Τάκη Τσαντήλα
Για σένα πάντα το ερίτιμον άγγιγμα
το ηδύ της μέθεξης ποίημα
με τα απλά του νοήματα
και τα πάντερπνα χρώματα
τα φωτεινά εκείνα χρώματα
που μας ανυψώνουν
και προσδίδουν περίσσιο εμείς
Είναι όμορφο πράγμα η συνταξίδευση
η συμπόρευση, η συναναστροφή
δεν λιώνει ο πάγος
στην αποθυμιά που επαγρυπνά
που υγραίνει μάτια και χείλη
καθώς η σπίθα της
απλώνεται σαγηνευτικά στο κορμί
και το πυρακτώνει.
Θέλω να μου μιλήσεις πάλι
για την ανατολή που ονειρευτήκαμε
να αγκαλιαστούμε σαν αρχέγονοι εραστές
καλωσορίζοντας τον πόθο
που ευωδιάζει αθωότητα.
Στέκομαι ώρες να κοιτώ τον ουρανό
τα σύννεφα, τη βροχή, τη μεθυσμένη σελήνη
σε λίγο θα μας πουν πως και η σελήνη
είναι παράνομη και καταχρηστική
δεν είμαι καλύτερα, αν με ρωτάς, αλλά είμαι
ζωή είναι άλλωστε, θα περάσει.
Καλημέρα και σήμερα μ' ένα βιολί και μ' ένα πιάνο
να υμνούν με θεσπέσιες μουσικές
την απεραντοσύνη της θάλασσας
καλημέρα με λέξεις φορτισμένες με φως
είπαμε, η ποίηση είναι πρωτίστως στάση ζωής
το τατουάζ που χαράξαμε πάνω μας αυτό συμβολίζει
την ποίηση
την ελευθερία
την αγάπη.
Έτσι θαρρώ πως ορίζεται ο πλούτος
ο δικός μας ανεκτίμητος πλούτος.
ΥΓ: Να μην μας ξεχνάμε, να μην ξεχαστούμε.
Το μπαλκονάκι, μας χαιρετάει.
🌺
Copyright © Τάκης Τσαντήλας All rights reserved, 2022
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Sergey Lutsenko (A walk by the sea)
