Γεωργίας Βασιλειάδου
Πόσο αστεία πλάσματα είμαστε αλήθεια
Στάσου πάνω από τη γη και κοίταξε
Θα γελάσεις. Θα λυπηθείς
και θ' απορήσεις.
Άνθρωποι. Νους. Θέατρο. Θρησκεία.
Άνθρωποι. Τοίχος. Παγκόσμιος. Πόλεμος.
Άνθρωποι. Τι όντα είμαστε τελικά;
Στάσου πάνω από τη γη και κοίταξε
Θα μας βρεις τουλάχιστον γελοίους
Αλλά δε θα γελάσεις. Έχεις γεράσει πια
Κουράστηκες να γελάς, το ξέρω.
Μια φορά κι έναν καιρό –
Μη γελάς.
Ήταν ο άνθρωπος –
Και το μικρό παιδί που απλώνει
το χέρι του –με πόση χαρά δες– να
πατήσει τη σκανδάλη
Άφησέ το. Εμείς θα φάμε.
Δεν τους σκοτώνει όλους.
Άξιο παιδί. Άξιο παλικάρι.
Αν η ελπίδα είχε μορφή θα ήταν
αυτό το παιδί.
Αυτό το παιδί τη στιγμή ακριβώς
προτού τραβήξει τη σκανδάλη.
Αλλά εμείς τη βάλαμε την ελπίδα
στο πιάτο μας και την κόβουμε
σε μικρά μικρά κομμάτια
να μη σφηνώσει στον αρρωστιάρικο
λαιμό μας.
Νομίζεις χορταίνουμε
μα εμείς ξεγελάμε μονάχα τη δίψα μας.
Πούλησα και αγόρασα τρεις φορές τον κόσμο
Πούλησες και αγόρασες τον κόσμο.
Καλά κάναμε. Δικός μου είναι. Δικός σου.
Και τον κλοτσήσαμε. Έτσι, για πλάκα.
Πάλι γελάς και ξέρω γιατί.
Συνεχίζουμε να εμπορευόμαστε τον κόσμο
σα μια γέρικη αρκούδα
που δίνουμε στα παιδιά να κρατούν αγκαλιά
για να κοιμηθούν.
Η αρκούδα ματώνει και το παιδί τη σφίγγει
πιο δυνατά, πιο δυνατά.
Ίσως και να την αγαπάει. Ίσως την αγαπήσει.
Στάσου πάνω από τη γη και
συνέχισε να κοιτάς.
🌺
Copyright © Γεωργία Βασιλειάδου All rights reserved, 2022
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Συνοδεύεται από φωτογραφία της ίδιας