Η ζωή αρκετές φορές είναι απρόβλεπτη, με περίεργες στροφές και ποτέ κανείς δεν είναι απόλυτα σίγουρος τι θα αντιμετωπίσει, τι του επιφυλάσσει η μοίρα σε κάθε γωνιά. Οι δρόμοι, όμοιοι με λαβύρινθο, και τα χρονικά περιθώρια που πρέπει να παρθούν οι αποφάσεις, για το ποια κατεύθυνση πρέπει να πάρουμε, πού θα στρίψουμε, στενεύουν… Το μόνο που μένει, γιατί ο χρόνος τρέχει και δε λογαριάζει, να βουτήξουμε στις στιγμές, να ζήσουμε όπως επιθυμούμε…
Για τις στιγμές λοιπόν αυτές, που σκάνε σαν πυροτέχνημα και δυναμιτίζουν το μυαλό, που έχουν τη δύναμη να επιφέρουν αλλαγές, να μεταμορφώσουν, διάβασα στο βιβλίο του Νίκου Τσιπόκα, Tα αχνά φώτα της Μάρφα. Ο συγγραφέας, τόσο άμεσα δοτικός, αποδεικνύεται σωστός μάστορας του λόγου, σε βάζει κατευθείαν στο κλίμα και στο σκηνικό των σύγχρονων ιστοριών του… Πιάνεις το βιβλίο και δε θέλεις να το αφήσεις πριν να μπεις σε όλων τις ζωές… Αισθάνεσαι ότι ένας παλιός γνώριμος σε ακουμπά φιλικά στον ώμο και σου λέει μ' ένα νεύμα να τον ακολουθήσεις, να περπατήσετε παρέα στα σοκάκια της πόλης, να σου διηγηθεί ιστορίες, ακούγοντας παράλληλα αγαπημένες μουσικές, σαν δύο καλοί φίλοι. Και συ τον αφήνεις να αρχίσει την περιήγηση στο άγνωστο, γιατί ξέρεις ότι κάτι καλό θα βγει, κάτι που αφορά και σένα…
Και περπατάς μαζί του σε είκοσι ένα δρόμους, σε ένα παράλληλο σύμπαν… Σε είκοσι ένα αυτοτελή διηγήματα –μικρών και μεγάλων ανατροπών– βόλταρα κι εγώ με τον φίλο αυτό... σε κόσμους τόσο ανόμοιους μεταξύ τους, αλλά με έναν κοινό παρονομαστή: τη χρονική στιγμή που αποφασίζουν οι πρωταγωνιστές να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους. Ιστορίες του σήμερα, που θα μπορούσαν να 'ναι αληθινές, δοσμένες με σαρκαστικό ενίοτε χιούμορ, κάτι που μεγιστοποιεί το ενδιαφέρον, σε καλούν να γίνεις μέρος τους και να ζήσεις και συ τις στιγμές.
Ένας κι ένας οι ήρωες που μπήκα στον κόπο –ή μάλλον με κάλεσαν οι ίδιοι– να ζήσω με ένταση κοντά τους, να ενστερνιστώ τα πάθη και τις έγνοιες τους, να πετάξω στους ορίζοντές τους, άλλες φορές να κλάψω, άλλες να γελάσω, ή και τα δυο ταυτόχρονα.
Η περιπλάνηση άκρως συναρπαστική… Θα σας μεταφέρω λίγη από τη μαγεία της, τις διαδρομές, που με εντυπωσίασαν λιγάκι παραπάνω.
Γι' αρχή πήρα από κοντά έναν τρελαμένο τύπο, που κάποια μεσάνυχτα μες στην απόγνωσή του, μπούκαρε με το αυτοκίνητό του σε ένα πολυκατάστημα, μόνο και μόνο για να κλέψει το μαξιλάρι που είχε πάνω τη μυρωδιά της πρώην αγαπημένης του… Μετά σ' όλη την Αθήνα ακολούθησα τον νεαρό με το BMX ποδήλατο, που και κείνος κάποια έψαχνε με αγωνία… Και από κει να 'μαι στη Μάρφα του Τέξας με έναν πονόψυχο Έλληνα Σαμαρείτη, που βοηθά Μεξικάνους μετανάστες, βρίσκει τον έρωτα και λυτρώνεται… Έκανα το γύρο του θανάτου με εντούρο, πάνω σε ξύλινο βαρέλι στη Γάζα, μ' έναν άλλον Έλληνα, μηχανόβιο αυτή τη φορά, που για χάρη μιας Παλαιστίνιας πέρασε με τη μηχανή του πάνω απ' τα μπλόκα των Εβραίων, που τον χώριζαν από κείνη, και έγινε θρύλος… Θαύμασα τον ηρωισμό του φίλου, σύγχρονου Ρομπέν των δασών, που βοηθούσε ορφανά παιδιά… Βρέθηκα μούσκεμα ως το κόκκαλο στη συναυλία του Nick Cave με παλιούς γνώριμους… Έμαθα μετά από χρόνια για την προδοσία εκείνου που νόμιζα σαν τον καλύτερο φίλο και σοκαρίστηκα… Τέλος απόλαυσα τη νυχτερινή βόλτα με ελικόπτερο στην Αθήνα, για τα γενέθλια του συγγραφέα… Την επαναλαμβάνει κάθε χρόνο και την απολαμβάνει εξίσου.
Τελειώνοντας την ανάγνωση-περιήγηση, αισθάνθηκα ότι βρέθηκα σε τόσων πολλών και διαφορετικών ανθρώπων τις ζωές, σαν να υπήρξα από πάντοτε κομμάτι του αθέατου κόσμου τους, σαν να είχα κι εγώ έναν φίλο της βροχής σε κείνη τη συναυλία του Nick Cave, σαν από παιδί ν' ονειρευόμουν πτήσεις με εντούρο.. Σε πόσων τις ζωές να κρυφοκοιτάξει αλήθεια κάποιος, χωρίς να καταφέρει να επηρεαστεί; Έκανα βουτιά στον χρόνο και στα άδυτα της ψυχής τόσων ζωών, ένα πραγματικό σάλτο μορτάλε, σαν θείο δώρο…
Κι αυτό που σίγουρα χαράκτηκε στο μυαλό και στην ψυχή μου, από το βιβλίο και τα φιλαράκια μου, είναι ότι αρκεί μια μόνο στιγμή για να ανατραπεί το σκηνικό και ν' αδράξουμε τη μέρα που χαράζει…
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Τα διηγήματα Τα αχνά φώτα της Μάρφα του Νίκου Τσιπόκα κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Κέδρος.
