Νικήτα Π. Καμπάνη
Ψάξε να βρεις έναν παλιό και ξεχασμένο ήχο.
Να αναστηθεί ξανά σαν από φονικό πάνω από τις στέγες ένα καινούριο παιχνίδι.
Τα πιο θαρραλέα στάρια δεν θα μαζευτούν φέτος.
Θα ρέουν μακάβριες μέσα από τα στενά της πόλης αυτές οι άγνωστες νότες.
Τα παιδιά τούτου του κόσμου άφησαν κάτω τα χέρια τους.
Θα γίνει πορφυρή πλημμύρα μας μέσα στις γειτονιές.
Να στάξουμε ξανά νωπά τρομαγμένοι.
Τα πιο θαρραλέα στάρια έγειραν από τα λάθος πατήματα.
Τον πιο μαύρο χειμώνα διάλεξες να πετάξεις λευκό.
Σε τούτο τον κόσμο ο ήχος της σειρήνας ακόμα τραγουδιέται.
Δεν θα έχουμε πια να κάτσουμε σε αυτό το καινούριο παιχνίδι.
Θα γίνουν όλα πνιγηρές κρυψώνες.
Τα πιο θαρραλέα λόγια βγήκαν με αχνό μέσα στα καταφύγια και αντηχούν το όνομα σου λευκό.
Τα πιο θαρραλέα στάρια περνούν μέσα από τις ερπύστριες.
🌺
Copyright © Καμπάνης Π. Νικήτας All rights reserved, 2022
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο Lucille Clerc (Ukraine)