Πώς εμπνέεστε; Ποιο το έναυσμα, η αφορμή, το κίνητρο ή η συνθήκη που σας ωθεί στη συγγραφή;
Αντιγόνη Πόμμερ: Είναι μια εσωτερική ανάγκη. Μια επιτακτική ανάγκη που δεν μπορείς να την αγνοήσεις ή να την αποφύγεις. Η έμπνευση έρχεται εκεί που δεν την περιμένεις. Σε μια βόλτα, σε μια κουβέντα, σε ένα μουσικό κομμάτι. Από τη στιγμή που κάποια ιδέα θα μπει στο μυαλό μου, θα πρέπει με σχεδόν ψυχαναγκαστικό τρόπο να αποτυπωθεί με λέξεις και να γίνει ιστορία.
Το «Πόσες θερμίδες έχει το αίμα;» είναι ένα μυθογράφημα φαντασίας με κοινωνικές υφές (θίγει εφηβικά ζητήματα, θέματα προτύπων κ.λπ.). Πώς καταλήξατε σε έναν τέτοιο συνδυασμό;
Α.Π.: Είναι θέματα που απασχολούν ή που θα έπρεπε να μας απασχολούν όλους μας. Η εφηβεία, οι χειριστικοί γονείς, τα ενοχικά παιδιά, ο πρώτος έρωτας, η φιλία, τα πρότυπα, η διαφορετικότητα θίγονται μέσα σε αυτό το βιβλίο με ανάλαφρο τρόπο, όμως με σημαντικές αλήθειες.
Ποιοι αναγνώστες, θεωρείτε, πρέπει οπωσδήποτε να το διαβάσουν; (παιδιά, γονείς, έφηβοι, άντρες, γυναίκες...) Και γιατί;
Α.Π.: Όλοι έχουν να πάρουν κάτι από αυτό το βιβλίο. Οι γονείς θα δουν την παράλογη συμπεριφορά τους απέναντι στα παιδιά τους, οι έφηβοι θα βρουν στοιχεία του εαυτού τους, τις ανασφάλειες που συνοδεύουν αυτή την ηλικία. Θα ταυτιστούν με τον ήρωα και την ανάγκη του για αποδοχή και την προσπάθειά του να επικοινωνήσει παρά τη διαφορετικότητά του.
Τελικά, η λογοτεχνία είναι ένας τρόπος να μιλήσεις ανοιχτά για κάτι, κρατώντας το ενδιαφέρον του αναγνώστη; Να μεταλαμπαδεύσεις, να αφυπνίσεις κ.ο.κ.;
Α.Π.: Η μυθοπλασία σου δίνει τη δυνατότητα να αγγίξεις καυτά θέματα, που απασχολούν τις εκάστοτε κοινωνίες. Φτιάχνεις ιστορίες που μοιάζουν αληθινές ή και μπορεί να είναι. Δίνεις ρόλους σε χάρτινους ήρωες που όμως μας θυμίζουν δικούς μας ανθρώπους ή και τον ίδιο μας τον εαυτό.
Το χιούμορ είναι ένα όπλο στο προκείμενο;
Α.Π.: Είναι το δεύτερο βιβλίο μου που το άφθονο χιούμορ είναι κύριο χαρακτηριστικό της πλοκής. Αγγίζω με χιουμοριστική διάθεση, αλλά και ιδιαίτερη ευαισθησία, το θέμα της διαφορετικότητας. Όπως, επίσης, το θέμα της φιλίας και του έρωτα, καθώς και τον ρόλο των προτύπων. Πιστεύω πως μέσα από αυτό το μυθιστόρημά μου θα καταφέρω να ευαισθητοποιήσω κάποιους αναγνώστες που δεν έχουν ασχοληθεί με αυτή την οπτική.
Πρωταγωνιστής σας είναι ο Ερνέστο, ένας νεαρός βρικόλακας, εκατό ετών. Μιλήστε μας γι' αυτόν.
Α.Π.: Εδώ μπαίνει το θέμα της διαφορετικότητας. Είναι ένας βρικόλακας, που ζει στον κόσμο των ανθρώπων. Πρέπει να επιβιώσει, να αντιμετωπίσει τη φύση του, να αποδεχτεί τον εαυτό του και να φωνάξει πως έχει δικαίωμα να ερωτευτεί, να αγαπήσει και να αγαπηθεί. Είναι ρομαντικός, ευαίσθητος, ευγενικός, αγαθός και ζει με τη χειριστική μητέρα του. Πρέπει να παλέψει σε μια σκληρή κοινωνία για να τα καταφέρει να επιβιώσει.
Αν αφήσουμε στην άκρη τον κεντρικό ήρωα της ιστορίας, τον Ερνέστο, ποιος είναι ο αγαπημένος σας χαρακτήρας και γιατί;
Α.Π.: Η δεύτερη επιλογή μου είναι η μητέρα του. Η Βανέσα. Δεν ταυτίζομαι μαζί της, όμως είναι ένας υπέροχος χαρακτήρας. Είναι μια μάνα, που μέσα από τις δικές της ανασφάλειες, κρατά τον Ερνέστο κοντά της δημιουργώντας του ενοχές. Είναι δυναμική, συμφεροντολόγα, καταπιεστική και, οδηγούμενη από το αρχέγονο ένστικτο της μητρότητας, εστιάζει με μανία στη διατροφή του.
Αν έπρεπε να περιγράψετε το βιβλίο με μία φράση, ποια θα ήταν αυτή;
Α.Π.: Θα έλεγα την αφιέρωση που έχω κάνει: Σε όσους εκφράζονται μέσα από τη διαφορετικότητά τους.
Ποια είναι η γνώμη σας για τη σύγχρονη λογοτεχνία και τους νέους δημιουργούς;
Α.Π.: Διδάσκω λογοτεχνική γραφή τα τελευταία δώδεκα χρόνια στην Tabula Rasa και έρχομαι σε επαφή με νέους δημιουργούς που έχουν μια διαφορετική προσέγγιση, πιο γρήγορη, προσαρμοσμένη στους ρυθμούς της σύγχρονης κοινωνίας. Μερικές φορές, δυσκολεύονται να εκφράσουν το συναίσθημα. Αυτό είναι ένα πρόβλημα που με λίγη δουλειά ξεπερνιέται. Δεν είμαι καθόλου αρνητική με τους νέους δημιουργούς, αντίθετα. Έχουν φρέσκες ιδέες, ιδιαίτερες, πρωτότυπες και η οπτική τους είναι ενδιαφέρουσα. Από τη θέση της καθηγήτριας και της συγγραφέα δεν θα μπορούσα να κλείσω τα αφτιά μου στις αξιόλογες προτάσεις των νέων ανθρώπων.
Με αυτό το μυθιστόρημα, έχω την ευκαιρία να μιλήσω για το όνειρο των ανθρώπων που εκφράζονται μέσα από τη διαφορετικότητά τους. Αυτών που νιώθουν καθημερινά τον κίνδυνο να αποκαλύψουν την ταυτότητα της ύπαρξής τους. Απευθύνομαι σε όλους αυτούς τους ανθρώπους με την ελπίδα πως θα αγγίξω την ψυχή τους και δείχνοντάς τους μια άλλη οπτική ίσως βοηθήσω να βρουν διέξοδο στα προβλήματά τους, ακολουθώντας ένα ταξίδι αναγέννησης.Αντιγόνη Πόμμερ
«Πόσες θερμίδες έχει το αίμα;» είναι ο τίτλος του έκτου μυθιστορήματος της Αντιγόνης Πόμμερ, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις 24 γράμματα. Παραπάνω, η ίδια μιλάει με αφορμή και για το μυθιστόρημά της και γράφει για αυτό αποδεχόμενη την πρό(σ)κληση της στήλης Πλοκόλεξο, σύμφωνα με την οποία έπρεπε να χρησιμοποιήσει και δέκα προκαθορισμένες λέξεις.
Στο koukidaki θα βρείτε κι άλλες συνεντεύξεις της, όπως για το μυθιστόρημα Άρωμα λεμόνι ή Το κόκκινο μπάλωμα. Στο παρόν μυθιστόρημα, διαβάζουμε στην περίληψη:
Ο Ερνέστο είναι ένας νεαρός χοντρός βρικόλακας, παιδί μονογονεϊκής οικογένειας. Είναι ρομαντικός, ευαίσθητος, λάτρης της λογοτεχνίας και ονειρεύεται πως κάποια μέρα θα μπορέσει να ζήσει τον απόλυτο έρωτα, όπως οι ήρωες των βιβλίων που διαβάζει. Η μητέρα του, Βανέσα, θα γίνει ένα αξεπέραστο εμπόδιο στη ζωή του, όταν εκείνος θα ερωτευτεί την Σταυρούλα. Ο ίδιος πιστεύει πως αν καταφέρει να αδυνατίσει, θα μπορέσει από τη μία να κερδίσει την καρδιά της αγαπημένης του και από την άλλη να μοιάσει στο πρότυπό του, τον αριστοκρατικό και λιπόσαρκο Κρίστοφερ Λι. Στο μυαλό του είναι απλό, αρκεί να βρει πόσες θερμίδες έχει το αίμα.
Η Αντιγόνη Πόμμερ γεννήθηκε στην Αθήνα από πατέρα Γερμανό και μητέρα Ελληνίδα. Σπούδασε δημοσιογραφία και προγραμματισμό ηλεκτρονικών υπολογιστών. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος και μεταφράστρια και στην πορεία ως προγραμματίστρια στο πανεπιστήμιο Αιγαίου από το οποίο αποχώρησε μετά από τέσσερα χρόνια. Στη συνέχεια εντάχτηκε στο δυναμικό πολυεθνικής διαφημιστικής εταιρίας στο τμήμα πολυμέσων και internet. Από το 2010, διδάσκει λογοτεχνική γραφή και παραμύθι, στην πλήρους φοίτησης σχολή δημιουργικής γραφής στην Ελλάδα, Tabula Rasa, που είναι αναγνωρισμένη από το κράτος. Παράλληλα αναλαμβάνει το coaching νέων συγγραφέων και έχει επιμεληθεί αρκετά βιβλία. Στον ελεύθερο χρόνο της, γράφει χρονογραφήματα. Μιλάει αγγλικά και πορτογαλικά. Έχει ταξιδέψει σε πολλές πόλεις της Ευρώπης και έχει επισκεφτεί αρκετές φορές την Βραζιλία, μια χώρα που συναντάει συχνά ο αναγνώστης μέσα στις ιστορίες της. Το πρώτο της βιβλίο εκδόθηκε από την Εμπειρία Εκδοτική με τίτλο «Γκρεκίνια» και ακολούθησαν στον ίδιο εκδοτικό οίκο τα επόμενα δύο, με τίτλους «Η ζωή μου κύκλους κάνει» και «Ο καθρέφτης του φεγγαριού». Από τις εκδόσεις Ωκεανίδα εκδόθηκε το βιβλίο της «Άρωμα λεμόνι» και τέλος από τις εκδόσεις 24 γράμματα «Το κόκκινο μπάλωμα».
