Η θρησκευτικότητα στο ποιητικό έργο του Γ. Δροσίνη

ΠICTH

Δεν έχεις Πίστη, όταν τα στάχυα σου

προσμένης να γεννούν σιτάρι,

Κι' απ' τ' άκαρπο δεντρί, που κέντρωσες,

προσμένης καρπερό βλαστάρι.

Πίστη, έχεις, όταν απ' το χέρσωμα

κι' απ' τ' αστραποκαμμένα ξύλα

προσμένης τους καρπούς ολόδροσους

και καταπράσινα τα φύλλα.

Δεν έχεις Πίστη, όταν τ' απόβραδο

Προσμένης να προβάλουν τ’ άστρα,

και με του πετεινού το λάλημα

Να φέξη η αυγή ροδογελάστρα.

Πίστη έχεις, όταν –όσο αλόγιστο

και πλάνο ο νους σου κι αν το ξέρη–

προσμένης ήλιο τα μεσάνυχτα

κι' αστροφεγγιά το μεσημέρι.

Δεν έχεις Πίστη, όταν πιστεύοντας,

ρωτάς την κρίση και την γνώση.

Δεν έχεις Πίστη, όταν την Πίστη σου

στο λογικό έχεις θεμελιώσει.

Πίστη έχεις, όταν κάθε σου όνειρο

το ανάφτης στο βωμό της τάμα,

κι' αν κάποιο τάμα σου είναι αδύνατο,

προσμένεις να γενή το θάμα.

Γεώργιος Δροσίνης

Η έκδοση του βιβλίου του Συλλόγου «Οι Φίλοι του Μουσείου Γ. Δροσίνη» με τίτλο Η θρησκευτικότητα στο ποιητικό έργο του Γ. Δροσίνη, του Παύλου Αθ. Παλούκα, αναφέρεται διεξοδικά στο θρησκευτικό συναίσθημα του λογοτέχνη και ακαδημαϊκού Γ. Δροσίνη.

Ο Γεώργιος Δροσίνης, με επίθετο βυζαντινής προέλευσης και την μεσολογγίτικη

καταγωγή, αναπτύσσει στα ποιήματά του την ιδέα ότι ίσως η ζωή μας παρατείνεται πέρα από τον θάνατο και τον τάφο –υπάρχει βέβαια και προχριστιανικά στην ελληνική σκέψη. Επίσης, με το ποίημα του «Τι λοιπόν;» πραγματεύεται το μεγάλο θέμα για το τι συμβαίνει πέραν του τάφου.

Όσον αφορά τη συλλογή του «Φωτερά Σκοτάδια» περιλαμβάνει το τι είναι τα φώτα εκεί όπου κυριαρχούν το φως και η λαμπρότητα. Επίσης, ο ποιητής πιστεύει ακράδαντα στην αθάνατη ψυχή του ανθρώπου, η οποία διακαώς ζητά την αιωνιότητα, το φως και τη μακαριότητα κοντά στον Θεό και μέσα στον Παράδεισο.

Αφήνει το ερώτημα ανοιχτό ο ποιητής για να μπούμε σε σημαντικές σκέψεις για τη μετά θάνατο ζωή καθώς και σε σοβαρούς μεταφυσικούς προβληματισμούς.

Ό,τι κι αν, εμπρός! – Μεσ’ στο έρημο

Κι άλαλο της ζωής σκοτάδι,

Ζητώ μια λάμψη απ' τον Παράδεισο

Ή μια σπιθοβολή απ' τον Άδη.

Επιπλέον, ο Γεώργιος Δροσίνης θα μας μιλήσει για τις πιο σημαντικές ηθικές και χριστιανικές του αξίες και την αγάπη, που είναι και η πεμπτουσία της χριστιανικής διδασκαλίας.

Ο Δροσίνης πιστεύει ότι τα συναισθήματα, ακόμα και των πιο αγαπημένων προσώπων, παραμένουν πάντα για μας ένα βαθύ μυστήριο. Επιπρόσθετα, ο ποιητής επισημαίνει στα Φωτερά Σκοτάδια ότι όλοι μας σαν άνθρωποι έχουμε αδυναμίες και δεν είναι κανένας μας αναμάρτητος που μπορεί να κρίνει και να επικρίνει τον άλλο.

Ποιος, σαν εσένα δεν εδείλιασε

Κι ένα Θεό δεν απαρνήθη;

Και ποιος δεν έκλαψε, όταν λάλησε

Του μετανοιώματος τ’ ορνίθι;

Αξιοσημείωτο είναι ότι ο Γεώργιος Δροσίνης υμνεί με ένα βαθύ εθνικό και θρησκευτικό παλμό, με μια «λατρεία» και μεγάλο θαυμασμό, την ελληνική λεβεντιά και την πίστη στα ιδανικά της ελληνικής φυλής (θρησκεία - πατρίδα - ελευθερία).

Συμπερασματικά, η ποίηση του Μεσολογγίτη ποιητή προέρχεται από τον έσω άνθρωπο και τον ψυχικό του κόσμο κυρίως. Δεν είναι μόνο θέμα μυαλού, απλώς διατυπώνει ό,τι αισθάνεται η ψυχή! Ο ποιητής εκφράζεται μέσα από τα έργα του, δέχεται ερεθίσματα από τη ζωή και το περιβάλλον γενικά από την ιστορία και τη λαϊκή παράδοση. Γενικότερα από τις εκδηλώσεις της ζωής του ανθρώπου, τον έρωτα, την ξενιτιά, τη φύση και τη θρησκευτικότητα. Πρόκειται για έναν αγωνιζόμενο άνθρωπο που αγάπησε τόσο την ποίηση όσο και τη ζωή. Ο ίδιος εξυμνεί την πίστη στον Θεό επαληθεύοντας τον Γερμανό φιλόσοφο και ποιητή Γκαίτε, που διαπίστωνε ότι: «Ο άνθρωπος είναι δημιουργικός εφόσον είναι θρησκευτικός.». Τέλος, ο στόχος της ποίησης του Γ. Δροσίνη είναι να διδάξει τους άλλους να στείλει τα μηνύματά του και να στηρίξει τους κλονισμένους και ταλανιζόμενους ανθρώπους στην πολυκύμαντη ζωή, να τους ενισχύσει ηθικά και να τους αναπτερώσει την ελπίδα.

Το παρόν αποτελεί συρραφή αποσπασμάτων του εν λόγω βιβλίου.

Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου

Σημειώνεται ότι η μορφοποίηση και ορθογραφία των αποσπασμάτων ακολουθεί την έντυπη έκδοση του βιβλίου.

Οι συνοδευτικές εικόνες ανήκουν στην Ευφροσύνη Λούζη.