Γιάννη Σμίχελη
.jpg "Paul Cezanne (Curtains, 1885)")
Έτσι είναι δεν γίνεται αλλιώς
Όλα έχουν νόημα μόνο στην πιο βαθιά σιωπή
Την πιο σκοτεινή της διάσταση
Η περιοχή ως λέξη δεν αρκεί
Είναι κάτι σαν μουρμουρητό της ανθρώπινης απόγνωσης
Ένα μοιρολόι στην αναζήτηση της συμπαντικής ηχούς
Ήμουνα παιδάκι λίγο πριν το νηπιαγωγείο
Θυμάμαι εκείνο το καλοκαίρι
Τον πατέρα μου να οδηγεί το αγαπημένο του πουλμανάκι
Και μπροστά ο Νίκος με την κούρσα του
Παρότι ο ξάδελφός του είχε πάρει το δίπλωμα οδήγησης
Του έκανε μαθήματα και παρατηρούσε τον τρόπο οδήγησής του
«Όλο σε λακκούβες πέφτει!» «Λες και κοιτάζει μπροστά στο καπό»
«Δεν ελέγχει τον δρόμο μέχρι πέρα με τη ματιά του»
«Μα να μην μπορεί να τις αποφύγει»
«Θα διαλύσει το αυτοκίνητο»
«Κι αν χάσει τον έλεγχο»
Ο πατέρας μου είχε πάρει όλα τα επαγγελματικά διπλώματα οδήγησης και χειρισμού βαρέων οχημάτων στον στρατό
Και σε εμένα όταν μου έδειχνε οδήγηση μετά από πολλά χρόνια
Φαινόταν ακριβώς με τον ίδιο τρόπο
Όχι με ανυπομονησία, ούτε μ' εκνευρισμό, αλλά μ' αγωνία
Χωρίς να μου το πει υποψιάστηκα τη φοβία του
Ήξερα τότε πια τον λόγο, τα γεγονότα είχαν βαθιά εμποτίσει
Τ' ασυνείδητο ολόκληρης της οικογένειας
Και σε κάθε ενστικτώδες ξέσπασμά του σαν βελονιστής
Επέβαλε τους κανόνες της οδήγησης που δεν μαθαίνουμε σε καμία σχολή
Τους άγραφους κανόνες πέρα από τα σήματα
Εκείνους που δεν έχουν να κάνουν με την τυπική οδική συμπεριφορά
Αλλά με την διαίσθηση της ενδεχόμενης απειλής
Τον πλήρη έλεγχο της πορείας για την αντιμετώπιση των λαθών
Δικών σου μα προπαντός των άλλων
Οι δρόμοι της αυτοκίνησης για τον πατέρα μου ήταν
Σαν την κοινωνία
Συχνά πληρώνουμε για τα σφάλματα των άλλων
Μα και εξαιτίας των δικών μας
Οφείλουμε λοιπόν να είμαστε έτοιμοι για διόρθωση προς αποφυγή του μοιραίου
Μετά από κείνο το καλοκαίρι στην Χαλκίδα, ήρθαν τα χειμωνιάτικα Χριστούγεννα
Μα ο βαρύς καιρός δεν ήταν έξω, αλλά ήρθε και στρογγυλοκάθισε για πάντα μέσα μας
Στην μάνα σαν σκοτεινή συννεφιά και στον πατέρα μου σαν λαγός παιχνιδιάρης με την διορατική ανησυχία σε πρόσωπο κλόουν πίσω από το τρανταχτό γέλιο και τ' αστεία του εξευμενισμού της μοίρας
Το αυτοκίνητο καρφώθηκε στο πίσω μέρος ενός φορτηγού
Σ' αυτό επέβαιναν και τα τέσσερα μέλη της οικογένειας του Νίκου
Σώθηκε μόνο η μικρή κόρη
Είπαν πως αντί να πατήσει φρένο πάτησε γκάζι και η σύγκρουση ήταν σφοδρή
Δεν χώρα η φράση άστα και βράστα
Ούτε και ο Θεός έκλεισε τα μάτια
Δεν σκοτώνονται όλοι οι ατζαμήδες οδηγοί
Και η αλήθεια δεν είναι πικρή
Δεν έχει καμία αισθητική υφή
Είναι απλά απόλυτη
Για τους ζωντανούς, γιατί για τους νεκρούς είναι αλλιώς τα πράγματα
Μετά από πολλά χρόνια, σαράντα και βάλε
Απέναντι σ' ένα παράθυρο του έκτου ορόφου
Τα φύλλα της λεύκας να μου λικνίζονται σαν μια φωνούλα
Τρυφερά και γλυκά «έλα, έλα να πετάξουμε μαζί, είναι ωραία εδώ πάνω»
Από παιδί σκεφτόμουνα τον θάνατο από κείνο τ' ατύχημα και μετά
Ξαφνικά ή μ' αφορμή ένα δυσάρεστο συμβάν, καυγάς ή αδυναμία εκπλήρωσης ενός πολυπόθητου στόχου
Πόσες φορές σε τσακωμούς των γονιών μου ο πατέρας μου απηυδησμένος με το πείσμα της μάνας μου δεν πέταγε το ανατριχιαστικό «να με νεκροφιλήσεις»
Τι όρκος κι αυτός! Κι όμως τον έκανα τροπάριο της φευγάτης φυγής μου
Γι' αυτό και σε κάθε οργισμένη αντίδραση έφευγα και ξεστόμιζα
«Δεν γαμιέστε όλοι» «να σηκωθώ να φύγω να πάω στον διάβολο»
Η φωνούλα εκείνη του πλουμιστού κενού ήταν αντίθετα αθώα, ευγενική και ποιητική
Σαν την δόξα των πουλιών του Σαραντάρη
Δεν υπάρχει κανένας σατανάς στο υπερπέραν
Μονάχα μια αρμονία μοναδική αντικειμενική και τόσο πολύ ωραία
Και με την καθοδήγηση της satyananta aνακάλυψα πως το κάλεσμα
Προερχόταν από την αδικοχαμένη ξαδελφούλα μου
Η οποία έμοιαζε καταπληκτικά με την γιαγιά μου, την Μαρία, ως συνονόματες
Κάπως έτσι συναντήθηκαν μέσα μου γιόγκα, ο ορισμός του Αϊνστάιν για την ενέργεια
Με την εμμονή δραπέτευσης από τον κόσμο του χυδαίου υλισμού και της διατίμησης
Των πάντων και προπαντός των συναισθημάτων με τη μέθοδο της ανταλλαγής σε βαθμό που οι πόρνες να είναι οι μόνες αξιοσέβαστες λόγω του ειλικρινούς κυνισμού τους
Ακριβώς μέσα από αυτήν την διαπίστωση περί κολάσεως, αφού η παρακμή είναι η κατάρρευση των προσωπείων και το φανέρωμα της ανθρώπινης ευτέλειας και βαναυσότητας, συμπέρανα πως το ταξίδι στα επουράνια, της κάθε λογής θρησκευτικότητας και όχι θεολογίας, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η φυγή του ανθρώπινου όντος με ταχύτητα τέτοια ώστε η μάζα του να μετατραπεί πλήρως στην ελάχιστη απόλυτη ενεργειακή του ουσία, που τον οδηγεί στο αιώνιο ταξίδι της συμπαντικής αρμονίας, παραμένοντας πάντα στην κοσμικότητα αλλά με όρους ελευθερίας.
🌺
Copyright © Γιάννης Σμίχελης All rights reserved, 2022
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο ζωγραφικής Paul Cezanne (Curtains, 1885)
Σημ. επιμ.: Ο δημιουργός αναφέρεται στην Σατυανάντα Γιόγκα, ένα διεθνώς αναγνωρισμένο σύστημα γιόγκα που αναπτύχθηκε από τον Σουάμι Σατυανάντα Σαρασουάτι, που εμπνεύστηκε από τις διδασκαλίες του γκουρού του, δηλαδή του Σουάμι Σιβανάντα Σαρασουάτι. Σήμερα συνεχίζεται από τη γενεαλογία τους.
