γιατί αυτό βλέπω, ότι δεν φροντίζετε καθόλου για το μέλλον σας. Αυτό όμως είναι άσχημο, πρέπει να αγαπήσετε και τον εαυτό σας. Πρέπει να κοιτάξετε και το δικό σας όφελος. Για καλό σας τα λέω όλα αυτά. Δεν θέλω να μου θυμώσετε!
Γυναίκα: Μα το κάνω. Ποιος σας είπε ότι δεν κοιτάω τον εαυτό μου; Ποιος σας είπε ότι με παραμελώ; Φροντίζω για την προσωπική μου ευτυχία. Κοιτάω όμως και τους γονείς μου, τους φροντίζω, τους προσέχω. Με έχουνε ανάγκη. Τι θέλετε να κάνω; Κάποτε τους είχα και εγώ ανάγκη. Όπως όλα τα παιδιά έχουν ανάγκη τους γονείς τους όταν είναι σε τρυφερή ηλικία. Ξέρετε πόσο πλούσια νιώθω σαν τους βλέπω τόσο ευτυχισμένους; Λάμπουν τα πρόσωπα τους από χαρά και ευτυχία όταν τους φροντίζω. Έτσι νιώθω πολύ χρήσιμη και κάτι σαν να έχει αλλάξει. Σαν να είμαι εγώ ο γονιός των γονιών μου! Δεν θέλω άλλη ανταμοιβή.
Άντρας: Εγώ δεν σταματάω ποτέ να θέλω ανταμοιβές. Όλο ζητάω ανταμοιβές. Από όλους και από όλα.
Γυναίκα: Δεν ευχαριστιέστε εύκολα;
Άντρας: Ευχαριστιέμαι εύκολα. Αλλά χορταίνω δύσκολα.
Γυναίκα: Συγνώμη που θα σας ρωτήσω αλλά...
Άντρας: Ρωτήστε με ό,τι θέλετε. Στη ζωή μου πιστέψτε με δεν έχω νιώσει ποτέ μου δισταγμό και για τίποτα.
Γυναίκα: Αν ήσασταν στη θέση μου, θα κοιτάζετε τους γονείς σας;
Άντρας: Θα τους κοίταζα όσο μου το επέτρεπε ο χρόνος μου και οι συνθήκες. Αλλά πιστέψτε με, πάνω από όλα θα έβαζα εμένα, τον εαυτό μου και ό,τι αγαπώ. Τις δουλειές μου, τα ερωτικά μου και μετά θα έβαζα τους γερο-γονείς μου!
Γυναίκα: Είναι πάρα πολύ σκληρό αυτό που λέτε. Ποτέ μου δεν θα σκεφτόμουν έτσι.
Άντρας: Μόνο έτσι θα έπρεπε να σκεφτόσασταν.
Γυναίκα: Μου είναι αδύνατον να έχω αυτόν τον τρόπο σκέψης.
Άντρας: Αυτός ο τρόπος σκέψης ωφελεί. Εγώ προσωπικά σας εύχομαι κάποια στιγμή να αποκτήσετε αυτό τον τρόπο σκέψης. Θα σας πάει μπροστά.
Γυναίκα: Το απεύχομαι. Έτσι κανείς δεν πάει ποτέ μπροστά.
Άντρας: Εύχομαι σύντομα να δείτε αλλιώς τα πράγματα. Δεν μου λέτε σας παρακαλώ, οι γονείς σας τι σας λένε; Συμφωνούν με ό,τι κάνετε για αυτούς; Δεν σας αποτρέπουν;
Γυναίκα: Να με αποτρέψουν από τι; Να μην τους φροντίζω, να μην τους αγαπάω;
Άντρας: Λυπάμαι αλλά δεν υπάρχει καμία συνεννόηση μεταξύ μας. Και σας λυπάμαι επειδή είστε θύμα του εαυτού σας και μετά των γονιών σας.
Γυναίκα: Σας παρακαλώ. Δεν θέλω να μου μιλάτε έτσι. Οι γονείς μου με μεγάλωσαν με θυσίες, με κόπους.
Άντρας: Όλοι οι γονείς έτσι μεγαλώνουν τα παιδιά τους. Δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο αυτοί! Άλλωστε δεν σας είπα να τους γυρίσετε την πλάτη! Αλίμονο ούτε που σκέφτηκα κάτι τέτοιο. Πολύ απλά σας είπα να κοιτάξετε και τον εαυτό σας!
Γυναίκα: Δεν μπορώ να σας καταλάβω. Πάντως αρχίζω και καταλαβαίνω
γιατί οι άνθρωποι στη δουλειά, σας λένε...
Άντρας: Ας με λένε όπως θέλουν, δεν δίνω δεκάρα.
Γυναίκα: Σας λένε "σκληρό" και "αδίστακτο".
Άντρας: Όταν είναι να προφυλάξω την δική μου τη ζωή και την ευτυχία μου, έτσι γίνομαι και έτσι αντιδρώ! Γίνομαι σκληρός και αδίστακτος.
Γυναίκα: Να γίνεστε, σε ό,τι αφορά εσάς και την δική σας ζωή είστε ελεύθερος να γίνεστε ότι θέλετε, να κάνετε ό,τι θέλετε, αλλά σας παρακαλώ θερμά, αφήστε τους γονείς μου στην ησυχία τους!
Άντρας: Μα, για όνομα του Θεού, δεν έχω απολύτως τίποτα με τους γονείς σας. Άλλο σας είπα και άλλο καταλάβατε. Εγώ μιλάω γενικώς για όλους τους γονείς του κόσμου. Και για αυτούς που ζούνε και για αυτούς που έχουν πεθάνει.
Γυναίκα: Εγώ έχω γονείς! Και τους αγαπάω και αυτοί με αγαπάνε.
Άντρας: Λυπάμαι αλλά είναι μαθηματικώς αδύνατον να σας αγαπάνε αυτοί οι άνθρωποι. Ή τουλάχιστον μπορεί να σας αγαπάνε αλλά με έναν λανθασμένο τρόπο.
Γυναίκα: Με αγαπάνε με τον σωστό τρόπο.
Άντρας: Σας αγαπάνε με τον λανθασμένο τρόπο.
Γυναίκα: Πώς μπορείτε εσείς να ξέρετε;
Άντρας: Έχω μεγάλη εμπειρία από τη ζωή. Λίγα βλέπω και πολλά καταλαβαίνω.
Γυναίκα: Αυτή η κουβέντα έχει αρχίσει και με ενοχλεί.
Άντρας: Μην σας ενοχλεί κάτι που μπορεί να σας πάει μπροστά.
Γυναίκα: Μια τέτοια κουβέντα αποκλείεται να με πάει μπροστά.
Άντρας: Και όμως με αυτή την κουβέντα ανοίγουν οι δρόμοι.
Γυναίκα: Προτιμώ κλειστούς τους δρόμους.
Άντρας: Οι δρόμοι είναι για τους νέους ανθρώπους.
Γυναίκα: Έχω όλη τη ζωή μπροστά μου και οι δρόμοι μπορούν να με περιμένουνε.
Άντρας: Τα νιάτα δυστυχώς κρατάνε λίγο. Και εκτός αυτού για ποιον λόγο να περιμένει ένας δρόμος έναν άνθρωπο; Ξέρετε πόσοι νέοι άνθρωποι υπάρχουν πάνω στην γη;
Γυναίκα: Εγώ είμαι νέος άνθρωπος αλλά έχω και αρχές! Έτσι με μάθανε οι γονείς μου. Να σέβομαι. Να εκτιμώ. Και ίσως το κυριότερο από όλα αυτά να είναι κάτι άλλο. Ξέρετε ποιο μπορεί να είναι αυτό; Να αναγνωρίζω. Και ευτυχώς μπορώ και αναγνωρίζω. Τι χρωστάω στη μάνα μου, τι χρωστάω στον πατέρα μου, τι θα χρωστάω σε εσάς έτσι και μου δώσετε την προαγωγή μου... Ποτέ δεν ξεχνάω το καλό που μου κάνει κάποιος. Ποτέ. Θυμάμαι πάντα όλα τα καλά. Αλήθεια σας λέω, πάντα τα θυμάμαι. Τα άσχημα όμως δεν τα θυμάμαι ποτέ. Τα σβήνω αμέσως από τη μνήμη μου. Και οι γονείς μου μπορεί να με έχουν στεναχωρήσει. Άθελά τους, άνθρωποι είναι και αυτοί. Όπως και εγώ άλλωστε. Πολύ πιθανό να τους έχω στεναχωρήσει. Αλλά με αγαπάνε και τους αγαπάω.
Άντρας: Μέσα στην αγάπη είναι κρυμμένα πολλά αισθήματα, η κατανόηση, το νοιάξιμο, ο σεβασμός. Κατανοούν, νοιάζονται, σέβονται τα νιάτα και το μέλλον της κόρης τους;
Γυναίκα (Μετά από μικρή παύση): Ναι.
Άντρας: Όχι. Δεν τα υπολογίζουν, όχι επίτηδες, αλλά δεν τα υπολογίζουν σίγουρα. Το ξέρω. Το έχω καταλάβει δηλαδή εδώ και καιρό.
Γυναίκα: Πώς το έχετε καταλάβει;
Άντρας: Δύο τετράγωνα χωρίζουν το γραφείο μου από το σπίτι σου. Σας έχω δει πολλές φορές.
Γυναίκα: Και πώς μας έχεις δει δηλαδή;
Άντρας: Όπως εσύ δεν μπορείς να δεις.
Γυναίκα: Δηλαδή;
Άντρας: Κοίταξε να δεις. Όταν οι άλλοι, που στ' αλήθεια δεν με ενδιαφέρουν καθόλου, βλέπουν σε εμένα έναν άνθρωπο σκληρό κι αδίστακτο εγώ για μένα, για τα δικά μου μάτια, δεν είμαι αυτό. Όχι, όχι, δεν είμαι αυτό. Είμαι κάτι άλλο. Η δική μου στάση απέναντι σε όλα τα πράγματα και σε όλους τους ανθρώπους είναι κάτι το αυτονόητο και το λογικό. Γιατί αυτό λέει η δικιά μου λογική. Αγάπα τη μάνα σου, μπορεί να ζει μπορεί να έχει πεθάνει, αλλά αγάπα την, το ίδιο και τον πατέρα σου. Λάθη κάνουν όλοι. Η δική μου μάνα, η δική σου μάνα, ο δικός μου πατέρας, ο δικός σου πατέρας... Λάθη κάνεις εσύ, λάθη κάνω εγώ. Και εγώ αγαπάω τους γονείς μου. Δεν ζούνε πια. Αλλά τους αγαπάω. Πιο πολύ όμως αγαπάω τον εαυτό μου. Με τα στραβά μου, με τα προτερήματα μου, με όλα! Αυτή είναι η μεγαλύτερη επιτυχία που μπορεί να πράξει ποτέ άνθρωπος, να αγαπάει τον εαυτό του. Αν είχα παιδί θα αγαπούσα πιο πολύ το παιδί μου από εμένα. Λογικό είναι και αυτό! Θέλω να πω ότι... ότι οι γονείς σου δεν νοιάζονται τα νιάτα σου. Σας βλέπω, σας βλέπω πολύ καλά. Κάθε τρεις και λίγο τους πας στους γιατρούς, κάθε τρεις και λίγο πηγαίνεις και γεμίζεις σακούλες με τρόφιμα, σακούλες με φάρμακα, και σαν να μην έφτανε όλο αυτό, δουλεύεις, δουλεύεις πολύ, σκληρά δουλεύεις και δεν σου μένει τίποτα από τη δουλειά σου. Απολύτως τίποτα. Ούτε για τα απαραίτητα. Δεν μπορείς να καλύψεις ούτε τις δικές σου μικρές καθημερινές ανάγκες. Ποτέ μου δεν σε είδα με κάποιον άντρα να πηγαίνεις σε ένα σινεμά. Ποτέ μου δεν σε είδα να πας με μια φίλη σου ένα θέατρο. Ούτε μια φορά δεν χτύπησε το κουδούνι του σπιτιού σου για να σε επισκεφτεί ένας δικός σου άνθρωπος. Πώς μπορείς λοιπόν μετά από όλα αυτά να λες ότι δεν σε αγαπάνε λάθος οι γονείς σου;
Γυναίκα (Μετά από παύση): Δεν ξέρω. Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ μου.
Άντρας: Δεν σκέφτηκες ποτέ σου τον εαυτό σου.
Γυναίκα: Δεν είπα αυτό.
Άντρας: Είπες ακριβώς αυτό.
Γυναίκα: Η ζωή έχει απαιτήσεις και η καθημερινότητα έχει άλλους ρυθμούς. Γρήγορους, πολύ γρήγορους. Δεν προλαβαίνεις να σκεφτείς. Δεν προλαβαίνεις. Ίσως σε πολλά να έχεις δίκιο. Ίσως πάλι... ίσως πάλι να φταίω και εγώ. Δεν το είχα σκεφτεί έτσι. Αλήθεια σου λέω. Ποτέ μου δεν το σκέφτηκα έτσι. Θέλω να πάω ένα σινεμά, θέλω να πάω ένα θέατρο. Να βγω από τα ίδια και τα ίδια. Από όλα τα συνηθισμένα. Αλλά... δεν το έκανα ποτέ.
Άντρας: Δεν είναι αργά για να αρχίσεις να το κάνεις τώρα. Ποτέ δεν είναι αργά για τίποτα, πίστεψέ με. Είδα πολλά, άκουσα πολλά, έχω πολλές εμπειρίες από τη ζωή μου. Ζήσε τη ζωή σου. Όχι με ευαισθησία. Δεν θα υπάρξει έτσι καλή επιβίωση. Παραδείγματος χάριν, είσαι τώρα με έναν άντρα, εκείνος σε ποθεί, σε θέλει, σε πλησιάσει με έναν ωραίο και ευγενικό τρόπο. Σου προτείνει να βγείτε, τα μάτια του σε κοιτάζουν με αγάπη και με αγνά ζεστά συναισθήματα. Δεν είναι ο άντρας που σε πλησιάζει για να περάσει μια νύχτα μαζί σου. Είναι ο άντρας που σε έχει "ζυγίσει καλά". Ξέρει τι αξίζεις. Και θέλει να σου δώσει ακριβώς ό,τι αξίζεις, τίποτα παρακάτω. Θέλει να είσαι η γυναίκα που θα ζήσετε μαζί μια ολόκληρη ζωή, τι κάνεις τότε; Τι του λες; Πώς το παίρνεις αυτό στο μυαλό σου και στην καρδιά σου και πως αντιδράς; Του δίνεις την ευκαιρία για να γνωριστείτε καλύτερα ή πας στις υποχρεώσεις σου ξεχνώντας τη μεγαλύτερη υποχρέωση που έχεις απέναντι στον εαυτό σου και στα νιάτα σου. Την υποχρέωση για να ζήσεις όσο γίνεται καλύτερα και με πιο πολλά χαμόγελα. Πες μου λοιπόν, τι κάνεις; Πώς αντιδράς;
Γυναίκα: Υποθετικά όλο αυτό, ε;
Άντρας: Υποθετικά, υποθετικά.
Γυναίκα: Κάνω... Θα κάνω όλα αυτά. Θα του δώσω την ευκαιρία να τον γνωρίσω και να με γνωρίσει καλύτερα. Αλλά...
Άντρας: Δεν έχει "αλλά".
Γυναίκα: Και οι γονείς μου;
Άντρας: Και η ζωή σου; Και τα νιάτα σου;
Γυναίκα: Αυτά τα έχω.
Άντρας: Για αυτό τα υποτιμάς τόσο.
Γυναίκα: Όχι, δεν τα υποτιμάω.
Άντρας: Τα υποτιμάς. Ποτέ σου δεν έκανες τίποτα για εσένα παραδέξου το!
Γυναίκα: Δεν το παραδέχομαι γιατί δεν είναι έτσι. Δεν έτυχε να ζήσω όλα αυτά που μου είπες, επειδή δεν τα γνώρισα. Επειδή δεν ήρθανε ποτέ στη ζωή μου, μέχρι τώρα δηλαδή.
Άντρας: Και εκατό χρόνια να ζήσεις ακόμα δεν θα έρθουν ποτέ αυτά τα πράγματα στην ζωή σου.
Γυναίκα: Γιατί το λες αυτό;
Άντρας: Αυτό το λέω επειδή έτσι είναι.
Γυναίκα: Δεν είναι έτσι.
Άντρας: Έτσι είναι, ακριβώς όπως είναι και η ζωή σου. Μια ζωή που έχει πέσει για ύπνο και αργεί να σηκωθεί.
Γυναίκα: Τελικά γίνεσαι πολύ εκνευριστικός.
Άντρας: Καλύτερα ένας άνθρωπος να είναι εκνευριστικός παρά οκνός σαν και εσένα.
Γυναίκα: Ντρέπομαι για λογαριασμό σου που μου μιλάς έτσι.
Άντρας: Δεν νομίζω να ντρέπεσαι για εμένα. Συμφωνείς με εμένα. Και ξέρεις πώς το καταλαβαίνω αυτό;
Γυναίκα: Πώς το καταλαβαίνεις αυτό; Για πες μου.
Άντρας: Από τα νεύρα σου. Αφού έχεις τόσα πολλά νεύρα με αυτά που σου λέω, αυτό σημαίνει πως καλά κάνω και λέω όλα αυτά που λέω!
Γυναίκα: Είσαι εγωιστής!
Άντρας: Μακάρι να ήσουνα και εσύ εγωίστρια. Ίσως έτσι να είχες και μια ζεστασιά στο κρεβάτι σου!
Γυναίκα: Ούτε εσύ έχεις ζεστασιά στο κρεβάτι σου. Θέλω να φύγω.
Άντρας: Δεν σε κρατάει κανείς. Αν θες φύγε. Η πόρτα είναι πίσω σου. Πάντα υπάρχει μια πόρτα για τον κάθε άνθρωπο. Μπορεί να υπάρχουν και περισσότερες βέβαια. Αλλά αν φύγεις πού θα πας; Στους ηλικιωμένους γονείς σου, ε; Μπράβο! Να πας. Αλλά μετά την πόρτα των γονιών σου χτυπά και καμιά άλλη πόρτα. Ίσως να είναι κανένας νέος άνθρωπος, ίσως αυτός ο άνθρωπος να θέλει να σου δώσει χαρά, ευτυχία, χτυπά όλες τις πόρτες του κόσμου. Τώρα μπορείς, τώρα που είσαι νέα.
Γυναίκα: Θα κρατήσω τη συμβουλή σου. Θα χτυπήσω όλες τις πόρτες που θα βρω. Θα μιλήσουμε αύριο στη δουλειά. Και θα σου πω τι έκανα απόψε.
Άντρας: Για την ώρα βλέπω πως ξύπνησες και αυτό είναι κάτι που με χαροποιεί ιδιαιτέρως.
Γυναίκα: Δεν ξύπνησα γιατί πολύ απλά δεν κοιμόμουν.
Άντρας: Κοιμόσουν, κοιμόσουν! Πριν δεν έδινες τέτοιες δυνατές και έξυπνες απαντήσεις.
Γυναίκα: Τι είχαν πριν οι απαντήσεις μου;
Άντρας: Ήταν σε λήθαργο όπως και η ζωή σου. Με συγχωρείς που μιλάω έτσι. Θέλω πάντα να λέω την αλήθεια. Τώρα όμως δεν είναι έτσι οι απαντήσεις που δίνεις. Τώρα είναι εξυπνότατες!
Γυναίκα (Μετά από μικρή παύση): Με την προαγωγή μου τελικά τι θα γίνει;
Άντρας: Ό,τι θα γινόταν και πριν την κουβέντα μας. Δεν άλλαξε τίποτα όσον αφορά την προαγωγή σου. Πίστεψέ με.
Γυναίκα: Πιστεύω να πάρω την προαγωγή. Έχω όλα τα προσόντα.
Άντρας: Ποτέ μου δεν αμφέβαλλα για τα προσόντα σου.
Γυναίκα: Τότε όλα αυτά γιατί μου τα είπες;
Άντρας: Ακριβώς γιατί ποτέ μου δεν αμφέβαλλα για εσένα και τα προσόντα σου. Επειδή σε συμπαθώ, επειδή θέλω να ζήσεις!
Γυναίκα: Μα ζω!
Άντρας: Αν είχα τα νιάτα σου και τα προσόντα σου δεν θα ήθελα να ζω έτσι. Και ούτε ζω δηλαδή έτσι. Γι' αυτό σου λέω, πρέπει να ζήσεις διαφορετικά. Πρέπει να ζήσεις αλλιώς.
Γυναίκα: Πώς αλλιώς δηλαδή;
Άντρας: Πρώτα πρώτα να μην ρωτάς πολλά. Όποιος ρωτάει πολλά πάει να πει ότι δεν ξέρει. Όποιος όμως είναι στην ηλικία σου οφείλει να ξέρει. Να ζεις με θάρρος, να ζεις με σιγουριά, με αγάπη για τη ζωή και για την κάθε στιγμή που ποτέ δεν επιστρέφει. Η ζωή είναι μικρές στιγμές. Αγάπα τις στιγμές σου πιο πολύ από τη ζωή σου. Τη ζωή του κανένας δεν την υποτιμάει επειδή είναι μία και μονάκριβη. Τις στιγμές όμως ο κάθε άνθρωπος τις υποτιμάει. Και ξέρεις γιατί; Επειδή όταν φεύγει η μία στιγμή έρχεται αμέσως κι άλλη κι άλλη. Μόνο που τα περάσματα των στιγμών είναι η ίδια μας η ζωή.
Γυναίκα (Μετά από μικρή παύση): Έχω ελπίδες; Έχω ελπίδες να πάρω την προαγωγή μου ή όχι;
Άντρας: Έχεις. Έχεις πολλές ελπίδες για να πάρεις την προαγωγή σου. Αλλά αυτό είναι κάτι που δεν εξαρτάται μόνο από εμένα. Στη δουλειά είναι και ο αδελφός μου. Θα του μιλήσω βέβαια αλλά... σε λίγες μέρες θα ξέρω. Κάνε λίγη υπομονή.
Γυναίκα: Εντάξει. Θα κάνω λίγη υπομονή. Άλλωστε δεν έχω άλλη επιλογή, δεν είναι έτσι;
Άντρας: Έτσι είναι. Λοιπόν, θα φύγεις τώρα;
Γυναίκα: Με ήθελες τίποτα άλλο;
Άντρας: Βαρέθηκα να είμαι μόνος. Και ξέρεις κάτι; Με τόσες και τόσες δουλειές και υποχρεώσεις που έχω, έχω καιρό να πάω να δω μια ταινία στο σινεμά. Η βροχή νομίζω πως σταμάτησε. Θα ήθελες να πηγαίναμε μαζί. Έχει μια σπουδαία προβολή απόψε.
Κοιτάζονται ενώ σβήνουν σιγά σιγά τα φώτα. Σκοτάδι.
Copyright © Μάνος Καραβασίλης All rights reserved, 2022
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα ζωγραφικής Raphael Perez
Διαβάστε τη συνέχεια