Νούλης Τσαγκαράκη
Το αίμα έπνιξε τις παπαρούνες
καθιστώντας τες αόρατες
Οι εύθραυστες ανάσες τους,
σκορπισμένες από φθονερούς
αγέρηδες, δεν ζέσταιναν
πια καμιά καρδιά.
Κανέναν δεν χάιδευαν
τα καψαλιασμένα από μπαρούτι
και μαραμένα από οδύνη
Έγερναν τα μικρά κεφαλάκια
θλιμμένα από τ' αγκομαχητά
που σκέπαζαν τις πεδιάδες,
απ' τα πυκνά μαύρα σύννεφα
που σκίαζαν τη γη.
Πού κρύφτηκε ο ήλιος;
Πού κρύφτηκε η Περσεφόνη;
«Θρηνούν» ψιθύρισαν τα φίδια
«για την ανθρώπινη τρέλα, για την ερήμωση.
Μόνο τα πουλιά απέμειναν
να πετούν δίχως προορισμό».
Κι οι παπαρούνες αργοπέθαιναν
στα χωράφια τα ποτισμένα με αίμα και δάκρυα
για την άνοιξη που 'χε, για πάντα, χαθεί.
🌺
Copyright © Νούλη Τσαγκαράκη All rights reserved, 2022
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Μαρίας Καρακατσάνη
