Ρόζας Βλαχογιάννη
Κάθε βράδυ
κοιμάται με την προσμονή αγκαλιά
κι έχει για προσκεφάλι τ' ανέφικτο.
Στο μαξιλάρι κρύβει αδάμαστες ερημιές
Κάθε που βραδιάζει
κλείνει την πόρτα στη λύπη
γίνεται καιόμενη δάδα
και περιμένει…
Στ' άδυτα του ιερού
δεν ωφελούν οι προσευχές,
στη φαντασία δεν έχει χαλινάρι,
στην ελευθερία δε χωρά φυλακή.
Κάθε λεπτό της προσμονής
πνίγει το λυγμό και γαληνεύει στη σιωπή.
Κι έτσι όπως πέφτει η νύχτα,
λύνει τους κόμπους απαλά
και αποχωρίζεται…
🌺
Copyright © Ρόζα Βλαχογιάννη All rights reserved, 2022
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Carlotta Notaro (The Smell of Rain)