Πώς μετράμε... την ευτυχία;
Ειρήνη Λειβαδιώτου: Σε στιγμές.
Τη δημιουργία;
Ε.Λ.: Σε χαμόγελα.
Την επιτυχία;
Πώς ένιωσες όταν ολοκλήρωσες το πρώτο σου έργο, ποιο είναι αυτό και σε ποια ηλικία συνέβη;
Ε.Λ.: Δεν υπάρχει κάτι ολοκληρωμένο, δέχομαι ερεθίσματα συνέχεια που με οδηγούν μπροστά σ' ένα λευκό χαρτί. Λίγο πριν την ενηλικίωσή μου έγραψα το πρώτο μου κείμενο.
Αν η ζωή σου ήταν... μια σκηνή από ταινία, ποια θα ήταν αυτή;
Ε.Λ.: La Vita è Bella, η τελευταία σκηνή, το «παιχνίδι» τέλειωσε, νικήσαμε... Ένα ευτυχισμένο παιδικό πρόσωπο.
...μια μουσική σύνθεση, τι θα ακούγαμε;
Ε.Λ.: Οι τέσσερις εποχές (Antonio Vivaldi).
...μια στιγμή στο χρόνο, πότε θα ζούσες;
Ε.Λ.: Το σήμερα. Το κάθε σήμερα. Το παρελθόν πάει, πέρασε. Όλα γίνονται ή έγιναν για κάποιο λόγο... Ακόμα και αυτά που δεν έγιναν... Είχαν τον λόγο τους.
Ποιο χρώμα έχει... η χαρά;
Ε.Λ.: Πράσινο.
Η λαχτάρα;
Ε.Λ.: Λευκό.
Η φλόγα;
Ε.Λ.: Άλικο.
Πιστεύεις...
Ε.Λ.: Στη δύναμη της ψυχής.
Πονάς...
Ε.Λ.: Με την αδικία.
Προχωράς...
Ε.Λ.: Με αξιοπρέπεια.
Χορεύεις;
Ε.Λ.: Όλη μέρα.
Ξαναγεννιέσαι...
Ε.Λ.: Κάθε πρωί.
Χάνεσαι...
Ε.Λ.: Μ' ένα βιβλίο. Ένα τραγούδι. Μια ταινία. Μια παράσταση.
Τραγουδάς;
Ε.Λ.: Ασταμάτητα...
Διαβάζεις...
Ε.Λ.: Στον ελεύθερό μου χρόνο. (ό,τι πέσει στα χέρια μου)
Γράφεις...
Ε.Λ.: Τα συναισθήματά μου. Από ένα βλέμμα, ένα τοπίο, ένα τραγούδι, ένα άγγιγμα, από μια στιγμή...
Παίζεις...
Ε.Λ.: Με τους φίλους μου και με τα παιδιά.
Στόχοι και επιδιώξεις:
Ε.Λ.: Κάθε μέρα που ξημερώνει να γελάω όσο μπορώ περισσότερο· πιο δυνατά από την προηγούμενη και λιγότερο από την επόμενη. Να μαθαίνω νέα πράγματα, να μην αλλάξω τρόπο σκέψης και όσο μπορώ να εξελίσσομαι.
Όνειρα:
Ε.Λ.: Καληνύχτα Κεμάλ, εγώ την προσπάθειά μου την έκανα... Θα συνεχίσω και αύριο.
Καλλιτεχνικό ή λογοτεχνικό βιογραφικό σημείωμα:
Ε.Λ.: Γεννήθηκα στα τέλη της δεκαετίας του '70, (για να ξεκινήσει με χαμόγελο η νέα δεκαετία), στη Θεσσαλονίκη. Πολλές ευτυχισμένες στιγμές, πολλά χαμόγελα, πολύς κόσμος στη ζωή μου... Δοκίμασα τις αντοχές και τις ικανότητές μου σε πολλά επίπεδα, σε διάφορες δουλειές και ακόμα συνεχίζω. Αυτά που γράφω είναι αυτά που βλέπω ότι έχουν περάσει σε δεύτερη μοίρα... Η θετική σκέψη, το συναίσθημα, η τρυφερότητα, η αλληλεγγύη, το δάκρυ (της χαράς, της λύπης, του χωρισμού, του αποχωρισμού)... Ευτυχία είναι οι φίλοι, ο έρωτας (με την ευρύτερη έννοια) και τα ταξίδια. Και ναι! Είμαι ευτυχισμένη.
