Χρήστου Ντικμπασάνη
Δεν είναι τα καρφιά στα πόδια και στα χέρια μου που με πονούν
Είναι τα σκυθρωπά πρόσωπα των ανθρώπων
που κάθονται επάνω στο στήθος μου
και με βαραίνουν αφόρητα
Δεν είναι η αγάπη των οικείων μου
που μ' εγκλωβίζει σε αυτόν το γεμάτο κρανία τόπο
Είναι οι λυγμοί τους που δεν έχω το χρόνο να γευτώ
Πληγές φοβερές ραγίζουν το άσπιλο σώμα μου
Αίματα τρέχουν απ' τα τραύματα που μου προξένησαν
οι αβλεψίες και τα λάθη μου,
η σκουριά των λέξεων που δεν ειπώθηκαν ποτέ
απ' το στόμα των δημίων μου
Τα καλοκαίρια που δεν έζησα
με πιέζουν και με ωθούν σ' ένα άπνοο τετέλεσται
Περνάει η ζωή από μπροστά μου και χάνεται αθόρυβα
μέσα στον απέραντο κήπο του Πατρός μου,
επιδεικνύοντας μ' έπαρση τους τύπους των ήλων
που μυστηριακά ανοίγονται στ' άχραντα χέρια της
🌺
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved, 2022
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο ζωγραφικής Piero della Francesca (Resurrection)
