Κατερίνας Λέκα
μηδέ κλωστή
να σου ράψω ένα παντελόνι.
Στο ψυγείο ένα πορτοκάλι, και λίγο τυρί.
Τα παιδιά παίζουν με τα ποδήλατα στην αυλή
Σειρήνες που τρυπάνε σα βελόνες τα αφτιά μου πριν το χάραμα
–πρέπει να ξυπνήσω τα παιδιά.
Από αυτή την στιγμή,
Δεν θα είμαστε ποτέ πια οι ίδιοι.
🌺
Copyright © Κατερίνα Λέκα All rights reserved, 2022
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε φωτογραφία Ανθούλας Βαμβουρέλλη