Στις ακτές τις ανατολικής Αττικής, ανατολικά από το Μαρκόπουλο, βρίσκεται η περιοχή του Πόρτο Ράφτη η οποία και διοικητικά ανήκει στον Δήμο Μαρκόπουλου Μεσογαίας.
Βάλτε μουσική υπόκρουση (κατά προτίμηση το ♫ Αι άι άι άι Πουέρτο Ρίκο Ράφτη ♪) και πάμε να την επισκεφτούμε. Παίρνουμε τον δρόμο ανατολικά του Μαρκόπουλου και προχωράμε για επτά χιλιομετράκια. Όσο πηγαίνουμε να πούμε και μερικά στατιστικά στοιχεία να μην νομίζετε ότι είμαστε και τίποτα άσχετοι, έχουμε επιστημονικές βάσεις πίσω μας…
Λοιπόν, σύμφωνα με την ΠΙΟ ΠΡΟΣΦΑΤΗ απογραφή, αυτή του 2011 το Πόρτο Ράφτη είχε 9686 κατοίκ… Μια στιγμή, τι εννοείτε έχει και πιο πρόσφατη απογραφή; Έγινε το 2021 απογραφή; Πότε; Κι αν έγινε, πού είναι τα αποτελέσματα; Με δουλεύετε έτσι; Λοιπόν, εδώ και τώρα παίρνω τηλέφωνο την ΕΛΣΤΑΤ να μάθω. Ακούς εκεί, έγινε απογραφή το '21… Χτυπάει… Τώρα θα δείτε!
Ναι, με ακούτε; ΕΛΣΤΑΤ εκεί; Εδώ κάποιοι άσχετοι μου λένε ότι έγινε, τάχα μου, απογραφή το 2021… Αλήθεια λένε; Τι μου λέτε; Μπορείτε σας παρακαλώ να μου πείτε τον πληθυσμό του Πόρτο Ραφτίου… Α, δεν μπορείτε ακόμα… Έχει γίνει κάποιο μπέρδεμα… Μάλιστα, κατάλαβα… Και πότε θα μάθουμε το σκορ; Το 2031; Θα πρέπει πρώτα να γίνει η απογραφή του '31 ώστε να επικυρωθούν τα αποτελέσματα... Τι μου λέτε; Συγχαρητήρια για την… υπομονή… μας… Τι να πω; Τέλος πάντων μπορείτε να μου πείτε πόσους κάτοικους ΕΙΧΕ το Πόρτο Ράφτη πριν την @#$@$ απογραφή του '21; Στο περίπου, έστω… Γύρω στους 10 χιλιάδες. Είναι σίγουρο; Χίλιους πάνω, χίλιους κάτω; Ευχαριστώ πολύ, με υποχρεώσατε. Ναι δεν θα ξεχάσω να ξαναπάρω στα τέλη του '31 να μου πείτε ακριβώς! Θα βάλω ξυπνητήρι. Αντιός κουμπάρος.
Κι έπειτα από αυτή τη σύντομη αλλά επιβεβλημένη διακοπή συνεχίζουμε το οδοιπορικό μας. Οι περίπου δέκα χιλιάδες κάτοικοι του Πόρτο Ράφτη ονομάζονται πορτοράφτες οι άντρες και πορτομοδίστρες (πολύ πιο σικ, μη μου πείτε) οι γυναίκες. Φυσικά υπάρχουν και κάποιοι, τα μεγάλα αφεντικά της περιοχής, αυτοί που κόβουν και ράβουν εκεί, οι επονομαζόμενοι και πορτοκοπτοράπτες.
Ορίστε και μερικοί ακόμα αριθμοί για να μην νομίζετε ότι σας μεταφέρουμε ανούσια γεγονότα: το 19023 είναι ο ταχυδρομικός κωδικός αν θέλετε να στείλετε κάνα ραβασάκι και με τον κωδικό 2299 ξεκινάτε να παίρνετε στα σταθερά τηλέφωνα της περιοχής (αν το ραβασάκι δεν φτάσει, που δεν θα φτάσει, ΕΛΤΑ –εγγύηση!)
Αγαπητοί συνοδοιπόροι, φτάσαμε στον προορισμό μας! Τέλος η αριθμητική, πάμε στη γεωγραφία.
Μπροστά μας έχουμε τον διάσημο κόλπο του Πόρτο Ράφτη. Στο βάθος μπορείτε να διακρίνεται τα 3 νησάκια: τον Ράφτη, την Ραφτοπούλα κι εκείνο δεξιά είναι το...
«Ραφτόπουλο», πετάγονται κάποιοι εξυπνάκηδες από τα πίσω καθίσματα.
«Καταρχάς αν ξαναπεταχτείτε θα σας αποβάλλω από την συνοδοιπορία, καταλάβατε; Πάμε πάλι, ο Ράφτης, η Ραφτοπούλα και το…»
«…το ραφτοπουλάκι; Ή μήπως ο ράφτης τζούνιορ, ως πιο αμερικανιά;»
«Εσύ κι εσύ έξω! Δεν θα μου κάνετε το μάθημα τσίρκο. Τέρμα οι εξυπνάδες στα οδοιπορικά μου! Λοιπόν, και τώρα που απαλλαχτήκαμε από τους αρνητές μάθησης ας συνεχίσουμε. Το τρίτο νησάκι ονομάζεται Πράσο! Αυτό! Τέλος!»
Και θα μου πείτε, και με το δίκιο σας, ότι μοιάζει με πράσο γι' αυτό και το έβγαλαν έτσι. Λες κι ο Ράφτης και η Ραφτοπούλα είναι ταμάμ ο Κριστιάν Ντιόρ κι η Κοκό Σανέλ. Άσε που ούτε με πράσο μοιάζει. Πιο πολύ σε σκόρδο φέρνει.
«Μήπως είναι γεμάτο πράσα εκεί πέρα;» φωνή από τη γαλαρία…
Σιγά μην έχει και λαϊκή κάθε Σάββατο! Λοιπόν τέρμα με τις εξυπνάδες, όποιος αντιμιλήσει θα πάει να συναντήσει τους προηγούμενους αντιρρησίες!
Ξαναγυρίζουμε στον Ράφτη, το μεγαλύτερο από τα τρία νησιά, εκείνο εκεί στο βάθος, το οποίο είναι και η αιτία που πήρε το όνομά της η ευρύτερη περιοχή. Κάποιος τύπος, που οργίαζε η φαντασία του και ήθελε να το παίξει εξερευνητής, ανακάλυψε ένα τεράστιο μαρμάρινο άγαλμα, ύψους 2,35 μέτρων στο ψηλότερο σημείο του νησιού που βρίσκεται στην είσοδο του κόλπου. Το άγαλμα χρονολογείται από την Ρωμαϊκή εποχή.
Αν και η αλμύρα και οι άνεμοι το έχουν καταφάει, μιας και λείπουν το κεφάλι και τα άκρα, είναι ξεκάθαρο ότι απεικονίζει μια γυναικεία φιγούρα που φοράει χιτώνα και κάθεται σε έναν πέτρινο θρόνο.
Προσέξατε μια λεπτομέρεια; ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΦΙΓΟΥΡΑ!
Ε, λοιπόν, ο εξερευνητής μας με τη ζωηρή φαντασία τον έκανε άντρα που κρατούσε στα πόδια του ένα κομμάτι ύφασμα και το έραβε. Μάλιστα η φαντασία του προχώρησε ακόμα πιο πολύ. Κρατούσε, λέει κι ένα χρυσό ψαλίδι στο χέρι… Και πού πήγε το ψαλίδι τον ρώτησαν οι εξυπνάκηδες της εποχής; Ε, χρυσό ήταν, ήρθαν οι πειρατές και του το κλέψανε…
Για όλα είχε μια απάντηση ο δαιμόνιος εξερευνητής που θεώρησε πολύ λογικό να πήγε ένας γλύπτης τον 2ο αιώνα μ.Χ. σε ένα νησάκι που ακόμα και σήμερα δυσκολεύεσαι να πας, για να φτιάξει ένα δίμετρο άγαλμα ενός ράφτη που κρατάει ένα χρυσό ψαλίδι και ράβει ατενίζοντας τη θάλασσα. Τι βίτσιο μπορεί να είχε με τους ράφτες ο τύπος; Τον λες και μοδιστρολάγνο…
Όμως δεν θέλει και πολύ να σου βγει τ' όνομα. Κι έτσι, η γυναίκα που ίσως να ήταν κάποια θεά, έγινε άντρας και μάλιστα ράφτης και ολόκληρη η περιοχή ονομάστηκε Πόρτο Ράφτη, το λιμάνι του ράφτη, αντί για το λιμάνι της Αφροδίτης ή της Ήρας ή όποια θεά ήταν τελοσπάντων. Και τι απογοήτευση για τον γλύπτη, άλλο να σκαλίζεις και γι' άλλο να μένεις στην ιστορία.
Ευτυχώς που ο ίδιος εξερευνητής δεν συνέχισε και λίγο βορειότερα για να μπερδέψει το άγαλμα της Ταυροπόλου Αρτέμιδος με κανέναν κομμωτή και ονομάσει και την Αρτέμιδα, Πόρτο Κουρέα!
Ευτυχώς, ευτυχώς! Τύχη βουνό είχανε οι Αρτεμισιώτες (που κάποτε τους λέγανε Λουτσιώτες, αλλά γι' αυτό θα μιλήσουμε άλλη φορά)!
Στα βόρεια, στο αριστερό μας χεράκι όπως βλέπουμε τον κόλπο, υπάρχει η παραλία της Ερωτοσπηλιάς, που αν νομίζει κάποιος ότι θα πάει με το ταίρι του για να βρει λίγες στιγμές μοναξιάς μέσα σε μια σπηλιά, γελάστηκε οικτρά. Πιο πολύ κόσμο θα βρει εκεί μέσα παρά στον σταθμό του μετρό στο Σύνταγμα εν ώρα αιχμής.
Πάμε νοτιοδυτικά καλύτερα όπου υψώνεται το όρος Μερέντα. Άλλη μούφα αυτό… Ούτε όρος λες τα 600 μέτρα του, ούτε μερεντόδεντρα έχει. Ούτε καν νουτελόδεντρα… Μια φούσκα όλα ρε φίλε! Κι εδώ η ιστορία λέει ότι κάποιος άλλος δαιμόνιος εξερευνητής (που είχε διαφορετικά βίτσια, πιο σοκολατένια) ρώτησε πως την λένε την περιοχή και του απαντήσανε Μυρρινούντα, που ήταν και ο αρχαίος οικισμός. Φαίνεται πως ήταν και λίγο περήφανος στ' αφτιά, είχε και το σοκολατοβίτσιο του, δεν ήθελε και πολύ να το κάνει Μερέντα και είπαμε, τούτη η γη που την πατούμε, όλοι μέσα θε να… είναι να μη της βγει τ' όνομα…
Πάντως, να τα λέμε κι αυτά, το όρος Μερέντα είναι ένα υπέροχο μέρος για πεζοπορία με κελαρυστά ρυάκια και πανέμορφα μονοπάτια μέσα σε πεύκα και πλατάνια. Ο μύθος λέει ότι σε κάθε ανηφοριά υπάρχει μια μερέντα του κιλού για να παίρνεις δύναμη, και σε κάθε κατηφοριά ένα τάπερ φυστικοβούτυρο για να κατηφορίζεις γλιστρώντας. Ψάξτε καλά, είναι καλά κρυμμένα!
Ας αφήσουμε όμως τις αναρριχήσεις και ας πάμε νοτιότερα όπου θα βρούμε την Κορώνη. Θυμάστε που παλιά λέγαμε «έχεις μπάρμπα στη Κορώνη»; Καμία σχέση! Αλλού είναι η γνωστή Κορώνη με τον μπάρμπα της, εδώ μιλάμε για ακόμα μία μούφα-τρούφα τοποθεσία.
Η χερσόνησος της Κορώνης λοιπόν αποτελείται από τον οικισμό Κορώνη, μια παραλία που την λένε Κορώνη, ένα ακρωτήριο που το λένε Κορώνη και φτάνεις εκεί μέσω της οδού Κορώνης. Ακριβώς απέναντι δε υπάρχει κι ένα νησάκι που το λένε... (Σας αφήνω να μαντέψετε… Τρία, δύο, ένα… Ακόμα να το βρείτε; Τι έγινε; Φοβηθήκατε ότι θα πείτε μπαρούφα και θα σας αποβάλλω; Μη φοβάστε, μιλήστε ελεύθερα, δεν δαγκώνω… Αλήθεια δεν πάει ο νους σας;) Καλά μην σας κρατάω σε αγωνία, να το πάρει το ποτάμι… Κορώνη το λένε! Όταν η φαντασία εξαντλείται στην ονοματοδοσία.
Παρεμπιπτόντως να πά' να κά' λασπόλουτρα σ' εκείνη την παραλία, κάνει καλό στ' αρθριτικά λένε. Για σας τους λίγο πιο ηλικιωμένους το λέω, ξέρετε εσείς…
Τελοσπάντων, αφήνουμε πίσω μας την όπου-βρεθείς-κι-όπου-σταθείς-είναι-Κορώνη, κατευθυνόμαστε νοτιότερα και βρίσκουμε την καλύτερη παραλία της περιοχής, η οποία σε συνέχεια των επιτυχημένων (not!) τοπωνυμιών της περιοχής, την λένε Αυλάκι (στου Χαντάκ').
Να πάτε να μπανιαριστείτε εκεί, να βγάλετε τις λάσπες από την Κορώνη. Τι γαλάζιες σημαίες έχει! Τι βραβευμένες παραλίες έχει! Τι ομπρελίνα χρωματιστά έχει! Τι ναυαγοσώστες παίδαρους έχει! Τι νοσοκόμες μη σας έρθει κάνας κόλπος! Τι καμπίνες και τι καμπινέδες! Μούρλια όλα! Εντάξει θα πληρώσετε το κατιτίς σας στον ΕΟΤ, αλλά αξίζει!
Και, η αλήθεια είναι ότι όλη η περιοχή, σε πείσμα των βιτσιόζων εξερευνητών, είναι πανέμορφη. Να πάτε να ευχαριστηθείτε φαγάκι-ψαράκι, καλοκαιράκι, βραδινό λασπολουτράκι, μπανάκι-μανάκι.
Αυτά! Τέλος για σήμερα, επιστρέφουμε στη βάση μας. Μείνετε κοντά μας για περισσότερες εξερευνήσεις στην Αττική γη!
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Βάσου Γερμενή (Πόρτο Ράφτη)
