Γιάννη Σμίχελη
Σε αυτό το ποίημα δεν υπάρχει τίποτα όμορφο
Είναι αδιάφορο ως προς την ποιητικότητα
Γιατί το θέμα του είναι ώμο και βάναυσο
De facto.
Είναι το πιο αγαπημένο παιχνίδι των παιδιών σ' όλες τις γειτονιές του κόσμου
Ενώ δεν έχει τίποτα το παιδαγωγικό.
Είναι μια κατηγορία μόνο του
Και μοναχά με παιχνίδι δεν μοιάζει,
Ενώ κηδεμονεύει την ανθρώπινη κοινωνία ορίζοντας μόνο περιόδους ανακωχής.
Το αντίθετό του υπάρχει μόνο στη φαντασία
Αλλά ειρήνη δεν υπήρξε ποτέ και δεν υπάρχει
Όσο για το μέλλον με τον οργασμό εξοπλισμών που έχει προκληθεί
Υποψιάζομαι πως οι πυρηνικές βόμβες θα είναι το τελικό χύσιμο
Ο πόλεμος δεν έχει πατρίδα, δεν έχει σύνορα και δεν καταλαβαίνει Χριστό.
Ισοπεδώνει, εξολοθρεύει, τερατουργεί
Υποκινείται από ελίτ που εξυπηρετούν αντικρουόμενα συμφέροντα
Οι οποίες έχουν σαν κυρίαρχο μότο
«Ο θάνατός σου η ζωή μου»
Σαφώς και ο κάθε λαός έχει συνυπευθυνότητα
Αλλά –και το τονίζω αυτό–
Στην ολοφάνερα άνιση κατανομή της εξουσίας
Οι πολλοί παλεύουν να επιβιώσουν
Ενώ οι λίγοι να κερδίσουν.
Με τη λήξη του, όλο δήθεν μετάνοια κατασκευάζουν εκκλησίες, στήνουν μνημεία, γράφουν δακρύβρεχτα κατεβατά στο όνομα την ειρηνικής συνύπαρξης
Ενώ εφαρμόζουν τις ανακαλύψεις κι εφευρέσεις στο πεδίο χρήσης των μαχών
Στους νέους στρατιωτικούς μηχανισμούς που στήνουν στο όνομα της αμοιβαίας εμπιστοσύνης
Αυτός δεν είναι απλά ένας φαύλος κύκλος
Αλλά η κόλαση της ανθρωπότητας για το σύνολό της
Και είναι ο κανόνας της ιστορίας της
Η μοναδική μας επιλογή είναι το όπλο που κουβαλάμε αντί να το στρέψουμε στον εχθρό
Να το αφήσουμε και να φύγουμε
Είναι ψευδαίσθηση να νομίζουμε πως έχουμε την επιλογή να πολεμήσουμε
Για να σωθούμε
Ούτως ή άλλως όταν το στρέψουμε εναντίον του αντιπάλου
Δεν είμαστε άνθρωποι πια
Αλλά φονιάδες
Κανένας ιερός σκοπός δεν αγιάζει την βαναυσότητα και την ωμότητα της μαζικής αιματοχυσίας
🌺
Copyright © Γιάννης Σμίχελης All rights reserved, 2022
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Συνοδεύεται από φωτογραφία Παύλου Κουτρουμπά (Ο βασιλιάς της ειρήνης)