Γιώργου Ν. Κανάκη
Κρύφτηκε ο ήλιος, σκοτεινιά, πάγωσαν οι καρδιές μας,
σιδερικά στον ουρανό, μαύρα πουλιά πετάνε,
βρυχιούνται και τον θάνατο και τη φωτιά σκορπάνε
Βάφουν τους δρόμους τα κορμιά με της καρδιάς το αίμα,
ο άμαχος μες στους καπνούς θρηνεί στη συμφορά του
και βλαστημά τον πόλεμο, τα όπλα του θανάτου,
τρέχουν τα δάκρυα καυτά, πόνος σε κάθε βλέμμα.
Γέροντες, μάνες και παιδιά στων ταραχών τη δίνη,
στων συμφερόντων τις στρατιές τώρ' αποσβολωμένοι,
της προπαγάνδας τους αχούς ακούει η οικουμένη.
Αιώνιος πόθος των λαών, πάντα, η θεά ειρήνη!
Στους θύτες και στα θύματα μια νεκρική καμπάνα,
χτυπάει και του νικητή και του χαμένου η μάνα.
🌺
Copyright © Γιώργος Ν. Κανάκης All rights reserved, 25/3/2022
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε ψηφιακό έργο Πέτρου Βαζακόπουλου (Eyes from grave)