Άννας Ζανιδάκη
Ωρέ γυναίκα τι δε θες
εσύ να καταλάβεις;
Ειν' το κορίτσι ξέχωρο
Τρέξε να το προλάβεις.
Μαντάτο θέλω να ακουστεί
Στην πλάση πέρα ως πέρα
Πως ανταρτίνα γέννησες
Ζώσε τη μέσα στα άρματα
πάρε σπαθί και πες τους
πως με της κόρης τις πληγές
θα γιάνουν οι πομπές τους.
Ειρήνη εγώ θα την επώ
ειρήνη θα φωνάζω
γύρω στον κόσμο να βρεθεί
μυαλό να εξουσιάζω.
Είναι τα λόγια που θαρρώ
Πως λέει και με κοιτάει
Πες τους πατέρα ήρθα εγώ
Και μου το μαρτυράει.
Άντρα μου έλα στα καλά
Δικά σου τα μυαλά σου
Είμαι λεχώνα δε θωρείς
Που βρίσκομαι κοντά σου;
Θα το ειπώ θα ξαναπώ
Πως ειν' παιδί δικό μας
Γεννήθηκε όμως ξέχωρο
Λες κι ήταν τ' όνειρό μας.
Τούτο να το ερράνουνε
Μοίρες οι καλομοίρες
Να το προϋπαντήσουνε
Ευχές είδες που πήρε;
Με τη σειρά μου θα σταθώ
Στο πλάι του για λίγο
Και έπειτα θα ξεχυθώ
Να βρω κάνα κολίγο.
Δε θα το μοιραστώ
Δικό μου το μαντάτο
Με προύχοντες γαιοκτήμονες
Για έχουνε φευγάτο.
Τον νου και τα σωθικά
Δικά τους δε σφαδάζουν
Παρά αόριστα ρητά
Το μέλλον μας χαράζουν.
Μα θεριέψει το Ρηνιώ
Να δεις τι θα τους κάμει
Θα τρέχουν όλοι να χωθούν
Θα λένε ευχής μακάρι.
Να μην την εγεννούσαμε
Την πετροπέρδικά μας
Μα θα 'ναι αργά τότε γι' αυτούς
Εκεί για τα στερνά τους.
Θα 'χει το θάρρος ξέχωρο
Τη λεβεντιά περίσσια
Ειρήνη θα τη σέβονται
Και θα 'ναι όλα ίσια.
Ποτέ στραβό να μη βρεθεί
Στο διάβα της ζωής της
Ευχή τη δίνουμε μα θες
Κι οι δυο απ' την ψυχή μας.
Έτσι γυναίκα σχώρα με
Έχω τρανή αγωνία
Να μάθουν όλοι να σταθούν
Μπρος της στην κοινωνία.
Τώρα που λέμε όλα αυτά
Άμε να ξαποστάσεις
Έχουμε χρόνια μας μπροστά
Καρδιά μην ξεδιψάσει.
Παρά κι οι δυο μας μοναχά
Με αγάπη στην καρδιά μας
Να δώσουμε παράδειγμα
Για το Ρηνιώ σιμά μας.
Να μεγαλώσει με χαρά
Μ' αξίες, καλοσύνη
Ιδανικά που 'ναι ψυχής
Να λάμψει ως Ειρήνη!
🌺
Copyright © Άννα Ζανιδάκη All rights reserved, 2022
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο Βιβής Μαρκάτου