Ευαγγελίας Σιαρβαλή
— Πώς σε λένε;
— Ειρήνη. Εσένα;
— Ζωή. Θέλεις να γίνουμε φίλες Ειρήνη;
— Βέβαια και θέλω.
Μια μέρα καθώς περπατούσαν στο δρόμο
ένα κοριτσάκι με ένα ροζ τριαντάφυλλο στο χεράκι του,
τρυπήθηκε από τα αγκάθια του, έβαλε τα κλάματα και…
Τότε οι δύο φίλες, η Ειρήνη και η Ζωή,
το πλησίασαν και του είπαν:
— Μην κλαις κοριτσάκι.
— Τρέχει αίμα, τους απάντα.
Τότε η Ζωή έβαλε ένα βαμβακάκι στο χεράκι του μικρού κοριτσιού και έτσι σταμάτησε να τρέχει αίμα.
— Πώς σε λένε; το ρώτησε.
— Αγάπη, απάντησε αυτό, εσάς;
— Εμένα με λένε Ζωή και τη φίλη μου Ειρήνη. Θέλεις να γίνεις φίλης μας Αγάπη;
ρωτάει η Ειρήνη.
— Ναι θέλω, απαντάει το κοριτσάκι και πηγαίνουνε στις κούνιες.
Μετά από λίγο καιρό, ενώ ήταν στο πάρκο και παίζανε, ένα κοριτσάκι πέρασε από μπροστά τους κρατώντας ένα σκυλάκι.
Γαβ γαβ!
Και ξαφνικά πετάγεται μπροστά τους.
— Αχ! τρομάξατε; ρωτάει το κοριτσάκι.
— Όχι, απαντάνε, αγαπάμε τα ζωάκια.
— Εντάξει, τότε θέλετε να γίνω φίλη σας; ρωτάει το μικρό κοριτσάκι.
— Βεβαία και θέλουμε, απαντάνε.
— Πώς σας λένε; ρωτάει.
— Εμένα Ειρήνη.
— Και εμένα Ζωή.
— Και εμένα Αγάπη. Εσένα πώς σε λένε;
— ΧΑΡΆ με λένε!, απαντάει.
— Πολύ ωραίο όνομα απαντάνε και οι τρεις.
Γιατί όταν υπάρχει ειρήνη, ζωή, αγάπη τότε υπάρχει και η χαρά στον κόσμο.
🌺
Copyright © Ευαγγελία Σιαρβαλή All rights reserved, 2022
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο Ρεκούμη Οδυσσέα (Ειρήνη σε νου και πλάση, κάρβουνο)